77
qulaq asır)... Keçən gün Hacı Əmrahgilin sürüsündən sarı əbrəş
qoyunu yenə canavar dağıtmışdı, ona da qara nöyüt sürtdülər,
sənin yaraynan işin yoxdu; bilirik sən yaxşı həkimsən, sən bu
şoqərib qızdırmaya bir dava vər, ya bizə bir məsləhətli söz de, bir
də səni and verirəm allaha, biznən elə danış ki, başa düşək..."
1
.
Oxumuş, ali təhsil görmüş, zəmanəsinin qabaqcıl ziyalısı
adlanan, "cəmiyyəti-xeyriyyə" üzvü Aslan bəy, Qurban, Zaman,
Qənbər kimi avam kəndlilərdən və çobänlardan çox-çox aşağıda
qalır. Onların həyat sevən, təcrübəyə söykənən, əməkdə
müəyyənləşən həqiqət hissləri möhkəmdir. Onlar nə qədər çətin
şəraitə düşsələr də yenə nikbindirlər. Onlar çoban təcrübələri ilə
Aslan bəyin, onun elminin, həkimliyinin yalançılığını dərk
edirlər. Aslan bəyin həkimliyi Rüstəm bəyin alimliyi ilə, Səməd
Vahidin şairliyi ilə uyğun gəlir. Yalançı ziyalılar yaxşı
tapışmışlar.
"Anamın kitabı"nda əsas ziddiyyət bu izah etdiklərimiz
deyildir. Başlıca məsələ də burada deyildir. Bunlar ancaq
hadisənin şəraitidir, təfsilatıdır. Ədib hər şeydən əvvəl bizim
diqqətimizi Zəhrabəyimin ailəsinə, övladlarına cəlb edir. Bu
ailənin simasında C.Məmmədquluzadə o zamankı Azərbaycan
ziyalılarının daxili ziddiyyətlərini, təbəqələşməsini göstərmişdir.
Bu ziddiyyət və təbəqələşmənin isə maraqlı və böyük tarixi,
ictimai səbəbləri vardır.
Məlumdur ki, inqilaba qədərki Azərbaycan müstəmləkə
olmaqdan əlavə bir sıra imperialist dövlətlərin iştahasını oyadan
bir sərvət mənbəyi olmuşdur. Yalnız Bakı nefti deyil, ölkənin
mədən ocaqları, məhsuldar torpağı, bərəkətli kənd təsərrüfatı,
eləcə də coğrafi mövqeyi, gözəl ab-havası çoxlarını tamaha
salmışdır. Ölkənin siyasi-strateji vəziyyəti Avropa ilə Asiya,
Qara dəniz ilə Kaspi dənizi arasında bir
1
C.Məmmədquluzadə. Əsərləri, I c, Bakı, 1936, səh.202-203.
78
keçid məqamında olması, şərqdən qərbə, şimala və qərbdən
şərqə, cənuba gedən yollar və yolçular üçün düşərgə təşkil etməsi
əhalinin həmişə talan və qarət qorxusu altında qalmasına səbəb
olmuşdur. Ancaq qəhrəmanlığı, igidliyi və polad iradəsi
sayəsində Azərbaycan xalqı min illər boyu öz mənliyini, varlığını
qorumuş, milli istiqlaliyyətini qazana bilmişdir.
Xüsusilə XX əsrin əvvəllərində Azərbaycanda xarici siyasət
təsirlərinin mübarizəsi daha mürəkkəb və daha kəskin bir şəkil
almışdı.
"Anamın kitabı" əsərində ana vətənin mənəvi həyatını əsas
mövzu seçən, ictimai-sinfi qüvvələrin tənasübünü vərən ədib, bu
əcnəbi təsirləri və bunlardan hər birinin iç üzünü məharətlə
göstərmişdir. Mirzə Məhəmmədəli, Səməd Vahid və Rüstəm bəy
bu təsirlərin timsalıdır.
Əsərin III və IV məclislərində bir ana və bir ata övladı olan bu
qardaşlar arasında ziddiyyət və mübarizə son nöqtəsinə çatır.
Bunların "məslək üstündə, kitab üstündə" törəyən mübahisələri,
nəhayət, kəskinləşir dərinləşir və düşmənçiliyə çevrilir.
Qardaşların aralanması, ailənin dağılması ilə nəticələnir.
Bu adamların hər biri XX əsrin əvvəllərində xarici təsirlərə
əsir olan bir dəstə Azərbaycan ziyalısını təmsil edir. Bu adamlar
xalq içindən çıxmamışlar. Bunlar yuxandan yetişmiş, pul və
qazanc xatirinə təhsil görmüş adamlar idilər. Bu adamlar
xalqdan, onun ənənələrindən ayrılmışdılar. Onlar ana vətənin
yox, kənardan gətirilmiş kitabların, çox zaman zərərli kitabların
təsiri ilə tərbiyələnmişdilər. Vətəni təmsil edən Ana gördüyü bu
ixtilafdan iztirab çəkir, həyəcana düşür. O, özünü itirir, nə
edəcəyini bilmir. Rüstəm bəy anasının təlaşını duyub, onu belə
"başa salır":
"- Ana, bax, mən səni lap çox yaxşı başa salım: nə qədər ki,
mən bu kitablara etiqad eləyirəm (öz kitabları tərəfə əlini
79
tutur), Məhəmmədəli də bu kitablara (Mirzə Məhəmmədəlinin
tərəfinə əlini uzadır) və Səməd də bu kitablara (Səməd Vahidə
tərəf əlini uzadır) etiqad eyləyirlər, dəxi biz nə təhər ... mehriban
yola gedə bilərik?"
1
.
Demək lazımdır ki, bu qardaşlar arasında az-çox həqiqət hissi
ancaq Rustəm bəydə vardır. O, köhnə kitablar vasitəsilə ölkəyə
yeriyən əcnəbi təsiri görür. O, özünün də bu təsirin əsiri
olduğunu duyub, təəssüf edir. Bu qardaşların bir evdə, sözbir,
həmfikir olmasını, "hürriyyət əsaslarını kəndli və əhli-kəsəbə
içində müntəşir etməsini", "həmin niyyətlərini əmələ gətirmək
yolunda lazımi mətbuat cəm eləyib, qələm ilə çalışmasını" eşidib,
axtarışa gələn çar senzoru qardaşların kitablarını yoxladıqdan
sonra çox razı gedir. "Lüğət, elmi-nücum, şeir kitablarından"
başqa bir şey görməyən senzor mehriban bir dil ilə qardaşlardan
ayrılır. "Kitablarınızı görəndən sonra dəxi indi fikrimi bilmərrə
dəyişdim" - deyir. Qorxulu bir macəranın bu cür xoş nəticə ilə
bitməsi Rüstəm bəyi sevindirir. O, qah-qah çəkib acı-acı gülür:
"Hələ indiyə kimi xalq bir şey başa düşmürdü, indiyə kimi xalq
deyirdi: mərhəba Əbdüləzimin oğlanlarına, maşallah, biri
Peterburqda elm təhsil edib, biri İstanbulda, biri də Nəcəfül-
Əşrəfdə. Üçü də maşallah oxuyub alim olub. Amma bundan
sonra ağızlarda söylənəcək ki, haman üç alimin biri (Mirzə
Məhəmmədəliyə işarə edir) xüsuf-küsuf duası yazır, biri (Səməd
Vahidə baxır) məfaülün-fəülatün, biri də (özünə baxır) vallah
mən özüm də heç başa düşmürəm ki, mən nəçiyəm... (qah-qah
çəkir)"
2
.
Belə ziyalılar azadlıq, maarif, mədəniyyət haqqında
düşünəndə, "cəmiyyəti-xeyriyyə" tədbirləri iddiasina düşəndə
xüsusilə gülünc olurlar. Onlar Azərbaycan xalqının nicat yo-
1
C.Məmmədquluzadə. Əsərləri, I c, Bakı, 1936, səh.195.
2
C.Məmmədquluzadə. Əsərləri, I c, Bakı, 1936, səh. 221-222.
Dostları ilə paylaş: |