496
1951-ci ilin fevral ayı ərzində ABŞ Britaniya ilə fikir ayrılığına görə Türkiyə
ilə bağlı öz siyasətini daha da fəallaşdırdı. Fevralın ortalarında ABŞ Dövlət
katibinin müavini Corc Makqinin başçılığı ilə İstanbulda Birləşmiş Ştatların Yaxın
və Orta Şərq ölkələrindəkı diplomatik nümayəndəliklərinin konfransı keçirildi.
Eyni zamanda həmin vaxt ABŞ-ın aviasiya qüvvələrinin rəhbəri Finletterin də
Türkiyəyə səfəri həyata keçirildi və o da öz növbəsində fevral ayının 14-dən 21-nə
qədər keçirilən İstanbul konfransının iclaslarına qatıldı. İstanbul konfransında
Dövlət Departamentinin Türkiyə, Yunanıstan və İran şöbəsinin direktoru Rountri,
Yaxın Şərq şöbəsinin müdiri Cons, admiral Kerniy, Aknaradakı səfir Uodsvort,
Tehrandakı səfir Qredi, Afinadakı səfir Pürifey, Bağdaddakı səfir Kroker, Səudi
Ərəbistanındakı səfir Xayer, İsraildəki səfir Devis, Pakistandakı səfir Uorren,
Yaxın Şərqdə Fələstin qaçqınları üzər nümayəndə Blandfort, İsraildəki barışıq
komissiyası üzrə nümayəndə Palmer, Livandakı nümayəndə Pinkerton, Suriyadakı
nümayəndə Kennon, Qahirədəki səfir Mattison, Transiordaniyadakı işlər vəkili
Frisman, Londondakı Amerika səfirliyinin birinci katibi Palmer və digərləri
iştirak edirdi. Hələ konfransa qədər Ankaraya səfər edən Makqi fevralın 11 -də
F.Köprülü ilə iki saat davam edən danışıqlar apardı. Fevralın 12-də onun C.Bayar
və A.Mendereslə söhbətləri də bir o qədər davam etdi (94). Görüş zamanı Makqi
ABŞ-ın Türkiyənin təhlükəsizliyinə böyük əhəmiyyət verdiyini və ona görə də
Türkiyənin Amerikadan hərbi yardım alan birinci ölkələrdən olduğunu C.Bayara
bildirdi. O əlavə etdi ki, Türkiyə Sovet təcavüzünə məruz qalarsa bu böyük
müharibəyə səbəb olacaqdır. Belə bir vəziyyətdə ABŞ-ın təhəddüdləri nədən
ibarət olacaqdır? Makqinin sözlərinə görə, bu sual çoxdan Amerika rəsmilərini
düşündürürdü. O dedi: "Bu məsələ Şimali Atlantika paktı qurulan zaman ortaya
çıxdı və keçən il Türkiyə bu pakta qoşulmaq arzusunu ifadə etdiyi zaman
təkrarlandı. Bizim Şimali Atlantik paktı ilə əlaqəmiz Birləşmiş Ştatların girdiyi
ilk təhəddüddür. Bu qərar Konqresin çox gərgin müzakirələrindən sonra
verilmişdir". Makqi Türkiyənin Koreya savaşına qatılmasını və türk ordusunun
oradakı qəhrəmanlığını yüksək qiymətləndirdi. O dedi: "Koreyadakı türk əsgərinin
savaş qabiliyyəti azad dünyanın rəğbətini qazanmışdır". Dövlət katibinin müavini
Koreya müharibəsinin başlanması ilə ABŞ-ın xərclərinin artdığını, hərbi xərclərin
13 milyarddan 50 milyard dollara yüksəldiyini və ilk imkan yaranan kimi ABŞ-ın
Türkiyə ilə təhlükəsizlik paktı bağlamaq arzusunu dilə gətirdi. Makqi təsdiq etdi
ki, Birləşmiş Ştatların Şimali Atlantik paktına qoşulması onun Türkiyənin
təhlükəsizliyinə diqqətinin azalması kimi şərh edilə bilməz. C.Bayar açıq
danışdığına görə ABŞ rəsmisinə təşəkkürünü bildirdi və dedi: biz ikiyə bölünmüş
dünyanın bölünməz sərhədlərində yaşayırıq... Dünya ikiyə bölünmüş, bloklar
yerini almışdır. Biz bu
497
bloklardan birinin silah yardımını qəbul etmişik. Bu nə deməkdir? Bu o deməkdir
ki, o biri bloka qarşı bizi hazırlayırsınız.
Bir müdaxiləyə məruz qalsaq, müdafiə
gücümüzü yaxşılaşdırarsınız. Fəqət, əleyhinə silahlandığımız blok bizə qarşı bir
müdaxiləyə başlasa verilmiş bir təminatımız yoxdur. Məmləkətimi həm qarşı
blokun düşmənliyinə məruz qoymaq, həm də birlikdə hərəkət etmək istədiyimiz
blokun təminatından məhrum etmək Türkiyəni razı salacaq bir durum deyildir
(95). Eyni söhbəti C.Bayar fevral ayının 23-də Ankaradakı Britaniya səfiri Noel
Çarlz və Brayrı Robertson ilə də apardı. Bu görüşlər göstərdi ki, Türkiyənin
NATO-ya daxil olması getdikcə daha çox tələb xarakteri almağa başlamışdır.
Fevral ayında istər Ankaradakı görüşlər, istərsə də İstanbulda ABŞ-ın Yaxın və
Orta Şərqdəki diplomatlarının iştirakı ilə keçirilən konfrans Türkiyənin Atlantika
paktına daxil olması istiqamətində müsbət fikir formalaşdırdı. 1951-ci ilin may
ayının 11-də ABŞ-ın Türkiyə ilə bağlı mövqeyi haqqında Milli Təhlükəsizlik
Şurasında hazırlanmış məruzədə göstərilirdi ki, Türkiyə SSRİ-nin ətrafında ən
güclü anti-kommunist, Şərqi Aralıq və Orta Şərq regionunda Sovet təcavüzünə
əsaslı şəkildə müqavimət göstərmək qətiyyətinə və imkanına malik yeganə
dövlətdir. Türkiyənin coğrafi mövqeyi onun davamlı şəkildə azad dünya
tərəfindən dəstəklənməsini ABŞ üçün strateji cəhətdən vacib edir. ABŞ qərargah
rəislərinin birləşmiş komitəsi Birləşmiş Ştatların Türkiyədəki dərin maraqlarını və
mənəvi öhdəliyini nəzərə alaraq Amerika ilə Türkiyə arasında qarşılıqlı
təhlükəsizlik sazişinin bağlanmasını zəruri sayırdı. Milli Təhlükəsizlik Şurasında
hazırlanmış məruzədə qeyd olunurdu: Türkiyə və ABŞ-ın da daxil olacağı
qarşılıqlı təhlükəsizlik sazişinin imzalanmasından öncə Türkiyəyə hücum olacağı
təqdirdə ABŞ Türkiyənin Sovet nəzarəti altına düşməsinin qarşısını almaq üçün bu
ölkəyə lazımi dəstəyi verməlidir. Əks halda bunun ABŞ-ın təhlükəsizlik
maraqlarına ciddi şəkildə təsir edə biləcək siyasi və hərbi nəticələri ola bilər (96).
Bu dəyərləndirmədən dörd gün sonra ABŞ NATO üzvlərinə məktub yazıb Türkiyə
və Yunanıstanın bloka tam hüquqlu üzv kimi qəbul olunmalarını təklif etdi.
Bundan təxminən bir ay sonra, iyunun 15-də Mərkəzi Kəşfiyyat İdarəsinin
hazırladığı xüsusi dəyərləndirmədə isə artıq söhbət Türkiyənin NATO-ya qəbul
edilməsinə Sovetlərin mümkün reaksiyasından gedirdi. Dəyərləndirmədə ilk
növbədə Türkiyə və Yunanıstanın NATO-ya daxil olmasına, bu iki ölkənin daxil
olacağı, ABŞ-ın isə üzv kimi iştirak edəcəyi Aralıq dənizi müdafiə sazişinin
imzalanmasına, habelə Atlantika paktı ölkələrinin Türkiyə və Yunanıstanla
təhlükəsizlik sazişi imzalanmasına SSRİ-nin mümkün reaksiyası araşdırılırdı.
Sənəddə deyilirdi: "Biz hesab edirik ki, Kremlin Yunanıstan və Türkiyənin
yuxarıda adı çəkilən təhlükəsizlik sazişlərindən hər hansı birinə qoşulduqları üçün
geniş müharibə yə başlayacağı real görünmür. SSRİ Yunanıstan və Türkiyənin
qərbin hər hansı bir təhlükəsizlik sazişinə