498
qoşulmasına intensiv psixoloji müharibə, müxtəlif siyasi və iqtisadi təzyiqlər,
BMT daxilində diplomatik fəaliyyət, güclü anti-qərb təbliğatı və hədə-qorxu
jestləri ilə cavab verə bilər. Sənəddə ehtimal edilirdi ki, Yunanıstan və Türkiyənin
NATO-ya, yaxud da Aralıq dənizi paktına qoşulması Kreml tərəfindən SSRİ-yə
böyük potensial təhlükə kimi qiymətləndiriləcək. Biz həmçinin hesab edirik ki,
ABŞ artıq Yunanıstan və Türkiyənin NATO-ya qəbul edilməsini açıq şəkildə
təklif etdiyi üçün Britaniya, yaxud Fransanın bu ölkələrə təhlükəsizlik sahəsində
əsaslı yardım göstərməkdən imtina etməsi Kreml tərəfindən Qərb İttifaqının
üzvləri arasında meydana çıxmaqda olan zəiflik və fikir ayrılığı kimi
dəyərləndiriləcək" (97).
1951-ci ilin iyul ayının ortalarında Türkiyənin NATO-ya daxil olmasına qarşı
olan Britaniya öz mövqeyindən imtina etdi və İngiltərə xarici işlər naziri Morrison
iyulun 18-də İcma palatasında etdiyi çıxışda Türkiyə və Yunanıstanın NATO-ya
daxil olmasının Britaniya tərəfindən dəstəklənəcəyini bildirdi. Nəhayət, NATO
Nazirlər Şurasının 16-20 sentyabr 1951-ci ildə Ottavada keçirilən toplantısında
Türkiyə yekdil səslə bloka tam hüquqlu üzv kimi rəsmən dəvət edildi.
Türkiyənin NATO-ya dəvət edilməsi haqqında ABŞ-ın təklifi elan olunduqdan
sonra ÜİK(b)P MK-nın Siyasi Bürosu münasibətləri çətinləşdirmək məqsədilə bir
neçə dəfə Türkiyə ilə bağlı məsələləri müzakirə etdi. 1951-ci il avqust ayının 20-
də Türkiyə ərazisindən xarici təyyarənin Sovet sərhədlərini pozması məsələsi
müzakirə edilərkən Müdafiə Nazirliyi bu məsələnin doğru olmadığını bildirdi.
Siyasi Büro Müdafiə Nazirliyinə tapşırdı ki, bu məsələni diqqətlə araşdırıb
məlumat versin (98). Elə həmin iclasda Türkiyə ilə SSRİ arasında 1937-ci ilin
oktyabr ayının 8-də imzalanmış ticarət və tədiyyə sazişi birtərəfli qaydada ləğv
edildi və bu barədə məlumat yayılmaması məqsədəuyğun hesab edildi (99).
1951-ci il oktyabr ayının 15-də Londonda NATO ölkələrinin Türkiyə və
Yunanıstanın bu pakta girməsi ilə bağlı sazişi imzaladıqdan iki həftə sonra Siyasi
Büro oktyabr ayının 31-də SSRİ Xarici İşlər Nazirliyi tərəfindən tərtib olunaraq
Ankaradakı Sovet səfirinin Türkiyə hökumətinə təqdim edəcəyi notanın mətnini
təsdiq etdi. Orada göstərilirdi ki, Atlantikaya heç bir dəxli olmayan Türkiyənin bu
bloka dəvət edilməsi imperialist dövlətlərin Türkiyə ərazisindən Sovet İttifaqına
qarşı istifadə etmək üçün onun sərhədləri yaxınlığında təcavüzkarlıq məqsədilə
hərbi baza yaratmaqdan başqa bir şey deyildir. Sovet hökuməti bu məsələ ilə bağlı
Türkiyədən izahat tələb edir və qonşu dövlət kimi bu məsələyə biganə qalmadığını
bəyan edirdi (100). Noyabr ayının 24-də isə Siyasi Büro Bolqarıstanın Türkiyə ilə
sərhədləri bağlamaq təklifinə müsbət cavab verdi və Sofiyadakı səfirə tapşırırdı ki,
bolqar-türk sərhədlərinin bağlanması haqqında Bolqarıstan hökuməti öz qərarını
elan etsin (101).
499
Sovetlərin bütün ciddi-cəhdlərinə, hədələyici notalarına, SSRİ rəhbərlərinin
kəskin reaksiyasına baxmayaraq Türkiyə Böyük Millət Məclisi 1952-ci ilin fevral
ayının 18-də Türkiyənin NATO-ya daxil olmasını yekdilliklə təsdiq etdi. Bununla
da 1948-ci ildən bu istiqamətdə başlanan mübarizə 1952-ci ildə Türkiyənin
Atlantik paktına daxil olması ilə nəticələndi. NATO-ya daxil olduqdan sonra
Sovetlərin Türkiyəyə qarşı aktiv mübarizəsi İ.Stalinin ölümünə qədər davam etdi.
1953-cü il mart ayının 5-də İ.Stalin vəfat etdi. Onun qızı S.Alliluyeva öz
xatirələrində yazır: Atam dəhşətli əzabla öldü. Asan ölümü Allah ancaq mömin
adamlara bəxş edir. Bir çox ölkələrlə yanaşı Türkiyənin nümayəndə heyəti də dəfn
mərasimində iştirak etdi. Mart ayının 11-də V.Molotov İ.Stalinin dəfn
mərasimində iştirak edən Türkiyə Xarici İşlər Nazirliyinin Baş katibi C.Açılkalın
başda olmaqla nümayəndə heyətini qəbul etdi və bildirdi ki, onlar Açılkalınla
köhnə tanışlardır. V.Molotov dedi: "Bir halda ki, Türkiyə hökuməti Moskvaya
nümayəndə heyəti göndərmək haqqında qərar qəbul edib, Sovet hökuməti buna
müsbət yanaşır" (102). Bundan sonra Sovet hökumətinin Türkiyəyə münasibətdə
mövqeyinin dəyişməsini gözləmək çox çəkmədi. 1953-cü ilin may ayının 30-da,
gündüz saat 4-də V.Molotov Türkiyənin Moskvadakı səfiri Faik Xozarı SSRİ
Xarici İşlər Nazirliyinə dəvət etdi və Sovet-Türkiyə münasibətləri haqqında Sovet
hökumətinin adından bəyanatla çıxış etmək istədiyini bildirirdi". F.Xozar dedi ki,
o, Molotovu dinləməyə hazırdır. V.Molotov Sovet hökumətinin bəyanatını belə
açıqladı: "Məlum olduğu kimi 1925-ci il Sovet-Türk müqaviləsinin müddətinin
başa çatması ilə bağlı Sovet-Türk münasibətlərinin tənzim edilməsi haqqında
məsələyə bir neçə il əvvəl hər iki dövlətin nümayəndələrinin rəsmi söhbətlərində
toxunulmuşdur. Bu söhbətlərdə Ermənistan SSR və Gürcüstan SSR-in Türkiyəyə
bir sıra ərazi iddiaları, habelə Sovet hökumətinin Qara dəniz Boğazlarına
münasibətdə mülahizələri qoyulmuşdu. Mehriban qonşuluq münasibətlərini
saxlamaq, sülhü və təhlükəsizliyi möhkəmləndirmək naminə Ermənistan və
Gürcüstan özlərinin Türkiyəyə olan ərazi iddialarından imtina etməyi mümkün
hesab etmişdir. O ki, qaldı Boğazlar məsələsinə, Sovet hökuməti bu məsələdə
özünün əvvəlki mövqeyini yenidən gözdən keçirmiş və SSRİ-nin Boğazlar
tərəfindən təhlükəsizliyinin təmin edilməsini həm SSRİ üçün, həm də Türkiyə
üçün eyniliyinin qəbul edilməsini mümkün saymışdır. Beləliklə, Sovet hökuməti
bəyan edir ki, Sovet İttifaqının Türkiyəyə heç bir ərazi iddiası yoxdur". V.Molotov
bəyanatı oxuduqdan sonra onun mətnini səfirə təqdim etdi. F.Xozar təşəkkür edib
bildirdi ki, bu bəyanatı təcili olaraq Türkiyə hökumətinə çatdıracaq və eyni
zamanda əlavə etdi ki, öz hökumətindən təlimat almadan bəyanata cavab verə
bilməz. Lakin onun şəxsi fikrinə görə bəyanat Sovet hökumətinin Türkiyəyə
münasibətdə dostluq niyyətini