78
1941-ci ildə Türkiyə hökumətinin təqdimatı ilə ölkə parlamenti tərəfindən 60
yaşından yuxarı olan sıravilərin, 65 yaşından yuxarı ehtiyatda olan zabitlərin
orduya çağırılması haqqında hökumətə icazə verilməsi, habelə Frakiya dairəsinə
aparılmış 40 minlik ordunun yerini doldurmaq üçün Şərq vilayətlərində səfərbərlik
elan edilməsi Sovetləri narahat edən məqamlar idi (16).
1941-ci ilin avqustunda Sovet və Britaniya qoşunlarının İrana daxil olması
Türkiyə üçün əlavə narahatlıq doğurdu. Müttəfiq qoşunların İrana daxil
olmasından iki həftə əvvəl, avqust ayının 10-da İngiltərə və Sovet İttifaqı Boğazlar
rejiminə və Türkiyənin ərazi bütövlüyünə hörmətlə yanaşdıqları barədə birgə
təminatlarını bəyan etdilər. Eyni zamanda bəyanatda Türkiyəyə hücum olacağı
təqdirdə ona yardım göstəriləcəyi bildirildi. Almaniya təbliğatının təsirini
azaltmaq üçün 10 avqust bəyanatında Sovet tərəfi Montrö sazişinə sadiq qaldığını,
Boğazlara münasibətdə hər hansı təcavüzkar niyyətinin və iddiasının olmadığını
bir daha təsdiq etdi. Sovet tərəfi bildirdi ki, Türkiyə hökumətinin müharibəyə cəlb
olunamamaq arzusunu başa düşdüyündən hər hansı Avropa ölkəsi tərəfindən ona
hücum olarsa, Türkiyə hökumətinə hər cür yardım göstərməyə hazırdır (17).
Türkiyəyə münasibətdə Böyük Britaniya və SSRİ-nin birgə bəyanatı
diplomatik vasitələrlə bu ölkənin bitərəfliyini daha təminatlı etmək və Türkiyədə
Almaniya təsirini zəiflətmək məqsədi daşıyırdı (18).
SSRİ Xarici İşlər Komissarlığının 10 avqust bəyanatında Boğazlara və
Türkiyənin ərazi bütövlüyünə münasibətdə yüksək təminatların elan olunmasına
baxmayaraq avqust ayının 25-də sovet qoşunlarının İranın şimalına daxil olması,
İranın Türkiyə ilə sərhədlərinin Sovetlərin nəzarətinə düşməsi, SSRİ xüsusi
xidmət orqanlarının "kürd məsələsi ilə oynaması" və kürd separatizmi
məsələsindən istifadə etmək barədə xüsusi təkliflər hazırlaması Türkiyənin hərbi,
siyasi və diplomatik orqanlarının diqqətindən yayınmamışdı. Türkiyə bu məsələyə
ciddi maraq göstərdyindən 1941-ci ilin avqustunda Ankarada olan alman səfiri fon
Papen xarici işlər naziri Ribbentropa göndərdiyi gizli məlumatda yazırdı:
yaxşı məlumatlanmış etibarlı şəxs bildirir ki, almanların Rusiyada uğurları
fonunda Türkiyə hökumət dairələri Azərbaycan türklərinin taleyi ilə daha artıq
dərəcədə məşğul olmağa başlamışlar (19).Sovet qoşunları Güney
Azərbaycanda möhkəmləndikdən sonra Türkiyə mətbuatında 1941-ci ilin
payızından başlayaraq İran türkləri ilə bağlı bir sıra yazılar verilməyə başlamışdı.
"Yeni Sabah" qəzetinin redaktoru Hüseyn Cahid Yalçın öz yazılarında İranda türk
dilinin qadağan edilməsini, türklərin dil və mədəniyyətinin sıxışdırılmasını tənqid
etməsi İran mətbuatının ciddi etirazlarına səbəb olmuşdu. Bu yazışmalarla tanış
olduqdan sonra Azərbaycan Kommunist (bolşeviklər) Partiyasının birinci katibi
M.C.Bağırov Türkiyə
79
mətbuatının Güney Azərbaycan məsələsinə müdaxiləsinə sərt reaksiya
vermisdi.İran Azərbaycanında Sovetlərin möhkəmlənməsini və yerli əhalinin
siyasi proseslərə sürətlə cəlb etməsini diqqətlə izləyən İranın xarici işlər naziri
M.Ə.Soheyli Ankaradakı İran səfirinə yazırdı: "Əgər işlər bundan sonra da belə
davam etsə, onda biz Azərbaycanı itirəcəyik"(20).Cənubi Azərbaycanda baş
verənlərin fonunda Türkiyəyə qarşı ərazi iddialarını özündə əks etdirən "Dəftəri
müfəssəli vilayəti Gürcüstan" kitabının Tiflisdə S.Cikiya tərəfindən nəşr edilməsi
türklərdə müəyyən narahatlıqlar doğurmuşdu (21).
Sovet ordusu 1941-ci ildə İrana daxil olduqdan sonra öz növbəsində Sovet
xüsusi xidmət orqanları Türkiyənin Güney Azərbaycan məsələsinə münasibətini
daim diqqətdə saxlayırdılar. Regionda cərəyan edən hadisələr barədə Tehrandakı
Sovet səfirliyinin hazırladığı hesabatda qeyd edilirdi ki, türklərin İran
Azərbaycanında fəaliyyətləri diqqəti cəlb edir. Azərbaycanda öz təsirlərini
artırmaq məqsədilə onlar belə bir təbliğat aparırlar ki, ancaq Türkiyə Azərbaycan
əhalisini kürdlərin soyğunçu hücumlarından xilas edə bilər. Sovet səfirliyi belə
güman edirdi ki, bununla onlar müharibədən sonra Azərbaycanı Türkiyəyə
birləşdirmək üçün zəmin hazırlayırlar (22). Eyni zamanda həmin dövrdə Təbrizdə
fəaliyyət göstərən türk diplomatları haqqında kəşfiyyat məlumatlarının toplanması
da sovet xüsusi xidmət orqanlarının başlıca vəzifələrindən idi (23).
İkinci Dünya müharibəsi başlandıqdan az sonra, xüsusilə 1942-ci ildən
başlayaraq kürd məsələsi Türkiyəyə qarşı istifadə edilən başlıca amillərdən birinə
çevrildi. 1942-ci ilin martında Zaqafqaziya hərbi dairəsmin komandanı, ordu
generalı İ.V.Tülenev Stalin üçün hazırladığı məruzədə qeyd edirdi ki, Türkiyə ilə
müharibə olacağı təqdirdə kürdlərin insan ehtiyatlarından istifadə etmək məqsədilə
onlarla dostluq münasibətlərini saxlamaq lazımdır (24).
1941-ci ilin sentyabr ayının sonlarında üç dövlətin nümayəndələrininMoskva
konfransında Britaniya nümayəndəsi Biverbruk Stalin və Harrimana təklif
etdi ki, türklər üçün bir şey eləmək lazımdır ki, onlar bizə rəğbətlə yanaşsınlar.
İ.Stalin qeyd etdi ki, türklərin Almaniya tərəfinə keçməməsi üçün bu, yaxşı
olardı. Lakin əlavə etdi ki, bununla belə onlar özlərini İngiltərənin müttəfiqi kimi
aparmırlar. Onlara kömək etmək üçün təminat olmalıdır ki, bu yardımlar itmirlər.
Türkiyə ilə İngiltərə arasında ittifaq mövcud deyildir, bitərəflik vardır.
Lord Biverbruk cavab verdi ki, biz onlardan şikayət edə bilmərik. Biz özümüz bir
sıra öhdəlikləri yerinə yetirməmişik. İ.Stalin qeyd etdi ki, Türkiyə Bolqarıstandan
və onun Almaniya ilə ittifaqından qorxur (25).
194l-ci ilin yayında və payızında Almaniyanın hər cür təzyiqinə və şantajına
baxmayaraq Türkiyəni faşist blokuna cəlb etmək mümkün olmadı. Xüsusilə Sovet
İttifaqı müharibəyə daxil olduqdan sonra ölkəni