82
protokollarda təsbit etmək istəyirdi. Lakin A.İden nəinki bu protokolları
imzalamaqdan, bu layihəni təfərrüatı ilə müzakirə etməkdən
belə qəti şəkildə
imtina etdi. O, Stalinə öz fikrini "belə geniş təfsilatı ilə açıq ifadə etdiyinə" görə
təşəkkürünü bildirməklə yanaşı qeyd etdi ki, Avropanın müharibədən sonra
yenidən qurulması məsələləri Amerika tərəfinin iştirakı olmadan müzakirə edib
bilməz. Bununla da A.İden bir növ SSRİ-nin müharibəyə qədərki (1939-1940-cı
illərdəki dəyişikliklər nəzərdə tutulur-C.H.) sərhədlərini tanımaqdan imtina etdi.
Bütün bunlar Stalini bərk əsəbiləşdirsə və məyus etsə də, o, haqlı olaraq belə
qənaətə gəldi: ola bilsin ki, bu məsələləri müzakirə etməyin zamanı yetişməyib
(28).
İ.Stalin İkinci Dünya müharibəsi başlandıqdan sonra Sovet İttifaqının əldə
etdiyi əraziləri müqavilə vasitəsi ilə Britaniyaya qəbul etdirmək istəyirdi və
nümunə kimi qarşılıqlı yardım haqqında ingilis-türk müqaviləsini gətirirdi.O,
İdendən soruşurdu: "Doğrudanmı SSRİ Türkiyədən pisdir?" İ.Stalinin bütün ciddi
cəhdlərinə baxmayaraq Britaniya tərəfi onun təklif etdiklərinə getmədi (29).
Stalinin Türkiyəni mükafatlandırmaq ideyasını müzakirəyə çıxarması daha çox
bu məlumatın türk siyasi dairələrinə eşitdirilməsi, Türkiyənin bitərəfliyini daha
etibarlı etmək zərurətindən irəli gəlirdi. Türkiyədə millətçi qüvvələrin bəzi
çağırışları Sovet kəşfiyyat orqanları tərəfindən operativ şəkildə Moskvaya
çatdırılır və həmin məlumatlar bəzən şişirdilmiş formada təqdim edilirdi. Məsələn,
SSRİ-dəki türk hərbi attaşesinin fəaliyyətini izləyən əks kəşfiyyat orqanlarının
məlumatına görə, guya hərbi attaşe şəxsi söhbətlərində əminliklə bildirib ki, əgər
almanlar Qafqazı işğal edərlərsə, o bu regionda qabaqlayıcı tədbir kimi mühüm
strateji mövqelərin türk ordusu tərəfindən tutulması barədə düşünməyi öz Baş
qərargahlarına tövsiyə edəcək. Sovet kəşfiyyatının məlumatına görə, Türk səfiri
Aktayın Molotova dedikləri ilə, Ş.Saracoğlunun Ankaradakı Alman səfiri fon
Papenə dedikləri arasında fərqlər müşahidə edilirdi. Ankaradakı Sovet səfirliyinin
məlumatına görə Ş.Saracoğlu SSRİ diplomatları ilə söhbətlərində Sovetlərlə dost
olduğunu və bu dostluğa böyük əhəmiyyət verdiyini dilə gətirsə də, digər
diplomatlarla söhbətlərində SSRİ haqqında dostluqdan uzaq olan tonda danışmış,
Sovetlərdən ehtiyatlandığını gizlətməmişdi.Xüsusilə, 1942-ci ilin fevral ayının 26-
da Alman səfiri fon Papenə qəsd edilməsində Sovet cəsuslarının əli olması barədə
Xarici İşlər Nazirliyinin mövqeyi Sovetləri Ş.Saracoğluya münasibətdə daha da
acıqlandırmışdı (30).
İ.Stalinin Türkiyəni Bolqarıstan limanı, Yunanıstan adaları və Suriya əraziləri
hesabına mükafatlandırmaq ideyası Ankarada çox ehtiyatla qarşılandı. Türkiyə
siyasi dairələri ehtiyat edirdilər ki, bu istiqamətdə olan hər hansı dəyişikliklərə
əvəz olaraq Moskva əlavə tələblər, o cümlədən Boğazlarla bağlı iddialar irəli sürə
bilər.
83
Sovetlər müharibəyə daxıl olduqdan sonra Türkiyənin əhəmiyyəti müttəfiqlər
üçün müstəsna dərəcədə artmışdı. U.Çörçill ABŞ Prezidenti F.D.Ruzvelt və
İ.Stalinlə yazışmalarında Türkiyənin müharibəyə daxil olması üçün ona hər cür
yardım göstərilməsini zəruri hesab edirdi. O Stalinə yazırdı: "Əgər Türkiyə
müharibəyə daxil olsaydı... bu bizə daha sürətli və effektli kömək olardı" (31).
1942-ci ilin mayında V.Molotovla söhbətdə U.Çörçill Almaniyanın Bakı
vasitəsi ilə Qafqaza zərbə endirmək ehtimalının gücləndiyini bildirdi. Məhz
Türkiyənin Qafqaz sərhədləri boyunca ordu cəmləşdirməsi alman təhlükəsinin
artması ilə bağlı idi. May ayının 22-də Çörçill İdenlə söhbətdə Türkiyənin
mövqeyindən razı qaldığını və onun Almaniyanın tərəfinə keçməyəcəyini bildirdi.
O, dedi: "İlin sonuna qədər ingilislər və amerikanlar Türkiyəyə böyük həcmdə
müasir silahlar verməyi düşünürlər, bu Türkiyəni müttəfiqlərlə daha çox
bağlamalıdır" (32).
1941-ci ilin dekabrında Moskva altında qələbədən sonra SSRİ-nin vəziyyətinin
yaxşılaşması müttəfiqlərarası münasibətlərə da müsbət təsir göstərdi. 1942-ci ilin
yazından başlayaraq Zaqafqaziya hərbi dairəsində təbliğat orqanları əsgər və
zabitlər arasında Türkiyə təhlükəsi altında açıq kompanya aparmağa başladılar. Bu
dövrdə Gürcüstan, Ermənistan və Azərbaycanda Sovet ordusunun sayı 25
diviziyaya çatdırıldı. Zaqafqaziyada yerləşdirilən ordunun qarşısında qoyulan əsas
vəzifə türk və ya türk-alman hücumunu dəf etməyə hazırlıq idi. 1942-ci ilin fevral
ayında Zaqafqaziya hərbi dairəsmi möhkəmləndirmək məqsədilə general-leytenant
D.T.Kozlovun yerinə ordu generalı İ.V.Tülenev dairəyə komandan təyin edildi.
İ.Tülenev 1939-1940-cı illərdə Zaqafqaziya dairəsinə rəhbərlik etdiyindən
regionda iş təcrübəsinə malik bir hərbçi idi. Zaqafqaziya hərbi dairəsinə
komandan təyin edildikdən sonra üç Cənubi Qafqaz respublikasındakı silahlı
qüvvələrlə yanaşı, İran Azərbaycanındakı Sovet ordu hissələri də ona tabe
olunmuşdu (33).1942-ci ilin mart ayının 12-də İ.Tülenev Tbilisidə M.C.Bağırov,
K.Çarkviani və Q.Arutinovla müzakirələr keçirdikdən sonra mart ayının 13-də
Zaqafqaziya hərbi dairəsində təlim xarakterli hərbi oyunlar keçirilməsi barədə
direktiv imzaladı. Türkiyə bu oyunlarda şərti olaraq düşmən qüvvə kimi götürülür
və oyun qaydalarına görə Şimali-Şərqi Türkiyəyə hücumla başlayan hərbi
əməliyyatlar Oltu, Sanqamış, Trabzon və Ərzurumun ələ keçirilməsi ilə
nəticələnirdi. "Zaqafqaziya cəbhəsi əməliyyatlarının planlaşdırılması üzrə
mülahizələr" adlı sənəddə isə Qara dəniz sahili istiqamətində 210 km, Ərzurum
istiqamətində 300 km-ə qədər bir ərazidə Trabzon, Bayburt, Ərzurum xətti üzrə
türk ordusunun darmadağın edilməsi Zaqafqaziya hərbi dairəsmin əsas strateji
vəzifələrinə daxil edilmişdi. Hərbi əməliyyatların hazırlıq mərhələsində türk
ordusunun sərhəd boyunca kəşfiyyat və mühafizə sisteminin sıradan çıxarılması,
hücum üçün hazırlıq vəziyyətinin elan olunması nəzərdə tutulurdu.