Osman Türkayın poetik irsi
166
Təbii ki, Osman Türkay da bu həcvə eyni üslubda cavab vermiş
və beləliklə, yaradıcılığında bu ədəbi janrdan da istifadə etmiş, daha
doğrusu, etmək məcburiyyətində qalmışdır:
Ey sırça saraylarda oturan vefasız eski dost
Ellerin karanlığa taş savurmaktadır!
Ama görüyorsun ki hedefine ulaşamayan her taş
Geri dönüp yine seni vurmaktadır!
(Kıbrıs Türk Hiciv..., 2005: 244)
“Qaranlığa daş” (“Karanlığa Taş”) adlı bu şeirdən başqa, bu
həcvlər arasında “Təccalın uzunqulağına qəzəl” (“Deccalın Eşeğine
Gazel”) adlı klassik formada yazılmış mənzumə də kəskinliyi ilə se-
çilir:
Bir yüz ki o kadar yüzsüz, bir kafa ki o kadar kafasız,
Ol saksının içinde akıl olduğunu sananlar aldanır.
Görüntüsü dev aynasıdır; beyinsiz bir allame-i cihandır
Anırır meralarda, çayır sanıp ağzı şiire kadar uzanır.
(Kıbrıs Türk Hiciv..., 2005: 244)
Şövkət Öznur və Ayşən Dağlı “Osman Türkaya” adlı ayrı-ayrı-
lıqda yazdıqları şeirlərində isə Özker Yaşından fərqli olaraq, ona
rəğbət və sevgilərini ifadə edirlər. “Evrenin onun, onun da evrenin
içində olduğunu”, (Yeniasır, 2003: 135) – yazan Şövkət Öznur bu
şeri ilə ona olan dərin hisslərini bildirir.
Şirin Zaferyıldızının şeri isə sanki onun ölümünə ağı kimi səslə-
nir:
Rüzgar dayanmış kapıya
Hangi gölge kaçıyor karanlığa
“Geri geleceğim” diyerek
Yakıştı mı ozan gitmek sana.
(http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?Bl
ogNo=191950-02.09.2009)
Elmira Fikrətqızı
167
Beləliklə, dünya miqyasında onun kosmos əsri şerinin davamçı-
larına rast gəlsək də, baxdığımız mənbələrə əsasən deyə bilərik ki,
Kıbrıs türk poeziyasında bu cəhətdən boşluq nəzərə çarpır. Ayşən
Dağlı, Bülent Fevzioğlu kimi şairlərin yaradıcılığında fəza cisimlə-
rinin, atom əsrinin adı çəkilsə də, bu motivlərin işləkliyi Türkay sə-
viyyəsində deyildir. Məsələn, B.Fevzioğlunun “Atom çağındayıq,
sevgilim” şeri ilə Türkayın öncəki fəsildə təhlilini verdiyimiz “Çağ
görüntülərindən səslər” adlı üçhissəli poeması arasında məzmun ba-
xımından bənzərliklər mövcuddur:
Atom çağındayız sevgilim
Atom
Çelik zırhlarıyla arenalarda
Kanlı dövüşler yapan gladyatörler
Çok gerilerde kaldı
…Nice ilkler toprak oldu.
Nice şekiller değişti yüzyıllar boyu
Değişti insanlar,
Değişti hayvanlar
Ve silahlar
Yalnız
Dün gibi kalan
Ve hala ilk ateşiyle yanan
Eşine rastlanmaz mimari sütunları
O sütunlar altında
Çağına damgasını vurmuş bir dönem
Aşklar,
Sevdalar.
(Kıbrıs Türk Edebiyatı, 1989: 112 )
Lakin Fevzioğlunun şeri lirik və nikbin sonluqla bitir və bu cə-
hət də iki şairi fərqləndirir.
Osman Türkayın poetik irsi
168
Ayşən Dağlının şeirlərində də planet, ulduz, orbit, Ay kimi fəza
cisimləri, kosmoloji terminlər başqa anlamda, “məhəbbət semanti-
kası”nda çıxış edir:
Senden çok uzaklara
Yeni bir gezegene varırım
Kaç yıldız yılı sonunda kim bilir
Ay bir yıldıza aşık olsa,
Yörüngesinden çıksa
Kaldıra bilir mi bunu dünya?
(Dağlı, 96)
Çağdaş Kıbrıs türk şerində xüsusi yeri olan Fikrət Dəmirağın da
poeziyasında bəzən kosmos əsrindən bəhs edilir:
yaralı bir gezegenden şiir notlarıdır
ya da
bir ozanın uzayçağı üstüne ilk uzunçaları.
(Demirağ, 1997: 425)
Lakin başqa mövzularda O.Türkay poeziyasının geniş təsirini
görmək mümkündür. Məsələn, M.C.Əzizoğlunun “Mən səndən
uzaq”, Oqtay Öksüzoğlunun “Beşbarmaq dağlarında” və Maral Ka-
şifin “Beşbarmaq dağları” adlı şeirləri Türkayın “Beşbarmaq dağı
melodiyaları” əsərinin ruhunu xatırladır.
Bugünkü Kıbrıs türk poeziyasında, xüsusilə qadın şairələrin ya-
radıcılığında qabarıq olan sülh ideyalarının ilk rişələrinə müharibə-
nin qlobal səviyyədə bəşəriyyətə vurduğu və vuracağı zərbələrin
qarşısını almağa çalışan Türkay poeziyasında adanın müharibə döv-
rü mərhələlərində və ondan əvvəlki dövrlərində də rast gəlirik. Ən
yeni dövr Kıbrıs türk poeziyasında həmin ideya ətrafında yazılan
Elmira Fikrətqızı
169
şeirlər onun “Dünya ozanlarına” adlı “yurdda sülh, cahanda sülh”
düşüncəsini təbliğ edən əsərinin əks-sədası kimi səslənir:
Ozanlar! Ozanlar! Ozanlar!
Karanlıklara Güneş İşınlarıyla
Dünyamızın yazgısını yazanlar!
…Gökyüzünün kulağı, yerin dilisiniz
Atlayıp ideolojik kalelerin üzerinden
Savaş hortlağının kafasına
Çelik bir yumruk gibi inmelisiniz…
(Türkay, 1990: 321)
Şirin Zaferyıldızının “Cəhd et, şair” (“Gayret Şair”) şerində də
dünyanın xilasında kömək üçün şairlərə, söz-sənət adamlarına üz
tutulur:
Susma şair,
Susma,
Sen de yazmazsan,
Kim yazacak
Giden insanlığımızın sirrini?
Kim ekecek
Robotlaşan kalplere
Sevgi tohumlarını?
(Zaferyıldızı (a), 1997: 20)
Bu müəllifin “Günəşimlə isitməyə gəldim ürəklərinizi”, “Ən gö-
zəli sevgi əkmək torpağa”, “İnsan olaq”, “Şeirlər və şərqilər”, “Bir
gün qədəh qaldıracaqlar barışa”, “Çox uzaq sabahlara yaxın”,
“Uçun, quşlar”, “Barışa yaxın” və s. şeirlərində insanlar arasında
sülh, dostluq və sevgi hissləri tərənnüm edilir və “ tüm kıtaları kara
bulutlar gibi saran karabasanlara, dünyamızı ateşten kıskacı içine
alan apoletli hayaletler”ə (Osman Türkay) lənətlər yağdırlır.
Dostları ilə paylaş: |