123
əgər o, kölgə ilə əhatələnmişdirsə) görünür. Lokal və dəqiq
səviyyəli şəkillərdə
isə üstəgəlməyanı relyefin bütün elementlərini aşkar etmək mümkündür.
Şəkil 50. KŞ-də üstəgəlmələrin struktur-geomorfoloji ifadəsi.
Passiv üstəgəlmə strukturları, üstəgəlmə paketləri və örtükləri də relyefdə
zolaqlı şəkil əmələ gətirir, lakin onların struktur interpretasiyası (distansion
zondlama məlumatlarına görə) çətin olur, çünki belə relyefi başqa passiv
strukturlar da verə bilər.
Relyef tipləri arasında yerdəyişmə deformasiyası zonalarının relyefi daha
yaxşı “tanınma” ilə fərqlənir. Bu da onunla əlaqədardır ki, yer dəyişməyanı
relyefin elementləri çox vaxt regional geomorfoloji zonallığın eninə və ya
diaqonal istiqamətlənmiş səciyyəvi kompleks formalar əmələ gətirir.
Bundan
əlavə, relyef elementlərinin planlı yerdəyişməsi, həmin amplitudun şaquli
yerdəyişməsinə nisbətən asan aşkar olunur (şəkil 51).
Geomorfoloji quruluşlu yerdəyişmə zonalarının üç əsas növü müşahidə
olunur: erozion dərə sistemi boyunca relyefin litomorf elementlərinin planlı
124
yerdəyişməsi; ana süxurların litologiyası ilə əlaqədar olmayan relyef element-
lərinin analoji yerdəyişməsi və nəhayət relyefin müsbət formalarının səciyyəvi
xətti əyilmələri. Birinci - eninə yerdəyişmə ilə pozulmuş,
passiv preparasiya
olunmuş qırışıqlıq strukturların relyefi üçün ən tipik haldır. Keyfiyyətli or-
tamiqyaslı kosmik şəkillərdə bir neçə fəal yerdəyişmələr çox aydın aşkar edilir.
Şəkil 51. KŞ-də horizontal yerdəyişmə strukturlarının
struktur-geomorfoloji ifadəsi.
Relyefin cavan formalarının planlı yerdəyişməsi fəal yerdəyişmə zona-
larında müşahidə olunur (Orta Asiya Talasso-Fərqanə, Darvaz-Qara-Gül və s.).
Burada relyefin xətti çökmələri boyu, eninə səmtli cavan dərələr və onları
suayırıcılarına bölən, bəzən isə terras gətirmə konusları və s. vasitəsilə yaranmış
qanunauyğun sistematik yerdəyişmələr aşkar olunur.
Kosmik təsvirlərdə aşkar edilmiş relyefin cavan elementlərini, planlı
yerdəyişmələrdən
istifadə edərək, P.Molner, P.Topolye, V.Q.Trifon və s. təd-
qiqatçılar təyin etmişlər. Aralıq dənizi qurşağının şərq hissəsinin və Mərkəzi
Asiya dağlarının (Çəmən, Attıdağ, Çunqur, Anatolu və s.) bir çox iri qırılmaları
yeni və müasir mərhələdəki yerdəyişmə kimi inkişaf etmişdir. Belə halda, əgər
125
yerdəyişmə deformasiyaları ensiz qırılma struktur zonalarında lokallaşmamış-
dırsa və nisbətən geniş zonalarda paylanmışdırsa, onda bu zonaları kəsən rel-
yefin xətti elementləri səciyyəvi
S və
Z-yə bənzər planlı formalar şəklini alır.
Kosmik şəkillərdə təsvirin uyğun «şevron»rəsmi, yerdəyişmə zonasında rel-
yefin çoxlu miqdarda paralel xətti elementi əks olunduğu halda daha aydın
görünür.
8.5. Regional və qlobal struktur-geomorfoloji tədqiqatlarda kosmik
təsvirlərin təhlili
Regional struktur geomorfoloji təhlilin əsas məqsədi iri regionların ən
yeni struktur planının
aşkar edilməsi, tektonik və neotektonik vahidlərdən təşkil
olunmuş ümumiləşdirilmiş relyef xüsusiyyətlərinin və relyef əmələgəlmə
proseslərinin öyrənilməsidir. Distansion zondlama materiallarının məlumatları
əsasında yeni struktur planları öyrənərkən, əsas diqqəti iri strukturların sər-
hədlərinin dəqiqləşdirilməsinə və onların sahəvi yerləşməsində dərinlik nəza-
rətinin təyininə vermək lazımdır (şəkil 52, 53). Bəzi tədqiqatçıların fikrincə,
əsas neotektonik elementlərin sərhədləri (platforma düzənlikləri və dağ qırı-
şıqlıq əyalətləri) daxilində müxtəlif ən yeni stukturlar olan, özünəməxsus
struktur karkas əmələ gətirən nizamlanmış xətti
deformasiya sistemləri ilə
nəzarət edilir. Tyan-Şan və onun əhatə etdiyi regionun timsalında V.İ. Makarov
və L.İ.Solovyova göstərmişlər ki, xətti regional zonaların neotektonik əhə-
miyyəti, onlarla iri qırılma pozulmalarının daxil olub-olmamasından və həm-
çinin onların qədim tektonik zonalara uyğun gəlib-gəlməməsindən asılı de-
yildir. Müxtəlif istiqamətli regional xətti zonaların eynihüquqlu olmasının
etirafı bu müəllifləri «Kəsişən struktur plan» (ən yeni strukturların) konsep-
siyasına gətirib çıxardı ki,
sonradan da o, digər regionlara tətbiq edildi. Struktur
geomfoloji tədqiqatların bu aspekti lineamentlərin öyrənilməsinə həsr edilmiş
9-cu fəsildə daha dəqiq araşdırılacaqdır.
Regional səviyyəli kosmik şəkillərdə yaxşı görünən, hətta kiçik relyef
formaları müxtəlif praktiki məsələlərin həll edilməsinə imkan yaradır. Məsələn,
İssık-Kul rayonunun erozion şəbəkəsini öyrənən S.A.Sladkopevtsev belə bir
nəticəyə gəlmişdir ki, bu sahənin parçalanması relyefin yüksəkliyindən və
tipindən asılıdır. Parçalanmanın daha böyük dərinliyi maksimal qalxımlarda
alp relyefli dağ silsilələrində müşahidə olunur. Burada
iri novlar uzunməsafəli
və kəskin yamaclıdır lakin parçalanmaların bölgüsü böyük deyildirş Onların
yamacları çox vaxt hamarlanmışdır. Ehtimal ki, parçalanmanın sıxlığı yamac
proseslərinin fəallığı ilə, relyefin uzun müddət buz altında konservasiyası, kiçik
relyef formalarını kəsən ekzarasiya ilə məhdudlaşır. Bundan əlavə, yüksək
dağlıq hissə kəsimlərinin seyrəkləşməsini buradakı selektiv denudasion səth-
lərin inkişafı və hamarlanmanın qədim yüksək qalxmış səthlərinin mənimsənil-
məsi ilə izah etmək olar.
126
Şəkil 52. KŞ-də yüksək dağlıq (intensiv parçalanmış) ərazilərin gölləri:
a - İssık-Kul (Mərkəzi Tyan-Şan); b – Kara-Kul (Pamir).
Orta dağlıq yüksəkliklərdə və qalxmış dağətəyi şleyflərdə parçalanmanın
sıxlığı nisbətən kiçik
kəsimlərdə maksimal olur ki, bu da eroziyanın fəallığının
nisbətən zəif olmasına baxmayaraq, eroziyaya uğramış süxurların yumşaq və ya
doğranmış olması ilə izah olunur. Nəhayət, azmeylli dağətəyi düzənliklərdə
parçalanmanın dərinliyi minimuma enir və eyni zamanda müvəqqəti su axımı
şəbəkəsinin sıxlığı azalır.
Kosmik şəkillərin köməyi ilə Yerin və digər yer qrupu planetlərinin
müxtəlif rayonlarının regional geomorfoloji və struktur geomorfoloji xəritələri
tərtib edilmişdir. Hətta yaxşı öyrənilmiş rayonlarda
kosmik təsvirlər həm
müxtəlif yaşlı geomorfoloji səthlər və kəsimlərin paylanması, həm də relyefdə
yeni və ən müasir neotektonik süxurların yayılma formaları haqqında yeni mə-
lumat almağa imkan verir. Əsas etibarilə, kosmik şəkillərin tətbiqi ilə mümkün