87
1/4 hissəsində yüngül sıxılmış və dolu vurmuş hissə ola bilər. Satış
yerində isə bu göstəricilər uyğun olaraq 2 sm
2
, 4 sm
2
, 6 sm
2
və 1/4 hissə
qədər olur.
Tezyetişən almalar (QOST 16270-70) 1-ci və 2-ci əmtəə sortuna
bölünür. 1-ci sortda ən böyük en kəsiyi 50 mm, 2-ci sortda isə 35 mm-
dir.
Armud – toxumlu meyvələr içərisində öz zərifliyi və istisevən
olması ilə fərqlənir. Ümumi meyvə tədarükündə az yer (5%) tutur. Təzə
halda istifadə edilməklə yanaşı qurutmada, kompot, mürəbbə, cem və
şirələrin hazırlanmasında istifadə edilir. Krımda, Qafqazda, Orta
Asiyada, Moldaviyada və Belorusiyada becərilir.
Adi armud (Pyrus communis L.) gülçiçəklilər fəsilənsindəndir. 30-
dan çox növü məlumdur.
Soyuğadavamlı Ussuriya armudunun sortları Uzaq Şərqdə geniş
yayılmışdır. Quruluşuna görə almadan fərqlənir. Formasına görə
müxtəlif olur. Konsistensiyasına görə şirəli, az şirəli, quru, yağabənzər,
iridənəli, yumşaq və ya bərk, kobud və ya ağızda asan əriyən olur.
Dadına görə şirin, turşaşirin, çaxırı-turş, ətirli, ağızı büzən, ətirsiz olur.
Tərkibində orta hesabla 81-84% su, 6,2-18,7% şəkər, 0,1-0,5% turşu,
0,1-0,3% pektin maddəsi, 0,3-0,6% mineral maddələr, 0,02-0,17% aşı
maddəsi, 0,9% sellüloza, yabanı sortlarda 12-21 mq% və mədəni
sortlarda 3-17 mq% C vitamini vardır. Şəkərlərdən 6,9-9,7% fruktoza, 1-
3,7% qlükoza və 0,4-2,6% saxaroza vardır. Üzvi turşulardan limon və
alma turşusu rast gəlir.
88
Armudun ayrı-ayrı pomoloji sortlarının kimyəvi tərkibi onların
sortundan, torpaq-iqlim şəraitindən və yetişmə müddətindən asılı olaraq
dəyişir.
Yetişmə müddətinə və saxlanılmasına görə yay, payız və qış
sortlarına bölünür.
Armudun yay sortları iyul-avqustda yetişir, 10-20 gün qala bilir.
Orta zonada yetişən yay armud sortlarından Toxumsuz,
Naziksaplaq, Limonka, Ilinka, Cənub zonasında yetişənlərdən Yay
Vilyamsı, Düşes, Klappın sevimlisi, Panna, Bere Jiffar daxildir.
Azərbaycanda Abasbəyi, Yay Vilyamsı, Klappın sevimlisi,
Cırnadiri və Qurqulə yay armud sortları yeişdirilir.
Armudun payız sortları avqustun sonu və sentyabrın əvvəllərində
dərilir. Aşağı temperaturda 3 aya qədər qalır. Bere Bosk, Payız
berqamotu, Meşə gözəli geniş yayılmış sortlardandır.
Azərbaycanda Bere Bosk, Düşes de
”
Anqulem və Lətifə payız
armud sortları yetişdirilir.
Armudun qış sortları sentyabrın axırı və oktyabrda dərilir.
Dərilərkən istehlak dəyərinə malik olmurlar. Saxlanılıb yetişdirilir və bu
zaman dadı və ətri də yaxşılaşır. 4-6 ay saxlanıla bilər. Armudun qış
sortlarından Kyure, Bere Ardan-pon, Qış dikankası, Miçurin beresi,
Olivye de Serr, Sen Jermeni göstərmək olar.
Azərbaycanda Bere Ardanpon, gecyetişən Tuluza, Jozefina
Mixelskaya, Pass Krassan, Kyure, Nararmudu, Yaygörən qış armud
sortları yetişdirilir.
89
Armudun tezyetişən sortları və sentyabrın 1-dən sonra tədarük
edilən gecyetişən sortları 2 pomoloji qrupa bölünürlər.
Armudun keyfiyyəti Azərbaycan Respublika standartının (RST
289-76) tələblərinə cavab verməlidir. Keyfiyyətcə armud birinci və
ikinci əmtəə sortuna bölünür.
Birinci əmtəə sortuna aid armudun rəngi və forması öz pomoloji
sortuna müvafiq olmalıdır. Təmiz, saplağı ya bütöv, ya da sınıq, ən
böyük en kəsiyinin diametri azı 50 mm olmalıdır. Ikinci sort armudun
diametri azı 40 mm olmalıdır. Qalan göstəricilər standartda
normalaşdırılır.
Heyva (Cydonia ovlonga Mill) gülçiçəklilər fəsiləsindəndir. 4000
ildir ki, meyvə bitkisi kimi məlumdur. Yabanı halda ən çox Şərq
yarımkürəsində bitir. Böyük Qafqazın şərq hissəsində, Mərkəzi
Zaqafqaziyada və Talışda yetişir. Mədəni halda dünyanın bir çox
ölkələrində becərilir.
Heyvanın tərkibində 81-85% su, 5,3-12,2% şəkər, o cümlədən 5,6-
6,6% fruktoza, 2,0-2,4% qlükoza, 0,4-1,6% saxaroza, 0,85-1,1% üzvi
turşu (alma və limon turşusu), 0,9% pektin maddəsi, 0,9% sellüloza, 0,5-
0,7% mineral maddə, 0,42-0,66% aşı maddəsi və 10-30 mq% C vitamini
vardır. Bir meyvənin çəkisi 50 qr-dan 1,5 kq-a qədər olur. Meyvələri
yumru, uzunsov və armud şəklində, rəngi yaşıl, açıq və ya tutqun sarı
olur. Meyvəsinin üstü boz, tünd sarı və ya tünd qəhvəyi rəngli pənbə ilə
örtülüdür. Ətli hissəsi ağ və ya sarımtıl, əvvəlcə bərk, lakin qalıb
yetişdikdə yumşalır. Ətli hissəsində daşlaşmış bərk toxumalar vardır.
Dadı şirin, turşaşirin və gər (büzüşdürücü) olur. Heyvadan az miqdarda
90
təzə və bişirilmiş halda istifadə edilir. Heyva marmelad, povidlo, jele,
sukat, mürəbbə, kompot və cem hazırlamaq üçn qiymətli xammaldır.
Çoxlu heyva sortu məlumdur. Azərbaycanda yetişdirilən Çiləyi, Şirvani,
Karaman, Atbaşı, Cardalı, Sarı Rəcəbi, Şabrani, Zardobi, Fəhmi,
Ağvani, Qara heyva, iri Ağdaş və s. misal göstərilə bilər. Bundan başqa
həyətyanı sahələrdə daş heyva, əppək heyva, armudvari, almavari heyva
sortları da xalq seleksiyaçıları tərəfindən yetişdirilir.
Heyva keyfiyyətinə görə Azərbaycan Respublika standartının (RST
292-76) tələblərinə uyğun olmalıdır. Keyfiyyətinə görə təzə heyva
birinci və ikinci əmtəə sortlarına bölünür. Brinci sortun ən böyük en
kəsiyinin diametri 60 mm, ikinci sortda isə 40 mm-dən az olmamalıdır.
Əzgilin iki əsas növü vardır: 1. adi əzgil (Mespilus Germanica); 2.
subtropik və ya yapon əzgili (Eriobothrya japopica).
Adi əzgil yabanı halda Qafqazda, Krımda və Türkmənistanda bitir.
Adi əzgilin meyvəsi xırda olub, çəkisi 15-35 qr-dır. Təzə dərilmiş əzgil
bərk və ağızbüzüşdürücü olur. Sonralar yeişmə dövründə yumşalır, dadı
isə şirinləşir.
Yapon əzgili az miqdarda Qafqazın Qara dəniz sahilində, Krımın
cənub sahilində becərirlər. Əzgildən təzə halda, mürəbbə, pastila,
karamel içliyi, duzlamaq, sirkəyə qoymaq və ekstrakt hazırlamaq
(əzgilşərab) üçün istifadə edilir. Tam yetişmiş əzgilin yumşaq hissəsinin
tərkibində 5,2% su, 8,5% şəkər, 0,8% turşu, 1,4% pektin maddələri,
0,65% azotlu maddələr, 1,8-2,5% sellüloza, bir qədər alma turşusu var.
Yetişmə nəticəsində şəkər və alma turşusu azalır, az miqdarda spirt və
sirkə turşusu əmələ gəlir ki, bu da ona pis xoşagəlməyəntam verir.
Dostları ilə paylaş: |