Microsoft Word M?H?MM?D fuzuli-1 cild

396 

 

Rüsum – rəsmlər, adətlər. 

Rütəb – xurma. 

S 

 

Sağər – qədəh, piyalə. 

Sahir – cadugər, gözbağılayıcı. 

Said – bilək. 

Salik – yolçu. 

Salis – üçüncü. 

Salus – hiyləgər, adamaldadan, 

siyasətçi. 

Sane’ – yaradıcı, icad edən. 

Savab – doğru, düz. 

Seyd – ov, şikar. 

Seylab – sel. 

Sə’d – uğurlu. 

Səbəq – dərs. 

Səbu – cürdək, sovça. 

Səccadə – canamaz, namaz xalçası. 

Səfinə – gəmi, cüng. 

Səgi-şəbgərd – gözətçi it. 

Səhab – bulud. 

Səhranəvərd – səhraları gəzən. 

Səlasil – silsilələr, zəncirlər. 

Səlsəbil – behiştdə bulaq adıdır. 

Səmin – bahalı, qiymətli. 

Səng – daş. 

Səngsar – daşqalaq. 

Sərab – miraj. 

Sərd – soyuq. 

Sərgərm – nəşəli, məşğul, başı 

qarışmış. 

Sərgəştə – avara, heyran. 

Sərih – açıq, aydın. 

Sərir – taxt. 

Sərvər – başçı. 

Sib – alma. 

Sima’ – dinləmək, nəğmə eşitmək. 

Simab – civə. 

Simbər – gümüş bədənli. 

Siməndud – gümüş suyuna çəkilmiş. 

Simsaq – baldırı gümüş kimi ağ. 

Sipah – ordu, qoşun. 

Sipehr – göy, sfera. 

Sirət – əxlaq, fitri təbiət; yaşayış tərzi. 

Sirişk – göz yaşı. 

Sövgənd – and, qəsəm. 

---

397 

 

Sud – fayda, qazanc. 

Sui-məzac – bədtəbiət, bədxulq, 

bədxasiyyət. 

Surax – dəlik, deşik. 

Sübhi-əzəl – ilk sübh. 

Sücud – səcdə etmək. 

Süfəha – səfehlər, axmaqlar. 

Süflə – alçaq, rəzil. 

Süha – ən kiçik ulduz. 

Sürahi – uzun boğazlı şərab şüşəsi. 

Sürəyya – yeddiqardaş ulduz, Ülkər. 

Sürud – nəğmə, oxumaq, melodiya. 

Sütur – sətirlər, xətlər. 

 

Ş 

 

Şahid – gözəl. 

Şayistə – layiq, dəyərli. 

Şəbgərd – darğa; gecə növbətçi. 

Şəhnə – darğa, gözətçi. 

Şəhriyar – padşah. 

Şəkərxab – sizin yuxu. 

Şəqq – bölmək. 

Şəmmə – bir az, cüzi. 

Şərarə – od parçası, qığılcım. 

Şərhə-şərhə – para-para, dilim-dilim. 

Şəyyad – fırıldaqçı, yalançı, ikiüzlü. 

Şiftə – aşiq, məftun, vurğun. 

Şitab – tələsmə. 

Şivən – fəryadla ağılamaq. 

Şöhrə – şöhrətli, məşhur. 

Şuridə – şura gəlmiş, özünü itirmiş, 

dalğın. 

Şükufə – çiçək. 

Şükuh – dəbdəbə, şərəf, əzəmət. 

 

T 

 

Tabdar – parlaq, işıqlı; qıvrılmış. 

Tak – üzüm budağ, tənək. 

Tə’dib – ədəbləndirmək, ədəb 

vermək. 

Tə’əb – məşəqqət, zəhmət. 

Tə’viz – bəladan qorunmaq üçün 

yazılı dua. 

Tə’yid – qüvvət alma, gücləndirmə, 

təsdiq etmə. 

---

398 

 

Tə’zim – ehtiram etmək, baş əymək. 

Tə’zir – danlamaq, qınamaq, cəzalandırmaq. 

Təcəmmül – bəzənib düzənmək, 

zinətlənmək. 

Təəllül – yubatmaq, yubandırmaq. 

Təərrüz – sataşmaq, hücum etmək, 

dolaşmaq. 

Təfaxür – fəxr etmə, öyünmə. 

Təfriqə – dağınıqlıq, ayrılıq. 

Təğyir – döndərmək, dəyişmək. 

Təhrik – hərəkət vermə, tərpənmə. 

Təhsin – alqış, afərin, bəyənmək. 

Təxfif – yüngülləşdirmək. 

Təxt-rəvan – çiyin üzərində aparılan 

təxt. 

Təxvif – qorxutmaq, hədələmək. 

Təqdir – əvvəlcədən qərara alınmış. 

Təlx – acı. 

Təməvvüc – dalğalanmaq, ləpələnmək. 

Tənə’üm – var-dövlət içərisində 

həyat sürmək. 

Tərəb – şadlıq. 

Tərəhhüm – rəhm etmək. 

Tərrar – hiyləgər, adam aldadan, 

əyyar. 

Təşvir – coşmaq, qaynamaq. 

Təvaf – başına dolanmaq. 

Təvil – uzun. 

Təzvir – hiylə. 

Tila – qızıl suyu, qızıl. 

Timar – xəstəyə baxmaq, şəfa vermək. 

Tin – palçıq. 

Tirə – qaranlıq, tutqun. 

Tişə – külüng. 

Tövq – həlqə, boyunbağ. 

Tövsən – harın at. 

Tuba – cənnətdə bitən ağac. 

Turab – torpaq. 

Tutiya – gözə çəkilən maddə. 

Türbət – torpaq. 

Türrə – saçın qıvrımı. 

Tüyur – quşlar. 

U 

 

Ud – yandırılarkən gözəl qoxu verən 

bir ağacın adıdır. 

Ur – çılpaq. 

---

399 

 

 

Ü 

 

Ücb – özü haqda yüksək fikirdə olma, 

təkəbbür. 

Üqd – düyüm, çətinlik. 

Üqdi-irtibat – əlaqə bağ. 

Ülüvv – ucalıq, yüksəklik. 

Ülüvvid-dərəcat – ali dərəcəli, 

yüksək məqamlı. 

Ümm – ana. 

Ümmi – anadangəlmə yazıb-oxumaq 

bilməyən. 

Ümmül-xəbais – xəbislərin anası; 

şəraba verilən addır. 

Üstüxan – sümük. 

Üstüvar – möhkəm, qüvvətli, daimi. 

Üzar – yanaq. 

 

V 

 

Vabəstə – bağılı; asılı olmaq. 

Vajgun – başı aşağ. 

Vəcdiyyat – sevinclər, şadlıqlar. 

Vəh – aydınlıq, aşkarlıq. 

Vərə’ – haram şeylərdən çəkinmək. 

Vəsmə – qaraltmaq üçün qaşa yaxılan 

maddə. 

Vəş – kimi, tək mənasında işlənən 

ədatdır. 

Vücub – lazım, gərək. 

Vühuş – vəhşi heyvanlar. 

 

---

400 

 

Z 

 

Zağ – qarğa. 

Zahid – dünya işlərindən əl çəkərək 

ibadətlə məşğul olan adam. 

Zayir – görüşə gedən, ziyarət edən. 

Zəbun – düşkün, aciz, zəif. 

Zəhi – nə xoş, nə gözəl. 

Zəxirə – dar günə saxlanılan şey, 

azuqə. 

Zəxm – yara. 

Zəman – zamin. 

Zəmir – könül, qəlb. 

Zərq – hiylə, biclik. 

Zərnigar – qızıl suyu ilə yazılı. 

Zərrin – qızıldan qayrılma. 

Zində – diri. 

Zinhar – saqın, aman. 

Zivər – bəzək. 

Ziyadət – artıq, artıqlıq. 

Zöhd – zahidlik 

Zövrəq – qayıq. 

Zünnar – xristian ruhanilərinin 

bağıladığ qurşaq. 

---