________________Milli Kitabxana____________________
161
DÜŞMƏN QABAĞINDAN
QAÇAN "KİŞİLƏR"
Başını qorudu boş papağınan,
Pay verdi düşmənə zər tabağınan:
Tökdü namusunu it qabağına
Düşmən qabağından qaçan "kişilər".
Əl versə, əlindən əlim yapışmaz,
Yansaq bir ocaqda külüm yapışmaz.
Adını tutmağa dilim yapışmaz...
Döyüş meydanından qaçan "kişilər".
Dərədə quzğuna leş olsa yaxşı,
Özü öz başma daş olsa yaxşı,
Mal kimi naxıra qoşulsa yaxşı
Düşmən qabağından qaçan “kişilər”.
Qaçır varlığından, varından qaçır,
Qaçır qeyrətindən, arından qaçır.
Oğlundan, qızından, yarından qaçır
Döyüş meydanından qaçan "kişilər".
Ha qaçsın - hardasa dirənər dağa,
Haqqı yox özünə qəbir qazmağa.
Haqqı yox bu yurda ayaq basmağa –
Düşmən qabağından qaçan "kişilər".
Qəsdə, xəyanətə quyruq olandır,
Buyruqçu olandır, buyruq olandır.
Yurdsuz duyğulara duyğu olandır
Düşmən qabağından qaçan "kişilər".
Qaçır hiddət dolu nifrətə doğru,
Qaçır nifrət dolu hiddətə doğru.
Qaçır düşmənlərə xidmətə doğru
Döyüş meydanındart qaçan "kişilər".
2 noyabr, 1993
________________Milli Kitabxana____________________
162
AH, BU QISA SEVDA YOLU
Ah, hu uzun sevda yolu
Vurulurmu başa, könül...
Mikayıl Müşfiq
Ah, bu qısa sevda yolu
Vurulmadı başa, könül.
Halal qəlbə yol axtardm,
Çıxdı yolun daşa, könül.
Dönnəm ömrün qürubundan
Yön alsam mərd qürurundan,
Vəfalıya canım qurban,
Vəfasızdan haşa, könül.
Bu olacaq heçdən oldu,
Namərd atan daşdan oldu...
Sənin ağlın başdan oldu.
Nadan keçdi başa, könül.
Bir də hardan bizi anlar
O zamanlar, o məkanlar?
Əlimizə o xoş anlar
Bir də çətin düşə, könül.
Günahkarı mənmi, sənmi? –
Gör anlaya bilərsənmi? –
Gör yaşaya bilərsənmi? –
Yaşa mənsiz, yaşa, könül...
15 yanvar, 1994
________________Milli Kitabxana____________________
163
QARĞIMA
Bu qurğunu mən qurmadım,
Ağzına qıfıl vurmadım,
Dəhnə yırtıb, bənd qırmadım,
Qarğıma məni, qarğıma.
Bu yurdda Əli yatağan,
Bu yurdda Vəli yatağan,
Heç yatmaz dəli yatağan;
Qarğıma məni qarğıma.
Sən özünü öyən millət,
Sən özünü söyən millət,
Didən millət, yeyən millət,
Qarğıma məni, qarğıma.
Mən tale satan deyiləm,
Dalca daş atan deyiləm,
Kölgədə yatan deyiləm,
Qarğıma məni, qarğıma.
Mən özüm tikdim odamı,
Sən dartıb yıxdın o damı,
Ay əsrin bədbəxt adamı,
Qarğıma məni, qarğıma.
15 yanvar, 1994
________________Milli Kitabxana____________________
164
ARTIRAN SÖZ QƏDRİNİ...
Biz artıra bilmədik sözün qədrini, ustad!
Əydik də qamış kimi sözün qəddini, ustad!
Yalanı dirək vurduq "göyü saxlamaq" üçün,
İtirdik nəfsimizin sərhəd xəttini, ustad!
Hürənə dəm tutanı yalaq başında gördük,
Həddinə göstərmədik sözün həddini, ustad!
Beş-on çır-çırpı yığdıq "söz çələngi" adında,
Əlimizilə uçurtduq sözün səddini, ustad!
Qoca kimi sızladı, uşaq kimi bağırdı –
Sözün bayramı sandıq sözün dərdini, ustad!
Sözə əhyə vermədik, sözü şeypur elədik:
Biz düzəldə bilmədik sözün qəddini, ustad!
8 sentyabr, 1994
________________Milli Kitabxana____________________
165
MƏNİ ÖLMƏYƏ QOYMURLAR
Dostum Heydər Həsənoğluna
Tənha çağımda yığışır,
Dostlarım, haxdan danışır,
Kimi taxtımdan yapışır,
Kimi toqqamdan yapışır,
Yerə gəlməyə qoymurlar.
Ölüm-qalım savaşında,
Məni ölməyə qoymurlar.
Dözə doğru düz gedənlər
Məni ölməyə qoymurlar.
Bəxti nahaq yatmışların
Dərdini kim yaza, Allah?!
Yazda ölüm asan olur,
Saxla məni yaza, Allah!
Zarımağı, sürünməyi
Eylə mənə yasaq, Allah!
Ünvanıma əssə, nə qəm,
Ölüm səsli sazaq, Allah –
Məni ölməyə qoymurlar...
Mən deyəni kim deyəcək?
Çox yollara çıxar bu iz.
Söz döyüşdə ölməliykən,
Söz ciblərdə paslı kilid...
Yurdun əlsiz yazarları,
Əlsiz, dilsiz yazarları,
Məni ölməyə qoymurlar.
Adsız şəhid məzarları,
Məni ölməyə qoymurlar.
Millət dananlar azalır,
Millət sevərlər çoxalır.
________________Milli Kitabxana____________________
166
Bu millətin ovqatında
Hümmət sevərlər çoxalır.
Açıq-aşkar az olsa da,
Xəlvət sevərlər çoxalır,
Bu sevərlər arasında
Məmməd sevərlər çoxalır,
Məni ölməyə qoymurlar...
18 sentyabr, 1994
________________Milli Kitabxana____________________
167
SUALLAR, CAVABLAR
Unudulmaz şairimiz X.R. Ulutürkün
tərcümətində rus şairi
Y.Yevtuşenkonun "Zaman"
şerindən təsssürat
Ömür bir sualdır, ömür bir cavab,
"Niyələr", başlanğıc, "çünkilər" axır.
"Niyə" bu dünyaya gəlib bu cavan?..
Bu su hardan gəlib, haraya axır?..
İnsan yox, kölgələr çıxır qarşıma,
Kölgələr dil açıb söz deyə bilmir.
"Niyələr" qılınc tək enir başıma,
"Çünkilər" qalxanlıq eyləyə bilmir.
"Niyələr" bir qaya, bir uçrum daşı,
Qopdu öz yerindən qayıtmaz daha,
"Çünkilər" söz gəzir, dili dolaşır,
O da qayıtmazdı, dönməzdi daha...
Kim tapdı bu evdə qonaq qalmağı?
Mən sual verənəm, mən cavab yazan.
Bir yoluq yolçudan cavab almağım
Zamandan aldığım cavabdan asan...
Zamanın uçrumu dərindən dərin,
İnsanı udmağı bircə an olmur.
Zaman xəlbirindən keçməyənlərin,
Sonrakı taleyi çox yaman olur.
Hər insan dünyası sirli bir ada,
Söz əyə bilsə də söz udmur məni.
Özümün verdiyim suallara da
Özümün cavabı ovutmur məni.
Dostları ilə paylaş: |