ə
ksini öncədən tapmışdı.Digər mühüm müdəalar isə (Öz dilində ifadə vermək
azadlığı, öz dilində təhsil almaq hüququ və.s) ayrı ayrı daxili qanunvericilik
aktlarında (Cinayət Prossesual Məcəlləsi, Təhsil haqqında qanun və.s) öz əksini
tapmışdır.
Milli azlıqların hüquqlarının müdafiəsi haqqında çərçivə konvensiyası
özündə aşağıdakı prinsipləri təsbit edir:
Ayrı-seçkiliyi qadağan olunması;
Milli azlıqlarla əhalinin çoxluğu arasında bərabərliyin təmin olunmasına
yardım etmək;
Milli azlıqların mədəniyyətinin, dininin, dilinin və adət ənənələrinin qorunub
saxlanması və inkişaf etdirilməsi üçün əlverişli şəraitin yaradılması
Söz, fikir, vicdan və din azadlığı
Təhsil almaq hüququ
Sərhədyanı əlaqələr və əməkdaşlıq
Iqtisadi, mədəni və sosial həyatda iştirak və.s
Bu Konvensiya ilə dövlətlər öz üzərlərinə milli azlıqlarla bağlı böyük
öhdəliklər götürmələrinə baxmayaraq, onun hər hansısa müddəası və ya prinsipi
ayrılıqda hər hansı bir şəxsin beynəlxalq hüquq prinsiplərinə, xüsusilə də dövlətin
suveren bərabərlik, ərazi bütövlüyü və siyasi müstəqillik prinsiplərinə zidd olan hər
hansı bir hərəkətə yol vermək hüququnun olmasının güman edilməsi kimi şərh
oluna bilməz.
Hazırki Çərçivə Konvensiyasının müddəalarına Razılığa gəlmiş dövlətlər
tərəfindən əməl olunması məsələsinə nəzarəti Avropa Şurasının Nazirlər Kabineti
həyata keçirir.Yekun olaraq bu Konvenisya ilə bağlı onu qeyd etmək lazimdır
ki,istənilən tərəf istədiyi vaxt Avropa Şurasının baş katibinə xəbərdarlıq məktubu
yazmaqla hazırki Çərçivə Konvensiyasını etibarsız elan edə bilər.Belə etibarsıqlıq
elanı baş katibin belə xəbərdarlıq məktubu almasından altı ay sonra, gələn ayın biri
qüvvəyə minir.
Avropa Şurası ilə əməkdaşlıq çərçivəsində Azərbaycan Respublikası 2001-ci
ildə “Regional və ya azlıq dilləri haqqında Avropa Xartiyasını imzalamışdır”.
Milli azlıqlar mövzusunda ATƏT çərçivəsində yaşanan ən əhəmiyyətli inkişaf
1973-cü ildən 1975-ci ilədək mərhələli şəkildə davam edən konfransın sonunda 35
iştirakçı dövlət tərəfindən qəbul edilən “Helsinki Yekun Aktı”nda milli azlıqların
müdafiəsi ilə bağlı hökmlərin olmasıdır.Bu Aktda əvvəlki dövrlərdə hakim olan
“ayrı-seçkiliyin qarşısının alınması” anlayışı “azlıqların qorunması” anlayışı ilə
ə
vəz olunmuşdur.Helsinki Yekun Aktının məcburi hüquqi qüvvəsi olmasa da, ən
üst səviyyədə siyasi iradə bəyənatı kimi qəbul edilməlidir.Bundan başqa ATƏT
zonasında azlıqların hüquqlarının lazımi qaydada və ardıcıl tətbiqinə nail olmaq
üçün daha üç tövsiyyə (Milli azlıqların təhsil hüquqlarına dair Haaqa tövsiyyələri
(1996), Milli azlıqların dil hüquqlarına dair Oslo tövsiyyələri (1998), Milli
azlıqların dil hüquqlarına dair Lund tövsiyyələri) və bir rəhbər müddəa (“Yayım
mediasında azlıq dillərindən istifadə haqqında (2003) qəbuledilmişdir.
Hazırda ATƏT-in Milli azlıqların işi üzrə Ali Komissarlığı fəaliyyət
göstərir.Ali Komissarlıq institutu Avropada etnik münaqişələrin irimiqyaslı
zorakılıqlarına mübarizə forması kimi yaradılıb.Bu vəzifə ATƏT tərəfindən 1992-
ci ildə təsis edilib.Onun rolu sülhə və əmin-amanlığa təhlükə olan etnik fikir
ayrılıqlarını aradan qaldırmaq, quruma üzv dövlətlər arasında sülh və əmin-
amanlıq yaratmaq və ilkin mərhələdə olan münaqişələrin qarşısını almaqdan
ibarətdir.
Azərbaycanda çoxmədəniyyətlilik mühitinin formalaşmasında və onun
qorunub saxlamasında ölkəmizin UNESCO ilə əməkdaşlığı çox böyük əhəmiyyət
kəsb edir.Azərbaycan Respublikasının birinci xanımı, Heydər Əliyev Fondunun
prezidenti Mehriban Əliyevanın fəaliyyəti nəticəsində Azərbaycan-UNESCO
münasibətləri ən yüksək inkişaf səviyyəsinə yüksəlib.Bu əməkdaşlıq çərçivəsində,
Azərbaycan Respublikası mədəni müxtəlifliyim qorunması üçün UNESCO-nun iki
mühüm konvensiyasını ratifikasiya etdi.Bunlar ”UNESCO-nun Mədəni
Özünüifadə Müxtəlifliyinin Qorunması və Təşviqinə dair Konvensiya” və
”Dözümlülük Prinsipi Haqqında Bəyannamə”dir.
Mədəni Özünüifadə Müxtəlifliyinin Qorunması və Təşviqinə dair Konvensiya 20
oktyabr 2005-ci ildə UNESCO-nun 33-cü sessiyasında qəbul olunmuş və 18 mart
2007-ci ildə qüvvəyə minmişdir.Azərbaycan Respublikası bu konvensiyaya 26
noyabr 2009-cu ildən qoşulmuşdur.
Nədir
mədəni
müxtəliflik?
Ayrı-ayrı
qrupların
və
cəmiyyətlərin
mədəniyyətlərinin öz ifadəsini tapdığı müxtəlif formalardır.Bu özünüifadə
formaları qruplar və cəmiyyətlər arasında və onların daxilində ötürülür.
Mədəni özünüifadə isə ayrı-ayrı fərdlərin, qrupların və ya cəmiyyətlərin
yaradıcılığının nəticəsi olan və mədəni məzmun daşıyan özünüifadə nəzərdə
tutulur.
Konvensiyanın qəbul olunmasında əsas məqsəd aşağıdakılardan ibarətdir.
• Mədəni özünüifadə müxtəlifliyini qorumaq və təşviq etmək
• Müxtəlif mədəniyyətlərin çiçəklənməsi və qarşılıqlı səmərəli tərzdə bir-
birinə sərbəst təsiri üçün şərait yaratmaq
• Mədəniyyətlərarası hörmət və sülh mədəniyyəti naminə bütün dünyada geniş
və tarazlı mədəni münasibətləri təmin etmək üçün mədəniyyətlərarası
dialoqu təşviq etmək
• Mədəni özünüifadə müxtəlifliyni qorumaq və təşviq etmək sahəsində, xüsusi
ilə inkişaf etməkdə olan ölkələrin imkanlarını genişləndirmək məqsədilə
tərəfdaşlıq ruhunda beynəlxalq əməkdaşlıq və həmrəyliyi gücləndirmək və.s
Konvensiyanın 2-ci maddəsində ondan irəli gələn mühüm prinsiplər öz
ə
ksini tapmışdır.Bu prinsiplər rəhbər başlanğıclardır və aşağıdakılardır:
nsan Hüquqları və əsas Azadlıqlarına hörmət prinsipi
Suverenlik prinsipi
Bərabər ləyaqət və bütün mədəniyyətlərə hörmət prinsipi
Beynəlxalq həmrəylik və əməkdaşlıq prinsipi
nkişafın iqtisadi və mədəni aspektlərinin bir-birini tamamlaması prinsipi
Davamlı inkişaf prinsipi
Bərabər imkan prinsipi
Açıqlıq və tarazlıq prinsipi
16 noyabr 1995-ci ildə qəbul edilən “Dözümlülük Prinsipi haqqında
Bəyannamə” isə cəmiyyətimizdə sülhun genişlənməsi, xalqların iqtisadi və sosial
rifahının təmin olunması üçün tolerantlıq prinsiplərinin vacibliyini elan edir.
Bəyannamənin 1-ci maddəsində tolerantlığa bu cür anlayış verilmişdir:
“Tolerantlıq dünyada mövcud olan mədəniyyətlərin, onların öz zənginlikləri və
müxtəlifliyi ilə qəbul olunması, tanınması və hörmət olunmasıdır”.
Tolerantlıq müxtəlifliyin harmoniyasıdır və yalnız mənəvi öhdəlik
deyil,həmçinin siyasi və hüquqi məcburiyyətdir. Dövlət müstəvisində tolerantlıq,
qanunvericilik, adminstrativ və məhkəmə fəaliyyətində ədalətlilik prinsipinin
qorunmasını, həmçinin hər bir şəxsə bərabər sosial- iqtisadi şansların yaradılmasını
tələb edir.
Bəyannamənin ikinci maddəsinin məzmunundan aydın olur ki, qeyri-
tolerantlıq dedikdə, kiminsə güc və ya diskriminasiya ilə sosial və siyasi həyatdan
təcrid olunması başa düşülür.Harmonik birgəyaşayışı təmin etmək üçün, hər bir
fərd, qrup və ya cəmiyyət insanlığın multikultural ruhunu qəbul etməli və buna
hörmət etməlidir.Bəyannamədə həmçinin qeyri-tolerantlığa qarşı mübarizənin ən
effektiv forması kimi təhsil və tərbiyyə göstərilir.Dözümlülüyün genişlənməsi üçün
Dostları ilə paylaş: |