Nifrətin göz yaşları
87
çivəsindən götürərək qarşısında dayanmış Atəşi sinəsi-
nə sıxdı, boyun-boğazını həm öpüşlərə, həm də göz
yaşlarına qərq etdi. Qızın isti nəfəsindən Atəşin içi eh-
tirasa gəldi. Səma Atəşin köynəyinin düymələrini aç-
mağa başladı və Atəşi qoşa balınclı çarpayının yanına
gətirib dedi:
- Yer hazırdı. Yata bilərsən. Amma işığı yandır-
ma. Utanıram. Ürəyimizin işığı bəsdi, deyən Səma so-
yunub yatağa uzandı və əlinin havası ilə Atəşi yanına
gətirib ona sarıldı.
- Atəş, bilirəm həsrətimi çox çəkmisən. İndi o
həsrət odunu söndür. – deyən Səma, Atəşi nazik qol-
ları arasına alıb daha da ona qısıldı.
Bir azdan nazik beli Atəşin qüvvətli qolları ara-
sında sıxıldıqca Səma özünü dünyanın ən xoşbəxt
qadını hesab edirdi.
Başını Atəşin qolu üstə qoyub xoşbəxt anlarını
yaşayan Səmanın beynindən bir fikir keçdi. «Qızım,
səni xoşbəxt görsəydim, ölsəm də dərdim olmazdı.
Bircə dərdim sənsən!» «Ata, xoşbəxtəm. Dünyanın ən
xoşbəxti. Məni həyatı qədər sevən Atəşlə bir yerdə-
yəm. Çox heyiflər olsun, bu xoşbəxtliyin gecikməsi
mənim günahımdan oldu. Artıq hər şey arxada qalıb».
Fikirlərindən Səmanın içərisinə bir rahatlıq yayıldı.
Dolabın üstündə qoyulmuş telefondan ətrafa yayılan
musiqi sədaları sanki Atəşin ürək döyüntülərini Səma-
nın qulağına pıçıldayırdı.
Gül üstünə gül koklamam,
Öldürseler aldatmam.
Sarşın sevgilim varken,
Başqa sevgili tanımam.
- Nə gözəl oxuyur, Səma pıçıldadı.
Fazil SƏNAN
88
- Gözəldi. Mənim Sarışınım, deyən Atəş Səmanı
sinəsinə sıxıb ağ qarışıq qızılı saçlarından öpdü…
EPİLOQ ƏVƏZİ
İllər bir-birini əvəz etdi. Xoşbəxtlik ətri ilə dolu
iki otaqlı evdən balaca bir oğlan uşağının səsi eşidi-
lirdi. Bu uşaq balaca Şəmil idi.
27.06.2017
Mərdəkan.
Nifrətin göz yaşları
89
ÜRƏK AĞRISI
Həyatda yeganə bir
xoşbəxtlik var ki, o da
başqası üçün yaşamaqdır.
L.Tolstoy
əmil iki yolun ayrıcında qalmışdı. Ge-
dim-getməyim fikri ilə içində əlbəyaxa
olan Cəmil «Yox, getmək lazımdır» fik-
rini qətiləşdirəndən sonra marşrut avtobusuna minib
yola düşdü.
Yolun kənarında göz işlədikcə uzanan yaşıllıq,
müxtəlif çeşidli güllərin rəngbərəngliyi, xüsusi zövqlə
tikilmiş yaraşıqlı binalar Cəmilin könlünü oxşamaqla
bərabər, fikrini də çox uzaqlara, lap uzaqlara aparmış-
dı. Arada neçə onilliklərin zaman kəsiyi var idi.
O vaxtlar gənc idi. Ali məktəbi yenicə bitirib,
təyinatını da öz kəndlərinə almışdı. Yayın qızmar isti-
sindən yaxa qurtarmaq üçün arabir həyətdə – ağacların
kölgəsində gəzinər, bezikəndə isə ikinci mərtəbəyə
qalxaraq çarpayıya uzanıb kitablara baxardı. Beləliklə,
günləri yola verərdi. Belə günlərin birində, təxminən
günortadan bir az keçmiş aşağıdan dedilər ki, Cəmil
səni çağırırlar.
Cəmil aşağıya düşdü və üzünü əlində süpürgə
qapını süpürən anasına tutaraq: «Ana, kimdi çağıran?»
deyə soruşdu.
C
Fazil SƏNAN
90
- Qapıda, darvazanın yanında, söyüd ağacının
altında durublar. Rəfiqə arvad əlindəki süpürgə ilə
darvazanı göstərdi.
Cəmil darvazanın yanındakı salxım söyüdün
altında dayanmış «qonaq»ların yanına çatıb: «Xoş
gəlmişsiniz. Burda niyə dayanmısınız? Gedək evə»
dedi.
- Sağ ol, qadan ürəyimə. Eşitdik ki, məktəbi də
bitirmisən. Allaha şükür, deyən Salatın arvad Cəmili
qucaqlayıb üzündən öpdü.
- Sağ olun, Salatın xala. Gedək beş-on dəqiqə
əyləşin, yenə gedərsiniz. Cəmilin təkidi qarşısında
boyun qaçıra bilməyən Salatın arvad evə gəldi. Cəmil
ağacın kölgəsində qoyulmuş stolun ətrafında yer
göstərdi.
Salatın “Allah canına can sağlığı versin, ay
oğul”, - deyib əyləşdi.
Rəfiqə tez süpürgəni yerə qoyub, “xoş gəlmisi-
niz” deyib Salatın arvad və qızı ilə görüşərək çay təda-
rükü görməyə başladı.
- Deyirəm, ay Rəfiqə illər nə tez gəlib keçdi.
Allaha şükür Cəmil məktəbi qurtarıb. Salatın arvad
çay dolu stəkanı qarşısına çəkdi.
- Allah balalarına da qismət eləsin. Rəfiqə arvad
minnətdarlığını bildirdi.
- Nə bilim Şəlalə də oxumaq istəyir. Salatın
yanında əyləşmiş qızını göstərdi. Görək girə biləcək-
mi? Şəlalə dedi ki, ana Cəmildə kitab var. Gedək Cə-
mildən onu alaq. Ondan ötəri məni gətirib. Deyirəm, a
bala get özün al, elə deyil ki, Cəmili tanımayasan.
Uşaq vaxtı o qədər bir yerdə oynamısınız ki. Deyir,
yox ey, utanıram. Bu günün istisində məni özü ilə sü-
rüyüb gətirib.
Nifrətin göz yaşları
91
Salatın arvadın sözündən sonra Cəmil yanında
oturmuş Şəlaləyə baxdı. Gələndən birinci dəfə idi ki,
Şəlaləyə baxırdı. Bu maraq Salatın arvadın, «Uşaq
vaxtı o qədər bir yerdə oynamısınız» sözündən sonra
yarandı. Cəmilin baxışları ona baxan Şəlalənin ba-
xışları ilə toqquşdu. Və bu toqquşmadan hər ikisinin
daxilinə bir qığılcım düşdü. Bu qığılcımın çartıltısını
heç kim nə bildi, nə də duydu.
Cəmil qızı ilk dəfə görən kimi qızın uca boyu,
qırmızı yanaqları, yumru sifəti, qonur gözləri, qara
saçlarının bir hörükdə hörülərək arxasına atılması,
düz, yoğun baldırları, dizindən yuxarı donunun ağ qıl-
çalara xüsusi bir yaraşıq verməsi, kriplin donunun si-
nəsindən qırmızı enli zolağın yarıya qədər enməsi,
münasib bədəninə kip olan donun sinəni qabartması və
qızın təbəssümü Cəmili bir baxışda ovsunladı.
Balaca Şəlalənin belə gözəl qız olması heç vaxt
Cəmilin ağlına gəlməzdi. «Qız səni Tanrı göndərdi?
Deyəsən bu qız mənim qismət payımdır. Belə gözəli
heç kim əldən buraxmaz. Bəlkə də özünün istədiyi
var. Yox, əgər məndən qabağa düşən yoxdursa, bu qa-
lın dodaqlar, yeni qönçələnmiş narlar mənim olmalı-
dır» fikri ilə Cəmil beynində məşğul ikən Şəlalə də
Cəmili nəzərdən keçirtdi.
«Nə gözəl oğlandır. Uca boyu, yana daranmış
qara saçları sifətinə xüsusi yaraşıq verir. Dolu bədən,
əzələli qollar, qonura bənzər gözlər və s. sevilməyə la-
yiqdir. Yox, əşi, sözsüz ki, bunun sevdiyi olar. Belə
gözəl, yaraşıqlı oğlanı heç bir qız əldən buraxmaz. Al-
lahın altında mənim olaydın, Cəmil. Heç bilirsən səni
necə sevərdim?» fikirləri Şəlalənin içərisində Cəmilə
qarşı özündən asılı olmayaraq bir ilıqlıq əmələ gətirdi.
Salatın arvadın gözlənilmədən olan müraciəti
hər iki gənci özünə qaytardı.
Dostları ilə paylaş: |