23
Georgi xanın öldüyü, Ərməniyyədə Qriqorinin, bizim Albaniya
ölkəsində isə Stefannosun patriarx olduqları ildə...”
Kirakos Gəncəli isə Özünün “Alban ölkəsinin qısa tarixi”
(“Tarix”) adlı kitabnın “Yadellilər tərəfindən sıxışdırılan alban ka-
talikoslarının böyük bəylərə sığınmaları barədə” başlıqlı Vl fəs-
lində belə yazmışdır:
“Cənub qəbilələrindən - İsmayıloğullarından (ərəblərdən – B.T.)
ən çox pislik görən və təqiblərə məruz qalan... Albaniya idi. Belə ki,
bizim hökmdarlarımız qırılmış, alban katalikosları isə orada – burada
daldalanmağa məcbur olmuşdular və daimi yerləri yox idi...”
Qeyd etmək lazımdır ki, əldə olan əlyazmaların böyük əksəriy-
yəti Qafqazdan indiki Ukrayna ərazisinə köçmüş xristian qıpçaq-
ların (albanların) həmin ərazidə ərsəyə gətirdikləri sənədlərdir. Bu
sənədlərdə həmin xalq öz ana dilini nə “erməni dili”, nə də “alban
dili” adlandırır. Danışdıqları dili bəzən “xıpçax tili” (qıpçaq dili),
bəzən sadəcə “bizim til”, XVI əsrdən etibarən isə bəzən həm də
“tatarca” adlandırırlar və özlərini ermənilərdən ayırırlar:
“Tügəlləndi Boğos arakelninq bitiki tarkmanel bolğan ermeni
tilindən xıpçax tilinə xolu bilə yazıxlı da arzanisiz Mikayel kaha-
nanınq Kosta oğlununq ...”
“Tamamlandı həvvari Pavelin məktublarının erməni dilindən
qıpçaq dilinə tərcüməsi günahkar və layiq olmayan kahin Mikayıl
Kosta oğlunun əli ilə...”
Başqa bir misalı gözdən keçirək:
“...Tilindən ermenininq latingə çıxarğandır, Latindən polskiy-
gə, a polskiydən bizim tilgə ...”
“...Dilindən ermənilərin latın dilinə tərcümədir, latıncadan
polyak dilinə, polyak dilindən isə bizim dilə...”
A. Qarkavets haqlı olaraq yazır:
“Tərcüməçilər öz doğma qıpçaq dilini təkcə monqol – tatar
hücumlarından sonra “tatar” adlandırılmağa başlanan türk qar-
daşlarının dilinə çox yaxın olduğuna görə “tatarca” adlandırmır-
dılar, həm də, ən əsası, onu ... erməni dilindən... fərqləndirmək
üçün edirdilər”.
24
Eyni zamanda, ermənilərin də onları özlərindən ayrı bir millət
saydıqlarını əldə olan sənədlər, məsələn, dövrümüzədək ulaşmış
beş erməni (hay) – qıpçaq lüğətinin birinin titul vərəqəsində erməni
dilində yazılmış aşağıdakı sözlər də təsdiqləyir:
“Batmutiun hayi ev xipçax lezui” (hay və qıpçaq dillərində
izahlar)
Alban, yəni qarqar – qıpçaq dilinin
fonetik tərkibi ilə üzdən
tanışlıq Musa Kağankatlı və Moisey Xorenatsinin bu dil barədə
söylədikləri “boğaz səsləri ilə dolu dil” ifadəsinin doğruluğunu tam
təsdiq etməkdədir. Məsələn, bu dildə dilimizdəki “q” səsinin “x”,
bəzən də “ğ” kimi tələffüz edildiyi müşahidə edilir: qıpçaq – xıp-
çax, qayıtmaq – xaytmax, qar – xar və s. Eyni zamanda söz önlərin-
dəki cingiltili samitlərin karlaşması baş verir: daş – taş, dil – til və
s. Sait sistemi eynən Azərbaycan türkcəsində olduğu kimi 9 səsdən
ibarətdir və bizimki ilə tam eynidir. “Və” bağlayıcısı məqamənda
“da” və fars dilindən alınma “u” bağlaycılarının paralel
işlənməsi
müşahidə edilir. Cəm şəkilçisi də Azərbaycan türkcəsindəki kimi-
dir: -lar, -lər.
Alban dilində ismin, eynən Azərbaycan dilində olduğu kimi, 6
halı olub. Yiyəlik hal şəkilçilərinin “-inq”, “-ınq”, yönlük hal şə-
kilçilərinin “-gə”, “-ğa”, təsirlik hal şəkilçilərinin isə “-nqi”, “-gi”,
“-nqı”, “ğı” olduğu məlumdur. Digər hal şəkilçiləri bunlardır: “-
də”, “-tə”, “-da”, “-ta” (yerlik hal) və “-dən”, “-tən”, “-dan”, “-tan”
(çıxışlıq).
Miqdar sayları: bir, eki, üç, dört (tört), beş (biş), altı, yeti, sekiz
(saqiz), doquz, un (on).
Sıra sayları: burungi, ekinçi, üçünçü, törtünçü, bişinçi, altınçı və s.
Dövrümüzədək bu dildə yetişən
mətnlərdə diqqət çəkən ən ma-
raqlı məqamlardan biri həmin mətnlərdə bir neçə qədim yunan və
qədim suryani, eləcə də orta fars mənşəli alınma sözlərə rast gəlin-
məsidir. Bunlar əsasən dini terminlərdir. Suryani dilindən keçən
sözlərə eyniylə erməni dilində də rast gəlinir. Məsələn: arakel (həv-
vari), markare (peyğəmbər), axpaş (yepiskop), Errortutiun (üç
üqnum), surp (müqəddəs), qoys (təmiz, bakirə), Asduacacin (Tanrı
25
anası), Avedaran (Incil), xosdovanel (təmizlənmək, arınmaq),
xosdavanitiun (tövbə) və s.
Eyni şeyi orta fars dilindən keçmiş vartabed (dini rütbə, rahib),
hşerğapet (böyük mələk), friştə (mələk) və s. kimi sözlər barədə də
söyləmək olar.
Alban dilində işlənən yunan mənşəli sözlərsə “katağiqos”
(katalikos), “Krisdos” (İsa Məsih, yağlanmış), “Soğmos” (Solmos,
Zəbur), arhiebisgobos (arxiyepiskop), paxesos və sairədir.
Ukraynada məskunlaşmış mühacir albanların XVI-XVII
əslərdə yaratdıqları ədəbiyyatın dilində isə “korol” (kral), “kerabl”
(gəmi), “priçina” (səbəb), “stol” (masa), “pokolena” (nəsil, soy),
“materiya”, “duxovnıy” (mənəvi, ruhani), obıçay (adət, ənənə) və s.
kimi slavyan mənşəli sözlərə də bol – bol rast gəlinməkdədir.
Maraqlıdır ki, indiyə qədər türk dilinin qıpçaq ləhcəsinin təd-
qiqinə girişən alimlər əsasən “Codex Cumanikus”a istinad etmişlər.
Bu lüğətdə isə qıpçaq materialı vur – tut 82
tam olmayan səhifə
həcmindədir. Qarqar - qıpçaq (alban) materialı isə onminlərcə səhi-
fə ilə ölçülür ki, bu da həmin ləhcənin daha dərindən öyrənilməsi
üçün böyük imkanlar açır. Doğrudur, bu materialın böyük əksəriy-
yəti indiki Ukrayna ərazisində ərsəyə gətirilmişdir və onların yalnız
müəyyən bir hissəsi Azərbaycanda (Albaniyada) yazılmışdır, fəqət
bunun bir o qədər də fərqi yoxdur, çünki dil eynidir. Əldə olan
materiallar içərisində İsraildə yaşayan alban icmasına
məxsus sə-
nədlərə də rast gəlinməkdədir.
Qeyd etmək lazımdır ki, artıq rus, qazax və tatar alimləri bu
istiqamətdə müəyyən işlər görməyə başlamışlar. Türkiyədə də bu
istiqamətdə tədqiqat əsərləri yazılmşdır. Biz isə bu böyük irsin ger-
çək sahibləri olmamıza və bu irsdən yararlanaraq ermənilərə qarşı
ideoloji mübarizədə güclü silah əldə etmək imkanımıza bax-
mayaraq, hələ də yuxudayıq. Məlumat üçün bildirək ki, artıq sözü-
gedən dilin tədqiqi istiqamətində yetərincə iş görülmüşdür və bu iş-
lərdə həmin dil hələ də “erməni qıpçaqcası”
kimi təqdim olunmaq-
dadır. Sözügedən tədqiqat əsərlərinin bir qisminin siyahısı kitabın
sonunda verilmişdir.