_____________Milli Kitabxana_____________
175
təkliflərində və ixtiyari məzmunlu bütün mümkün
konkret mühakimələrdə nəticələrin doğruluğu
(şərtin doğruluğuna əsasən nəticənin doğruluğu)
mühakimələrin məzmunu ilə deyil, şərt və nəticənin
forması ilə müəyyən edilir və daxilolma münasibətinin
tranzitivliyi xassəsi ilə əsaslandırılır ki, bu da Eyler
diaqramı vasitəsilə əyani təsvir olunur (şəkil 5).
Mahiyyətcə 1) mühakiməsi “kvadrat paraleloqramdır” təklifinin, kvadrata
bucaqları düz olan romb kimi tərif veririksə, isbatıdır. Bu isbatı üç ardıcıl təklif
şəklində yaza bilərik: 1
/
) kvadrat rombdur (tərifə görə), 2
/
) romb – paraleloqramdır
(tərifə görə), 3
/
) kvadrat paraleloqramdır. [1) çıxarış qaydasına görə 1
/
və 2
/
-dən].
İsbatın axtarılmasında adətən məzmunlu təsəvvürə əsaslansaq da (xassəsi
isbat edilən obyektlərə), isbatın özü formal xarakter daşıyır, çünki burada, adətən
qeyri-aşkar şəkildə, yalnız şərt və nəticənin formasını nəzərə alan çıxarış
qaydasından istifadə edirik. “Natural ədədlər - rasionaldır” və “kvadrat -
paraleloqramdır” təkliflərinin hər ikisinin isbatları eyni formadadır (quruluşdadır).
Deduksiyada təfəkkür prosesi ümumilik dərəcəsi çox olan biliklərdən məhdud
biliklərə, ümumi müddəalardan xüsusi fikirlərə doğru gedir. Deduksiyada ümumi
müddəalara bir sıra məntiqi qaydaları tətbiq etməklə zəruri nəticələr çıxarılır.
Riyazi isbatlarda istifadə edilən (qeyri-aşkar şəkildə) çoxlu sayda deduktiv
mühakimələr – çıxarış qaydaları (ənənəvi məntiq istilahlarında “deduktiv əqli
nəticələr” vardır. Daha çox tətbiq olunan bir sıra məntiq qaydalarını göstərək).
Y
X
Y
X
,
⇒
(modus ponenus)-nəticə qaydası;
X
Y
Y
X
,
⇒
(modus tollens);
X
Y
Y
X
⇒
⇒
- əks mövqe qaydası;
Y
Z
X
Z
Y
X
⇒
∧
⇒
∧
-genişlənmiş əks mövqe qaydası;
Z
X
Z
Y
Y
X
⇒
⇒
⇒ ,
- sillogizm qaydası.
C
B
A
Şəkil 5.
_____________Milli Kitabxana_____________
176
Bu çıxarış qaydaları mülahizələr cəbri dilində yazılıbdır [190(2)]. Çoxluqlar
cəbri dilində (və ya predikatlar məntiqində) asanlıqla, ifadə edilən bir sıra başqa
çıxarış qaydaları da geniş tətbiq edilir:
∅
=
∩
∅
=
∩
⊆
C
A
C
B
B
A
,
(Bütün A-lar B-dir; heç bir B C deyil; beləliklə heç bir A
C deyil)
∅
≠
∩
⊆
∅
≠
∩
C
A
B
C
B
A
,
(Bəzi A-lar B deyil; bütün C-lər B-dir; beləliklə bəzi A
C deyil) və ənənəvi məntiq istilahları ilə “qəti sillogizmin modusları” adlanan
başqaları [190(2)].
Deduksiyada obyektiv gerçəklikdəki təkcə, xüsusi və ən ümumi olan, obyekt
və hadisələrin əlaqəsi, münasibəti əks olunur. Buna görə də deduksiya reallığı dərk
etməyin səmərəli tədqiqat metodudur. Bu baxımdan riyazi obyektlərə, münasi-
bətlərə yanaşmaq, ümumiləşdirməklə onları dərk etmək məqsədilə deduksiyanın
xüsusi qaydalarından istifadə olunur. Deduktiv metodun riyaziyyatda xüsusi
əhəmiyyəti vardır. Məlumdur ki, bütün sübut olunmuş riyazi müddəalar, düsturlar,
teoremlər deduksiyanın köməyi ilə müəyyən sistem daxilində aksiomlardan,
əvvəldən isbat edilmiş faktlardan məntiqi yolla çıxarılır. Bəzən deduksiya ümumi
müddəa, qayda və qanunlardan konkretə keçid prosesində materialın şərhi gedişi
kimi başa düşülür. Belə anlama tərzi deduksiyanın idrakı-elmi əhəmiyyətini
azaldır. Deduktiv əqli nəticənin tipik və çoxişlənən növlərindən biri sillogizmidir.
3.2.5. Riyazi induksiya metodu. İbtidai məktəbdə şagirdlər natural ədədlər
üzərində dörd əmələ aid müəyyən təcrübə qazanırlar. Hesab kursu və cəbrin
başlanğıcında natural ədədlər haqqında alınmış məlumatlar təkrarlanır və
sistemləşdirilir. Bu məqsədlə, çox vaxt örtülü də olsa, “çoxluq”, “çoxluğun
ünsürləri”, “mənsubiyyət” kimi anlayışlardan istifadə olunur. Belə anlayışların
məzmunu konkret misallarla açılır.
Müasir riyaziyyatın müxtəlif bölmələrində riyazi induksiya adlanan isbat
metodundan istifadə olunur. Məktəb riyaziyyat kursunda da bu metoddan istifadə
etmək lazım gəlir. Lakin hazırki proqramda bu metodun öyrənilməsinə az fikir
verilir. Təcrübə göstərir ki, natural ədədlərlə əlaqədar (V sinifdə) Peano
aksiomlarını şagirdlərin biliyi səviyyəsində ifadə etmək, təlimin sonrakı müvafiq
_____________Milli Kitabxana_____________
177
mərhələsində isə riyazi induksiya metodundan istifadə etmək mümkündür və
zəruridir. Çünki bir sıra mövzuların (tənliklər, bərabərsizliklər, ardıcıllıqlar və s.)
tədrisi ilə əlaqədar ümumiləşdirmələr apararkən həmin metoda əsaslanmaq lazım
gəlir. Adətən bu metodla isbat belə aparılır. Hər hansı T hökmünün bütün natural
m ədədləri üçün doğruluğunun isbatı lazımdırsa, onda T hökmünün 1 üçün
doğruluğu yoxlanılır, sonra onun ixtiyari natural n ədədi üçün doğruluğu qəbul
edilib, n+1 üçün də onun ödənildiyi göstərilir. Bundan sonra T hökmü hər bir
natural m ədədi üçün doğru sayılır. Göstərilən şərtlərdə T hökmünün ixtiyari
natural m ədədi üçün doğruluğu induksiya aksiomundan (riyazi induksiya
prinsipindən) alınır. Hesabın ilkin fərziyyələrinin çox sadəliyi onun əsas
anlayışlarının nəzəriyyəsini qurmaq üçün başlanğıc olan aksiom və təriflərinin
seçilməsini çətinləşdirmişdir. Belə qurma üçün XIX əsrin ortalarında H.Qrasman
toplama və vurma əməllərini təyin edən aksiomlar sistemini vermişdir. Hesabın
digər fərziyyələri bunlardan məntiqi nəticə kimi alınır. Kommutativlik,
assosiativlik və distrubutivlik qanunlarının isbatından sonra natural ədədlər
nəzəriyyəsinin qurulması asanlaşmışdır. 1891-ci ildə İtaliya riyaziyyatçısı C.Peano
Qrasman nəzəriyyəsini tamamlayaraq hesabın əsas anlayışları sistemini verdi:
natural ədəd, natural ədədlər sırasında bir ədədin bilavasitə digərindən sonra
gəlməsi və həmin sıranın ilk həddi (0 və 1). Bu anlayışlar Peanonun beş aksiomu
ilə bir-birinə bağlıdır: 1) 1 natural ədəddir; 2) hər bir natural ədəddən bilavasitə
sonra bir natural ədəd gəlir; 3) 1 heç bir natural ədəddən sonra gəlmir. 4) a natural
ədədi b və c natural ədədlərindən sonra gəlirsə a və c eynidir; 5) hər hansı fərziyyə
1 üçün doğrudursa və natural n ədədi üçün doğruluğundan n+1 üçün də doğruluğu
alınırsa, bu fərziyyə bütün natural ədədlər üçün də doğrudur. Buradakı axırıncı
aksiomu belə də ifadə etmək olar: 1, hər hansı n ədədi ilə birlikdə bilavasitə ondan
sonra gələn n+1 ədədi daxil olan hər bir natural ədədlər çoxluğu bütün natural
ədədlər çoxluğu ilə eynidir.
Doğrudan da, fərz edək ki, M hər biri üçün T hökmü doğru olan natural
ədədlər çoxluğudur. 1 üçün T hökmü doğru olduğundan bu ədəd (1) M-ə daxildir.
Bundan əlavə n-in M-ə daxil olması fərziyyəsindən alınır ki, n+1-də M-ə daxildir,
Dostları ilə paylaş: |