Йапонийа сяфярнамяси
59
III . 19 fevral
Aeroportda müxtəlif yoxlama mər-
hələləri. Qarşılanma və gözləmə zalı. Bakı
Dövlət Universiteti Şərqsunaslıq Fakültəsi
“Yapon dili və Ədəbiyyatı” şöbəsinin mə
zunu, hazırda Tohoku Universitetinin
magistrantı Şaiq Cəfərzadə. Tokio şəhəri
.Seyirçi tanışlıq. Sakura ağacı. Dərhal
yazdığım şeir – “Bu ağac”. Tokio- Senday
istiqamətinə yollanan sür`ət qatarı – Şin-
kansen. Senday şəhəri. “ Hotel Com`s”.
Axşamüstü. Saat 18. Hiroki Oka, Takaşi
Kuroda, Seiçi Kitaqava, həmçinin Senda-
ya dünən gələn Vaja Kiknadze ( Gürcüs-
tan Elimlər Akademiyası Tarix İnstitu-
tunun direktoru) ilə ilk tanılıq.
Moskvanın «Şeremetyevo»sunda göyə qalxan
nəhəng dəmir quş Yaponiyanın «Narita»sınada yerə endi.
Özümüz də artıq yerdəyik. Saatın əqrəbləri 10
45
-i göstərir.
«Gündoğar ölkədəyəm, üstümə gün
doğmuşdur,
Bir səda gəldi qeybdən mənə
Şahin - quşdur».
Doğrudan da, təyyarədə, gəmidə, maşında olan
insanlar quş kimidirlər. Dünən hardaydım, bu gün
hardayam.
Şahin Fazil
60
Aeroportun bir neçə mərtəbədən ibarət, müasir
üslubda inşa olunmuş yaraşıqlı olduqca böyük binası.
İçəridəyik. Müxtəlif yoxlama mərhələləri. Bu, sizin
vəzifənizdir, yoxlayın bizi, ey xüsusi peşə geyimli
aeroport işçiləri, yoxlayın. O qədər yoxlamalardan,
sınaqlardan, imtahanlardan keçmişəm ki... Bir polis
məndən yapon dilində nəsə soruşdu. Təbii ki, onun nə
dediyini anlamadım. Qarşısındakı mizin yeşiyindən illərlə
varaqlanmış və pis vəziyyətə düşmüş iri bir dəftər çıxardı.
Hansı dili bildiyimi xəbər aldı. Dəftərin ayrı-ayrı
səhifələrində dünyanın onlarla dilində müxtəlif suallar
yazılmışdı. Məsələn, rus dili, fars dili, türk dili, ərəb dili və
başqa dillərdə yazılmış sorğu-suallar : «Haradan
gəlmisiniz?»;
«Haraya
gedirsiniz?»;
«Səfərinizin
məqsədi?»; «Narkotik maddə qəbul edirsinizmi?» və s.
Sualların qarşısında isə cavablar: «Hə!», «Yox!». «İşgüzar
məqsədlə gəlmişəm». «Elmi e’zamiyyətə göndərilmişəm»
və s. Yapon gömrük işçisi ilə mənim aramda söhbət türk
dilində (əlbəttə, dəftərin köməyi ilə) gedirdi. O, barmağını
dəftərin bir sualının üstünə qoydu. Orada yazılmışdı:
«Narkotik və uyuşdurucu maddədən istifadə edirsinizmi?».
«Yox»
cavabı
verdim.
Növbəti
sual:
«Siqaret
çəkirsinizmi?».
Cavabım
yenə
inkaredici
oldu.
Gülümsəyən polis «o’key» deyib dəftəri örtdü və yerinə
qoydu. Mən də «o’key» deyərək onunla xudahafizləşdim.
Budur, «Narita»nın qarşılanma və gözləmə zalı.
Şaiq Cəfərzadə burada olmalıdır. Amma, hələ görmürəm
onu. O da məni görmür. Çünki bir-birimizi tanımırıq. Zalı
gəzə-gəzə ətrafa diqqətlə baxmaqdayam. Gözüm təyyarədə
məndən ayrılan rəqqas Kohşon Nanamiyə sataşdı.
Telefonumu ona göstərib başa saldım ki, bu telefon burada
Йапонийа сяфярнамяси
61
heç yanı tutmur, lütfən öz telefonunla cib kitabçama
yazılmış bu nömrəyə zəng et. K.Nanami nömrəni yığdı və
dərhal cavab gəldi: «Elə mən də professoru axtarıram».
Şaiqlə görüşüb Kohşonla xudahafizləşdim.
Şaiq Cəfərzadə. Tanışlıq. Yaraşıqlı bir gənc.
Zahirən bir qədər də yaponlara oxşayır. Bakı Dölət
Universitetinin Şərqşünaslıq fakültəsinin «Yapon dili və
ədəbiyyatı» şö’bəsini bitirib, hazırda isə Tohoku
Universitetinin magistrantıdır.
Aeroportu tərk etdik. «Şinkansen» adlanan qatara
əyləşib Tokio vağzalı istiqamətinə yollandıq. Elə-belə,
gəzinti xatirinə. Senday şəhərinə getməyimizə hələ
vaxtımız vardı. Tokio ilə seyrçi tanışlıq: «Tokio-
Yaponiyanın güzgüsüdür. Bu ölkənin bütün üstünlükləri,
təzadları və xroniki yaraları burada cəmlənmişdir».
«Yaponlar»
kitabının
müəllifləri
V.Pronnikov
ilə
İ.D.Ladanov belə yazırlar (Bax: «Yaponlar», səh.71).
Mən ki, hələlik Tokionun üstünlüklərini görürəm.
Tokionun təzadlarını və xroniki yaralarını görmək üçünsə
burada yaşamaq lazımdır: Bir gün, bir ay, bir il? Yox,
kifayət etməz. Tokioda illərlə yaşamaq lazımdır!
Mənimsə, bundan ötrü nə vaxtım, nə də imkanım var. Hər
halda, yaşamalı şəhərdir!... Şaiq mənə gül açmış bir ağac
göstərdi:
- Sakuradır.
Şəkillərdə, rəsmlərdə çox görmüşdüm. Sakura.
Gilas ağacı. Yapon gilası. Ağacın çəhrayı çiçəkləri. Nə
qədər gözəl!.. Amma, nəzərə almaq lazımdır ki, bahar hələ
gəlməyib. Başqa ağaclar lüm-lütdür. Sakura isə çiçəkləyib.
«Yaponiyanın qəlbini başa düşməkdən ötrü ona
baharda, albalı çiçəyində baxmaq lazımdır, çünki
Şahin Fazil
62
sakuranın ləçəkləri yapon milli xarakterinin poetik, obrazlı
şəkildə təcəssümüdür» - belə yazır Yaponiyada 6 il
yaşamış rus jurnalisti Vsevolod Ovçinnikov «Sakura
budağı» adlandırdığı kitabında. «Xalq poeziyası özünün
lirik qəhrəmanını, həyatı sevməklə bərabər özünü qurban
verməyə hazır olduğunu Yaponiya baharının çiçəklərində
görür. Yapon jurnallarında tez-tez yazılır ki, sakura «sönən
simvoldur», mexanizm sivilizasiyası boğanağında nəinki
təkcə albalı ağacları quruyur, üstəlik bu ağacların
çiçəklənməsindən vaxtilə canlanan insan duyğuları da
solur» (Bax: Vsevolod Ovçinnikov. Sakura ağacı, Bakı,
Gənclik, 1981, səh.198).
Sakura ağacı V.Mayakovskinin də diqqətini özünə
cəlb etmişdi. Bir şe’rində epiqraf tə’siri bağışlayan və :
«Yaponiyanın albalı
ağaclarına,
Barəsində yazmağa
imkan tapmadığım
hər nə var isə, ona - »
yazan şair sakura ağacına şe’r yazmadığına görə özünü bu
ağaca borclu saymışdır (Bax: V.Ovçinnikov. Sakura ağacı,
səh.256). Diqqət yetirdinizmi? Ağaca borcluluq. Yalnız
şair ağaca borclu ola bilər. V.Mayakovski kimi.
İndi isə, görək yazıçı nə yazır: «...Bahar yapon
adalarına çayların buz buxovlarının parçalanması və
daşqın sularının düzənləri intəhasız dənizlərə çevirməsi
kimi təbii fəlakətlər gətirmir (son illərdə bizdə Kür çayının
gətirdiyi fəlakətlər kimi – Ş.F.). Təbiətin çoxdan
gözlənilən dirçəlişi burada albalı ağaclarının qəflətən və
Dostları ilə paylaş: |