Йапонийа сяфярнамяси
133
gəncləri
kamikadze
adlandırdı.
Komandanlıq
məhz
kamikadzelərin köməyi ilə müharibənin gedişini özlərinin
xeyrinə dəyişmək məqsədi daşıyırdı. O vaxtın ilk kamikad-
zeləri Amerika təyyarələrini məhv etməyə yollanan yapon
təyyarəçiləri idilər, sonra isə «adam-qayıqlar», «adam-
minalar», «adam-tanklar» və s. kamikadze oldular. Mü-
haribənin sonunda Yaponiya silahlı qüvvələrinin tərkibində
yüzlərlə kamikadze dəstələri fəaliyyət göstərirdilər ki, bə’zi
dəstədə olan döyüşçülərin sayı minlərlə idi».
İlk kamikadze dəstələrinin banisi və ideya təhrikçisi
1944-cü ildə Filippin adasında kamikadze eskadrasını təşkil
edən admiral Onisi olmuşdur. Bu admiral haqqında kitabda
oxuyuruq: «Onisi kamikadze olan hər döyüşçünü inandırırdı
ki, o, «yer istəklərindən uzaq olan allahdır».
Kamikadze təyyarəçilər «uçan qalaları» (bom-
bardmançı B-42 amerikan təyyarələrini) və başqa böyük
məntəqələri talana mə’ruz qoymalı idilər. «Adam-qayıqlar»
düşmənin hücuma keçən gəmisinə partlayıcı maddələrlə
təchiz olunmuş torpedaları istiqamətləndirməyi öyrənmiş-
dilər. «Adam-minalar» dalğıc kostyumu geyinərək, uclarında
güclü partlayıcılar olan alətlərlə silahlanır, düşmənin desant
gəmilərini partlatmağa hazırlaşırdılar. «Adam-minalar»
həmçinin belə üsullarla hücuma keçən tankları məhv etməyi
mənimsəyirdilər.
Piyada
orduda
«adam-pulemyotlar»,
«adam-snaryadlar» da vardı.
Cənub-Şərqi
Asiya
bölgəsində
İkinci
Dünya
müharibəsinin sonlarında uğurlu hərbi əməliyyatlar aparan
amerikan komandanlığı əvvəllər yapon kamikadzelərinə
əhəmiyyət vermirdi... onlar kamikadzelərlə mübarizə
aparmağa psixoloji cəhətdən hazır deyildilər... kamikadze
dəstələrinin Yaponiyada meydana çıxmaları, əlbəttə, təsadüfi
Şahin Fazil
134
deyildi. Onlar fəaliyyətə başlamalarına görə busido
(döyüşçünün yolu) adlanan əxlaqi-etik sistemə borclu idilər.
Kamikadzeçiliyin əsasında Yaponiya uğrunda, imperator
uğrunda ölmək ideyası dururdu... yapon gəncləri pərvanə
atəşə cuman kimi kamikadze dəstələrinə qoşulmağa can
atırdılar... onları gözləyən qaçılmaz ölüm qabağı, öz
həyatlarını Yaponiya və imperator uğrunda vermək
niyyətləri barədə qohumlarına və yaxın adamlarına
yazdıqları məktublarda cavanlar ruh yüksəkliyi ilə
bildirirdilər: «Mənə görə ağlamayın. Bədənimin külə
dönəcəyinə baxmayaraq, mənim ruhum mənə əziz olan
yerlərə qayıdacaq və mən həmişəlik sizinlə, dostlarımla və
qonşularımla birlikdə olacağam. Mən sizin səadətiniz
naminə dua edirəm».
«Yaponlar» kitabında kamikadze qətiyyəti haqqında
başqa mə’lumat da vardır:
«İyirmi iki yaşlı miçman İtiro Xayasi öz məktubunda
anasına təskinlik verib yazırdı: «Əziz anam, xahiş edirəm,
məndən ötrü darıxma. Döyüşdə ölmək necə də səadətdir!
Mənə Yaponiya uğrunda ölmək xoşbəxtliyi nəsib olmuşdur...
Görüşənədək, mənim əzizim. Məni özünə qəbul etməyi
Göydən xahiş elə. Əgər Göy məni qəbul etməzsə olduqca
qəmlənərəm. Məndən ötrü dua et, ana!».
Bir çox kamikadzelər hərbi əməliyyata yollanmazdan
əvvəl əlvida şe’rləri yazırdılar. Onlardan birinin gündəliyində
belə bir qeyd vardır: «Mən hər gün paltarımı yuyuram, çünki
çirkli paltarda ölmək istəmirəm». Sonra həmin kamikadzenin
belə bir şe’ri gəlir:
Йапонийа сяфярнамяси
135
«Ölmək istəyirəm,
Yerə tökülən gül ləçəkləri kimi
ölmək istəyirəm.
Çünki mən
Yaponiyanın sakura gülüyəm».
Başqa bir kamikadze isə belə yazır:
«Mən göyə uçuram,
Buludların zirvələrinə şığıyıram,
Oradır mənim məzarım»
.11
Kamikadze hərbi əməliyyata gedərkən sanki öz
dəfnində iştirak edirdi. Təyyarəyə minərkən o aerodromda
qalan
adamlara
deyirdi:
«Yasukini
mə’bədində
görüşənədək!».
Tokionun mərkəzi məhəllələrinin birində yerləşən
Yasukuni mə’bədində hər il fevralın 11-də imperator və
Yaponiya uğrunda ölənlərin şərəfinə təntənəli mərasimlar
keçirilir. 1945-ci ilə qədər o mərasimlər «kiqensetsu» -
«imperiyanın əsasının qoyulduğu gün» adlanırdı. Rəvayətə
görə e.ə. 660-cı ilin fevral ayının 11-də Yapon adaları
üzərində allahlar nəslindən olan imperator Dzimmu taxta
əyləşmişdir. İkinci Dünya müharibəsindən sonrakı iyirmi
ildə «kiqensetsu» mərasimi keçirilmədi. Sonra, 11 fevral
yapon təqvimində yenidən qırmızı rənglə yazılmağa başladı,
amma, mərasimin adı dəyişdirilərək «dövlət əsasının
qoyuluşu günü» adlandı. Hamı üçün istirahət günü e’lan
olunan 11 fevral günü, əvvəllərdə olduğu kimi, adamlar yenə
1
Haykuların rus dilindən tərcüməsi bu sətrlər müəllifindir.
Şahin Fazil
136
də Yasukuni mə’bədinə həlak olmuş hərbiçiləri yad etmək
üçün axışırlar. Onların bə’ziləri köhnə hərbi formada və
silahla gəlirlər. Mə’bədin qarşısında hərbi hissələr ritual marş
keçirir, tələbə və məktəblilər lal-dinməz halda sıraya
düzülürlər. Mə’bədin qapıları önündə ultra-sağçı adamlar
qara furqonlarda ... marşlar səsləndirirlər, kamikadzelərin
kölgələri cana gəlir («Yaponlar» kitabı, səh.173-176).
Görəsən biz azərbaycanlıların da kamikadzeləri
olacaqmı? Əgər belə davam edərsə, olacaq! Qocalığıma
baxmayın, elə biri mən özüm.
Kamikadze olmaq xəyalı ilə bu şe’ri yazdım:
Kamikadze
Torpağında
Tarix boyu
Savaş gedən
Cəng olan,
Kiçiklikdən böyüklüyə
Yol gedib nəhəng olan,
Gizli qalan
Sirr ölkə,
Çətinliyə sinə gərən
Bir məkan,
Çətinliyin üzərindən
Mətinliklə adlayan,
Çətinliklə adlayan
Yaponiya adlanan
Bir səltənət, məmləkət!
Ey dininə, məzhəbinə
E’tiqadla tapınan,
Dostları ilə paylaş: |