Йапонийа сяфярнамяси
161
deyildik. Buna görə də, aramızdakı qarşılıqlı tə’zim
«mərasimi» ani oldu. Amma, bir-birlərini tanıyan yaponlar
görüşdükdə
başlayan
tə’zim
«mərasimi»
olduqca
cəlbedicidir.
...İlk dövrlər Yaponiyada heç nə adamı ekzotik
nəzakət qədər məftun etmir. Söhbət zamanı hamı bir-birinin
sözlərini təsdiq edir, görüşəndə ikiqat olur...
tə’zim mərasimi doğrudan da unudulmazdır. Tanışını
görən yapon hətta küçənin ortasında olsa da, üstünə tramvay
gəlsə də, ən əvvəl yerində donub qalmağı özünə borc bilir.
Sonra beli qatlanır, qolları sallanır, ovucları dizlərindən aşağı
sürüşür və o, bir neçə saniyə əyilmiş vəziyyətdə quruyub
qalır, nəhayət, yalnız nəzərlərini ehtiyatla qaldırır. Qaməti
tanışdan qabaq düzəltmək nəzakətsizlik sayıldığına görə
tə’zim edənlər bir-birlərini sayıqlıqla izləməli olurlar.
Kənardan baxana elə gəlir ki, hər ikisini iflic vurub və onlar
qamətlərini düzəltmək iqtidarında deyillər.
Tokio qəzetləri hesablamışlar ki, hər gün qulluqçu
orta hesabla 36 dəfə, ticarət firmasının agenti 123 dəfə,
univermaqdakı eskalatorun yanında dayanan qız isə 2560 də-
fə bu cür rəsmi tə’zim edir (Bax: Sakura budağı, səh.8-9).
Bəli biz xanım Ayumi Yanagiya ilə tanış deyildik.
Tanış olduq və bir-birimizdən nəzakətli tə’zim gördük.
Ayumi elə gözəl gülümsündü ki. Yadıma birinci «Divan»
kitabındakı beytlər düşdü:
Güllər sənin kimi gülümsəyirlər,
Gülüm, gülüşünü güllərə vermə...
Şe’rin ardını da yadıma salmaq istəyirdim ki, xanım
Ayumiyə başqa bir xanım yaxınlaşdı. Onlar bir-birinə
Şahin Fazil
162
yüngülcə tə’zim etdilər. Xanım Ayumi o xanıma yaponca
nəsə deyib məni göstərdi. Yəqin ki, haqqımda mə’lumat
verdi. Xanım üzünü mənə çevirib tə’zim etdi. «Hay»
mərasimi… Tə’zim mədəniyyəti! Baş əymə nəzakəti!
«Yapon qaydasına görə ana öz körpəsini hələ kürəyində
gəzdirərkən hər dəfə baş əyəndə uşağı da baş əyməyə
məcbur edir, beləliklə ona yaşlıların qulluğunda durmağın ilk
dərslərini verir. Hər kəsin öz yerini bilməsi hissi yaponun
qəlbində öyüd-nəsihətlə yox, həyat təcrübəsi ilə kök salır.
Uşaq görür ki, ana ataya, ortancıl qardaş böyük qardaşa, bacı
isə yaşından asılı olmayaraq bütün qardaşlara baş əyir. Həm
də bu adi hərəkət deyil. Bu, öz yerini tanımaq və beləliklə
qarşısına çıxan vəzifələri yerinə yetirməyə hazır olmaqdır»
(Sakura budağı, səh. 57).
Birlikdə «Toyo Bunko» kitabxanasının ikinci
mərtəbəsinə qalxdıq. Ayumi xanımın bir qədər darısqal
otağı. Çay gətirdilər. Əlbəttə, yaşıl çay. 13 il yaşıl çay
içmişəm Əfqanıstanda. Yaşıl çaya öyrəncəliyəm. Adətən
Bakıda da yaşıl çay içirəm.
Qarşıdakı elmi görüşüm barədə söhbətləşdik. Prof.
T.Kuroda dedi:
- Sənin çıxışını dinləməkdən ötrü Yaponiyanın
Azərbaycan Respublikasındakı sabiq səfiri də təsrif
gətirəcək.
Dedim:
- Sabiq səfiri indi görməkdən məmnun olaram. Am-
ma, təəssüf ki, Azərbaycan Respublikasının Yaponiyadakı
səfiri Azər Hüseynə mənim gəlişim haqqında xəbər
verməmisiniz. Mənim elmi çıxışım, əlbəttə onun üçün də
maraqlı olardı.
T.Kuroda üzrxahlıq etdi:
Йапонийа сяфярнамяси
163
- Gərək xəbər veriləydi. Bu bizim səhvimizdir.
Sonra «Toyo Bunko» ilə tanışlıq. Zəngin kitabxana-
dır. Mənə bir neçə kitab bağışladılar.
Nahardan sonra «Toyo Bunko»nun Konfrans zalına
gəldik. Orada artıq professorlar, elmlər doktorları, tələbələr
və bu görüşün təşkilatçıları öz yerlərində əyləşmişdilər.
Gündüz saat 15-də başlayan çıxışım 16-da qurtardısa da,
mənə verilən suallar və onların cavabları saat 17-dək davam
etdi. Çıxışımın mövzusu elə Senday Tohoku Universitetində
etdiyim mə’ruzəm idi: «XX əsr Azərbaycan milli
tarixşünaslığı: tarixi təcrübə və müasir vəziyyət».
«University Rezearch Center»in professoru Ken
İşiquka, Tohoku Universitetinin Associate Professoru
Tomoki Okavara, «Toyo Binko»nun «Rezearch Fellov»-u
Ayumi Yanagiya, Azərbaycanın siyasi tarixi ilə məşğul olan
elmi işçi Teppei Makaşhima, «Sasakava Peace Founation»-
un «Offise of Regional Founds»-unun «Depyuti Direktor»u
Akira Matsunaga, sonra isə 4 tələbə biri-birinin ardınca
suallar verdilər. Qeyd edim ki, bu adamların hamısının
Azərbaycan haqqında geniş mə’lumatları vardır və bə’ziləri
müstəqim olaraq Azərbaycan tarixinin müxtəlif dövrlərini,
xüsusən müasir dövr tariximizi öyrənməklə məşğuldurlar.
Bə’zi suallar (xüsusilə prof. Ken İşiquka) sırf siyasi xarakter
daşıyır və açıq-aşkar özündə Azərbaycanın bugünkü
vəziyyətinə və daxili işlərinə qarışmaq meylini təzahür
etdirirdi (Sonradan öyrəndim ki, bu professor bir neçə dəfə
ölkəmizdə olmuşdur). Mən, təbii ki, sırf elmi olan
mövzumuzu siyasi məcraya yönəltməyə cəhd edən Ken
İşiqukanın bu cəhdinə imkan vermədim və dedim ki, biz
hamımız elmi işçilərik və gəlin elmi siyasətlə qarışdırmayaq.
Şahin Fazil
164
Əlbəttə, sözlərim prof. K. İşiqukanın xoşuna gəlmədi.
Azərbaycanın orta əsr və yeni dövr tarixi və XX əsr
tarixşünaslığına dair suallara isə geniş cavablar verirdim.
Azərbaycan Respublikası tələbələri daha çox
maraqlandırırdı. Hamının qarşısında mənim tərcümeyi-
halımı əks etdirən və üzərində rəngli kiçik şəklim olan vərəq
vardı. Yaponları mənim keçdiyim həyat yolum, səfərlərim,
elmi və bədii yaradıcılığım maraqlandırdı.
Qeyd edim ki, Yaponiyanın Azərbaycandakı sabiq
səfiri nədənsə gəlib çıxmadı.
Görüşümüz bitdi. Küçəyə çıxdıq. Yağış yağırdı.
Ətrafımdakı adamların əksəriyyətinin əllərində çətirlər peyda
oldu. Xanım Ayumi və mən bir çətir altında addımlayırdıq.
Mə’lum oldu ki, o da Tehran Universitetində oxumuşdur.
Söhbətimiz fars dilində gedirdi. Məni menyuda əsasən balıq
yeməkləri olan yaraşıqlı bir restorana gətirdilər. İçki təklif
olundu. Hamı şərab istədi, özü də Fransa şərabı.
Şam yeməyi qurtardıqdan sonra taksi maşınlarına
mindik və Tokionun mərkəzində olan 5 ulduzlu «Sunroute»
otelinə gəldik. Şaiqlə mənə bu oteldə ayrı-ayrı otaqlar
verildi.
Ayrılarkən prof. T.Kuroda mənimlə sağollaşdı. O, sa-
bah İran səfirliyində Tehrana qarşıdakı səfəri ilə əlaqədar
məsələsini həll etdikdən sonra Sendoya qayıdacaq.
İçərisində hər bir şəraiti olan yığcam otağımdayam.
Yatağa uzandım. Gözümə yuxu gəlmir. Üç gündən sonra
qayıdıram vətənimə inşallah. Yenə Tokio-Moskva məsafə-
sindəki 10 saatdan çox uçuş. Yenə Moskvanın «Şeremetyevo
–2» aeroportunun tranzit zalında 9-10 saatlıq gözləmək.
Sonra Bakı istiqamətinə uçuş. Boş yerə darıxmaqdansa şe’r
yazmaq yaxşıdır. «İstiqamət» adlı bir şe’r yarandı:
Dostları ilə paylaş: |