Microsoft Word Sahin Fazil. Yaponiya Sefernamesi doc
Yüklə 213,4 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Йапонийа сяфярнамяси
- Tokio, 25 fevral
- Şahin Fazil
- Daha nə istəyirdin
- («Yenə görüşərik» kitabı, səh.25)
Йапонийа сяфярнамяси 175 Bizlərdə olubmu xarakiri edən olsun, Eylərmi görən Mustafa, Əkbər xarakiri? İstərmi Həsən qarnına heç zərbə toxunsun? Eylərmi məgər Gülbala, Qəmbər xarakiri? Haqsız hərəkətlər məgər azdırmı həyatda? Sən dildə edirsən fəqət əzbər «xarakiri». Tə’rifləmə, Şahin, özünü lovğa cavan tək, Varsa hünərin sən dəxi göstər xarakiri. Tokio, 25 fevral Əlbəttə, özünü xarakiri kimi dəhşətli bir əmələ mə’ruz qoymaq, yəni yuxarıda yazdığım kimi, bədənin qarın nahiyəsini doğram-doğram parçalamaq və şüurlu intihara varmaq adamdan olduqca böyük cəsarət tələb edir. Biz azərbaycanlılar cəsarətsiz deyiliksə də, zənnimcə, özümüzü xarakiri etmək «əməliyyatından» çox uzağıq. Mən bir qədər yuxarıda Kioto şəhərindəki «Qızıl Mə’bəd»dən bəhs edərkən Yukio Misima adlı böyük bir yapon yazıçısının – monarxist əhvali-ruhiyyəli nəhəng bir şəxsiyyətin haqqında qısa mə’lumat vermişdim. Bəli, J.Misima 45 yaşında ikən özünü xarakiri etdi. Amma, heyf! Heyf ondan! 100 cild əsər yazan bu qeyri-adi İnsan, əgər yaşasaydı, bəlkə də daha 100 cild kitab yazardı. Onun hər şeyi vardı, ölümdən savayı. O, ölümü sevdi, özünü xarakiri etməklə. O, ölümünü tapdı, özünü xarakiri etməklə. Şahin Fazil 176 Görəsən bu dünyadan nə istəyirdi Yukio Misima? Axı, zavallı dünya ona hər şey vermişdi. Dünya ona savad, bacarıq, qətiyyət, qabiliyyət, fərasət, məharət, şücaət vermişdi. Daha bu dünyadan nə istəyirdi Yukio Misima? Mən ona müraciətlə bir şe’r də yazdım: Daha nə istəyirdin? Məşhur yapon yazıçısı, idmançısı, rejissoru, aktyoru, dirijoru, təyyarəçisi, səyyahı, fotoqrafı Yukio Misimanın parlaq xatirəsinə Qənimətdin dünyaya, Daha nə istəyirdin? Ölkəndi – Yaponiya! Daha nə istəyirdin? İstəyin ədalətdi? Ədalət həqiqətdi? Həqiqət zərurətdi? Daha nə istəyirdin? Yazıçılıq… Siyasət… Siyasətdə əziyyət Olmadımı kifayət, Daha nə istəyirdin? Kitab istədin – oldu, Savab istədin – oldu, Йапонийа сяфярнамяси 177 Əzab istədin – oldu, Daha nə istəyirdin? Dedin «haqqa qurbanam!», Dedin «istərəm yanam!», İstəyinə heyranam Daha nə istəyirdin? Qələmdə – kəsərin var, Sözündə – dəyərin var, Yüz cildlik əsərin var, Daha nə istəyirdin? Aktyor da olmusan, Rejissor da olmusan, Dirijor da olmusan, Daha nə istəyirdin? Fərasət də etmisən, Şücaət də etmisən, Səyahət də etmisən, Daha nə istəyirdin? Şöhrət gülü dərmisən, Şərəf-şan da görmüsən, Təyyarə də sürmüsən, Daha nə istəyirdin? Qədrin, qiymətin vardı, Gücün, qüvvətin vardı, Şahin Fazil 178 «Qızıl Mə’bəd»in vardı, Daha nə istəyirdin? Ruh ki, cismə bəzəkdi, Amma, gör ki, nə çəkdi?! Xarakiri gərəkdi? Daha nə istəyirdin? Daha nə istəyirdin? Jukio Misimaya «Daha nə istəyirdin?» misrasını təkrar-təkrar pıçıldamaqdaydım ki, qapı döyüldü. Şaiq idi. Restorandakı kafeyə düşdük, sonra yola çıxdıq. Azərbaycan Respublikasının Yaponiyadakı səfirliyinə getməliyik. Qeyd etməliyəm ki, Tokio kimi nəhəng bir meqapolis-şəhərin (orada əhalinin sayı 30 miloynu keçib) olduqca mürəkkəb metro-qatar sistemi var. Mən kimi yapon dili bilməyən adam nəinki 3-5 günə, heç bir aya da bu sistemdən baş çıxara bilməz. Hətta Şaiqin özü tez-tez metro xidmətçilərinə müraciət etmək məcburiyyətində qalır, soruşur, dəqiqləşdirir və yalnız bundan sonra biz gedəcəyimiz istiqamətə doğru üz tuturuq. Mən onu gözdən qoymamalıyam. Allah eləməsin ki, belə çoxmilyonluq insan selində bələdçidən ayrı düşəsən. Elə Şaiq də dəfələrlə geri dönüb mənə baxırdı. Buna görə də, hər ehtimala qarşı onun mobil telefonunun nömrəsini kağıza yazıb cibimə qoydum. Üç saatdan çox vaxt keçdi. Nəhayət, səfirliyimizin binası qarşısındayıq. Zəngi basdıq. Qapını orta boylu, qaraşın çöhrəli cavan bir azərbaycanlı açdı. Bakıdan gəldiyimi bildikdən sonra bizi içəriyə də’vət etdi. Dedi ki, səfir Azər Hüseyn (Hüseynov) hazırda vacib bir görüşə getdiyi üçün Йапонийа сяфярнамяси 179 burada yoxdur. ADU-nun professoru Qüdrət İsmayılzadənin oğlu Gurseli soruşdum. O, bir neçə dəqiqədən sonra göründü. Necə də atasına oxşayır... Görüşdük, söhbətləşdik. Yaponiyaya səfərimin səbəbi ilə maraqlandı. Dedim: - Azərbaycan Milli Elmlər Akademiyası Tarix İnstitutunun əməkdaşıyam. Bir neçə gündür ki, Yaponiyadayam. Fevralın 21-də Tohoku Universitetinin təşkilatçılığı ilə Senday şəhərində keçirilən Elmi Forumda mə’ruzə ilə çıxış etmişəm və dünən Tokio Milli Humanitar Elmlər İnstitutunda da professor, müəllim və tələbələr qarşısında mənim şərəfimə təşkil olunan yığıncaqda mə’ruzəm dinlənilib. Gursel mənim Sendaya və Tokioya gəlişimdən xəbər- siz olduqlarından heyfsiləndi. Kimin təqsiridir? Bakıdakı Yaponiya səfirliyininmi? Azərbaycan Xarici İşlər Nazirliyininmi? Bilmədim. Ümumiyyətlə, uzun illərdir ki, xarici ölkələrdə keçiri- lən onlarla Beynəlxalq Elmi Konfransın iştirakçısıyam. Olduğum bə’zi ölkələrdə çıxış edərkən Azərbaycanın suvenir kimi hazırlanmış dövlət bayrağını mizin üstünə qoymuşam. Bakıda güman etdim ki, Yaponiyada da belə edəcəyəm, lakin belə olmadı. Burada bayraq məsələsinə əhəmiyyət verilmir. Odur ki, özümlə gətirdiyim hər iki bayrağı səfirliyimizə bağışladım. Gursel də bunu əvəzsiz qoymayıb ingilis dilində çap olunmuş (Tokio) «Japan. From Prehistory to Modern Times» adlı bir kitabı mənə bağışladı. Mən amma, təəssüf ki, öz kitabımı yazarkən həmin kitabın materiallarından istifadə edə bilmədim. Çünki, Yaponiyadan qayıtdıqdan sonra kitabı özünün tə’birincə «ingilis dilini Şahin Fazil 180 ingilislər kimi bilən» Əfşan adlı bir jurnalistə verdim ki, bə’zi tarixi hadisələri mənim üçün tərcümə etsin, o isə artıq bir ildən çoxdur ki, «qeyb» olmuşdur. Elə indi də Əfşan xanımın harada olduğunu bilmirəm. Deyilənə görə sağ- salamatdır və rayonların birində yaşayır. Canı sağ olsun, təki ona istifadə üçün verdiyim «Japan. From Prehistory to Modern Times» kitabını itirməsin. Mənim o qədər itkim olub ki... «İtki» şe’rimdən iki bənd: ...Çox şeyi itirdim, amma heç kimə Demədim, tapmağa etmədim maraq. Mənə inanın ki, itkilərimə Qəti heyfim gəlmir, kimsə tapacaq. Mən ömür itirdim, mən gün itirdim, Buna heyfim gəlir, tək buna ancaq. Axı itmiş ömrü kim tapacaq, kim?!! Kimsə tapmayacaq!.. Bəlkə tapacaq?!! («Yenə görüşərik» kitabı, səh.25) Yaponiyada bizim səfirliyimiz 2005-ci ildən fəaliyyət göstərir. Ona qədər işçisi var (Əfqanıstanda isə SSRİ səfirliyində işləyənlərin sayı yüzlərlə idi). Gurselin özü isə 1996-2004-cü illərdə Tokioda yaşayıb, magistratura təhsili alıb, doktoranturanı bitirib. Dr.Gursel İsmayılzadə hazırda səfirlikdə müşavir sifətilə öz diplomatik fəaliyyətini davam etdirir. Bizi səfirliyimizin qapısı ağzında qarşılayan Rövşən Mirzəyev isə Bakıdakı «Qafqaz Universiteti»nin mə’zunudur. Təhsilini burada bitirdikdən sonra İstanbulun Yüklə 213,4 Kb. Dostları ilə paylaş:
|