D i l ç i l i k İ n s t i t u t u n u n ə s ə r l ə r i – 2 0 1 8
305
hansı səbəbdən tarix səhifələrindən silinmişdir?! Ant (and) sözünün
etimologiyasını slavyan dillərində axtarmaq mənasızdır. Bu slavyan
mənşəli söz deyildir. A.A.Şaxmatov “ant” sözünün etimologiyasının
slavyan mənşəli olduğunu sübut etməyə çalışmışdısa da, buna nail
olmamışdı.
A.A.Şaxmatov antları kelt əsilli saymışdır. Alimin fikrincə, ant
qədim kelt dilində antano (ulduz) sözündəndir. Satarik isə belə bir fikir
irəli sürür ki, tarixdə Yafəs qəbiləsi mövcud olmuşdur və bu qəbilənin
totemi antas (qartal) olmuşdur (5, 83-90). Lakin A.A. Şaxmatovun və
Satarikin fərziyyələri həqiqətə uyğun deyildir. Tarixdə heç bir zaman
keltlərin slavyanlarla əlaqəsi olmamışdır. Müəyyən dövrdən sonra
antların adı yunan-latın yazılı abidələrindən itir.
Çünki Balkan yarımadasını işğal edən bolqarlar antları Bizansdan
uzaqlaşdırmışdılar. Antlar artıq Bizans imperiyasının maraq dairəsində
deyildilər. Fikrimizcə, antların türk əsilli olması daha çox həqiqətə
uyğundur. VI əsrdə türkdilli avarlar slavyanlarla hərbi ittifaqa girmişlər.
Avarlardan “ant” sözünü mənimsəyən slavyanlar onlarla ittifaqa girmiş
qəbilələri “antlar” adlandırmışlar. Bu qəbilələr Bizans imperiyasına qarşı
hücumlarda
iştirak edir, qotlarla və hunlarla ittifaq bağlayırlar (8, 71-80).
Antların qəbilə başçılarından birinin adı Boj-Boz olmuşdur.
A.A.Şaxmatov, V.N.Perets və başqaları antları slavyan əsilli sayır, lakin
bu sözün etimologiyasının slavyan dillərinin materialları əsasında izah
olunmadığını unudurlar. Bu alimlər öz yazılışına, ifadə tərzinə, mənasına
görə əsl türk sözü olan Boz sözünü qəbul etmək istəmirlər.
ƏDƏBİYYAT:
1. Р.Н.Безертинов. Татары, тюрки – потрясатели вселенной.
(История великих империй). Том. I. Баку. 1991.
2. О.Н.Трубачёв. О племенном названии славян. М., 1961.
3. А.Х. Востоков. Рассуждение о славянском языке. М., 1930.
4. И.И.Срезневский. Мысли об истории русского языка, М., 1950.
5. П.Шафарик. Славянские древности. М., 1947.
6. А.А.Шахматов. К вопросу об образовании русских наречий.
СПб, 1915.
7. А.И.Соболевский. Русско-скифские этюды. СПб., 1914.
8. И.Перволф. Славянская взаимность с древнейших времён до
XVIII века. М., 1974.
9. В.А.Богородитский. Общий курс русской грамматики. М., 1923.
D i l ç i l i k İ n s t i t u t u n u n ə s ə r l ə r i – 2 0 1 8
306
10. С.Б.Бернштейн. Очерк сравнительной грамматики славянских
языков. М., 1954.
11. Л.Нидерле. Славянские древности. М., 1956.
Земфира Алиева
Теоретические проблемы тюрко-славянских языковых
контактов
Резюме
Славяне и тюркоязычные племена являются одним из древней-
ших народов Евразии, внесшие огромный вклад в культурное,
цивилизованное и военное развитие этого региона. С появлением
вышеуказанных народов в этом регионе начинается уникальный
процесс интеграции мирового политического пространства. Говоры
тюркоязычных народов имели огромное влияние на общеславянс-
кий язык. Многие ученые считают, что в этногенезисе древних сла-
вян участвовали тюркоязычные племена.
Zemfira Alieva
The theoretical problems of the turkic-slav
language relations
Summary
The Slavs and the Turkic-speaking tribes are one of the ancient
people of the Eurasia, who made great contribution in the cultural,
civilized and military development of this region. By the appearance of
the above mentioned peoples in this region starts the unique process of
the integration of the words political space. The dialects of the Turkic-
speaking peoples had great influence to common Slavic language. Many
scientists consider that in the ethnogenesis of the ancient Slavs took part
Turkic-speaking tribes.
D i l ç i l i k İ n s t i t u t u n u n ə s ə r l ə r i – 2 0 1 8
307
Baba Məhərrəmli
AMEA Nəsimi adına Dilçilik İnstitutu,
filologiya
elmləri üzrə fəlsəfə doktoru, dosent
baba_magerramli@mail.ru
*Su “şəffaf maye, çay, göl, dəniz, rütubət” nostratik
kökünün
dünya dillərində derivatları və allomorfları
Açar sözlər: su, nostratik, kök, dil, allomorf
Ключевые слова: вода, ностратический, корень, язык,
алломорф
Keywords: water, Nostratic, root, language, allomorph
Dünya dillərində ən qədim söz köklərindən biri su morfemidir.
Müasir türk dillərində su sözü fərqli fonovariantlardadır: Azərb., türk. su,
xak.dial. su “çay”, yak. suy, qar.-balk.dial. suq. Adətən, türkoloqlar su
sözünün arxetipini *suγ şəklində bərpa edirlər. Əski türk yazılı qay-
naqlarında suq // suğ // sub // suv (“su, rütubət, çay, içki”) formalarında iş-
lənmişdir (ДТС, 515): anï subuγ baralïm “An çayına tərəf gedək” (ДТС,
512); er suv sagurdı “Adam su içdi” (DLTT, II, 80). Hazırda Azərbaycan
dilində işlənən suva- feili həmin relikti əks etdirir. Müqayisə edək: sansk.
sâvin-î “çay” (SED, 349), gür. swell “nəm, yaş” (ЭСКЯ, 174).
Su kökü həm bəzi türk dillərində, həm də digər Altay dillərində
metatezaya uğramışdır: xak. uus “çay”, s.uyğ. husun, xamn. usu, ş.yuq.
husun, duns. usu, daq. oso, mon.dial. usan // uasan, mon. us // usun “su”
(MTS, II, 1368), sol. oso, bury. usan “su” (СНГТ, 423). Azərbaycan di-
linin şivələrində ussu “su” (Salyan) variantı var (ADDL, 520). Qədim
türk abidələrində usu- “içmək”, usmak “susamaq”, usağ- “susamaq,
su istə-
mək” sözlərinə rast gəlinir (QTAS, 117).
Su kökü digər dillərdə də fonosemantik və morfonoloji diferensial-
laşmaya məruz qalmışdır: av. şhim, sax. şhan, tab. şid, lak.dial. ssin, darg.
şin “su” (СССДЯ, 74), çin. şue “su”, kor. su “su, çay” (СНГТ, 528), liv. suo
“bataqlıq”, ing. sea (si) “dəniz”, udm. sin “bulaq”, kom.-zır. son “göl”, yap.
suiho “su qabarcığı”, qəd.yap. susuk “yumaq”, indonez. sunqai “çay”, urar.
sue “göl” (АСУЯ, 262), ər. surb “su kanalı”, udm. sum “çay yanında kiçik
göl” (КЭСКЯ, 253), kom.-perm. syon “su çuxuru, nohur”, est. salm “iki ada
arasında kiçik su keçidi” (КЭСКЯ, 252), ing. sop “islatmaq”, şum. suq
“göl” (SL, 27), alm. see “dəniz, göl”, ing. soak (souk) “sulu, islatmaq, is-