D i l ç i l i k İ n s t i t u t u n u n ə s ə r l ə r i – 2 0 1 8
262
mütləq şəkildə atılır və ya ixtisar olunur. Məsələn, sözlü münaqişə edən
iki insan real situasiyada müəyyən bir diskurs yaradır. Bu münaqişəyə
şahid olan şəxs polisə ifadə verərkən qurduğu nitqdə həmin diskursun bir
çox detal və elementlərini ixtisaredir. Bu şəxs diskursun, sadəcə, qısa
icmalını, daha doğrusu, orada söyləm, deyim və sözlərlə ifadə edilən əsas
hissəsini öz nitqində verməklə kifayətlənir.
Bunu da qeyd edək ki, söyləm, deyim və söz həm diskursun, həm
də nitqin daxili elementləridir. Əslində nitq sadəcə söyləm, deyim və
sözlərdən ibarət olur. Diskurs isə, bunlardan başqa nitq situasiyasını, yəni
nitqdən əvvəl, nitq vaxtı və nitqdən sonra yaranan realsituasiya və
prosesləri də əhatə edir.Söyləm, deyim və söz arasındakı qarşılıqlı
əlaqəni qısaca olaraq belə ifadə edə bilərik ki, sözlər öz arasında
birləşərək deyimi, deyimlər söyləmi, söyləmlər isə nitqi əmələ gətirir.
Amma bu fikir heç də ehkam kimi qəbul edilməməlidir. Bəzən ayrıca
götürülmüş bir söyləm, deyim və hətta söz də nitq mahiyyəti daşıya bilər.
Nitq və real dil situasiyasının cəmi isə diskursu əmələ gətirir.
Bəzi tədqiqatçılar diskursun mahiyyətini və daxili elementlərini
təsvir və şərh etməyin çox çətin olduğunu qeyd edirlər. Amma verilən
şərhlərdən də göründüyü kimi, linqvo-psixoloji vəhdət nəzəriyyəsi
bazasında diskurs adlı bu dil təzahürünün istər mahiyyətini şərh etmək,
istərsə də, daxili elementlərini müəyyən etmək o qədər də çətin deyil.
Nitqin mətnə transformasiyasızamanı daonun bəzi elementləri,
xüsusilə yazı işarələri ilə ifadəsi mümkün olmayan qisimləri atılmaqla
ixtisar olunur. İclaslarda söylənən nitqin protokolda mətn formasına
transformasiyası bunun əyani sübutudur. Yəni, istər nitqdiskursu, istərsə
də mətn nitqi ümumi ştrixlər bazasında əks etdirsə də, tam şəkildə onu
əvəz edə bilmir.Çünki, əvvəldə də dediyimiz kimi, diskurs gerçəklik və
ya onun vahidi, nitq isə bu gerçəkliyin sadəcə bir elementidir. Bu,
danılmaz bir həqiqətdir ki, heç bir zaman gerçəklik öz xüsusiyyətlərindən
hər hansı birində tam şəkildə öz əksini tapa bilməz. Həmin xüsusiyyət hər
nə qədər ümumi, geniş və hərtərəfli olsa belə, istənilən halda həmin gerçək-
lik vahidinin xüsusiyyətlərindən sadəcə biridir.Heç bir halda onun bütün
xüsusiyyətlərinin cəmi və ya məcmusu deyil.
“Psixologiya gerçəkliyi onun daxili elementləri əsasında öyrənməkdən
əl çəkməli, həmin gerçəkliyi onun bütün xüsusiyyətlərini özündə əks etdirən
vahidlər əsasında öyrənməlidir” (3, s. 268) – fikri çox mütərəqqi, hətta belə
də deyə bilərik ki, ideal bir fikirdir. Amma təəssüflə qeyd etməliyik ki,
praktik şəkildə icrası imkansız, nəticə vermək potensialı olmayan “qısır”
bir fikirdir. Onun istər Qərbdə yaratdığı konneksionist psixologi-
D i l ç i l i k İ n s t i t u t u n u n ə s ə r l ə r i – 2 0 1 8
263
ya(informasiyanın paralel şəkildə bütün beyin hüceyrələri arasında
paylanması ideyasına əsaslanır (4, s.288-289)), istərsə də Şərqdə, o
cümlədən, Rusiyada yaratdığı “matryoşka içində matryoşka” (bax: 5)
ideyası (hər kiçik fəaliyyət özündən daha böyük bir fəaliyyətin minimal
vahididir (6, s.7-14))ilkin ideya kimi gözəldir. Amma gözəl fikir və müla-
hizə olmaqdan artıqinkişaf edə bilmədi. Belə ki, nitqi əmələ gətirən dil
vahidlərinin yaranma və mənimsənilmə mexanizmi şərh edə bilmədi (bax:
2).Əvvəldə də qeyd etmişdik ki, diskurs nitqə, nitq mətnə transformasiya
oluna bildiyi kimi, bunun əksi də mümkündür, yəni, mətn nitqə, nitq isə
diskursa transformasiya oluna bilər. Elə buradaca bir haşiyə çıxaraq qeyd
etmək istərdik ki, ölü dillərə aid mətnlərin nitqə və diskursa transformasiya
olunması mümkün hesab edilmir. Çünki həmin dillərin fonetik, orfoepik və
morfonoloji qayda və prinsiplərini bərpa etmək, demək olar ki, mümkün
deyil. Ölü dillər üzrə bir mütəxəssis hansısa bir mətni nitq şəklində tələffüz
edə bilər. Bəzi situativ məqamları da əlavə etməklə diskurs yaratmağa da
cəhd göstərə bilər. Amma istənilən halda bu “nitq” və ya “diskurs” həmin
mütəxəssisin xəyalının məhsulundan başqa bir şey olmayacaqdır. Onun
təbiiliyindən, real dil situasiyasında yaranmış nitq və ya diskurs
olmasından söhbət belə gedə bilməz.
Hal-hazırda yaşamaqda olan dillərə aid mətnlərin nitqə və ya nitqin
diskursa transformasiya olunma imkanı və potensialı, bəzi şərtiliklər olsa
da, ümumilikdə,mövcuddur.Mətnin nitqə və diskursa çevrilməsinin ən
populyar nümunəsi olaraq, teatr tamaşalarını misal göstərmək olar.
Məlum olduğu kimi, istənilən dram əsəri ilkin olaraq yazıçı-dramaturq
tərəfindən mətn formasında yazılır. Həmin mətn rollar üzrə aktyorlar
tərəfindən əzbərlənir. Hər bir aktyor öz roluna aid olan dialoq parçalarını
əzbər şəkildə öyrənir və öz-özünə məşq edərək onları nitq formasında
söyləməyə çalışır. Yəni bu mərhələdə aktyor yazılı mətni nitq söyləmi-
nətransformasiya etmiş olur. Daha sonra tamaşanındigər aktyorlarının
iştirakı, habelə dekorasiya, işıq və səs effektlərinin yardımı ilə bu nitqi
diskursa çevirməyə cəhd edilir. Belə demək mümkündür ki, tamaşanın
uğurlu olduğu hallarda mətn şərti olaraq əvvəlcə nitqə, daha sonra isə
diskursa çevrilə bilir. Əvvəldə də qeyd etdiyimiz kimi, təbii şəkildə baş
verməyən dialoq, söhbət, mübahisə və s. əslində diskurs deyil, sadəcə nitq
mahiyyəti daşıyır. Amma bəzi istisna hallarda diskurs effektinə yaxın bir
təəssürat yaratmaq imkanına malikdir.
Göründüyü kimi, diskurs, nitq və mətn arasında baş verən
transformasiyalar zamanı bəzən obyektiv, bəzən isə subyektiv mahiyyət
daşıyan ümumiləşdirmə və ixtisarlara yol verilir. Bu ümumiləşdirmə və
Dostları ilə paylaş: |