Ekoloji-hüquqi mexanizmin əsas məqsədi ekoloji-hüquqi normaların
reallaşdırılmasıdır. Həmin mexanizmin strukturunun ədəbiyyatda 4 hissədən ibarət
olduğu göstərilir:
1)
hüququn təbiətqoruyucu normaları - bu normaların əsas funksiyası ekoloji
imperativin («imperativ»-qeyd-şərtsiz icra, məcburi icra və s.) bazasını
möhkəmləndirməkdir;
2)
ekologiyaya uyğunlaşdırılmış hüquqi normalar və normativlər - bu hissənin
ə
sas funksiyası ekoloji imperativ normaları konkretləşdirib, ətraf mühitə təsir edən
konkret tə-sərrüfat və ya digər sahənin fəaliyyəti ilə əlaqələndirmək;
3)
zəmanət (qarantıya) - funksiyası əsas baza (ilkin) və ekolojiyaya
uyğunlaşdırılmış hüquqi normalar və normativlərin yerinə yetirilməsini təmin
etməkdir;
4)
ekoloji-hüquqi münasibətlər - ekoloji-hüquqi mexanizmin yekunlaşdırıcı
mərhələsi olub, ətraf mühitin qorun-ması üçün bütün fəaliyyət sahələrinə (təsərrüfat,
inzibati və s.) tətbiq olunur.
Təbiətqoruyucu hüquqi normalar, ekoloji hüququn ilkin bazası hesab olunur və
bütövlükdə ekologiya sahəsində əsas qanun sayılan - «Ətraf mühitin mühafızəsi
haqqında» Azər-baycan Respublikası Qanununda göstərilmişdir.
Bu qanunda aşağıdakı ekoloji-hüquqi normalar öz əksini tapmışdır:
-
prinsip normaları;
-
prioritet (öncül) normaları;
-
imperativ (məcburi) normalan;
-
zəmanət (qarantiya) normaları.
Prinsip normaları təbiətqoruyucu münasibətlərin hüquqi tənzimlənməsinin
ə
sasını müəyyən edir.
«Ətraf mühitin mühafızəsi haqqında» Azərbaycan Respublikası Qanununun
3-cü maddəsində gösətrilir ki, ətraf mühitin mühafızəsi aşağıdakı prinsiplərə
ə
saslanır:
-
sosial-iqtisadi, mənəvi-estetik problemlərin qarşılıqh həlh;
-
ərazilərdə ekoloji tarazlığın təmin edilməsi və pozulmuş təbii ekoloji
sistemlərin bərpası;
-
təbii ehtiyatlardan səmərəli istifadə olunması və onların bərpası, təbiətdən
istifadənin və ətraf mühitin mühafızəsinin iqtisadi stimullaşdırılmasımn tətbiq
edilməsi;
-
ətraf mühitin bioloji müxtəlifliyinin qorunmasının təmin edilməsi;
-
dövlət nəzarəti, ətraf mühitin mühafızəsi haqqında qanunvericiliyin
pozulmasına görə məsuliyyət;
-
ətraf mühitə zərər vurulmasının qarşısının alınması ve vurulan zərərin
qiymətləndirilməsi;
-
ətraf mühitin mühafızəsi sahəsində əhalinin və ictimai birliklərin iştirakı;
- ətraf mühitin mühafızəsi sahəsində beynəlxalq əməkdaşlıq. Sadalanan bu
prinsiplər qanunun bütün maddələrində öz əksini tapmışdır.
Prioritet normaları ətraf mühitin mühafizəsi sahəsində bir təbii obyektin
qorunmasmm digərində üstünlüyündə öz əksini tapmışdır. Əgər təbiəti mühafızə
haqqmda əsas qanunda ətraf mühitin qorunmasının ümumi hüquqi normaları öz
ə
ksini tapmışdırsa, təbii obyektlər üzrə olan qanunvericilik aktlarında («Meşə
Məcəlləsi», «Torpaq Məcəlləsi», «Su Məcəlləsi» və s.) isə bu hüquqi normalar sahəvi
xarakter daşıyır. Məsələn, «Torpaq Məcəlləsi» öncül təbii obyekt kimi torpağı əsas
götürür. Bu məcəllədə kənd təsərrüfatı təyinatlı torpaqlar prioritet kimi qəbul olunur,
onlardan səmərəli istifadə olunması və qorunması üçün lazım olan hüquqi normalar
göstərilir. Əsas qanunun isə ekoloji hüquqi prioriteti, insan yaşayışının və
sağlamlığının qorunması, onun sağlam ətraf mühitdə yaşamaq hüququnun
təminatıdır.
mperativ normaları ətraf mühitə və insan sağlamlığına təsir edən bütün
mənbələrə qarşı yönəlmiş ekoloji tədbirlərdir. «Ətraf mühitin mühafızəsi haqqında»
Azərbaycan Respublikası Qanununda imperativ normalar 14-15-ci (təbiətdən istifadə
ilə əlaqədar xüsusi icazə tələb olunan fəaliyyət növləri və təbii ehtiyatlardan istifadə
müqavilələrinin bağlanması) və 35-48-ci maddələrdə (təbii ehtiyatlardan istifadə
zamanı; layihələşdirməyə; müəssisələrin, qurğularuı və istehsal obyektlərinin
yer-ləşdirilməsinə; müəssisələrin, qurğuların və başqa obyektlərin tikintisinə və
yenidən qurulmasına; müəssisələr, qurğular və başqa obyektlər istismara verildikdə
və istismar müddətində; sənaye, energetika, nəqliyyat və rabitə obyektlərinin, kənd
təsərrüfatı təyinatlı və meliorasiya obyektlərinin istismarına; şəhərsalma və başqa
yaşayış məntəqələrinin tikintisinə; radioaktiv maddələrlə iş zamanı; hərbi və müdafıə
obyektlərinə və sairə olan ekoloji tələblər), habelə «Ekoloji Təhlükəsizlik haqqında»
Azərbaycan Respublikası Qanununun 9-cu maddəsində (ekoloji təhlükəsizliyin təmin
edilməsi məqsədi ilə təsərrüfat və digər fəaliyyətə dair məhdudiyyətlər) nəzərdə
tutulmuşdur.
Zəmanət (qarantiya) normaları imperativ ekoloji normaların icrasuıın təminatı
sistemini müəyyən edir. Bu zəmanət iqtisadi, təşkilati, sanitar-gigiyenik,
ekoloji-nəzarət, hüquqi, mədəni-maarifləndirici və s. təsir vasitələri ilə həyata
keçirilir.
Ə
traf mühitin mühafızəsinin ekoloji-hüquqi mexanizmi-nin səmərəliliyi görülən
işin keyfıyyəti ilə ölçülür. Ekoloji-hüquqi mexanizm səmərəlilik nöqteyi-nəzərdən,
şə
rti olaraq 3 mərhələyə ayrılır: sabitlik, dinamiklik və nəticəlik.
Səmərəliliyin sabitlik mərhələsi təbiətqoruyucu norma-ların sosial-iqtisadi
cəhətdən əsaslı olmasmdan və hərtərəfliyindən asılıdır. Normanın hərtərəfliliyi
(əhatəli olması) ictimai münasibətləri tənzimləmək üçün kifayət qədər hüquqi
sənəd-lərin olması deməkdir. Əgər qanunda boşluq (probel) olarsa, onda normalar da
yarımçıq olacaqdır. Bu boşluq isə ya cə-miyyətin sürətli inkişafı ilə hüquqi
normaların vaxtında uzlaşmaması, ya da qanunvericiliyin təkmilləşdirilməməsi ilə
ə
la-qədardır. Çox təəssüf ki, bizim respublikada ikinci hal daha qabarıq nəzərə çarpır.
kinci mərhələ dinamik mərhələdir. Əgər hüquqi norma-nın ideyası ilə onun
həyata keçirilməsi reallığı arasmda birbaşa əlaqə qursaq, onda ekoloji-hüquqi
normanın icrası üçün iqtisadi təminat tələbləri ortaya çıxır. Bu iqtisadi tələblər iki
qrupa ay-rılır: maliyyə mənbəyi və material-texniki baza.
Dinamik mərhələnin səmərəliliyinin digər mühüm səbəbi ekoloji hüquq
mədəniyyətinin səviyyəsidir.
Ekoloji hüquq mədəniyyəti - bu sahədə olan qanunları bilmək, onlara hörmət
etmək və onları düzgün həyata keçirmək deməkdir. Adətən, baş verən ekoloji
Dostları ilə paylaş: |