Microsoft Word Var olandan,Var olmusuq duzelish esas son docx

130 
 
Qəribədir sevgi sözlə, istək sözlə, arzu sözlə, lə`nət sözlə, nifrət 
sözlə, biri-birimizdən üz döndərərik, bircə  kəlmə sözlə, ittiham da 
sözlə! 
Bu dünyada dirilər sözlə, bu dünyadan köçüb gedənləri yad 
edərik sözlə. Söz niyə qurtarmır, çünki  Kainatın  Sözü  qurtarmır. 
Gəlirik sözlə, qayıdırıq - “o dünyaya” - da sözlə. Əvvəli sözlə, 
özü sözlə, sonu tükənməyən, bitməyən sözlə! 
- Antiq elmlərin təhlili, müzakirəsi zamanı  qəribə bir fikir 
eşitdim, “Elmin sərkərdəsi”. Elmin özü, böyük bir Sərkərdədir!  İnsan 
elmin Sərkərdəsi yox, o elmin əskəri ola bilər.  Çünki Elm, aparıcı, 
istiqamətləndiricidir. Onun isə  araşdırıcıları, tədqiqatçıları, o elmin 
davamçılarıdır! 
- İnsan sağa baxanda, solu görmür. Sola baxanda, sağı görmür. 
Yuxarıya baxanda, aşağını görmür. Aşağıya baxanda, yuxarını görmür. 
İnsan düz “baxsa”- Düzü  görür. 
-  İnsanlar arasındakı mülahizələr, fikirlər “Duz”- miqdarında 
bölünərsə əgər,”Şirin”- miqdarında, bərarərləşər.  
- Ehtiyat etdiyin – səni, səhf etməkdən saxlayacaqdır. Səhf 
etməyin – səni aşkarlandıracaqdır. Ehtiyat etdiyin, çəkindiyin – səni 
örtəcəkdir. Səhf etdiyin – səni göstərəcəkdir. 
- Ölüm günü, son günü, öz adıyla tamamlanan, son günü. İnsan 
dünyaya gələndə ona ad düşünürlər. İnsan dünyadan qayıdanda, daha ad 
düşünmürlər, o insanın adını çəkirlər.  
- Dərd nə  tələsir, nə axtarır! Dərdləri, bəlaları insanın özü 
axtarır, özü tapır!  
Dərd də, bəla da nə axtarır, nə tələsir, insandan özü qaçır. İnsan 
isə onu axtarıb, onu tapır. Hamını ittiham edir, o dərdi ittiham edə 
bilmir. Dərd insandan qorxur, insandan qaçır, insan onu tapır. Onda hər 
şey yaddan çıxır, dərdlə insan arasında mübarızə başlanır! O 
mübarizədən, dərd qaçıb uzaqlaşmaq istəyir, insan onu tutub özündə 
saxlamaq istəyir. Sonda insan deyir “bu nə dərddir, dərdə düşmüşəm?”. 
Amma demir ki, dərdimin – dərdinə düşmüşəm! 

---

131 
 
- Yerdə gözəllik, səmada gözəllik, göydə gözəllik, Kainatda 
gözəllik!  Gözəlliklər  Yaranıbdır  - gözəlliklər  Üstündə, gözəllik! 
- Bu xalqın xarrat, dülgər peşəsi olan Əliağa Vahidi var. 120-
yaşı (fevral 2015) tamam olan Ə.Vahid sözü, fikri, qəzəli xalqın 
varidatı oldu. Sözü “yondu”, “hamarladı” qəzəlləri musiqi, söz 
məclislərini bəzədi. Söz, fikir, qəzəlləri yazmaq peşədən asılı deyil, o 
bir istedaddandır.  Ə.Vahid sözü, fikri bədahətdən (hazırlaşmadan, çox 
düşünmədən, gözlənilməz tərzdə) deyərmiş. Söz ehtiyatı  nə  qədər 
olmuş olsa da belə, sözləri də, mə`nasını da, Ə.Vahid çox ehtiyatlı 
deyərmiş. Bu onun peşəsindən yox, söz demək, qafiyə, misra, beyt 
qurmaq isə (bədahətdən) istedadı imiş.  
- Dialektika- Kainat boyu bütün planetlər arasında dövr edən, bir 
“pıçıltı” səsində, (Kainatlar arasında, Böyük Partlayışın “yaddaş səsi”- 
hələ  də qalmaqdadır. Bütün varlıqların, kütlə, cisimlərin səs yayma 
tezliyi, xüsusiyyəti o yaddaş  mirasından qalmadır. Bu, Böyk Partlayışın 
bütün varlıqlara ayrılan, yaddan çıxmayan, səs daşıyıcısı, səs 
yaddaşıdır) hərəkət ahəngidir. O, bütün kütlə, cisim, varlıqlar arasında 
ilkin olan sual, o suala axtarılmaqda olan, cavab mə`nasındadır. (Kainat 
“düşündürməsəydi”  əgər, varlıqlar da düşünməyəcəkdi, bütün 
düşüncələrin əvvəli, suallarla da olmayacaqdı). 
- Belə bir termin var “Pastulat”. Pastulat - sübuta ehtiyac 
olmayan, sübut. Pastulat – Aksioma törədicisi, sübut içərisində sübut. 
Aksioma – sübut içərisində sübut, mütləq olan Pastulatdan – törəmə, 
Evrikadır (tapdım).  
- Bu dünya sual, o dünya sual, bir dünyalıq sual, dünyalarca 
sual. Dünyaya, Kainata sığan sual. İnsan, Kainatdan  uzaqlaşdıqca  sual, 
Kainata yaxınlaşdıqca cavab. Kainat deyər ki, “Bildirdim”.  
- Adətən bütün insanlar arasında qol çək deyərək (imza etmək) 
biri-birindən nələrinsə, təstiq olunmasını istəyirlər. Qol çək dedikdə, 
sözsüz ki, əzamızı, bədən üzvümüzün bir hissəsinin rəsmini harasa 
çəkmirik. Onda insanlar arasında “qol çəkmək”, imza etmək, nəyin 
təsdiqini istəməkdir? Məsələ ondadır ki, “imza etmək” – ilk, yer üzü 

---

132 
 
insanından başlamış və bu gün də davam edən bir haldır. Qol çəkmək, 
imza etmək, hər bir insanın Kainat “yaddaşında” olan, saxlanılan 
simvol cizgisidir. Hər bir insan öz yaddaşında gətirdiyi, onun orada olan 
“işarəsini, yaddaş cizgisini”- qeyd edir. Bütün imzalar biri-birinə 
bənzəməz, necə ki, insanın barmaq izləri, səsi, siması, yerişi, nəfəsi və 
s. biri-birinə  bənzəmədiyi kimi. İnsan imza etməklə özünün “O 
olduğu, 
 Kainat yaddaşında dəyişməyən simvol cizgisini”- 
 olan 
formasında bəyan edir, bildirir.  Əllə  çəkilən o “cizgi”- yanlış olmaz, 
səhf olmaz, başqalarında olan “imzaya” bənzəməz halıdır. Hər birimizin 
Kainat “yaddaşında”, adımız,  özümüz,  şərti  cizgimiz  mövcuddur. 
 
Свет во Свете Свет 
В  каждом  человеке  заложено  начало  познания.  Каждое 
познание несет нас к новому познанию. Познавая мир, мы доходим 
к  логике,  от  логики  к  истине,  от  истины  к  высшему  разуму,  к 
совершенству. 
Зрелость 
заключается 
в 
определенности. 
Определенность есть тот путь, который ведет нас к совершенству. 
Каждое  дитя  есть  стар.  Каждый  стар  есть  дитя,  которое  познает 
происходящее  вокруг  его.  И  оно  повышает  его  к  мудрости. 
Мудрость  повышает  нас  к  Вселенскому  познанию.  Познавая 
мудрости, мы черпаем новые мудрости. 
Познавая  мир,  мы  познаем  Вселенную.  Познавая 
Вселенную, мы доходим до совершенства. 
 Дороги разные. Все дороги несут к бесконечности. Потому 
что  все  тропы  с  начала  взаимосвязаны  со  многими 
непредвиденными  сплетенными  дорогами.  Один  начальный  путь 
приводит  нас  к  другому  пути,  даже  к  развилку  пути.  Наши  пути 
сводятся и расходятся. 
Может ли быть конец дороги? Нет, потому что мы входим в 
ту  дорогу,  которая  существовало.  Мы  только  сейчас  вошли  в  тот 

---