57
apardılar. Bundan sonra Hunlar çarı Cavanşiri görmək istədi və
qardaşlarını göndərərək onların vasitəsilə görüş istədi ki,
aralarında qardaş məhəbbəti yaransın.
Bu vaxta qədər heç bir İran hökmdarı Türküstan çarı ilə
üzbə-üz çıxmağa cəsarət etmirdi, lakin igid və mərd Cavanşir
ondan heç qorxmadı” (60, s. 132).
Rus tarixçilərinin xüsusi sevgi ilə ucaltmağa çalışdıqları İran
hökmdarlarının heç vaxt hünər etmədiklərini Alban çarı
Cavanşir etdi. O, Hun çarı ilə görüşə getdi və hətta çarın qızını
istədi. Hun çarı qızını Cavanşirə verdi. Burada Kalankatuklu-
nun Hun çarlığını Türküstan adlandırmağı səhv deyil, belə ki,
milli mənsubiyyət baxımından istər Hun çarlığını, istər Qərbi
Türk xaqanlığını, istərsə də Xəzər xaqanlığını və yaxud bu
dövlətlərin üçünü birlikdə Türküstan adlandırmaq olar. Lakin
Hun çarlığından şimalda, Dərbəndin şimalından Qara dənizə
qədər ərazidə, 552-ci ildə yaranmış Türküstan (Qərbi Türk
xaqanlığı) uzun sürən daxili çəkişmələr nəticəsində 659-cu ildə
süquta uğramışdı. Cavanşirin Hun çarı ilə Kür sahilində
görüşdüyü dövrdə (664-cü il) Dərbəndlə Qara dəniz arasındakı
ərazilərdə artıq Xəzər Xaqanlığı mövcud idi. Xəzər Xaqanlığı,
təxminən 650-ci ildə yaranmış, XI əsrin ikinci yarısında süquta
uğramışdır (120, s. 76).
M.Kalankatuklunun verdiyi məlumatdan aydın olur ki, Hun
çarı ilə Cavanşirin görüşündən bir qədər sonra, Hun çarlığı öz
müstəqilliyini itirmiş və Xəzər xaqanlığından asılı vəziyyətə
düşmüşdür. O, yazır ki, hunların knyazı Alp İlutuer “Türküs-
tanda Xəzərlər xaqanının yanında şücaətlər göstərib özünə
parlaq ad qazanmışdı. O, xaqanın məhəbbətini qazandı və o da
öz qızını ona verir. Bundan sonra o, il-ituer mənsəbinə layiq
olur və yepiskopun nurlu təlimini şöhrət çələngi kimi qəbul
etdiyinə görə üç ölkədə məşhurlaşdı” (60, s. 160-161). Kalan-
katuklu hun knyazının “üç ölkədə” – Albaniyada, Hunlar
ölkəsində və Xəzər Xaqanlığında məşhurlaşmasının səbəbini
yepiskop İsrailin təlimi ilə Alp İlutuerin xaçpərəst dinini qəbul
58
etməsi ilə əlaqələndirir. Alp İlutuer Xəzər xaqanından asılı olsa
da hunlar ölkəsinin idarəsində müstəqil qərarlar da qəbul edirdi.
Knyaz alban yepiskopu İsraili hunlar ölkəsinə dəvət edir və
onu gətirmək üçün Beşbarmaq (Xursan) mahalının iltəgini
tarxan Ovçunu və yataq ağası Çatkasarı (Şad Xəzəri) Albaniya-
ya göndərir. Sonralar yepiskop İsrail xaçpərəstliyi təbliğ etmək
üçün Xəzər Xaqanlığına gedir.
“Hesabat” jurnalında (№ 10 (183) oktyabr 2011) Xızının
tarixi ilə bağlı belə bir məlumat verilir: “Tarixçi Qiyasəddin
Qeybullayevin “Azərbaycanın etnik tarixinə dair” monoqrafi-
yasında və digər əsərlərində 644-cü ildə Aran dövlətilə
Xizonşahlıq (Xızı şahlığı) Xızı məmləkəti arasında bağlanan
müqavilədən bəhs olunur”. Sözsüz ki, burada Hun çarı ilə
Arran (Qafqaz Albaniyası) hökmdarı Cavanşir arasında
bağlanan müqavilə nəzərdə tutulur. Xızır qayasını “Xursan”,
“Xosr vem” adlandıran mənbələrdə Hun (Xızı) hökmdarının
“Xizonşah” adlandırılması təbiidir.
Yazılı mənbələrdə hunların bütpərəst olduğu göstərilir.
Əslində hunlar bütlərə sitayiş etməmişlər. Qədim türklərin uca
Yaradanı Alla, Tanrı, Göy Tanrı, Ulu Tanrı kimi adlarla
tanıdıqlarını bilirik. Lakin qədim türklərin öz yaranışlarıyla
bağlı Ana Ağacdan törəmələri, xilaskar Boz Qurd haqqında
əfsanələri də var idi. Tək Tanrıya inanmalarına baxmayaraq
ağaclara qurban kəsib qanını yarpaqlara çiləyirdilər, qurban
kəsilmiş heyvanların kəllələrini və dərilərini ağacın budaqların-
dan asırdılar. Kalankatuklu da hunların Tanrı-xana inandıqla-
rını və eyni zamanda Ana ağaca qurbanlar kəsdiklərini yazır:
“Bu ağaca onlar at qurban kəsir, onun qanını yarpaqlarına
çiləyir, kəlləsini və dərisini də budaqlarına asırdılar. Bu palıd
ağacı bütün başqa ağacların anası sayılırdı və bu ağaca hunlar
ölkəsində çoxları, o cümlədən bu bütü xilaskar, həyatverən və
bütün nemətləri bəxş edən sayan knyazın özü və bütün onun
əyanları sitayiş edirdi” (60, s. 161). Kalankatuklu hunların dəfn
mərasimi barəsində, öz dini baxışlarından doğan bir sıra
59
təhqirlər yazsa da, çox qiymətli məlumatlar da vermişdir.
Hunlar dəfn mərasimində “meyitlər üstündə dumbul və zurna
çalır”, “bıçaq və ya xəncərlə yanaqlarını, əl və ayaqlarını çərtib
qan axıdırdılar” (60, s. 156). Hunların “böyük və mömin
knyazı İl-ituer” Alban çarı Varaz-Tiridatın “sülh və dostluq”
təkliflərinə albaniyalı yepiskop İsraili öz ölkəsinə dəvət edir.
Onu Albaniyadan Hun ölkəsinə gətirənlərdən biri Hun
ölkəsinin Beşbarmaq mahalının iltəgini tarxan Ovçu idi (60, s.
166-167).
Türk Mədəniyyətini Araşdırma İnstitutunun yayınladığı,
Serhat Taşkıranın “Türk kültürü. Kara Kuvvetleri sayısı”
kitabında türklərin Ana Ağacdan törəməsi haqqında əfsanə
verilmişdir (99, s. 823). Əfsanəyə görə Oğuzun altı oğlu Ana
Ağacdan yaxud Dünya Ağacından törəmişdir. Professor Mirəli
Seyidovun “Azərbaycan xalqının soykökünü düşünərkən”
kitabında Oğuzun altı oğlundan üçünün anası İşıq (Günəş),
digər üçünün anası Dünya Ağacı olduğu göstərilir (79, s. 134).
Oğuz xanın oğulları: İç oğuz (üçok) qolu – Göy xan, Dağ xan,
Dəniz xan; Taş oğuz (dış oğuz və ya bozok) qolu – Gün xan,
Ulduz xan, Ay xan. Bu əfsanənin yaranma səbəbləri vardır.
Əfsanəyə görə Oğuz xan üç oğlunu şərqə, digər üç oğlunu
qərbə göndərir və deyir: “Siz – Gün, Ay, Ulduz gündoğana sarı,
Göy, Dağ, Dəniz – siz günbatana sarı gedin” (79, s. 135).
Həqiqətən də, miladdan öncə VII əsrdən əvvəl iç-oğuz (üçok)
tayfaları, yəni işquzlar Xəzər dənizindən qərbdə, taş-oğuz
(bozok) tayfaları isə şərqdə məskunlaşmışdılar. Bu barədə
Faruq Sümərin də tədqiqatları çox əhəmiyyətlidir: “Cami ət-
təvarix”də oğuzların mənşəyi fəslində yazılır ki, 24 boy bərabər
olmaq üzrə Oğuz xanın altı oğlundan törəmişdir. Ancaq daha
diqqətəlayiq cəhət budur ki, damğaları ayrı-ayrı olduğu halda
hər dörd boy bir müştərək onqona malikdir. Bu fakt 24 oğuz
boyunun da qədim zamanlarda altı boy halında yaşadığını
göstərir. Bu altı onqonun hamısı meşə zonalarında yaşayan
yırtıcı quşlardır” (29, s. 28). İç-oğuz tayfaları Dağ xanın, Göy
Dostları ilə paylaş: |