60
xanın və Dəniz xanın törəmələridirlər. Azərbaycanın şimalında
mövcud olmuş Hun çarlığının ərazisində, Beşbarmaq dağının
ətraflarındakı toponimlərdə “Ana Ağac”, “altı oğul”, “Dağ xan”
və “Göy xan” sözləri öz əksini tapmış və günümüzə qədər
qorunub saxlanmışlar. Xızı rayonunun sakininə “dağlı” deyilir
və Xızının ən böyük mahalının adı “Göyxan”dır. Göründüyü
kimi, burada heç bir açıqlamaya, elmi izaha ehtiyac da yoxdur.
Xızı-Beşbarmaq mahalında “Altıağac” adlı qəsəbə vardır və bu
adın da “Ana ağac”, “altı oğul” ifadələrini tərənnüm etdiyi
aydındır. Göyxan mahalı ilə Gədik mahalının arasında “Quz”
adlı dağ var və bu dağın Dərbənd-Beşbarmaq sədlərinin içində
olduğunu nəzərə alsaq, adına “İç-Quz” dağı da demək olar.
Altıağac kəndi yaxınlığında, sıx meşələrlə əhatələnmiş dağ zir-
vəsində, qədim Xız istehkamının (Beşbarmaq) səddi üzərində
olan müdafiə qülləsinin xarabalıqları da qalmışdır. Bundan baş-
qa Xızı şəhərindən Altıağac qəsəbəsinə qədər ərazi sıx dağ me-
şələrinin əhatəsindədir və altı onqon məhz meşə yırtıcı quşları-
nın adları ilə bağlıdır. Daha bir diqqətəlayiq fakt da odur ki,
özünəməxsus naxışlarla bəzədilmiş, XX əsrin ortalarına qədər
toxunmuş Xızı xalçalarının, palazlarının, xurcunlarının bəzilə-
rində bir neçə oğuz tayfasının damğası (tamğa, dağ) açıq-aydın
həkk olunmuşdur.
Beləliklə, Azərbaycan tarixində saysız-hesabsız faktlarla ya-
naşı, sak-massagetlərin və işquzların hunlarla eyniləşdirilməsi-
ni, ölkəmizin şimalında Hun çarlığının mövcudluğunu, e.ə.
XIII əsrdə yaşamış Xızır peyğəmbərin, Dağ xanın, Göy xanın,
Ana Ağac adlarının Xızı rayonunun toponimlərində əksini
tapmasını, IV əsrdə yaşamış hun çarı Sanatrukun adının, VII
əsrdə yaşamış hun knyazı Alp İlutuerin, Beşbarmaq mahalının
iltəgini tarxan Ovçunun, yataq ağası Şad Xəzərin adlarının
yazılı mənbədə olmasını ümumiləşdirərək tam əminliklə
söyləmək olar ki, oğuzlar Azərbaycanın aborigenləridirlər.
Xalqımızın kökündə duran oğuz tayfaları Azərbaycanın ən
qədim sakinləridirlər.
61
Xızı rayonunun ərazisində savir, peçeneq, xəzər, keçəllər,
kamiçik-hun, bizlər tayfalarına aid toponimlər də vardır və bu
barədə bir qədər sonra danışacağıq.
E.ə. VII əsrdən başlayaraq, təxminən 1400 il, Dərbənddən
Kürə qədər, bəzən də Muğana qədər ərazidə mövcud olmuş
Hun (və ya Maskut-Hun) çarlığı VII əsrin ilk yarısında Xəzər
Xaqanlığının vilayətinə çevrilmiş, VII əsrin ikinci yarısında
Ərəb Xilafəti tərəfindən zəbt edilmişdir.
637-ci ildə Ərəb Xilafəti Sasani hökmdarlarının paytaxtı
Mədaini (Ktesifonu) tutdu. Daha sonra isə ərəblər Cənubi
Azərbaycan torpaqlarına basqın etdilər. Azərbaycan, Deyləm
və Rey əhalisi birləşərək ərəblərə müqavimət göstərməyə
hazırlaşdılar. Lakin ərəblər bu birləşmiş qüvvəni də məğlubiy-
yətə uğratdılar. Daha sonra ərəblər Ərdəbili tutdular. 640-cı ildə
ərəblər Qafqaza hücum etdilər. Dvin, Naxçıvan və Tiflis
şəhərlərinin başçıları şəhərləri qarətdən xilas etmək üçün
ərəblərin hakimiyyətini qəbul etməyə məcbur oldular. IX
yüzillik müəllifi Yəqubinin verdiyi məlumata görə ərəb
qoşunları Azərbaycanın cənub torpaqlarının hamısını artıq zəbt
etmişdilər. Ərəblərin İranı zəbt edəcəyi təqdirdə Albaniyaya da
soxulacaqlarını nəzərə alan Alban hökmdarı Cavanşir Sasani-
lərlə birlikdə ərəb qoşunlarına qarşı vuruşlarda iştirak etdi.
Uzun illər boyu Bizans imperiysı ilə vuruşlarda zəifləmiş
Sasani İranı ərəb qoşunlarına ciddi müqavimət göstərə bilmədi,
məğlub oldu.
İranı tam məğlubiyyətə düçar etdikdən sonra ətraf əraziləri
də zəbt etmiş ərəb qoşunları Azərbaycanın cənub torpaqlarına
basqın etdilər. Əhali onlara ciddi müqavimət göstərdi. Buna
baxmayaraq ərəb qoşunları Təbrizi, Naxçıvanı, Beyləqanı
tutdularsa da, əhalinin müqavimətini qıra bilmədilər. Azər-
baycanın cənub torpaqlarında üsyan oldu. Ərəblər üsyanı
yatırdılar. 50-ci illərin əvvəllərində ərəb qoşunları Azər-
baycanın şimal torpaqlarını, Kürlə Arazın birləşdiyi yerləri
tutmaq istəyirdilər. Alban hökmdarı Cavanşir ölkəsini qorumaq
62
üçün Bizansla ittifaqa girməyə, Ərəb xilafəti ilə danışıqlar apar-
mağa və sonra müqavilə bağlamağa məcbur oldu. Lakin bu
müqavilənin ömrü uzun olmadı. Ərəb qoşunları müqavilə bağ-
lanandan iki il sonra Albaniyaya girdilər, İrandan Beyləqana
hərəkət etdilər. Ərəb qoşunlarının başçısı Salman Beyləqanı,
Bərdəni, Şəmkiri tutduqdan sonra Qəbələ, Şəki, Şirvan,
Məskut, Şabran və Dərbənd şəhər və vilayətlərini ələ keçirdi.
Salman buradan şimala, xəzərlərin üzərinə hücum etdi. Lakin o,
bu döyüşlərdə məğlub oldu və öldürüldü. Bundan sonra Xəzər
xaqanlığı ilə Ərəb xilafəti arasında müharibə uzun illər, VIII
əsrin 30-cu illərində Xəzər xaqanı tərəfindən islamın qəbul
edilməsinə qədər davam etdi.
Bütün yuxarıda qeyd olunanlara əsaslanaraq tam əminliklə
demək olar ki, Azərbaycan xalqının böyük qismini təşkil edən
türk soyları Azərbaycan xalqının və dilinin təşəkkülündə böyük
rol oynamışlar və Azərbaycan ən qədim türk məskənlərindən
biridir. Bu barədə “Azərbaycan tarixi” kitabında deyilir: “Azər-
baycan ərazisindəki Hun çarlığından bir neçə il sonra Albaniya
çarlığı da süquta uğradı. VIII yüzilliyin əvvəllərində bütün Qaf-
qazda, o cümlədən Azərbaycanda xilafət əleyhinə üsyanlar baş-
ladı. Xəlifə 150 minlik qoşun göndərdi, üsyanlar amansızcasına
yatırıldı, Azərbaycan ərəb xilafətinin vilayətinə çevrildi. Azər-
baycan ərazisində dilləri Azərbaycan dilinin kökündə dayanan
soyların çox güclü olmasının, əslində xalqın (türkdilli xalqın)
təşəkkül tapmasını digər qaynaqlarda da görmək olar. Ərəb xə-
lifəsi Müaviyənin (661 – 680) yaxın adamı olan bir nəfərin söy-
lədiyi və ərəbdilli mənbələrdə əksini tapmış dəlil söylədiyimiz
nöqteyi-nəzərdən çox maraqlıdır. Həmin adam yazır ki: “Müa-
viyənin yanında idim. Bu zaman Ermənistan valisindən ona na-
mə gəldi. O, naməni oxudu və qəzəbləndi. Sonra katibini
çağırıb dedi: onun naməsinə belə cavab yazın: “Xatırladırsan
ki, türklər mənim torpağıma doğru gəlib oranı qarət ediblər,
bəzi şeyləri ələ keçiriblər, sonra türklərin dallarınca adamlar
gəlmiş, ələ keçirdiklərini geri almışlar. Anan səni itirsin. Bir də
Dostları ilə paylaş: |