397
ölkələrdə rozmarin ən fəal dərman bitkisi kimi qalır. Yarpaq-
larından alınan tinkturadan qadın xəstəliklərində, xüsusən
aybaşı dövrünün pozulmasında, əsəb pozuntularında, klimak-
terik müddətdə, sinir sistemi pozuntusunda, gücdən düşdükdə,
başgicəllənməsi və yaddaşın zəifləməsində tətbiq olunur.
Rozmarin tinkturası həm də ödqovucu təsirə də malikdir. Xalq
təbabətində yarpaqlarından alınan tinktura astma, yuxarı tə-
nəffüs yollarının xəstəliklərində, mədənin xroniki katarında və
meteorizmdə işlədilir. Rozmarin tinkturasından ovuşdurmaq
məqsədilə məlhəm və kompres şəklində podaqraya, nefritə,
ə
səb gərginliyinə, çibana və gecsağalan yaralara qarşı istifadə
olunur. Udlaq və qırtlağın iltihabi xəstəliklərində rozmarin
tinkturası ilə boğazı qarqara edirlər. Bir qayda olaraq, tinkturanı
2 çay qaşığı xırdalanmış yarpaqlardan 1 stəkan qaynayan suda
hazırlayırlar. Gündəlik doza 3-4 dəfəyə içmək şərtilə 1
stəkandır.
Sarıkök – Куркума – Curcuma Longa L. Zəncəfil-
çiçəklilər (Zingiberaceae) fəsiləsinə aid olan çoxillik bitkinin
kökündən ibarətdir. Vətəni Hind-Çindir. Hindistanda, Kombo-
cada, Seylonda, ndoneziyada, Filippində, Madaqaskarda
becərilir. Bir ədviyyə kimi 2,5 min ildir ki, məlumdur, əvvəllər
yalnız Hind-Çində və Hindistanda işlədilirdi. I əsrin axırlarında
Yunanıstana gətirilmişdir. Yunanlar onu sarı zəncəfil adlan-
dırırdılar.
Sarıkökü hazırlamaq üçün təzə yığılmış yumru kökləri
xüsusi boya maddələri ilə bişirib, sonra qurudur və qabıqdan
təmizləyirlər. Bundan sonra o, özünəməxsus narıncı rəng alır.
Ə
dviyyə kimi uzun yan kökləri işlədilir. Sarıkök çox bərkdir,
kəsik hissədə parıldayır, suda batır. Zəif yandırıcı və acı dada
malikdir. Iyi isə bəzən çox zəif hiss olunur, lakin zərif və
xoşagələndir. Sarıkökü, bir qayda olaraq, üyüdülmüş halda
buraxırlar. Sarıkökün 40 növü məlumdur, lakin bunlardan 4-ü
daha əhəmiyyətlidir.
1.
Uzun sarıkök Curcuma Longa L;
398
2.
Ətirli sarıkök Curcuma Aromatica;
3.
Sedoariya sarıkökü Curcuma Zedoria;
4.
Dairəvi sarıkök Curcuma Leucorrhiral.
Geniş miqyasda aşpazlıqda və qənnadı sənayesində ətirli
və boya maddəsi kimi işlədilir. Pendir və yağın rənglənməsində
də işlədilir. Sedoariya sarıkökündən likör-araq istehsalında və
tibbdə istifadə edilir.
Xarici ölkələrdə 100-dən çox ətirli-ədviyyəli bitkilərdən
ə
dviyyə kimi istifadə olunur, lakin biz xaricdən 10-12 çeşiddə
ə
dviyyə alırıq. Əksər ədviyyələr çox baha başa gəldiyindən
onların əvəzedicilərinin hazırlanması qarşıda duran vacib
məsələlərdəndir.
Sarıkökün müalicəvi xassələri. Tərkibində nişasta,
1,5%-ə qədər efir yağı, kurkumin adlı boya maddəsi, alka-
loidlər, qatran, müxtəlif mineral duzlar vardır. Qədim zaman-
lardan hazırki dövrə kimi müxtəlif ölkələrdə sarıkökdən dər-
man, ədviyyat, boyaq, efir yağlı bitki kimi istifadə edilir.
Sarıkökün qurudulmuş kökümsovları üyüdülüb toz halına
salınır, ət, balıq, plov, xəmir və s. xörəklərə qatqı kimi əlavə
edilir. Sarıkök cövhəri qoğal, fəsəli, kökə və s. unlu şirniyyat
istehsalında işlədilir. Hindistanda sarıkök «karri» və «bengal»
ə
dviyyə qarışıqlarının tərkibinə daxil edilir.
Xalq təbabətində sarıkökdən qankəsici, sakitləşdirici,
maddələr mübadiləsini tənzimləyən, yorğunluğu aradan qal-
dıran, ödqovucu və s. xəstəliklərin müalicəsində istifadə olunur.
Hal-hazırda dünyanın 20-dən çox ölkələrində sarıkökdən
müxtəlif təyinatlı preparatlar hazırlanır.
Səhləb – Ятрышник – Orchis mascula L. Səhləb
(Orchidaceae) fəsiləsindən çoxillik bitkidir. Azərbaycanda
səhləb bitkisinin 21 növünə rast gəlinir. Bu bitkinin nəzəri cəlb
edən müxtəlif rəngli gözəl çiçəkləri xüsusi çiçək oxu üzərində
toplanmışdır. Ensiz lansetşəkilli iri yaşıl yarpaqları çiçək oxunu
iki tərəfdən əhatə etmişdir. Ikiyarpaqlı ağ səhləb çiçəklərinin
xoşagələn ətri vardır.
399
Səhləb bitkisinin, adətən iki yeraltı kök yumrusu vardır.
Bunlardan biri cavan və şirəli, digəri isə şirəsiz və qidasız olur.
Tibbi məqsəd üçün səhləbin cavan yeraltı kök yumrularından
istifadə edilir. Meşəlik rayonlarında, xüsusən Zaqafqaziyanın
meşə zonalarında bu bitki daha geniş yayılmışdır. Azərbay-
canın dağlarında, xüsusən Böyük Qafqazda bitir.
Azərbaycanda səhləb bitkisinin iyirmiyə qədər müxtəlif
növü vardır. Dərman məqsədilə səhləbin yeraltı kök yumru-
larını bitki çiçək açan vaxt toplayır, əvvəlcə soyuq su ilə təmiz
yuyur, sonra ipə düzür, qaynar suyun içərisində 5-10 dəq. Sax-
layırlar (qaynar suda saxlamaqda məqsəd cücərmənin qarşısını
almaqdır). Sonra onu günəş altında qurudurlar. Bu qayda ilə
qurudulmuş səhləbi xüsusi torbalara doldurub satışa gön-
dərirlər.
Səhləb son dərəcə faydalı, zəngin qidalı bitkidir. Onun
tərkibində 50%-ə qədər selik maddəsi, 27%-ə qədər nişasta,
13%-ə qədər dekstrin, 11%-ə qədər şəkər, 5% zülali maddə,
mineral duzlar, az miqdarda qatran və alkaloidlər vardır.
Səhləbin müalicəvi xassələri. Səhləbdən xalq təbabə-
tində soyuqdəymələrdən baş verən tənəffüs yolunun iltihabında
sinəyumşaldıcı, eləcə də xroniki mədə-bağırsaq xəstəliklərində
yarasağaldıcı, malyariyada isə ürək yanğısını azaldıcı vasitə
kimi çox qədim vaxtdan bəri istifadə olunur. Elmi təbabətdə isə
səhləb dəmləmə və bişirmə halında xroniki mədə xəstəlik-
lərində, mədənin selikli qişasını yumşaldıcı, eləcə də mədə
xorasında yarasağaldıcı dərman kimi işlədilir. Azərbaycanın
dağ-meşə rayonlarında, çəmənliklərində müxtəlif növ səhləb
bitkiləri çoxdur. Onlar öz gözəl yaraşıqlı ətirli çiçəkləri ilə res-
publikamızın subalt çəmənliklərinin, dağ ətəklərinin yara-
ş
ığıdır.
Tibdə səhləbdən alınan dərmanlar tənəffüs yollarının
xəstəliklərində, zəhərlənmədə, bağırsaq xəstəliklərində işlədilir.
Bəzən qida maddəsi kimi də qəbul olunur. Azərbaycanda,
400
ümumiyyətlə, şərqdə bu bitkidən susuzluğu aradan qaldırmaq
məqsədilə sərinləşdirici içkilər hazırlanır.
Səhləb içkisi. Səhləb başqa Azərbaycan şərbətlərindən
fərqli olaraq, çay kimi isti halda içilir. Hazırlamaq üçün səhləb
bitkisinin köklərini yığıb qurudurlar. Qurudulmuş səhləb kökü-
nü həvənglə döyür və 1 litr suya 15-20 q əlavə edib qaynadırlar.
Alınmış məhlulu süzür və 4-5 litr qaynar südün içərisinə
qaynaya-qaynaya tökürlər. Şirin olmaq üçün bir qədər şəkər
ə
lavə edilir. Səhləb isti halda içildiyi üçün onu xüsusi samo-
varlara tökürlər. Soyuyanda qatılaşdığından içməli olmur. Ona
görə də içilib qurtarana qədər isti halda saxlamaq məsləhət
görülür. Səhləbi, bir qayda olaraq, səhər yeməyi vaxtı içirlər.
Bu içkidən xalq təbabətində soyuqdəymənin, sinə və boğaz
ağrısının, öskürəyin profilaktikasında ən yaxşı vasitə kimi
istifadə edirlər.
Sumaq – Сумах – Rhus coriaria L. Sumaq (Anacar-
diaceae) fəsiləsinin sumaq cinsinə aid 2-3 m hündürlükdə
qollu-budaqlı gövdəyə malik kol bitkisidir. 250-ə qədər kol və
ağac növləri məlumdur. Uzunsov, yumurtavarı və ya lanset
formalı yaşıl yarpaqları və xırda yaşıltəhər göy rəngli çiçəkləri
vardır. Bitkinin meyvələri nəzəri cəlb edən tünd qırmızı və
girdədir. Meyvələrinin dadı büzüşdürücü və turşdur. Sumağın
turş dadı onun tərkibindəki şərab və alma turşusundan irəli gə-
lir. Kulinariyada istifadə olunan tozvarı sumax çox da iri olma-
yan sumax kolunun meyvələrinin qurudulub toz halına
salınmasından əldə edilir. Onun meyvələri çox turş olduğundan
bəzən sirkə ağacı adlanır. Sumaq bitkisinin yarpaqlarında 13-
25%-ə qədər aşı maddəsi – ramnozidmiristin flavanoidləri
vardır.
Sumağın yarpaqlarını çiçək açan vaxtda, meyvələrini isə
tam yetişdikdə toplayırlar. Hazırda sumaq yarpaqlarından bir
sıra aşı maddəli preparatlar alınır. Sumağın tərkibində tanin
turşusundan başqa alma və şərab turşuları, C vitamini vardır.
Dostları ilə paylaş: |