~ 83 ~
1883-cü ildə Tiflisdə çap edilən “Zaqafqaziya əhalisi
haqqında statistik məlumatlar” kitabında qeyd edilib ki, tatlar
Bakı mahalı əhalisinin 49%-ni, Quba mahalı əhalisnin isə
24%-ni təşkil edir. A.Bakıxanov «Gülüstani-İrəm» əsərində
Quba əyalətində 5 kənddən başqa digərlərinin tatdilli
olduğunu təsdiq edir.
2005-ci ildə ABŞ etnoliqvistləri tərəfindən aparılan
araşdırmalara görə hazırda Şabran rayonunda 15 kəndin,
Siyəzən rayonunda 5 kəndin və Quba rayonunda 47 kəndin
əhalisi özünü tatlara mənsub edib. Tatlar haqqında Orxon-
Yenisey çayı sahillərində tapılmış qədim türk abidələrinə
aid edilən Bilgə xaqan abidəsində (“əcnəbi əsilli təbəə”
kimi), “Kitabi Dədə Qorqud” dastanında da bir çox məlu-
matlar verilir. Mahmud Qaşqari IX əsrdə tərtib etdiyi
“Türk dilinin lüğəti” kitabında “tat” etnonimini altında
“islam dinini qəbul etməmiş uyğur, fars və çinlilər” kimi
izah edir. Türkmənlər türk olmayan və əsasən fars olan
bütün insanları “tat” adlandırırdılar.
Tarixi və etnolinqvistik qaynaqlara əsaslanaraq birmənalı
şəkildə söyləmək olar ki, “gəlmə”, “yad” manasını daşıyan
“tat” sözü ilə yerli türkdilli əhali mənşəyi əsasən İran
ərazisindən olan fars dilli əhalini adlandırırdı.
Tarixçilər belə hesab edirdilər ki, tatların Şimalı
Azərbaycan ərazisində kütləvi məskunlaşması V-VI əsrlər-
də baş vermişdir. Bu isə Sasani hökümranları tərəfindən
özlərinə dayaq yaratmaq məqsədini daşıyırdı. Maraqlıdır ki,
hazırda tatlar İran ərazisində də etnik qrup kimi mövcuddur.
Tarixçi Nuridə xanım Quliyevanın araşdırmalarına görə indi
İran ərazisində 300 minə yaxın tat yaşayır. Onlar əsasən İranın
şimal-qərb hissəsində məskunlaşıblar.
Son illərdə etnoqenez, əhalinin köç etməsi, xalqların
yaranması və bunlara əsaslanaraq tarixi köklərin izlənilməsi
kimi məsələlərin araşdırılmasına Genetika elminin inkişafı
~ 84 ~
xeyli tövhələr vermişdir. Bu sahədə DNK-Geneologiya adla-
nan yeni elm sahəsi yaranmışdır. Müxtəlif xalqların nümayən-
dələrindən götürülən DNK (canlılarda genetik proqramı
qoruyan, nəsildən-nəslə ötürən və həyata keçirən makro-
molekul) nümunələri analiz edilərək (Y-xromosomlarının
mutasiyası əsasında) dünya genetic bankı tərtib edilmişdir.
Bunun əsasında insan nəslinin yaranma tarixini və dünyada
yayılma prosesini izləmək olur.
DNK-Geneologiya elminin əsasını qoyan alimlərdən olan
A.Klyosov (А.Клесов - Rusiya və ABŞ bioximiki) fundamen-
tal araşdırmalar sayəsində müəyyən etmişdir ki, ilk insanlar
(Adəm övladı – red.) təxminən 70 min əvvəl Şərqi Afrika
ərazisində yaranmışlar.
50 min əvvəl bu nəsildən bir hissəsi Mesopotamiya
(İraq və Suriya ərazisinin şimal-şərqi) ərazisinə, burdan isə
Qafqaza – Azərbaycanın qərb hissəsinə köç etmişdir. Təxmi-
nən 40 min il əvvəl Azərbaycan ərazisindən dünyanın digər
müxtəlif yerlərinə insanların köçü baş vermişdir. Maraqlıdır ki,
əhalinin dünyaya şaxələnməsi məhz bu ərazilərdən baş
vermişdir.
DNK-Geneologiya bütün dünya xalqlarını 20 qaploqrupa
bölmüşdür. Azərbaycan əhalisi arasında geneologiyanı müəy-
yən etmək məqsədi ilə DNK analizlər çox az aparılmışdır.
Lakin aparılmış bu araşdırmalara görə Azərbaycan əhalisinin
57%-i J1 və J2 qaploqrupuna aiddir (Yaxın Şərq qaploqrupu).
Bu mövzu tatlar və Dağbilici mövzusundan uzaq olsa da tarixi
kökləri müəyyən etməyə kömək edir.
Maraqlıdır ki, Azərbaycan əhalisinin əsas hissəsini təşkil
edən J1 və J2 qaploqrupları İran əhalisinin də 51%-ni təşkil
edir. İran Azərbaycanlıları arasında isə bu qrup təxminən 30%
təşkil edir. Bu ona işarə edir ki, tarixi keçmişdə bu coğrafi
ərazinin demoqrafik formalaşma prosesi eyni xətt üzrə baş
verib və bir-biri ilə sıx əlaqəli olaraq bir kökdən qaynaqlanıb.
~ 85 ~
Dağbilici kəndindəki qəbiristanlıqda qədim məzar daşları
Yaşlı insanların söylədiyinə əsasən Dağbilici kəndində
72 övliya yaşayıb və onlardan bəzilərinin qəbirləri indinin
özündə də ziyarət edilir. Kənddə XVII-XX əsrin əvvələrində
yaşamış bir çox mötəbər insanların adları indi də yaddaşlar-
dadır. Bunlardan Molla Cami, Molla Tacəddin, Sofi Gülbala,
Hacı Əbdül, Hacı Burcü kimi mudrik insanların adlarını
çəkmək olar.
Şabran tərəfdən kəndin girişində Çaruhun (tat dilində
“dörd yol ayırıcı”) adlanan məşhur ziyarətgah var. Çox əski
zamanlarda yaşamış bu övliyanın əsil adı xatırlanmır.
Vəsiyətinə görə onu bu dörd yol ayırıcında məzara basdırıblar.
Bu yerdən 4 istiqamətə yol ayrılır – Şabran, Dağbilici,
Düzbilici və Qələgah kəndlərinə. Şahidi olmuş yaşlı insanların
söylədiyinə görə Çaruhundan üzü Şabrana tərəf təxminən yüz
metr gəldikdə yolun sağ tərəfində yerləşən geniş açıq talada
1960-cı illərdə üzümlük salmaq üçün şum zamanı torpağın
altından xeyli insan sümükləri üzə çıxmışdır. Güman edilir ki,
bu döyüş vaxtı həlak olmuş döyüşçülərin kütləvi məzarlığıdır.
~ 86 ~
Kəndin girişində yolun sol tərəfində “Yeddi qardaş”
adlanan pir yerləşir. Əvvəllər kəndin əsas yaşayış evləri güney
tərəfdə yerləşib. Kəndin yolu isə indikindən fərqli olaraq şimal
tərəfdən dərənin üstü ilə uzanaraq kəndin üst hissəsinə çıxıb.
Keçən əsrin ortalarında kəndin ərazisində yerləşən orta məktəb
ərazisində tikinti işləri aparılarkən həmin yerin altında da
qədim məzarlıq aşkar edilmişdir. Burada cəsədlərin üzü şimala
doğru basdırılması böyük maraq doğurmuşdur. Bu fakt söylə-
məyə əsas verir ki, bu kəndin yaşayış tarixi hələ islamiyyətdən
əvvəlki dövrlərə gedib çıxır.
Kəndin ərazisində bir neçə bulaq var. Bunlardan Xurmi
bulağın kəndın aşağı hissəsində, Şüşyin və Səro bulaqları
ortasında, Qavalıq və Küdürnü bulaqları isə kəndin üst hissə-
sində yerləşir. Bunlardan əhali içində ən məşhur olan Xurmi
bulağıdır. Qədim tarixi olan bu bulaq kəndin şimal-şərq hisssə-
sində yerləşən dərədədir. “Xur” sözü qədim pəhləvi dilindən
tərcümədə “od”, “alov”, “alqırmızı” deməkdir. İslamdan
əvvəlki dövrlərdə bu yerlərin əhalisinin inanc dini zərdüştülük
dini olub. Zərdüştülük dinində isə od, alov əsas inanc obyekti
olduğu üçün bir çox əhəmiyyət kəsb edən yerlərin adına bu
sözün əlavə edilməsi geniş adət halını almışdır.
Şabranın tanınmış ziyalılarından olmuş tarixçi Nurbala
Quliyev müəllifi olduğu “Bura Gülüstani-İrəm torpağıdır”
tarixi oçerkində tarixi mənbələrə əsaslanaraq qeyd edib ki,
Dağbilicinin yaxınlığında yerləşən indiki Qələgah kəndinin
ərazisində erkən orta əsr dövrlərində Xursan adlı şəhər
yerləşibmiş. Kənd adının Qələgah adlandırılması da kəndin
ərazisində qədim şəhər (qala) xarabalıqlarının olması ilə
bağlıdır. Azərbaycan Sovet Ensiklopediyasında qeyd edilib ki,
Xursanşahlıq erkən orta əsrlərdə Azərbaycanda kiçik feodal
hakimliyi olmaqla Dərbəndlə Şirvan arasında idi və mərkəzi
Xursan qalası olmuşdur. Tədqiqatçıların fikrincə, “xursan”
sözünün etimologiyası Xurs tayfasının adı ilə bağlıdır.
Dostları ilə paylaş: |