~ 112 ~
Doğrudan da şeirdəki bu qəmli sətirlər bir qədər
qəlbimizi kövrəltsə də əsl yerində deyilmiş fikirlərdir. Biz bu
dünyaya yalnız qonaq kimi gəlmişik.
Ulu Öndərimiz Heydər Əliyevin iştirak etdiyi tədbirlərin
birində Azərbaycan Xalq artistı Niyaməddin Musayev
Məmməd Arazın bu şerinə yazılmış mahnını ifa edirdi. Mahnı
oxunub qurtardıqdan sonra dahi rəhbərimiz mahnının
sözlərini, həm musiqisini, həm də ifaçının bənzərsiz ifa tərzini
bəyənərək onu yüksək qiymətləndirmişdi.
B.Vahabzadə yaradıcılığına nəzər saldıqda görürük ki,
şair sanki dünya ilə bir yaxın adamı kimi səmimi söhbət edir.
Lazım gəldikdə isə ona öz iradlarını bildirməyi özünə borc
hesab edir. Şairin “Nəyinsə ilkidir, nəyinsə sonu” şeirinə
diqqər yetirək:
“Dünya fırlanır ki, biz də onun tək,
Fırlanıb danmayaq min bir felini.
Dünya fırlanır ki, tapa bilməyək
Onun nə sonunu, nə əvvəlini.”
B.Vahabzadənin “Hara gedir bu dünya?” şeirində isə şair
dünyadan narazı olduğunu bildirir:
“Yolumuz duman olmuş,
Yaxşılar yaman olmuş.
Haqq bu gün öz haqqını
Haqsızdan uman olmuş.
Hara dedir bu dünya?”
“Axı dünya fırlanır” şerində isə şair dünyada yaxşı və pis
nə varsa hamının müəyyən vaxtdan sonra təkrar olduğunu
bədii boyalarla tərənnüm edərək onu oxuculara belə təqdim
edir:
~ 113 ~
Fırlandıqca bu dünya, yox da dönüb var olur,
Quruyan çeşmələrdən sular yenə car olur.
Bu dünyanın xeyri də, şəri də təkrar olur.
Niyə təkrar olmasın? Axı dünya fırlanır.
“HARA GEDİR BU DÜNYA?”
“Hara gedir bu dünya” bilmək olmur. O normal yaşa-
maq, rahat nəfəs almaq nə olduğunu bilmir. Yer üzündə
qarşıdurmalar, iqtisadi çətinliklər, gündən-günə sayı çoxalan
müxtəlif böhranlar, siyasi çəkişmələr öz həllini tapıb azalmaq
əvəzinə getdikcə artır. Dünya artıq işsizlik, korrupsiya, narko-
maniya, alkoqalizm, insan alveri, terrorçuluq, qaçaqmalçılıq,
qaçqın və köçkün, eləcə də bu kimi digər problemlərdən
əziyyət çəkir. Dünya birliyi isə həmin məsələləri birgə səyləri
birləşdirmək yolu ilə tamamilə aradan götürmək təşəbbüsünü
gündən-günə yubadır.
HAŞİYƏ: Dünya əhalisi durmadan artır. Bütün bəla-
ların səbəbini də mürtəce qüvvələr elə bu əhali artımında
görürlər. Lakin mövcud əhalinin ərzaqla, içməli su və başqa
sosial qaygı ilə tam əhatə olunması isə hələ sual doğurur.
Dünyanın inkişaf etmiş ölkələrində, o cümlədən respublika-
mızda bu məsələ çox da ciddi problem yaratmır. Lakin müha-
ribə şəraitində olan, çoxlu maliyyə və iqtisadi problemlər
məngənəsində sıxılan, öz daxili gücü ilə iqtisadi inkişafını
təmin edə bilməyən ölkələrdə vəziyyət başqa cürdür, bir sözlə,
heç xoşa gələn deyildir.
Ancaq bu mövzu siyasətçilərin, tarixçilərin, iqtisadçı-
ların, bir sözlə, dünyada bu məsələlər üzrə hər cür tarazlığı
tənzimləyən və qoruyan aidiyyatı insanların işi olduğu üçün
biz əvvəlki yolumuza qayıdıb işimizi davam etdirək. Gəlin
birinci növbədə şerə söz verək:
~ 114 ~
BU DÜNYAYA BİZ GƏLDİK Kİ ...
Bu dünyaya biz gəldik ki,
Vətən mülkü açsın çiçək.
Xoş niyyətlə, xoş əməllə
Ana yurda vuraq bəzək.
Bu dünyaya biz gəldik ki,
Dünya daha gözəl olsun.
Gəlmədik ki, açan güllər
Qönçə ikən küsüb solsun.
Bu dünyaya biz gəldik ki,
Can deyək hey, can eşidək.
Gəlmədik ki, hirsli başla
Bir-birinə təhqir deyək.
Bu dünyaya biz gəldik ki,
Böyük, kiçik qədrin bilək.
Gəlmədik ki, yalan deyib,
Başqasına kələk gələk.
Bu dünyaya biz gəldik ki,
Dünyada yaxşı ad qoyaq.
Gəlmədik ki, kin-qəzəblə
Qəlbi sökək, bərbad qoyaq.
Bu dünyaya biz gəldik ki,
Uzaq olsun bizdən tamah.
Gəlmədik ki, acgözlüyün
Qulu olub, edək günah.
Bu dünyaya biz gəldik ki,
İnsanlara olaq dayaq.
~ 115 ~
Gəlmədik ki, əlimizlə
Özgəsinə quyu qazaq.
Bu dünyaya biz gəldik ki,
Məhəbbəti yaşadaq biz.
Qəlbimizlə, gözümüzlə
Eşqi bilək candan əziz.
Bu dünyaya biz gəldik ki,
Xoş sözlərdən çələng hörək.
Gecə gündüz öz ritmiylə
Sinəmizdə vursun ürək.
Zakir, ömür bir tapmaca,
Köçüb gedir cavan, qoca.
Dünyaya ömür boyunca
Kam almağa gəlmişik biz,
İz qoymağa gəlmişik biz.
DÜNYA HAQQINDA SÖHBƏT-SÖZÜ TÜKƏNMƏYƏN
MÖVZUDUR
Deməli dünyaya gələn bütün insanların yaxşı yaşamağa
haqqı vardır. Lakin yaxşı yaşamaq söhbəti nisbi məsələdir.
Ona görə ki, bu məsələ insanın özündən də çox-çox asılıdır.
“İnsanı yer üzünün əşrəfi” hesab ediriksə o yaşamalı və yaşat-
malıdır. Necə mənim aşagıdakı şerimdə göstərildiyi kimi: