Microsoft Word zulfikar tez doc

 

 

12 

Amerikalılarda ve Brezilyalılarda belirgin farklılık gösterir. Đngilizlerin %5-10'unda, 

Almanların  %9-14'ünde,  Đsviçrelilerin  %20'sinde  ADH’nin  atipik  fenotipi 

bulunurken  bu  oran  Japon,  Çin  ve  Uzakdoğu  ırklarında  %85'e  yükselmektedir. 

ADH

3

’ün  varyant  biçimlerinin  sıklıkları  da  beyaz  ırkta,  Uzakdoğu  ve  Afrika 

örneklemelerine göre daha yüksektir (Yin ve Li, 1989). 

 

1.2.3. Atılım 

 

Vücuda  giren  alkolün  %98’i  biyotransformasyon  suretiyle  elimine  edilir.  Vücuda 

fazla  alkol  girmişse  bu  oran  %90’a  kadar  inebilir.  Geri  kalan  kısmı,  akciğerlerde 

alveollerden  nefesle  atılmak,  böbreklerden  idrar  içine  itrah  edilmek  ve  ter  bezleri 

tarafından  salgılanmak  suretiyle  uzaklaştırılır.  Solunum  havasındaki  alkol 

konsantrasyonu, kandaki konsantrasyonunu düzenli bir oranda yansıtır; aradaki oran 

literatürde  değişmekle  birlikte  sıklıkla  1:2100  kadardır.  Bu  sebeple  nefesteki  alkol 

kandaki  miktarın  oldukça  iyi  bir  göstergesidir.  Bu  özellik  idrardaki  alkol  için  pek 

geçerli değildir (Kayaalp, 2002; Tankut ve Tekin, 2005). 

 

Etil alkolün metabolizma hızı alınan alkol miktarına bağlı değildir, emilimine 

oranla  daha  stabildir.  Belli  bir  hızla  metabolizma  olur.  Bu  süreç  disülfiram  gibi 

asetaldehitin  asetik  aside  dönüşümünü  bloke  eden  ilaçlarla  inhibe  edilebilir  veya 

yavaşlatılabilir (Soysal ve Çakalır, 1999). 

 

1.3. Alkollü Đçkiler 

 

Alkollü  içkiler,  şeker  (oligosakkarit)  ya  da  nişasta  (polisakkarit)  içeren  ürünlerin 

fermente  edilmesi  sonucu  elde  edilen  az  alkollü  içkilerle,  az  alkollü  içkilerin 

damıtılması yöntemiyle üretilen yüksek alkollü içkilerden oluşurlar. Ortamdaki alkol 

konsantrasyonu %17’ye ulaştığında fermantasyon durur. Bazı durumlarda, şarap gibi 

az  alkollü  içkilerin  alkol  miktarları,  saf  alkol  katılmasıyla  veya  fermantasyona 

---

 

 

13 

uğramış  içkilerin  distilasyonu  ile  elde  edilen  ürünlerin  karıştırılmasıyla  yükseltilir. 

Biralar,  kısmen  kısa  (tamamlanmamış)  fermentasyon  prosesi  ve  bir  iki  hafta  ile 

sınırlı  bir  yaşlandırma  işlemi  sonucu, %3-8  oranında  alkol  ve  aynı  zamanda  doğal 

karbonasyon  içerecek  şekilde  üretilir.  Şaraplar  ise,  daha  uzun  (tam)  fermantasyon 

prosesi  ve  aylar  hatta  yıllarla  anılan  bir  yaşlandırma  süreci  sonucunda, %7-18 

oranında alkol içerecek şekilde üretilir.  

 

 

 

Alkollü  içkiler  saf  olarak  imal  edilmemekte,  bazı  yabancı  maddeler 

içermektedir.  Bu  maddeler  arasında  yer  alan;  bazı  düşük  molekül  ağırlıklı  alkoller 

(metanol ve bütanol), bazı aldehitler (asetaldehit), bazı esterler, histamin, fenol türevi 

maddeler  ve  tanenler,  kobalt  ve  kurşun  gibi  bazı  inorganik  maddeler  kronik 

alkoliklerdeki zehirlenmeye ve vücuttaki hasara katkıda bulunurlar. Yüksek alkoller 

etil  alkole  göre  daha  yavaş  metabolize  edildiklerinden  içkinin  oluşturduğu 

depresyonun  uzamasına  neden  olurlar;  etil  alkolle  aynı  enzimler  tarafından 

biyotransformasyona  uğratılmaları  nedeniyle  etil  alkolün  yıkımını  da  azaltırlar.  Bu 

nedenle bir içki yüksek alkolleri ne denli az taşırsa o kadar kalitelidir (Söylemezoğlu,   

2004). 

 

 

Alkollü Đçkilerde Alkol Oranı: 

 

 

- Bira - Light bira           : % 3 

 

- Normal bira 

 

  : % 5 

 

- Ekstra bira                    : % 8 

 

- Şaraplar                        : % 10-18 

 

- Köpüklü şaraplar          : % 12-13 

 

- Likör şarap                   : % 16 

 

- Yeni rakı                       : % 45 

 

- Tekirdağ rakısı             : % 45 

 

- Cin                                : % 47 

 

- Votka                            : % 40 

 

- Viskiler                        : % 40-50 (Dökmeci, 2001). 

 

---

 

 

14 

1.4. Alkol Analiz Yöntemleri 

 

1.4.1. Kalitatif Testler 

 

Etil  alkol,  oksitlenebilen  indirgen  uçucu  maddelere  ait  genel  ve  spesifik 

reaksiyonlarla  aranabilir.  Bu  testler  biyolojik  materyalden  elde  edilen  su  buharı 

distilatına, idrara, mide içeriğine, olay yerinden elde edilen kalıntılara uygulanabilir. 

Bu testlere örnek olarak; 

 

1-Potasyum dikromat + sülfirik asit testi 

2-Ksentogenat deneyi 

3-Đyodoform deneyi (etil alkolü metil alkolden ayırt edici özel test) sayılabilir 

(Vural, 2000). 

 

1.4.2. Kantitatif Testler 

 

Kantitatif etil alkol tayininde biyolojik materyal olarak sıklıkla kan, solunum havası 

ve idrar kullanılır. 

 

1.4.2.1. Mikrodifüzyon yöntemi 

 

Bu yöntem etil alkol için yarı kantitatif bir teknik olarak kullanılabilir. Reaktif olarak 

asit  dikromat  ya  da  potasyum  dikromat  çözeltisi  kullanılır.  Stok  alkol  standardı  ve 

kalibrasyon  için  standart  hazırlanır.  Conway-Mikrodifüzyon  yönteminde,  kapalı  bir 

sistemde  analizi  yapılacak  biyolojik  materyalle  (kan,  idrar,  ezilmiş  organ)  bundan 

uçucu zehiri açığa çıkaran reaktif (doymuş potasyum karbonat) dış odacıkta, serbest 

hale geçen zehiri tutan çözücü (asit-dikromat) ise iç odacıkta bulunur. Oda sıcaklığı 

37  °C’de  buhar  veya  gaz  haline  geçen  uçucu  zehir  bu  kapalı  sistemde  difüzyona 

uğrayarak  iç  odacıktaki  çözücü  içinde  çözünür  ve  sıvı  faza  geçer.  Kapiler  pipet 

---