Moderniteden postmoderniteye uzanan bir köPRÜ: zygmunt bauman
Yüklə 2,44 Mb. Pdf görüntüsü
|
| Modernlik ve Müphemlik,
s.354 745 Bauman, Modernlik ve Müphemlik , s.326 746 Bauman, Modernlik ve Müphemlik , s.300 747 Michael Walzer, Hoşgörü Üzerine , (Çev.: Abdullah Yılmaz), Ayrıntı Yayınları, İstanbul 1998, s.10. 269 olanların hiçbirinin, kendi kendilerini ve dayanışma içinde oldukları herkesi tehlikeye atmadan hoş göremeyeceği tek konudur. 748 Bu nedenle hoşgörüden bir dayanışma çıkartabilmek için, uyanık ve duyarlı olmak gerekir. Çünkü olumsal olarak, hoşgörüden dayanışmaya gidilebileceği gibi “kayıtsızlık ve yabancılaşmaya”da gidilebilir. 749 Bu yüzden hoşgörünün dayanışmaya dönüşmesi için mücadeleyi öneren Bauman, mücadele edilmediği takdirde, hoşgörüden daha önceleri çıktığı gibi yeni acılar da çıkabileceğini söyler: “hoşgörü, dayanışmanın yeterli koşulu, dayanışma da hoşgörünün kesin sonucu değildir. Doğru, hoşgörü adına işlenmiş bir zulüm olamaz. Fakat hoşgörünün, kaygısızlığı besleyerek, işlenmesini kolaylaştırdığı bir sürü zulüm vardır. Postmodernlik, bir fırsatlar ve tehlikeler arenasıdır; bu fırsatlar ve tehlikeler aynı nedenlerin sonucudur.” 750 İşte bu yüzden dayanışma için mücadele etmek gerekir, çünkü dayanışma, “mücadeleye hazır olmak; kendi farklılığı için değil, ötekinin farklılığı için savaşmak demektir. Hoşgörü, benmerkezci ve miskindir. Dayanışma ise diğerkâm ve militandır.” 751 Dayanışma için mücadele etmek elzemdir, fakat Rorty’nin belirttiği gibi dayanışma içindeki insanlar, aslında ‘biz’ duygusuyla hareket eder. Başka bir deyişle, herkes herkesle dayanışma halinde bulunmayabilir, çünkü her bir ‘biz’ duygusu, bir yandan da ‘onlar’ı işaret eder, yani ‘biz’den olmayanları. Peki, bu ‘biz’ herkesi içine alabilecek kadar genişleyebilir mi? Rorty’ye göre, bu genişleme ‘biz’ ve ‘onlar’ ayrımındaki ‘onlar’ı da kapsayacak şekilde, ‘insanî’ bir temelde genişletilebilinirse ‘biz’, gerçekten de biricik bir ‘BİZ’ olabilir. 752 Neticede Bauman için dayanışma, postmodern toplumda-diğer şeyler gibi küreselleşmiş- ortaya çıkan küresel sorunlara karşın, başlı başına insanların oluşturacağı bir ‘biz birlikteliğinde’ ancak çözüm üretebilir. 753 Ayrıca Bauman göre, modernlikten postmodernliğe doğru bir geçiş yaşansa da modernliğin yer ile yeksan olmadığını savunur. Hatta modernliğin korunması 748 Bauman, Modernlik ve Müphemlik , s.327-328. 749 Bauman, Modernlik ve Müphemlik , s.302-303. 750 Bauman, Modernlik ve Müphemlik , s.335. 751 Bauman, Modernlik ve Müphemlik , s.328. 752 Richard Rorty, Olumsallık, İroni ve Dayanışma , (Çev.: M. Küçük - A. Türker), Ayrıntı Yayınları, İstanbul 1995, s.266. 753 Bauman, Etiğin Tüketiciler Dünyasında Bir Şansı Var mı?, s.96 270 gereken yanları bulunduğunu dile getiren Bauman, bu noktada, “[p]ostmodernlik, modernliğin; hoşgörü, postmodernliğin, dayanışma da hoşgörünün şansı”dır, der. 754 Hem postmodern durumu anlama hem de modernliği daha sağlıklı bir şekilde değerlendirme adına, birbirine bağladığı bu şans halkasıyla Bauman, insanlık ve barış için hala umutlu olduğunu gösterir. O halde, bir postmodern siyasetten bahsetmek mümkündür, en azından Bauman nezdinde. Bunun yanında çözüm için önerilen dayanışma argümanının da problematik olduğu aşikârdır. Çünkü postmodern dönemin aşırı bireyselleşmiş ve haz odaklı tüketici olmuş insanları arasında dayanışmayı ve dolayısıyla üst anlatılaşmayacak bir ‘biz’i gerçekleştirecek olan anahtar kelimeyi bulmak gerekir. Herkesi kendinde toplayacak anahtar kelime şimdilik imkansız görülmektedir. Nitekim bu, kavramsal olarak ‘insan’ olamaz. Dayanışmayı sağlayacak sihirli bir formül henüz üretil(e)mese de bunun için siyasî olarak mücadele etmek gerekir. Bauman’ın ifadeleriyle: Postmodern aklın izinden giden bir siyaset yalnızca özgür bireylerin kendi özgürlüklerinin koşullarını yaşatma ve garantiye alma hakkının onaylanması doğrultusunda yönlendirebilir. Gerçekleştirilebilir bir siyasal topluluğun yaratılmasını amaçlayan postmodern siyasetin Özgürlük, Farklılık ve Dayanışma üçlü ilkesi tarafından yönlendirilmesi gerekiyor. Burada özgürlük ve farklılığın bekasının zorunlu koşulu ve bunlara yapılacak özde kolektif katkı, dayanışmadır… Postmodern durumun kendi başına –yani, siyasal bir müdahale olmadan- üretemeyeceği tek şey dayanışmadır. 755 Yüklə 2,44 Mb. Dostları ilə paylaş:
|