www.kitabxana.net
– Milli Virtual Elektron Kitabxana
2016
Mövlüd Süleymanlı
“And olsun, əsrə…”
-Kəndə çatanacan özünüzü göstərməyin...
-Varlapedin tapşırığıdı.
Bələni aşan kimi kənd görünəcəkdi, gənc
ermənilər özlərini erməni əsgəri kimi aparsalar
da, həyəcanlıdılar.
-Qırmaq lazımdı hamısını! - Saqqallı gənc
əllərini avtomat silahmış kimi özünü
ağrıdanacan sıxıb irəli uzatdı, ayaqları dartına-
dartına samanı eşib samanın içindəki avtomat
silahı bayıra çıxartdı. - Götürüb qıracam
hamısını!
-Silah orda da var... -yanındakı başıyla
qabaqdakı maşını göstərdi, göydən enən kimi
adama yapışan şaxtaya, ayaqlarını örtən
samanlığa
uyğun
aldığı
sahmanı-aramı
pozmadan çox sakitcə, - lazım olar, qırarıq! -
dedi. - İndi gözlə.
-Bu respublika bizimdi, hələ də elə bilirik
bizim deyil,- üzü-gözü tər-təmiz qırxılmış gənc
bunu elə belə havaya dedi...
Türk kəndi görünən kimi maşınlar duruxub
yerində silkələndi...
www.kitabxana.net
– Milli Virtual Elektron Kitabxana
2016
Mövlüd Süleymanlı
“And olsun, əsrə…”
-Çatırıq deyəsən. -Gənc ermənilər bir-
birinə sığınıb taxtanın arasından kəndə
baxdılar...
Firəng iti də canlandı, kənd tərəfdən gələn
uğultunun içində it səslərinə dikəldi...
Yaşlıların, qocaların qoruduğu kəndin
görünən tərəfində qarın rəngi göyə çalırdı;
yayda yan-yörəyə sərinlik, dinclik havası yayan
dağların görkəmi qəzəb, hirs içindəydi, adamın
üstünə yeriyən kimi görünürdü, arada elə qatı
sıxıntı vardı ki, deyirdin indicə qar uçqunları
başlayacaq. Girəcəkdəki ocaq rezin ocagıydı,
təkər yandırmışdılar.
-Baxma, nə qədər olmasa, rus yenə
ermənidən insaflı olar, -dedi, Qarakəlləoğlu.
Yapıncının arasında oturmuşdu, altında da
təkər vardı, bir azdan bunu da yandıracaqdılar.
- Bilirsiz, baxanda rusun bir az gözü-könlü
toxdu, arağını ver, nə deyirsən eləsin... Ayvaz,
Vasil yadınızda yoxdu?..
Kəndin içindən indicə gəlmiş kişi gələn
kimi də sözün nədən getdiyini anladı, əlini
ayazlı havada qara yol kimi burula- burula
qalxan tüstüyə uzadıb:
www.kitabxana.net
– Milli Virtual Elektron Kitabxana
2016
Mövlüd Süleymanlı
“And olsun, əsrə…”
-Bütün işləri korlayan rusdu da elə, -
dedi. -Erməni kimdi ki, russuz nəsə eləsin?!
-Kəndin o üzü necədi, nə var, nə yox,
orda?
-Sakitlikdi hələ, amma elə soyuqdu ki...
-Neynirlər?
-Qaraca müəllim tarixdən danışır.
-Tarixi neynir, ə, Qaraca müəllim, tarix
indidi, lap bu gündü, bu gün... Çıx, deyirlər
evinnən-eşiyinnən, ya ölüb qalmalısan, ya da
ölə bilmiyib çıxmalısan.
-Tarixdən vaxtında danışmaq lazımdı, bu
gün yox... hamımız bilirdik ki, erməni silah
yığır, silahlanır, baş bilənlərimizdən heç biri
düşünmədi ki, erməni bu silahı niyə yığır. -
Otursa da qollarını qoltuq ağaclarından
sallamış medallı kişi ocağa baxa-baxa dedi. -
İmrxanlıdan yaxşı tarix yazmayacaqlar ki? Hanı
bəs? Nə yazdığı ağlımızda qalıb, nə özü
yanımızdadı... İndi də, deyir, bir erməni qızına
uyub, nə kənd yadına düşür, nə anası.
Qarakəlləoğlunun
yapıncısı
şaxtadan
bərkiyib agaca dönmüşdü, ona görə də balaca
www.kitabxana.net
– Milli Virtual Elektron Kitabxana
2016
Mövlüd Süleymanlı
“And olsun, əsrə…”
otağa oxşayırdı, Qarakəlləoğlu da elə bil
yapıncıdan yox, qapının ağzından baxırdı.
-Anası nə təhərdi, onun? Xəstəydi, necədi
görəsən?!
Aşıq Ayvaz yorğana bükülüb bir qıraqda
oturmuşdu dinmirdi, bayaqdan elə bilirdilər
yatıb. Yerində qurdalandı, yorğanın arasından
saz göründü, boydan-boya, çanağı aşığın dizlə-
rinin arasında, uşaq kimi qucağına almışdı, sazı
görən kimi ocağın yanını kəsdirmiş adamların
arasında qəribə istilik dolaşdı. Aşıq Ayvaz nə
deyəcəkdisə, yorğandan əlini də çıxartdı.
-İmirxanlını düz-əməlli şair bilirdim, amma
mən onun yazdığını çalıb oxuya bilmirəm...
-Nə yazıb ki? -
“...əlağacının canında hava
qalıbsa, dəydiyi yeri ağrıtmaz... gərək
qurudasan,” deyə ocaqda o üz- bu üzünə
çevirə-çevirə ağacını qurudan, özü demiş,
“...canınnan havasını çıxardan...” Dəmir kişi
elə bil öz-özündən soruşdu.
-Məsələn, yazıb ki, yüz əlli il bunnan
qabağacan Qafqazda erməni olmayıb, ruslar
gətirib onnarı...Yaxşı, hörmətdi İmirxanlı, mən
bunu məclisdə nə təhər oxuyum?!
www.kitabxana.net
– Milli Virtual Elektron Kitabxana
2016
Mövlüd Süleymanlı
“And olsun, əsrə…”
-Sən əlini üşütmə, aşıq, saz çala
bilməyəcəksən.-Qarakəlləoğlu
dedi,
Dəmir
kişiyə baxdı. -Anası nə təhərdi?... Saya arvadı
deyirəm.
-Heç nə... Bilmirsən yatıbmı, oyaqdımı,
elə, gəl, deyir, gəl, hardasan, gəl çıx! İmirxanlı
da, bu günlərdə bilirsən qardaşı Uğurluya nə
yazıb göndərib? Yazıb ki, qardaş, gördün qarı-
şıqlıq düşdü, yazılı daşı unutma, anamla bir
yerdə o daşı da maşına qoy gətir. Deyir,
daşdakı yazını yoxlatmışam, erməni yazısı
deyil.
Baş-başa vermişdilər.
-Deyirəm axı, bu bic erməni o dağın üstəki
tikilini niyə dağıtdı. -Medallı Göyüş dedi.-
Deməli, bizimmiş...Üstü də dolu yazı.
-Özü də bizim əlimizlə... -Qarakəlləoğlu
uzanıb aşığın əlini yorğanın altına saldı. - Sən
əlini üşütmə.
-Eh, nə əl, nə saz, innən belə...verdim
Qırı, aldım Dürü, döy başına yan Koroğlu...
Dürü də vermişəm, Qırı da. - Aşıq Ayvaz
təzədən yorğana büründü.
Dostları ilə paylaş: |