www.kitabxana.net
– Milli Virtual Elektron Kitabxana
2016
Mövlüd Süleymanlı
“And olsun, əsrə…”
Kür, Araz, Ararat,
Nə gözəldir, bu həyat,
Qardaş olub Hayastan, Azərbaycan…
mahnısını xorla, sevinə-sevinə oxumasaydıq, başımızın
altına qoyulan balıncın, başımızın üstündən asılan qılıncın nə
demək olduğunu vaxtında dərk edə bilsəydik, itkilərimiz,
ağrılarımız indikindən qat-qat az olardı, faciələr içində çırpına-
çırpına qalmazdıq.
Tarixi başdan-başa saxtalıqlarla dolu olan, ağ yalanları
şeypurla dünyanın qulağına üfürən, özlərinin uydurduğu yalan-
lara həqiqət donu geyindirib dünyaya car çəkən, bizim həqiqəti-
mizin tarixini, tariximizin həqiqətini danan, yalana çıxarmaq
üçün dəridən-qabıqdan çıxan ermənilərin siyasi-psixoloji-
ideoloji hücumlarına cavab vermək zamanı gələndə biganəlik
göstərməsəydik, keyləşmə və güzəşt xəstəliyinə tutulmasaydıq,
beynimiz və ağlımız keyləşməsəydi – Azərbaycanın keçmişi və
gələcəyi qarşısında başı aşağı, üzü qara, xəcalətli vəziyyətdə
qalmazdıq.
Mənim əziz qələm dostum!
www.kitabxana.net
– Milli Virtual Elektron Kitabxana
2016
Mövlüd Süleymanlı
“And olsun, əsrə…”
Sənin dilində danışan İmirxanlı sadəcə bir Universitet tə-
ləbəsi deyil, hadisələrin mahiyyətini, kökünü, səbəbini, xarak-
terini bir tarixçi-filosof-vətəndaş-torpaqşünas yanğısı ilə dərk
edən və keylərə, nadanlara, kökünü dananlara dərk etdirməyə
can atan, kökə, tarixə, yaddaşa, milli şüura, milli təfəkkürə sa-
hib olan, gənc olsa da başı daşdan-daşa dəyən, həqiqəti çılpaq-
lığı ilə gördüyü və dediyi üçün iradəsi, dözümü, təmkini dönə-
dönə sınağa çəkilən, KQB zirzəmilərində sorğu-suala tutulan
dil və millət, vətən və torpaq fədaisidir!
Aylarla oğlunun yolunu gözləyən, gözləməkdən gözünün
kökü saralan, oğlu ola-ola oğulsuz ölən, kəndin sonuncu evin-
dən sonuncu ölü kimi çıxan Sayalı ananın baş daşına Qaraca
müəllimin təklifi ilə bu sözlər yazılır: «Sonuncu evimizdən so-
nuncu ölümüzə… min rəhmət».
– «Oğlunu çağırmaq lazım deyil, bəlkə də bu gün Sayalı
arvadı yox, kəndi dəfn edəciyik». – Qarakəlləoğlunun səsiydi!
Molla yasin oxuyurdu. Qarakəlləoğlu gözünü yumub fi-
kirləşirdi. Bir gün gələcək biz də beləcə öləcəyik. İndi ölək…!
İndi ölmək lazımdı. Amma necə ölək, kimnən vuruşaq ölək,
kimə deyək ki, bizi döyüşə apar?!» Ürək parçalayan suallardı.
80-90-cı illərin hakimiyyətsizlik dövründə vəzifə dava-
sında, kreslo havasında oyuncaq hakimiyyətlər, kukla hökümət-
lər zamanı bu suallarla üz-üzə deyildimi Azərbaycan xalqı?!
www.kitabxana.net
– Milli Virtual Elektron Kitabxana
2016
Mövlüd Süleymanlı
“And olsun, əsrə…”
Budur bizim dərdimiz, budur bizim faciəmiz! Xalq ola,
millət olmaya, qoşun ola, sərkərdə olmaya, güllə ola, hədəfə
vuran tapılmaya! Vətənin bundan böyük faciəsi ola bilərmi?!
Ona görə də zəif damarımızı tutan ermənilər dəli Petronun
vəsiyyətlərinə canla-başla əməl edirdi. Pyotr nə deyirdi? De-
yirdi ki, «çalışın türk daha qatı dindar, müsəlman olsun. Elə
eləmək lazımdı ki, sünni-şiyə mollaları çoxalsın. Hər halda
molla müsəlmandı, türk olsa da türkçü deyil. Mən bunu sizə əlli
dəfə demişəm, hər erməninin ən azı otuz molla dostu, kirvəsi
olmalıdı»… budur ermənilərin bizim haqqımızda təxribat pla-
nının ən qorxulu hissələrindən biri.
Ermənilərin daş-qalağında üzü-gözü qızıl qana bələnən
aşıq Ayvazın ürək parçalayan sözləri qulağımda səsləndikcə,
başımda qiyamət qopur, təpəmdən tüstü qalxır.
«Mən bu daşı çox görmüşəm, erməni». Bəli, heç vaxt
dövləti olmaya-olmaya dövlətçilikdən dəm vuran, Azərbaycan
torpaqları hesabına özünə Vətən düzəltmək istəyən, Qafqaza
qonaq kimi gəlib, ev yiyəsinə çevrilmək iştahından heç vaxt əl
çəkməyən, kökü olmayan bu vətənsiz «vətənpərvər»lərə mənə-
vi birliyimiz, hərbi səfərbərliyimiz, qeyrətimiz, intellektual
səviyyəmiz hesabına vaxtında layiqli cavab verə bilməsək, Aşıq
Ayvaza dəyən daşlar bizə, bizdən sonra da gələcək nə-
sillərimizə dəyəcək!
Budur, yazıçı sözünün mahiyyəti, canı, ruhu, tarixə, mil-
lətə demək istədikləri!
www.kitabxana.net
– Milli Virtual Elektron Kitabxana
2016
Mövlüd Süleymanlı
“And olsun, əsrə…”
İmirxanlının xalq və millət haqqında Universitet auditori-
yalarında tələbələrə söylədiyi fikirlər, gəldiyi qənaətlər, ruslar
və almanlar haqqında siyasi gəzişmələr, azərbaycanlılarla bağlı
Mirzə Cəlil yanğısıyla tüstülənən duyğuları həssas oxucunu
istər-istəməz sarsıdır.
«Hər çalxalanmanın sonunda yağı yağ olmalıdı, ayranı
ayran. Biz azərbaycanlılar daha çox ayranlıq oluruq. Ona görə
ki, öz yağımızı içdən-içə özümüz yeyirik. İndi boynumuza alaq
ki, biz nəhrədən ayran kimi çıxırıq, yağ kimi yox…» Budur
ekoloji fəlakətimiz.
«Xalq bic də doğa bilər… Yəni xalq yüz-yüz illər boyu
keçdiyi inkişaf yolunu öz kökü üstündə apara bilmir. Get-gedə
öz yolunu itirir, ya da özgə xalqın obrazını geyinir, başqa xalq-
da səmt yolu seçir, ona görə də özünün doğduğu, bətnindən çı-
xartdığı millət özünə oxşamır. Buna da deyilir: «xalq bic
doğdu».
Bəli, yüyənini dartan başqası oldusa, öz taleyini özün həll
etməyi bacarmadınsa, ən azı azad düşünmək xoşbəxtliyindən
məhrum oldunsa, «kim mənnəndi» yox, «mən kimnənəm» -
dedinsə, köləliyi könüllü qəbul elədinsə, hər gün öz içinə, ru-
huna qənim kəsilib cəsarətini öldürdünsə, gələcəkdə səni böyük
xoşbəxtliklər yox, millətdən xalqa, xalqdan tayfaya, tayfadan
qəbiləyə, qəbilədən sürüyə, ilxıya, naxıra çevirən ən böyük
fəlakət, ən böyük bədbəxtlik gözləyir.
Dostları ilə paylaş: |