www.kitabxana.net
– Milli Virtual Elektron Kitabxana
2016
Mövlüd Süleymanlı
“And olsun, əsrə…”
teləyir... “Erməni adındakı hərflər” əsərində də təsvir
olunub.
Səhərdən bağrı yarıla-yarıla mələyən quzu da anasını
tapır... Yan-yörə sakitdi, səs-küy çəkilib. Teləkçi qoyunun
başını sığallayır, onun da üzü-gözü işıq içindədir,
gülümsəyir. Qoyun öz səmtini yaxınlaşdırır, başıyla
quzunu yelininə sarı itələyir, -həə, yelininə süd gəldi
təzədən, indi əmizdirəcək,- bunu Teləkçi deyir.
Qumral qoyun təzəcə doğduğuna inanıb ləzzət içində
balasını yedirdir, hamı telək mərasiminin baş tutduğunu
görüb gülümsəyir...
***
Xalq yaşam tərzinə çevrilmiş bu adət-ənənələrə görə
də YARANIŞI-TƏBİƏTİ özünün yaratdığı kimi qavrayır.
Bizim xalqın Təbiətə ərki də ona görə böyükdür. Belə
ifadələr var, bir-birini çox istyənlərə deyərlər: “elə bil
teləkdən çıxıblar”, “elə bil teləkçi teləyib, gör bir-birindən
ayrılırmı...” “Telək quzusudu elə bil, dalımcan düşüb”.
www.kitabxana.net
– Milli Virtual Elektron Kitabxana
2016
Mövlüd Süleymanlı
“And olsun, əsrə…”
Quzu doğulandan iki-üç gün sonra, çobanın özünün
dediyi kimi ayaqlanıb, dırnaqlanandan sonra anasından
ayırırlar.Çox qalsa deyərlər, “südə düşə bilər; yəni süd
artıqlıq edər. Bir də q ış vaxtıdır, quzu çənəsinə qoyun
dayanmaz. Həm də deyərlər, quzu yun götürər. Yəni yun
udar... Sərkər çobanlar deyərlər ki, quzunun yatdığı yeri
qaranlıq eləmə, ciyəri xallı böyüyər...
Yaz açılanda sərkər çobanlar bir-birinin quzularına
baş çəkməyə gedərlər ki, görək kim necə quzu çıxardıb
yaza. Yeri qaranlıq olan, qaranlıqda böyüyən quzuları
görən kimi tutqun yunlarından tanıyarlar. Quzuları çox
yatmağa qoymazlar, çox yatan quzu öhvə (övkə) olar,
deyərlər, tez-tez quyruqla hürküdürlər ki, qırışığını açsın.
Quyruq da nədir? Quzuları ağacla, ya da qamçıyla
vurmazlar, deyərlər, bərk şeylə vurarsan ətinə dəyər,
qarası qalar, sümüyünə dəyər göyü qalar. Ona görə dana
dərisi tapan kimi quyruğunu kəsib quzu qamçısı
düzəldirlər. Quzuları elə bu qamçıyla gündə azı üç kərə
səksəndirərlər ki övkə xəstəliyinə tutulmasınlar.
Adətə görə nənələr döl üstündə corab toxumazdılar,
babalar çarıq tikməzdilər, dəri aşıyıb, köşə çəkilməzdi. Bir
də deyərlər, döl düşdümü yatağa ayağı yalın getmə.
www.kitabxana.net
– Milli Virtual Elektron Kitabxana
2016
Mövlüd Süleymanlı
“And olsun, əsrə…”
Qaydadır, quzuları birdən-birə qara çıxartmazlar. Küləkli-
yelli havalarda çıxartsan yelqursaq olar. Hərdən quzular
çox atdanmaqdan bağırsağı dolaşır, bu xəstəliyə də elə öz
adyla deyərlər: “quzu bağırsaq oldu”. Onda bilici çoban
quzunun dal ayaqlarının arasından əlini salıb qabaq
ayaqlarını tutut, dartıb quzunun qatını açır, bununla da
bağırsaqlarının dolaşığı açılır. El arasında ifadə var, “quzu
bəndi”, bu, döl çağı quzulara düşən xəstəliyin adıdı.
Deyərlər, bu xəstəliyin dərmanı canavar sümüyüdü.
Canavarı öldürüb dizindən aşıq sümüyünü çıxardırlar,
asırlar quzunun boynundan, ya da yatağın, küzün
qapısından. Deyərlər, qoyunlar canavarı yalnız qırxılanda,
qırxılıq altında olarkən unudurlar...
Su...
Xalq suyu oğlu, qızı kimi tanıyır, suyu canlı bildiyi də
ona görədir. Yaratdıqlarında, deyimlərində də su canlıdır,
loğman və bilicidir, ona görə də deyir, “...dəlini suyla
döy...”, “su suya qarışmaz...” deyir. Suyu canlı, atası-anası
kimi sayqılı, doğma bildiyinə görə “...suya tüpürməzlər”,
www.kitabxana.net
– Milli Virtual Elektron Kitabxana
2016
Mövlüd Süleymanlı
“And olsun, əsrə…”
deyir. Su onun həm də inanc yeridir, islamı qəbul
edəndən sonra Qurana and içdiyi tək suya da and içir;
“...bu su haqqı”, Suyla dost kimidir, kirli suya baxıb ərklə
deyər: “Su murdar götürməz, canı sağdı, axıb özünü
duruldacaq”, “Su özünü durultmaqçün axır...”, “Su özünə
axar”, “Su kimi getdiyin yolu bil ”, “Su axar, çuxurun
tapar”, “Dərdini suya söylə...” Ata sözü adlandırılan bu
deyimlər Ötükən yaylalarında yaşayan uyğurçün də
aydındır, Qafqazda yaşayan azərbaycan türkü üçün
də...Bütün bunlara əsaslanıb deyə bilərəm ki, türklər eyni
yerdən, eyni fövqəlbəşər mərkəzdən təbiətin qanunlarıyla
idarə olunurlar... Çox təəssüf ki, bunu, -bu idarə
olunmanı, onun əlindən müəyyən mənada ala bildilər.
Bəlkə də təbiətin özü kimi asanlıqla hamının ola bilmələri
də ona görədir. Onun özünü yox, yönünü-səmtini
dəyişmək asandır... Doğrudur, səmtini dəyişir, ona görə
su kimi altını, -getdiyi yeri hiss edəndir, hara yumşaqdır,
hara ilıq və gülümsərdir, məmuniyyətlə ora hopar, yox
olduğundan xəbər tutmaz... Dediyim kimi yalnız dəyişil-
məyi mümkün olmayan xarakteri, - qanındakı qorxmazlığı,
igidliyi, ayıqlığı və təbəti anlamağıyla əhatəsində olan
xalqlardan seçilə-seçilə minilliklər boyu azala-azala da
olsa yaşayar, mənşəyini, kökünü adicə bir dəstə yemşan
bitgisiylə, kək otu- kəklik otuyla da tanıyıb özünə gələ
Dostları ilə paylaş: |