Mpetencji do podejmowania samodzielnych decyzji dzielimy organy na
Yüklə 496,37 Kb.
|
|
Władztwo administracyjne - prawo użycia przymusu bezpośredniego przez organy administracyjne dla zrealizowania ich jednostronnych zarządzeń.
… wskutek wniosków innych podmiotów. Władztwo administracyjne - prawo użycia przymusu bezpośredniego przez organy administracyjne dla zrealizowania ich jednostronnych zarządzeń. Prawo o ustroju administracji: jego przedmiotem jest regulacja organizacji i zasad funkcjonowania a całego aparatu administracyjnego np. tworzenie podmiotów administracyjnych określenia zakresu ich kompetencji i podział… ZGROMADZENIE STANOWE (SEJMY WALNE (wielkie), PROWINCJONALNE): - współistnienie sejmów walnych, prowincjonalnych i sejmików ziemskich - powstały, gdy na zjazdach zaczęła pojawiać się szlachta - zwoływane przez króla (walne) - sejm walny: rada królewska (dostojnicy świeccy i duchowni) -- późniejszy senat urzędnicy ziemscy - reprezentanci ziem (później zastąpieni przez posłów wybieranych na sejmikach ziemskich) szlachta nie piastująca urzędów, przedstawiciele rad miejskich i kapituł katealnych miejscem obrad - Piotrków mógł obradować bez króla - ten zatwierdzał wówczas uchwały ex post - współuczestniczą w stanowieniu prawa i uchwalają ustawy podatkowe (bez ich zgody król nie mógł nakładać podatków) - żaden z monarchów nie może cofać przywileju a ograniczać może tylko za zgodą uprawnionego - król decyduje o liczbie posłów i wysokości ich diety oraz o długości zjazdu - kompetencje Zgromadzenia Stanowego ulegały rozszerzeniu, bo król chciał się nimi podzielić, a przedstawiciele stanów „szantażowali” monarchę - przywilej nieszawski ograniczył kompetencje ZS - szlachta wybierała swoich przedstawicieli którzy na sejmikach szlacheckich decydowali o sprawach wszystkich mieszkańców - sejmiki ziemskie rada panów ziemskich (powstała z podziału wiecu dzielnicowego na radę i sąd wiecowy) sprawy administracji lokalnej i ustawodawstwo partykularne później zaczęła zanikać, a jej rolę przejmował ogół szlachty - sejmiki stały się wyrazicielami ich woli ogół szlachty kompetencje uchwałodawcze i sądownicze (sąd wyższy) - nakładały np. lokalne podatki Konfederacje - do realizacji celów określonego stanu - trwała do chwili osiągnięcia celu - zanikały w miarę rozwoju zgromadzeń stanowych ADMINISTRACJA CENTRALNA: król - pełna władza ustawodawcza, elekcji dokonywała po śmierci Jagiełły Rada Królewska za opinią Zgromadzenia Stanowego, do Z. Augusta wybierano tylko członków rodziny królewskiej, jego władza ograniczona była przywilejami stanowymi, jako sędzia najwyższy jest wiązany prawem stanowionym przez siebie i poprzedników, rezygnuje z dowolności procesu, musi opierać się na prawie stanowionym, nie może sam wykonywać władzy koronacja abp gnieźnieński - wręcza insygniów władzy królewskiej przysięga państwowa - przestrzeganie praw i przywilejów, odzyskanie utraconych ziem i obrona granic zakres władzy ograniczona wpływami możnych, statutami zarząd państwem (…)
… i większość sądowych w stos. do chłopów w dobrach pańskich resztę kompetencji stracił na rzecz starosty oraz sądów ziemskich powiaty początkowo okręgi sądowe - później również administracyjne podkomorzy, sędzia ziemski - urzędy dygnitarskie (podobnie, jak powyższe) przy ich obsadzie król zasięgał opinii rady panów ziemi inne urzędy - honorowe chorąży, wojski, podsędek, pisarz ziemski szlachta przedstawiała… …: szlachta prawo polskie (ziemskie), duchowni prawo kanoniczne, mieszczanie prawo niemieckie: lubeckie, chełmińskie, magdeburskie, chłopi prawo ziemskie potem wiejskie sądy szlacheckie - sąd ziemski, sąd podkomorski, sąd grodzki (system przetrwał aż do reform sejmu 4letniego) SĄD ZIEMSKI: - uznawany przez szlachtę za najważniejszy dla swojego stanu, - orzekał w większości spraw karnych i cywilnych szlachty… …, rozpatrywał sprawy ważniejsze i sprawy przesłane mu przez sąd ziemski, zbierał się trzy razy w roku, W Wielkopolsce: starosta, asesorowie: wojewoda i kasztelanowie, W Małopolsce: wojewoda jako przewodniczący, w obu terytoriach dodatkowo sędzia, podsędek i pisarze SĄD SEJMIKOWY: po zamarciu sądów wiecowych, orzekali w nich dygnitarze ziemscy, sędzia i podsędek pod przewodnictwem wojewody i w obecności ogółu… … - w czasach demokracji szlacheckiej, sądził podczas zjazdu sejmu, o sprawach rozpatrywanych decyduje monarcha, asesorami króla są członkowie rady królewskiej, jego wyroki stawały się precedensami - sędziowie sądu monarszego - mieli bojaźń bożą, prawdomówność, mąość, roztropność, stateczność, powagę, sądzi według prawa pisanego - przeszkody w byciu sędzią - niemowa, ślepy, głuchy, chory umysłowo, mniej… … szlachty SĄD OPRAWCY: justycjariusz-oprawca ścigał szczególnie groźnych przestępców, chwytał ich, przeprowadzał śledztwo i odbywał sąd, istniało to tylko w Małopolsce, postępowanie arbitralne, sąd zniesiono przywilejem czerwińskim (szlachta sądzona wg prawa pisanego) SĄD KOŚCIELNY / DUCHOWNY: sąd oficjalny, opierał się na prawie kanonicznym, sądził w sporach między suchownymi i również między osobami… Administracja i samorząd Samorząd gminny Terytorium Polski zostało podzielone na nowe województwa, powiaty i gminy na mocy ustawy z dnia 24.07.1998 r., która weszła w życie 1.01.1999 r. Najmniejszą jednostkę z tych trzech reprezentuje gmina. Reforma, zapoczątkowana w 1989 roku, przebudowała system społeczny, polityczny i gospodarczy w kierunku wprowadzenia rozwiązań i mechanizmów charakterystycznych dla krajów demokratycznych. Istotnym elementem tego procesu było powołanie w 1990 roku samorządu terytorialnego dysponującego własnym mieniem i budżetem lokalnym. Tym samym zrealizowane zostały trzy podstawowe zasady decydujące o nowej pozycji gmin, powiatów i województw w państwie, a mianowicie rozdzielono środki publiczne między budżet państwa a budżety organów administracji samorządowej, doprowadzono do ich uwłaszczenia oraz uzbrojono je w szeroki zakres własnych kompetencji[1]. Zagadnienia samej gminy reguluje ustawa z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (z tekstem ujednoliconym po zmianie z 18 kwietnia 2002 r.). W myśl tej ustawy gmina jest wspólnotą samorządową oraz odpowiednim terytorium. Mieszkańcy gminy tworzą na mocy prawa wspólnotę samorządową[2]. Pojęcie samorządu używane jest bardzo często, ale rzadko nadaje mu się taką samą treść. Najczęściej przyjmuje się go jako zorganizowane, dobrowolne i samorządne działanie członków, najczęściej mieszkańców lokalnego środowiska, oparte na uprawnieniach publicznoprawnych określonych ustawowo oraz na własnych, jak i na przekazanych przez państwo środkach. Działalność ta ma na celu lepsze zaspokojenie wielostronnych potrzeb ludności, realizację i ochronę wspólnych, społecznie uzasadnionych interesów, kształtowanie stosunków społecznych na zasadzie sprawiedliwości społecznej oraz poprawę warunków gospodarczego i społecznego rozwoju wsi i rolnictwa, stwarzanie szansy współuczestnictwa ludności w pełnieniu władzy państwowej i zarządzaniu gospodarką[3]. Gmina, we własnym imieniu i na własna odpowiedzialność, wykonuje zadania publiczne. Posiada osobowość prawną, a jej samodzielność podlega ochronie sądowej. O jej ustroju stanowi statut, którego projekt podlega uzgodnieniu z Prezesem Rady Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw administracji publicznej (jeżeli gmina liczy ponad 300 tys. mieszkańców). Sprawy sporne są rozstrzygane również przez Radę Ministrów[4]. Rada Ministrów w drodze rozporządzenia: 1)tworzy, łączy, dzieli i znosi gminy jak również ustala ich granice, 2)nadaje gminie lub miejscowości status miasta oraz ustala jego granice (ustalenie i zmiana granic gmin ma zapewnić gminie w miarę jednorodne terytorium ze względu na osadniczy i przestrzenny układ, uwzględniać więzi społeczne, gospodarcze i kulturowe oraz zapewniać zdolność wykonywania zadań publicznych; przy uwzględnianiu statusu bierze się pod uwagę infrastrukturę społeczną i techniczną, układ urbanistyczny i charakter zabudowy), 3)ustala i zmienia nazwy gmin i siedziby ich władz[5]. Nadrzędnym elementem układu samorządowego gminy jest samorząd powszechny, który stanowi reprezentacje wszystkich mieszkańców danego terytorium. Organem stanowiącym i kontrolnym w gminie jest rada gminy. Do jej kompetencji należą wszystkie sprawy pozostające w zakresie działania gminy, a przede wszystkim: ?uchwalanie statutu gminy, ?wybór i odwołanie zarządu, powołanie i odwołanie skarbnika gminy, ?uchwalanie budżetu gminy, rozpatrywanie sprawozdania z wykonania budżetu, ?uchwalanie miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, ?uchwalanie programów gospodarczych, ?ustalanie zakresu działania jednostek pomocniczych, zasad przekazywania im składników mienia do korzystania oraz zasad przekazywania środków budżetowych na realizację zadań przez te jednostki, ?podejmowanie uchwał w sprawach podatków i opłat w granicach określonych w odrębnych ustawach, ?podejmowanie uchwał w sprawach majątkowych gminy, przekraczających zakres zwykłego zarządu, ?podejmowanie uchwał w sprawach przyjęcia zadań z zakresu administracji rządowej[6]. W wyniku wprowadzonych zmian od jesieni 2002 roku w skład rady gminy wchodzą radni w liczbie piętnastu w gminach do 20 tys. mieszkańców, dwudziestu jeden w gminach do 50 tys. mieszkańców, dwudziestu trzech w gminach do 100 tys. mieszkańców i dwudziestu pięciu w gminach do 200 tys. mieszkańców z zaznaczeniem, że na każde następne 100 tys. mieszkańców dochodzi trzech radnych, ale z ograniczeniem krańcowym do czterdziestu pięciu radnych[7]. Kadencja rady gminy trwa 4 lata począwszy od dnia wyboru. W wypadku, kiedy siedziba rady gminy znajduje się w mieście położonym na terytorium tej gminy, rada przyjmuje nazwę rady miejskiej. W skład organów gminy wchodzi również zarząd, który jest organem wykonawczym gminy. Należą do niego wójt albo burmistrz (prezydent miasta w miastach powyżej 100 tys. mieszkańców) jako przewodniczący zarządu, ich zastępcy oraz pozostali członkowie. Członkostwo w zarządzie gminy nie może być łączone z członkostwem w organie innej jednostki samorządu terytorialnego oraz z zatrudnieniem w administracji rządowej, a także z mandatem posła i senatora[8]. Z początkiem nowej kadencji organów samorządowych rada gminy wybiera zarząd w liczbie od 3 do 5 osób w ciągu trzech miesięcy od dnia ogłoszenia wyników wyborów przez właściwy organ wyborczy. Po upływie kadencji rady gminy zarząd działa do dnia wyboru nowego zarządu. Zarząd wykonuje uchwały rady gminy i zadania gminy określone przepisami prawa, a w szczególności: ?przygotowuje projekty uchwał rady gminy, ?określa sposoby wykonywania uchwał, ?gospodaruje mieniem komunalnym, ?wykonuje budżet, zatrudnia i zwalnia kierowników gminnych jednostek organizacyjnych[9]. Wymienione zadania wykonywane są przez zarząd gminy przy pomocy urzędu gminy, którego kierownikiem jest wójt lub burmistrz. Wójt może powierzyć prowadzenie spraw gminy w swoim imieniu sekretarzowi gminy, w zakresie ustalonym przez zarząd i ma uprawnienia zwierzchnika służbowego w stosunku do pracowników urzędu oraz do kierowników gminnych jednostek organizacyjnych. Wójt, burmistrz i prezydent wybierani są w wyborach powszechnych, równych, bezpośrednich, w głosowaniu tajnym. Prawo do wybierania wójta w danej gminie (czynne prawo wyborcze) ma każdy, kto posiada prawo wybierania do rady gminy[10]. Istnieje prawna zasada, że kandydat na wójta (burmistrza, prezydenta) nie może w tym samym czasie kandydować na wójta w innej gminie. W wyborach powszechnych wygrywa ten kandydat, który w głosowaniu otrzymał więcej niż połowę ważnie oddanych głosów. Jeżeli żaden z kandydatów nie otrzymał wymaganej większości głosów, czternastego dnia po pierwszym głosowaniu, przeprowadza się ponownie wybory. W powtórnym głosowaniu wyboru dokonuje się spośród dwóch kandydatów, którzy w pierwszym głosowaniu otrzymali największa liczbę ważnie oddanych głosów. W przypadku gdy dwóch lub więcej kandydatów otrzyma tę samą liczbę głosów decyduje większa liczba obwodów głosowania, w których jeden z kandydatów otrzymał większą liczbę głosów, a jeżeli liczba tych obwodów byłaby równa – rozstrzyga losowanie przeprowadzone przez gminną komisje wyborczą. W tym głosowaniu mogą uczestniczyć wszyscy kandydaci lub pełnomocnicy ich komitetów wyborczych[11]. Wśród jednostek gminnych wyróżnia się również komisję rewizyjną, poprzez którą rada gminy kontroluje działalność zarządu, gminnych jednostek organizacyjnych oraz jednostek pomocniczych gminy. W skład tej komisji wchodzą radni, w tym przedstawiciele wszystkich klubów, z wyjątkiem radnych pełniących funkcje oraz będących członkami zarządu. Komisja rewizyjna opiniuje wykonanie budżetu gminy i występuje z wnioskiem do rady gminy w sprawie udzielenia lub nieudzielenia absolutorium zarządowi. Wniosek w sprawie absolutorium podlega zaopiniowaniu przez regionalną izbę obrachunkową. Komisja rewizyjna wykonuje inne zadania zlecone przez radę w zakresie kontroli. Uprawnienie to nie narusza uprawnień kontrolnych innych komisji, powołanych przez radę gminy ze swojego grona tzn. stałych i doraźnych komisji do określonych zadań poprzez ustalenie przedmiotu działania oraz składu osobowego[12]. W skład komisji mogą wchodzić osoby spoza gminy w liczbie nie większej niż połowa składu komisji. Komisje podlegają radzie gminy, której przedkładają plan pracy oraz sprawozdania z działalności. W posiedzeniach tych komisji mogą brać udział radni nie będący jej członkami. Mogą zabierać głos w dyskusji i składać wnioski bez prawa udziału w głosowaniu[13]. Gmina może tworzyć, wspomniane wcześniej, jednostki pomocnicze tzn. sołectwa oraz dzielnice, osiedla i inne. Jednostką pomocniczą może być również położone na terenie gminy miasto[14]. Jednostkę pomocnicza tworzy rada gminy, poprzez uchwałę, po przeprowadzeniu konsultacji z mieszkańcami lub z ich inicjatywy, a zasady tworzenia, łączenia, podziału oraz znoszenia jednostki pomocniczej określa statut gminy. Specyficzną formą działalności gminy jest wspieranie i upowszechnianie idei samorządowej wśród mieszkańców gminy, w tym zwłaszcza wśród młodzieży. Rada gminy, na wniosek zainteresowanych środowisk, może wyrazić zgodę na utworzenie młodzieżowej rady gminy mającej charakter konsultacyjny. Powołując taką radę gminy, nadaje się jej statut określający tryb wyboru jej członków i zasady działania[15]. Gminie przysługuje prawo stanowienia aktów prawa miejscowego obowiązujących na obszarze gminy. Na podstawie upoważnień ustawowych organy gminy mogą wydawać akty prawa miejscowego w zakresie: 1)wewnętrznego ustroju gminy oraz jednostek pomocniczych, 2)organizacji urzędów i instytucji gminnych, zasad zarządu mieniem gminy, 3)zasad zarządu mieniem gminy, 4)zasad i trybu korzystania z gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej[16]. Akty prawa miejscowego ustanawiane są przez radę gminy w formie uchwały, która podlega zatwierdzeniu na najbliższej sesji rady gminy, a traci moc w razie odmowy zatwierdzenia bądź nieprzedstawienia do zatwierdzenia na najbliższej sesji rady. Wójt lub burmistrz przesyła przepisy porządkowe do wiadomości wójtom sąsiednich gmin i staroście powiatu, w którym leży gmina, następnego dnia po ich ustanowieniu[17]. Gmina samodzielnie prowadzi gospodarkę finansowa na podstawie budżetu gminy, który uchwalany jest na rok kalendarzowy[18]. Dochodami gminy są: podatki, opłaty, dochody z majątku gminy, subwencja ogólna z budżetu państwa, ale mogą być również dotacje celowe na realizację zadań zleconych oraz na dofinansowanie zadań własnych, wpływy z samoopodatkowania mieszkańców, spadki, zapisy i darowizny[19]. Gospodarka finansowa gminy jest jawna. Wójt lub burmistrz niezwłocznie ogłasza uchwałę budżetową i sprawozdanie z jej wykonania w trybie przewidzianym dla aktów prawa miejscowego. Zarząd informuje mieszkańców gminy o założeniach projektu budżetu, kierunkach polityki społecznej i gospodarczej oraz wykorzystaniu środków budżetowych. Kontrolę gospodarki finansowej gmin i związków sprawują regionalne izby obrachunkowe[20]. W celu wspólnego wykonywania zadań publicznych gminy mają prawo tworzyć związki międzygminne, a w celu wspierania samorządu terytorialnego oraz obrony wspólnych interesów stowarzyszenia (w tym również z powiatami i województwami)[21]. W warunkach społeczeństwa demokratycznego samorząd społeczny przybiera różne formy, a jego istotą jest prawem zagwarantowana zdolność do samodzielnego i demokratycznego decydowania o swoich sprawach, tj. współudział członków społeczeństwa w zawiadywaniu sprawami wspólnymi[22]. Stopień aktywności organów samorządu i zaangażowanych w nim osób zależy od licznych czynników i uwarunkowań, od eliminowania barier hamujących efektywne działanie, nieufność, zniechęcenie i apatię czyli pozostałości nieodległej przeszłości[23]. Warunkami aktywności samorządu w gminie są czynniki makrospołeczne, wynikające z centralnych decyzji politycznych, gospodarczych i społecznych oraz czynniki lokalne, wynikające z miejscowej specyfiki. Do czynników makrospołecznych zalicza się: 1)Polityczna wola stawiania na samorząd jako formę partycypacji ludzi w zarządzaniu, kształtowaniu i umacnianiu samorządu. 2)Stały postęp we wdrażaniu zasad gospodarki rynkowej, w tym umacnianiu samodzielności przedsiębiorstw. 3)Pozytywne przemiany w postawach społecznych, przezwyciężenie bierności, głębsze rozumienie logiki przemian społecznych[24]. Rozpatrując „lokalność” samorządu należy zwrócic uwagę na to, że rolę stymulatora lub hamulca jego aktywności i efektywności spełniają warunki miejscowe, wynikające z ukształtowanych w danej gminie struktur społecznych, kadrowych i organizacyjnych i dlatego można wyróżnić następujące elementy uwarunkowań lokalnych: 1)Zrozumienie przez mieszkańców wsi i gminy potrzeby samorządności, potrzeby istnienia ciał przedstawicielskich, funkcjonujących w interesie mieszkańców. 2)Traktowanie i szanowanie samorządu w gminie jako partnera administracji rządowej i partii politycznych, respektowanie jego uprawnień, a także polityczne wsparcie przez partie polityczne. 3)Zapewnienie udziału w składzie samorządu osobom cieszącym się zaufaniem społecznym, doświadczonym, posiadającym odwagę cywilną, a jednocześnie bezinteresownym. 4)Samorząd musi być kompetentny, czyli wyposażony w pełny zestaw informacji ekonomicznych i organizacyjnych. 5)Organ samorządu musi działać konkretnie i stanowczo egzekwować realizację uchwał przez zainteresowanych[25]. ------------------------------------------------------------ [1] Rozwój przedsiebiorczości wiejskiej w perspektywie integracji z Unia Europejską, pr. Zbior. Pod red. K. Gutkowskiej, I. Ozimek, SGGW Warszawa 2001, s. 345. [2] Dz.U. z 2001 r., Nr 142 poz. 1591, Ustawa o samorządzie gminnym. [3] Strużek B., Samorząd rolniczy – stan i uwarunkowania jego rozwoju. Referat na konferencję KZRKiOR nt> Srodowisko gminne Jachranka k. Warszawy, 10-11 marca 1986 r. [4] Dz.U. Nr 142, art. 3. [5] Tamże, art. 4. [6] Dz.U. NR 142, art. 18. [7] Tamże, art. 17. [8] Dz.U. Nr 142, art. 26 i 27. [9] Tamże, art. 29 i 30. [10]Dz.U. Nr 113, poz. 984, zm. Dz.U. Nr 127, poz. 1089, Ustawa z dnia 20 czerwca 2002 r. o bezpośrednim wyborze wójta, burmistrza i prezydenta miasta, art. 2 i 3. [11] Dz.U. Nr 113, art. 4. [12] Dz.U. Nr 142, art. 18a i 21. [13] Dz.U. Nr 142, art. 21, ust. 2, 3 i 4. [14] Tamże, art. 5. [15] Tamże, art. 5b [16] Tamże, art. 40. [17] Dz.U. Nr 142, art. 41. [18] Tamże, art. 51. [19] Tamże, art.54. [20] Tamże, art. 61 i 62. [21] Tamże, art. 64 i 84. [22]Rozwój przedsiębiorczości...., str. 346. [23] Tamże, str. 347. [24] Kożuch A., 1999: Gospodarcze i społeczne funkcje organizacji rolników. Wydawnictwo Akademii Podlaskiej, Siedlce: 64-68. [25] Tamże, str. 64-84. Administracja i samorząd w zaborze pruskim w XIX wieku. Pierwszy etap reform zarządu centralnego i administracji lokalnej przeprowadzony został na początku XIX wieku. Reformy te obejmowały zagadnienia społeczne , skarbowość, sądownictwo, wojskowość i administrację. Administracja centralna Przeprowadzono reformę zarządu centralnego , która likwidowała anachroniczny system kolegialności, wprowadzając w to miejsce, zasadę jednoosobowości. W 1808 r. powołano 5 ministrów , stojących na czele resortów : spraw zagranicznych, wojny, skarbu, sprawiedliwości i spraw wewnętrznych. Pełnia władzy spoczywała jednak nadal w rękach absolutnego władcy, jednak odtąd król wykonywał władze poprzez działających u jego boku i odpowiedzialnych przed nim ministrów. Taki stan rzeczy utrzymał się aż do połowy XIX w. , tj. do czasu pojawienia się konstytucji W 1810 r. wprowadzono urząd kanclerza , jako organu nadzorującego i koordynującego działalność ministerstw.
Administracja lokalna W latach 1808-1815 dokonano reorganizacji władz lokalnych. Od tej chwili administracja terytorialna sprawowana była przez fachowych urzędników pozostających pod kontrolą organów samorządowych. W 1815 r. kraj podzielono na: Prowincje , na których czele stali nadprezydenci. Prowincji było10 . Przy nadprezydencie utworzono radę prowincjonalną, do której kompetencji należało współdziałanie w wydawaniu rozporządzeń policyjnych oraz rozstrzyganie zażaleń od decyzji wydziału obwodowego. Prowincje dzieliły się na: Rejencje z mianowanymi przez króla prezydentami rejencji na czele, będącymi przedstawicielami ministra spraw wewnętrznych w powierzonych im obwodach. Kolejnym szczeblem podziału były: Powiaty , na których czele stali lanaci (starostowie ). Podlegały im wszystkie sprawy administracji i policji powiatu. Najniższą jednostką administracyjną były : Gminy wiejskie i miejskie Samorząd 1.W prowincjach - do czasu przeprowadzenia reform (1876-1889) samorząd nie funkcjonował 2.W rejencjach brak było organów samorządowych (również po reformie) 3.W powiatach - do roku 1872 były wyłącznie okręgami administracji państwowej, więc nie funkcjonował tam samorząd (…) … postać: okręgów administracji państwowej i związków powiatowych opartych na zasadach samorządności Funkcjonujący w powiecie wydział powiatowy pełnił m. in. funkcje sądu administracyjnego pierwszej instancji. Najniższą jednostką administracyjną były: 4. Gminy miejskie i wiejskie Samorząd
W ugiej połowie XIX wieku zorganizowano w Prusach na wszystkich szczeblach zarządu lokalnego, z wyjątkiem rejencji, samorząd. Do połowy lat siedemdziesiątych XIX wieku prowincje pruskie były tylko jednostkami administracji państwowej, a po reformach z lat 1876-1889 stały się jednocześnie związkami samorządowymi. W prowincjach - organem uchwałodawczo-kontrolującym samorządu prowincjonalnego był sejm prowincjonalny na czele z marszałkiem. Do kompetencji sejmu należały sprawy lokalne oraz opiniowanie spraw przekazanych przez rząd. Sejm wybierał organ wykonawczo-zarządzający, którym był wydział prowincjonalny (na czele dyrektor krajowy). Nadzór nad samorządem prowincjonalnym sprawował nadprezydent prowincji. 2.W rejencjach brak było organów samorządowych (również po reformie) 3.W powiatach podstawowym organem samorządu był sejmik powiatowy, któremu przewodniczył lanat. Organem wykonawczym samorządu powiatowego…
Yüklə 496,37 Kb. Dostları ilə paylaş:
|