Mustafayeva
Yüklə 4,03 Kb. Pdf görüntüsü
|
189 • • • Bir gün yenə, adətim üzrə, yanmış bazarı gəzmişdim. Yorğun halda İsmailiyyənin qar- şısından keçdikdə bilmirəm hansısa bir qüvvə məni yenə onun içərisinə çəkdi, həyətinə daxil oldum. Bir daş üzərində əyləşib düşünürdüm. Birdən nəzərimdə İsmailiyyənin böyük salonu canlandı. Orada natiqlər danışırdı. Firqə başçılarından Yusifbəyli Nəsib bəy deyirdi: – “Yoldaşlar, mən yuxu görmüşəm. Yuxuda gördüm ki, həmin bu möhtəşəm salonda Azərbaycan iqtiqlalı elan olunub, Azərbaycan parlamanı açılmışdı”. Bu halda bir səs məni daldığım fikirdən ayıltdı. Kim isə mənə deyirdi: “Dişarı çıx... Xatalıdır... Başına uçar...” Ayağa qalxdım. O hadisədən bir çox zamanlar keçdi. Hər zaman İsmailiyyə qarşısından keçərkən onun divarı üzərində yazılmış “İnsanın cəhd elədiyi (şey) onun üçün deyildir. O öz səyinin nəticəsini sonradan görəcəkdir” ayələrini gördükdə İsmailiyyənin yandırıldığına yenə şübhə edirdim. Deyirdim, əgər İsmailiyyə yandırılmış olsaydı, bu həqiqətlər, bu Allah kəlamları oradan silinərdi. Lakin yenə şübhədə idim. Başqalarından onun yanmış olduğunu eşidirdim. Bilirsinizmi, İsmailiyyənin yandırıla bilmədiyini aləmdə isbat edən bir həqiqət nədir? Azərbaycan parlamanı üzərindəki üçrəngli və səkkizguşə yıldızlı Azərbaycan bayrağı! Əhməd Cavad GÖY GÖL Dumanlı dağların yaşıl qoynunda Bulmuş gözəllikdə kamalı Göy göl! Yaşıl gərdənbəndi gözəl boynunda, Əks etmiş dağların camalı Göy göl! Yayılmış şöhrətin Şərqə, Şimala, Şairlər heyrandır səndəki hala. Dumanlı dağlara gələn suala, Bir cavab almamış soralı Göy göl! Bulunmaz dünyada bənzərin, bəlkə, Zavvarın olmuşdur bir böyük ölkə. Olaydı könlümdə bir yaşıl kölgə, Düşəydi sinənə yaralı, Göy göl! Sənin gözəlliyin gəlməz ki saya, Qoynunda yer vardır yıldıza, aya. Oldun sən onlara mehriban daya, Fələk büsatını quralı, Göy göl! 190 Kəsin eyşi-nuşi, gələnlər, susun, Dumandan yorğanı, döşəyi – yosun. Bir yorğun pəri var, bir az uyusun, Uyusun dağların maralı Göy göl! Zümrüd gözlərini görsünlər deyə, Şamlar boy atmışdır, uzanmış göyə. Keçmişdir onlara qəzəbin niyə, Düşmüşlərdir səndən aralı, Göy göl?! Dolanır başına göydə buludlar, Bəzənmiş eşqinlə çiçəklər, otlar. Öpər yanağından qurbanlar, otlar, Ayrılıq könlünü qıralı, Göy göl! Bir sözün varmıdır əsən yellərə? – Sifariş etməyə uzaq ellərə... Yayılmış şöhrətin bütün dillərə, Olursa, qoy olsun haralı Göy göl! Əhməd Cavad AL BAYRAĞA (ixtisarla) Gül rəngində bir yarpağın Ortasında bir hilal! Ey al bayraq, sənin rəngin Söylə, neyçün böylə al?! Hakim olub bir torpağa, Ona etmək böylə naz Səndən başqa bir gözələ Söylə, neyçün yaraşmaz? Bu bənzəyiş nədən, gözüm, Şəhidlərin qanına?! Uğurunda can verənlər Neyçün qıyar canına?! Ey sevgili bayrağımın O dalğalı duruşu! Sandım, salam rəsmi sana Buludların yürüşü! 191 • • • Sən ey hilal, al qoynuna Aldın göydən yıldızı. Məftun etdin sən kəndinə, Ən sevdalı bir qızı!.. Almas İldırım A DAĞLAR Çiçəkli qoynunda bir bağça tikdim, Suvara-suvara göz yaşı tökdüm, Gecə-gündüz əməyini mən çəkdim, Yоldu meyvəsini yellər, a dağlar!.. Nədən küskün yaxandakı bülbüllər, Harda mana layla çalan o dillər?.. Mən səslənsəm: ellər, ellər, ay ellər, Əksi-səda gəlir: “ellər...”, a dağlar!.. Söylə, nədən səs vеrməyir Xəzərim, Mən ki onun hər dərdini yazarım, Sürgün olub, uğrunda həp gəzərim, Qismətim bu uzun yollar, a dağlar... Söylə nədən dəli Kürüm çağlamaz, İçdən coşub öz gününə ağlamaz, Göy Muğanım nədən yaşıl bağlamaz, Dərdlimidir o Göy göllər, a dağlar?.. Söylə, Şahdağlarım nədən yaslıdır? Köksündəki qılınc, qalxan paslıdır? Şairlərin nədən həzin səslidir, Qərib sazda qırıq tellər, a dağlar?.. A dağlar, a dağlar, söylə, a dağlar, Olurmu aşnalıq böylə, a dağlar?.. Yaman günüm yaxşı eylə, a dağlar, Sana qurban bu könüllər, a dağlar. 192 “İkinci Dünya müharibəsi dövründə ədəbiyyat (1941–1945)” bölməsi üzrə Nigar Rəfibəyli VƏTƏN QIZLARI Ey vətənin alnıaçıq, südü təmiz, mərd anası, Bizim yaşıl obaların cəsur qızı, şux sonası. Ana vətən çox görmüşdür sənin böyük hünərini, Gah sulardan, gah göylərdən almış sənin xəbərini. Şahin kimi qanadlanıb sən uçmusan havalarda, Vətən üçün aslan kimi vuruşmusan davalarda. Sən bir igid dənizçisən, hökm etmisən dənizlərə, Bir quş kimi paraşütlə atılmısan göydən yerə. Kəndlərə elm aparıbsan gənc bir müəllim kimi sən, Həkim olub uzun illər elə xidmət eləmisən. Sən sürmüsən traktoru torpaqları yara-yara, Sən hərəkət öyrətmisən uzun yolda qatarlara. Ana yurdun xilaskarı, o tunc, polad qollu ərlər Sənin təmiz südün ilə bəslənərək böyümüşlər. Sən nəsillər böyüdərək, qəhrəmanlar yetirmisən, Cavanşirə, Koroğluya süd vermisən döşlərindən. Sənin adın qalibiyyət şüarıyla birgə gedir, Həyat səni alqışlayır, tarix səni təqdir edir. Fidan kimi bəsləyərək, əzizləmiş səni vətən, Bu gün ona öz borcunu dönə-dönə verməlisən. Gözüqanlı bir canavar hücum çəkmiş torpağına, Göz dikmişdir qarı düşmən sənin isti ocağına. Viran qoyub obaları, tikir zülmün qalasını, Mələr qoyub ayrı salır analardan balasını. Ana kini müdhiş olur, bunu bilsin azğın düşmən Can qurtara bilməyəcək sənin aslan qəzəbindən. Üç oğlunu yola saldın, heç gözlərin yaşarmadı, Ana qəlbi kövrəlsə də, ağlamağı bacarmadı... Kiçik qızın çantasını alıb yola düşdü haman O heç geri qalardımı üç istəkli qardaşından?! Yüklə 4,03 Kb. Dostları ilə paylaş:
|