Nəsirov Samir Şakir oğlunun «AZƏrbaycanda müƏSSİSƏLƏRİn vergitutma mexanizmmiNİn təKMİLLƏŞDİRİLMƏSİ İSTİqaməTLƏRİ»

Yuxarıda qeyd olunan statistik göstəricilərə əsasən (cədvəl 2.1), 2009-2013-cü illər ərzində ÜDM 1,6 dəfə, büdcə gəlirləri 1,9 dəfə, vergi daxilolmaları isə 1,6 dəfə artmışdır. İnkişaf etməkdə olan ölkələrdə belə çox hallarda rast gəlinən bu halı ölkəmizdə həyata keçirilən uğurlu iqtisadi siyasətin nəticəsi olaraq qiymətləndirmək lazımdır.

Vergi daxilolmalarının mühüm bir hissəsinin qeyri-dövlət sektorunun payına düşməsi ölkə rəhbərliyinin özəl sektorun inkişafını daim diqqət mərkəzində saxlamasının və bu sahəyə xüsusi önəm verməsinin təzahürüdür.

Cədvəl 2.3

2008-2013-cü illər üzrə vergi daxilolmalarının daxilolma

mənbəyinə görə bölgüsü ( milyon manatla)

	Göstəricilər	2008	2009	2010	2011	2012	2013
1.	Gəlirlərdən (mən- fəətdən) vergilər	3489,5	1911,1	2020,1	2849,7	3065,0	3234,5
1.1.	Fiziki şəxslərin gəlir vergisi	627,2	581.9	590,2	715,7	813,0	859,7
1.2.	Mənfəət vergisi	2862,3	1329,2	1429,9	2134,0	2252,0	2374,8
2.	Mülkiyyətdən vergilər	170,9	108,9	152,3	167,3	164,4	182,6
2.1.	Əmlak vergisi	112,9	66,2	101,8	103,9	105,1	125,1
2.2.	Torpaq vergisi	30,6	26,2	35,3	35,3	30,6	33,1
2.3.	Yol vergisi	27,365	16,463	15,169	28,095	28,655	24,384
3.	Mal və xidmətlərdən alınan daxili vergilər	2859,2	2978,8	3114,9	3220,7	3464,2	3934,7
3.1.	ƏDV	1910,9	2012,8	2082,5	2222,7	2366,9	2710,0
3.2.	Aksiz	395,8	417,4	452,0	417,4	454,4	511,9
3.3.	Mədən vergisi	486,9	485,1	514,9	480,2	531,5	593,3
3.4.	Sadələşdirilmiş vergi	65,6	63,5	65,5	100,4	111,4	119,5
4.1.	Sair daxilolmalar	234,5	237,5	111,8	318,0	517,2	646,4

Cədvəl 4-də göstərildiyi kimi, 2008-2013-cü illər üzrə vergi daxilolmalarının daxilolma mənbəyinə görə bölgüsü vergi sisteminin tərkib komponentlərinin səmərəlilik göstəricilərini özündə əks etdirir. Belə ki, yuxarıdakı cədvəldə 2008-2013-cü illər üzrə vergi sistemində tətbiq olunan vergi növləri üzrə artım sürəti göstərilir. 2013-cü ildə tədiyyə növləri üzrə aparılan təhlil 9 vergi və tədiyyə növü üzrə vergi proqnozlarının yerinə yetirildiyini (yol vergisi istisna olmaqla) və daxilolmaların 2012-ci ilə nisbətən artdığını göstərir.

2.2. Müəssisənin uçot siyasətinin mahiyyəti və məqsədi
Müəssisənin uçot siyasətinin formalaşması vergi ödənişlərinin minimallaşdırılmasının ən mühüm elementlərindən birdir. Uçot siyasəti barədə peşəkar əmrin hazırlanması müəssisəyə vergitutma nöqteyi-nəzərindən optimal uçot variantını seçməyə imkan verir.

Müəssisənin uçot siyasəti dedikdə onun qəbul etdiyi mü­ha­si­bat uçotunu aparmaq üsullarının məcmusu başa dü­şü­lür. Mühasibat uçotunun aparılması üsullarına təsər­rüfat fəaliyyəti faktlarının qruplaşdırılması və qiymətləndirilməsi, aktivlərin dəyərinin ödənilməsi, sənəd dövriyyə­si­nin təşkili, inventarizasiya, mühasibat uçotu hesabları­nın tətbiqi, mühasibat uçotunun registrlər sistemi, infor­ma­si­ya­nın işlənməsi və s. üsullar aiddir.

Uçot siyasətinə aşağıdakı əsas prinsiplər xasdır:

- müəssisədə uçot siyasətinin tamlığı;

- bütün təsərrüfat fəaliyyəti faktlarının mühasibat uço­tun­da əks etdirilməsinin tamlığı;

- potensial gəlir və aktivlərə nəzərən xərclərin və pas­siv­lə­rin mühasibat uçotunda əks etdirilməsinə daha çox ha­zır olmaq (ehtiyatlılıq prinsipi). İmkan daxilində yalnız əl­də edilmiş gəlirlər uçota alınmalı, yalnız çəkilmiş deyil, həm də potensial xərclər əks etdirilməlidir;

- yalnız hüquqi formasından deyil, həm də iqtisadi məz­mu­nundan asılı olaraq təsərrüfat fəaliyyəti faktlarının mü­hasibat uçotunda əks etdirilməsi (məzmunun forma­dan üstün olması prinsipi);

- hər ayın 1-i üçün analitik uçot məlumatlarının döv­riy­yə­yə və sintetik uçotun hesabları üzrə qalıqlara, həmçi­nin mühasibat hesabatı göstəricilərinin sintetik və analitik uçot göstəricilərinə bərabərliyi (ziddiyyət təşkil etməmək prin­si­pi);

- təsərrüfat fəaliyyəti şəraitindən çıxış edərək mühasi­bat uçotunun aparılmasının səmərəliliyi və qənaətcilliyi (sə­mə­rə­lilik prinsipi).

Bundan başqa uçot siyasəti formalaşdırılarkən qabaq­ca­dan aşağıdakılar nəzərdə tutulur:

- təşkilatın aktivləri və öhdəlikləri bu təşkilatın mül­kiy­yətçilərinin aktivlərindən və öhdəliklərindən ayrıca möv­cud­dur;

- təşkilat müəyyən bir dövr ərzində öz fəaliyyətini da­vam etdirəcək və onun fəaliyyətini dayandırmaq və ya nə­zə­rəçarpacaq dərəcədə məhdudlaşdırmaq niyyəti yoxdur, de­məli müəyyən edilmiş qaydada öhdəlikləri yerinə yeti­rəcək;

- təşkilat tərəfindən qəbul edilən uçot siyasəti ardıcıl ola­raq tətbiq edilir;

- təşkilatın təsərrüfat fəaliyyəti, faktları bu faktlarla bağ­lı pul vəsaitlərinin faktiki daxil olduğu vaxtdan asılı ol­mayaraq, baş verdiyi hesabat dövrünə aid edilir.

Müəssisədə mühasibat uçotunun təşkilinə müəssisə rəhbəri cavabdeh olmaqla yanaşı, bu barədə daxili qaydaları müəyyən edərək hesabat ili üçün uçot siyasəti formalaşdırılır. Burada əsasən aşağıdakılar nəzərdə tutulur:

- müəssisə öz əmlakını, öhdəliklərini digər müəssisələrin əmlak və öhdəliklərindən ayırır;

- müəssisə uzun müddət fasiləsiz işinə, onun gələcək inkişafına, əmlak və öhdəliklərinə, həmçinin borcların vaxtında ödənilməsinə təminat verir;

- müəssisə gəlir və xərclərini hesabat dövrünə düzgün aid etməli, bütün təsərrüfat əməliyyatlarının ardıcıl olaraq uçot registrlərində düzgün xronoloci qeydiyyatını təmin etməli, mövcud əmlakın, öhdəliklərin, kapitalın, hesablaşmaların və sərvətlərin inventarizasiyasının nəticələrini uçotda tam və düzgün əks etdirməlidir.

Müəssisənin uçot siyasəti əsasən aşağıdakıları özündə əks etdirir:

- müəssisə əmlakının, öhdəliklərinin, kapitalının, dövriyyə vəsaitlərinin və ümumiyyətlə, bütün maliyyə-təsərrüfat fəaliyyətindəki təsərrüfat əməliyyatlarının natural göstəricilər əsasında pul ifadəsində, fasiləsiz, başdan-başa sənədləşdirilmiş və mühasibat registrlərində qarşılıqlı əlaqədə, mühasibat hesablarında ikili yazılış üsulu ilə heç bir istisnaya yol vermədən düzgün yığılması və qaydaya salınması sistemini təmin etməlidir;

- müəssisə rəhbəri mühasibat uçotunun təşkili formasını, sənəd dövriyyəsi qaydasını və uçot məlumatların texnologiyasını təmin edir, daxili uçot və hesabat sistemini işləyib hazırlayır, mühasibat uçotunun məqsədini həyata keçirmək üçün vacib olan təsərrüfat əməliyyatları üzərində nəzarət qaydasını, sənədlərə imza etmək hüququ olanları və s. müəyyən edir;

- müəssisə ilkin uçot sənədlərində məzmunu qeyd olunan təsərrüfat əməliyyatlarını uçot və hesabatda əks etdirən zaman onun iqtisadi məzmununun mənaca qalan bütün əlamətlərindən üstünlüyünü təmin edərək, onların uçot siyasətində kommersiya sirri kimi qorunub saxlanılmasını təmin edir;

- müəssisə maliyyə nəticələrini formalaşdıran zaman potensial zərərin, yaxud öhdəliyin son nəticədə mənfəətə və aktivə çevrilərək, uçot və hesabatda əksini tapması üçün böyük hazırlıq işini – ehtiyatlılığı təmin edir;

- müəssisə hər dəfə analitik uçot məlumatlarını sintetik uçot məlumatları ilə tutuşduraraq, mühasibat uçotu və hesabatının düzgünlüyünü yoxlayır.

Müəssisənin uçot siyasəti müəssisədə mühasibat uçotunun təşkili və metodologiyasının əsas prinsip və qaydalarını özündə əks etdirir. Uçot siyasətinin formalaşması zamanı uçotun təşkili və aparılması, inventarizasiya qaydası, əmlak və öhdəliklərin qiymətləndirilməsi üsulları, fondlar və ehtiyatların yaradılması, onların istifadəsi, satışdan gələn gəlirin müəyyən edilməsi (yüklənib yola salınmış məhsullara görə, yaxud alıcıdan pul vəsaitinin daxil olmasına və ya əvəzində mal alınmasına görə), ilkin uçot formalarının təşkili, aylıq, rüblük və illik hesabatların hazırlanması və s. müəyyən edilir. Mövcud normativ qanunlara əsasən müəssisə tərəfindən ayrı-ayrı bölmələr üzrə uçot variantları müəyyən edilir.

Həmçinin, material ehtiyatlarının uçotu və istehsala silinməsi zamanı hansı üsuldan istifadə (FİFO, LİFO, orta maya dəyərilə) olunduğu göstərilir. İşçi heyəti ilə münasibətlər, müəssisənin gəlirinin bölüşdürülməsi, dividendin ödənilməsi, əsas fondlara tətbiq edilən amortizasiya normaları, onların təmiri üçün ayırmalar və digər göstəricilər əks olunur.

Bu haqda müəssisə rəhbəri daxili əmrlər, qərarlar, qaydalar və s. hazırlayır. Uçot siyasəti Azərbaycan Respublikasının mühasibat uçotu standartlarının tələblərinə cavab verməlidir.

Uçot siyasətinin seçilməsinə və əsaslandırılmasına aşağıdakı amillər təsir göstərə bilər:

- mülkiyyətin təşkilati-hüquqi forması;

- fəaliyyətin növü;

- fəaliyyətin miqyası;

- vergitutma sistemi ilə qarşılıqlı münasibət;

- fəaliyyətin informasiya təminatı sistemi;

- müəssisənin iqtisadi inkişafının məqsədi və vəzifələri;

- xarici amillər (infilyasiya prosesləri, mövsümi amil­lər, rəqabət, mülki və vergi qanunvericiliyinin normaları, mak­roiqtisadi vəziyyət və s.).

Vergitutmanın inkişafı mühasibat uçotu məlumatları əsa­sında bəzi vergi növlərinin hesablanması üçün çətinlik ya­radır, sadəcə olaraq mühasibat uçotu məlumatları kifa­yət etmir. Məsələn, vergi ödəyiciləri tərəfindən malların faktiki maya dəyərindən aşağı satılması və idxal ixrac əmə­liyyatları zamanı vergilər bazar qiyməti ilə hesablan­dı­ğından yaranmış «yalançı» dövriyyənin mühasibat uço­tunda əks etdirilməsi digər məlumatların saxtalaşdırılma­sı­na gətirib çıxarır. Həmçinin Vergi Məcəlləsinə əsasən xro­no­metrac metodu ilə müşahidə zamanı müəyyənləşdi­rilmiş dövriyyədən aşağı dövriyyə göstərildikdə xrono­met­rac yolu ilə müəyyən olunan dövriyyə vergilərin hesab­anması üçün əsas götürülməklə aparılan əməliyyatları mü­ha­sibat uçotunda əks etdirmək mümkün olmur. Bu göstərilən sırf vergitutma əməliyyatlarını mühasibat uçotun­da əks etdirməyə cəhd göstərilməsi mühasibat uçotu­nun digər məlumatlarında yanlışlığa səbəb olur.

Bundan əlavə vergi uçotunun subyektləri ilə mühasi­bat uçotunun subyektləri eyni deyildir. Belə ki, Vergi Mə­cəl­lə­si ilə Azərbaycan Respublikasının vətəndaşları, əcnə­bi­lər və vətəndaşlığı olmayan fiziki şəxslər Azərbaycan əra­zi­sin­də gəlir əldə edərkən qanunvericiliklə müəyyən edi­lən vergilərin ödəyiciləridirlər. Ancaq həmin şəxslər üçün mühasibat uçotunun aparılması qanunvericiliklə nə­zər­də tutulmamışdır. «Mühasibat uçotu haqqında» Azər­baycan Respublikasının 24 mart 1995-ci il tarixli Qanu­nun 4-cü maddəsinə əsasən «Azərbaycan Respublikasının əra­zisində mənfəətlə, yaxud mənfəətsiz işləmək məqsədilə sa­hibkarlıq fəaliyyəti və ya başqa fəaliyyətlə məşğul olan, hü­quqi şəxs sayılan, yaxud sayılmayan, tabeçiliyindən və mül­kiyyət formasından asılı olmayaraq fəaliyyət göstərən bü­tün təsərrüfat subyektləri (müəssisələr, idarələr, təşki­latlar və başqaları) qanunauyğun olaraq mühasibat uço­tu­nu aparmağa borcludurlar».

Göstərilənlərdən belə bir nəticəyə gəlmək olur ki, vergitutma məqsədlərini yerinə yetirmək üçün mühasi­bat uçotu məlumatları çatışmır. Bu çatışmazlıqlar müəssi­sə, idarə və təşkilatları məcbur edir ki, mühasibat uçotun­dan fərqli yeni uçot sistemini – vergi uçotunu formalaşdır­sın­lar.

Mühasibat uçotunun əsas vəzifələri aşağıdakılardır:

- iqtisadi subyektin fəaliyyəti, onun əmlak vəziyyəti ba­rə­də tam və dolğun məlumatın formalaşdırılması;

- əmək, material və maliyyə ehtiyatlarından qanunve­ri­ciliklə təsdiq edilmiş norma, normativ və smetalara uy­ğun olaraq istifadə edilməsinə, əmlakın hərəkətinə nəzarə­tin təmin edilməsi;

- iqtisadi subyektin təsərrüfat fəaliyyətinin mənfi nəti­cə­lə­ri­nin aradan qaldırılması və onun maliyyə dayanıqlılı­ğı­nın təmin edilməsi üçün təsərrüfatda ehtiyatların aşkar edil­məsi.

Vergi uçotunun əsas vəzifələri aşağıdakılardır:

- hesabat dövründə iqtisadi subyektin vergitutma ba­za­sı­nı müəyyənləşdirən gəlir və xərclərinin həcmi barədə mə­lu­matların formalaşması qaydaları haqqında tam və dol­ğun informasiyanın tərtib edilməsi;

- vergilərin düzgün hesablanmasına və büdcəyə vaxtın­da və tam həcmdə ödənilməsinə nəzarət edilməsi üçün da­xi­li və xarici istifadəçilərin bu məlumatlarla təmin edilmə­si.

Mühasibat uçotunun məqsədi ilə vergi uçotunun məq­sə­di də bir-birindən fərqlidir. Belə ki, mühasibat uçotunun əsas məqsədi iqtisadi subyektin təsərrüfat fəaliyyəti barədə istifadəçiləri tam və dolğun və dolğun məlumatlarla təmin etmək, onların əmlak vəziyyətinə, təsərrüfat əməliyyatlarının məqsədəuyğunluğuna, material, əmək və maliyyə ehtiyatlarına nəzarəti təmin etməkdən ibarətdir.

Vergi uçotununəsas məqsədi isə iqtisadi subyektin təsərrüfat əməliyyatlarında vergitutma məqsədləri üçün tam və dəqiq məlumatların formalaşmasını təmin etmək, vergilərin düzgün hesablanmasına və vaxtında büdcəyə ödənilməsinə nəzarətin təmin edilməsindən ibarətdir.

Beləliklə, vergi uçotu vergitutma sahəsində mühasibat uço­tunun alternativi və ona əlavə kimi çıxış edir. Vergi uço­tu vergi ödəyicisinin vergi öhdəliklərinin tam və düz­gün hesablanması üçün zəruri olan informasiyanın yığıl­ması və qeydə alınması sistemidir.

Ümumi halda vergi uço­tu­nun predmeti kimi iqtisadi subyektin vergiləri he­sab­lamaq və ödəmək öhdəliyini yaradan istehsal və qeyri-is­tehsal fəaliyyəti çıxış edir. Ənənəvi olaraq dünya təcrübəsində mühasibat uçotu ilə vergi uçotunun əlaqəsinin aşağıdakı iki modelindən is­ti­fa­də olunur:

- kontinental (avropa);

- ingilis-sakson (ingilis-amerikan).

Qeyd etmək lazımdır ki, bu iki modelin özləri də şərti­dir, çünki praktikada onları birmənalı şəkildə tətbiq et­mək mümkün deyildir.

Kontinental modeldə mühasibat uçotu sisteminin for­ma­laş­ması və fəaliyyətinə vergitutma qaydaları əhəmiy­yət­li dərəcədə təsir göstərir. Bu model çərçivəsində müha­sibat və vergi uçotu faktiki olaraq üst-üstə düşür və ya ver­gi ödəyicisi vergi qanunvericiliyində nəzərdə tutulan xü­susi metodika əsasında vergitutma məqsədləri üçün mü­ha­sibat uçotu məlumatlarında düzəlişlər aparır. Yəni kon­tinental modeldə belə bir qayda müəyyənləşdirilmişdir ki, balans mənfəətinin məbləği mənfəət vergisi üçün vergi­tutma bazasına bərabər olmalıdır.

Kontinental (avropa) modeli tətbiq edən ölkələrə Al­ma­ni­ya, Fransa, İspaniya, İtaliya, Argentina, Braziliya, Çi­li, Peru, Cənubi Afrikanın bir sıra ölkələrini və s. gös­tər­mək olar. Bu ölkələr üçün xarakterik cəhət ondan ibarətdir ki, dövlətin fiskal siyasətinin təmin edilməsi üçün mü­ha­si­bat uçotu sistemi tənzimlənir.

İngilis-amerikan modelini tətbiq edən ölkələrə isə Bö­yük Britaniya, ABŞ, Niderland, Avstraliya, Kanada və bir sıra digər dövlətləri aid etmək olar. Bu konsepsiyanın əsas prinsipi ondan ibarətdir ki, balans mənfəəti, vergitut­ma məqsədləri üçün hesablanan mənfəətdən fərqlənə bi­lər. Bu yol verir ki, mühasibat uçotu və vergi uçotu para­lel olaraq mövcud olsun.

Bununla bərabər bu modeldə mühasibat uçotu ilə ver­gi uçotu arasında dayanıqlı bir əlaqə mövcuddur. Məsə­lən, ABŞ və Kanadada vergiyə cəlb olunan mənfəətin məb­lə­ği mühasibat uçotunun məlumatları əsasında hesablanır.

Ancaq bu zaman vergi orqanları vergi ödəyicilərindən mü­hasibat mənfəəti ilə vergiyə cəlb olunan mənfəətin məb­ləğləri arasında yaranmış fərqi izah etməyi tələb edir­lər.

Ayrı-ayrı uçot sistemlərində mənfəət vergisinin vergitutma bazasının formalaşmasını sxematik olaraq şəkil 2.1 və 2.2-də olduğu kimi göstərmək olar.

Vergi uçotu sistemi vergi ödəyicisi tərəfindən müstəqil su­rət­də təşkil edilir və aşağıdakı əsas prinsiplərə uyğun gəl­məlidir:

- ardıcıllıq – yəni vergi uçotunun norma və qaydaları bir vergi dövründən digərinə ardıcıl olaraq tətbiq edilməlidir;

- fasiləsizlik – yəni vergitutma məqsədləri üçün uçot ob­yektləri xronoloci qaydada fasiləsiz olaraq əks etdiril­məlidir;

- tamlıq – yəni məlumatların analitik uçotu vergitutma ba­za­sının formalaşması qaydasını tam açmalıdır.

Vergi uçotunun məlumatları vergi ödəyicisinin sənəd­lə­rində əks olunan uçot obyektini müəyyən edən göstəri­ci­lə­rin kəmiyyəti və digər xarakteristikaları barədə infor­ma­si­yadır. Vergi uçotunun məlumatları aşağıdakıları əks et­dir­məlidir:

- gəlir və xərclərin məbləğinin formalaşması qaydası;

- cari vergi dövründə vergitutma məqsədləri üçün nə­zə­rə alınan xərclərin xüsusi çəkisinin müəyyən edilməsi qay­dası;

- növbəti vergi dövrünün xərclərinin tərkibinə daxil edi­lə­cək xərclərin qalıq məbləği;

-yaradılan ehtiyatların məbləğinin formalaşması qay­da­sı;

-mənfəət vergisi üzrə büdcə ilə hesablaşmalarda bor­cun məbləği.

Şəkil 2.1

Vergi uçotu sistemini tətbiq etmədən vergitutma bazasının formalaşması

Mühasibat uçotu registirləri

Mühasibat mənfəəti

Mühasibat hesabatı

İlkin uçot sənədləri

Vergi uçotu registirləri

Vergi tutulan mənfəət

Vergi hesabatı

Vergi uçotu məlumatlarının düzgünlüyünü təsdiq edən sə­nəd­lər aşağıdakılardır:

- ilkin uçot sənədləri;

- vergi uçotunun analitik registrləri;

- vergitutma bazasının hesablanması.

İlkin uçot sənədləri iqtisadi subyektin apardığı bütün tə­sər­rüfat əməliyyatlarının rəsmilləşdirildiyini təsdiq edən sə­nəd­lərdir.

Vergi uçotunun analitik registrləri yalnız vergitutma məq­səd­ləri üçün tətbiq olunan xüsusi sənədlərdir.

Vergitutma bazasının hesablanması vergi uçotu məlu­mat­larının ümumiləşdirilmiş nəticəsidir.

Vergi uçotunun qarşısında duran vəzifələri həll etmək üçün onun aşağıdakı üsullarını qeyd etmək olar:

- vergi uçotu göstəricilərinin müəyyən edilməsi;

- «vergi maya dəyərinin» hesablanması;

- vergitutma bazasının formalaşması üsulunun müəy­yən edilməsi;

- vergi diskontunun təyin edilməsi;

- vergi dövrünün müəyyən edilməsi;

- xüsusi vergi sənədlərinin aparılması.

Vergi uçot göstəricilərinin müəyyən edilməsi mühasi­bat uçotunun məlumatlarına əsaslanır, ancaq yalnız ver­gi­tutma məqsədləri üçün istifadə olunur. Məsələn, vergi uço­tu göstəricisi olan mənfəət göstəricisi mühasibat uçotu gös­tərici olan balans mənfəəti göstəricisi ilə sıx bağlıdır, la­kin onunla üst-üstə düşmür.

«Vergi maya dəyəri» uçot-vergi göstəricisinin mühasi­bat uçotu metodikasından fərqli qaydada təyin edilməsini əks etdirir. Yəni müəssisənin çəkdiyi xərclər vergitutma məq­səd­ləri üçün müəyyən edilmiş limit, norma və norma­tivlər nəzərə alınmaqla müəyyən edilir. Məsələn, müəssi­sə­nin təmirlə bağlı çəkdiyi xərclər mühasibat uçotunda bü­töv­lüklə xərclərin tərkibinə daxil edildiyi halda, vergi­tutma məqsədləri üçün bu xərclərin məbləği məhdudlaş­dırılır.

Vergitutma bazasının formalaşması üsulunun müəy­yən edilməsi vergi öhdəliyinin yarandığı anı düzgün təyin et­mək üçün zəruridir. İki əsas üsul mövcuddur: kassa üsu­lu və hesablaşma üsulu.

Birinci üsul vəsaitlərin alındığı və ödənişlərin həyata ke­çi­ril­diyi anı nəzərə alır. Məsələn, vergi ödəyicisinin nağd pul vəsaitlərini aldığı və ya pul vəsaitinin onun bank­da olan hesabına daxil olduğu vaxt gəlirin əldə edil­di­yi vaxt sayılır.

İkinci üsuldan istifadə edildikdə isə mülkiyyət hüqu­qu­nun və öhdəliklərin yarandığı an nəzərə alınır. Məsələn, gə­lir əldə edilməsinin faktiki vaxtından asılı olamyaraq gə­lir almaq hüququnun yarandığı vaxt gəlirin əldə edildiyi vaxt saylır.

Vergitutma nəzəriyyəsində vergitutma bazasının həc­mi­nin təyin edilməsinin bir neçə üsulu var. Bunlardan ən əsas­ları birbaşa və dolayı üsullardır.

Vergitutma bazasının təyin edilməsinin əsas üsulu bir­ba­şa üsuldur. Bu zaman vergitutma bazası vergi ödəyicisi­nin sənədlərlə təsdiq edilmiş göstəricilərinə əsasən təyin edi­lir. Məsələn, mənfəət vergisini hesablayarkən vergi ödə­yi­cisi uçot və vergi-hesabat sənədlərində müəyyən dövr ərzində əldə etdiyi bütün gəlirlərini əks etdirir, sonra isə sənədlərlə təsdiq edilmiş xərcləri bu gəlirdən çıxır və be­ləliklə, vergiyə cəlb edilən mənfəətin məbləğini təyin edir. Dolayı üsul isə vergitutma bazasının əlaqəli məlu­mat­lar və analoci vergi ödəyicisi barədə məlumatlar əsa­sın­da hesablanmasını nəzərdə tutur.

Vergi diskontu vergitutma məqsədləri üçün vergi ödə­yi­ci­si­nin özünün əldə etdiyi gəlirləri artırdığı məbləğdir.

Məsələn, Azərbaycan Respublikası Vergi Məcəlləsinə əsa­sən malların təqdim edilməsi əlavə dəyər vergisi məq­səd­ləri üçün vergitutma obyektidir. Vergi tutulan dövriy­yə tətbiq olunan qiymət və tariflər nəzərə alınmaqla mal­la­rın dəyəri əsasında müəyyənləşdirilir. Əgər mallar maya də­yə­rindən aşağı qiymətlə təqdim edilirsə və həmin mal alı­narkən əvəzləşdirmə hüququ əldə edilmişsə, onda vergi tu­tulan dövriyyə malların təqdim edilmə anında təşəkkül ta­pan bazar qiyməti ilə, ancaq maya dəyərindən aşağı ol­ma­yan qiymətlə müəyyənləşdirilir. Bu zaman malların fak­ti­ki təqdimedilmə qiyməti ilə onun mövcud bazar qiy­mə­ti arasında fərq yaranır və bu fərq mühasibat uçotunda öz əksini tapmır.

Beləliklə, əlavə dəyər vergisi məqsədləri üçün vergi tu­tu­lan dövriyyə müəyyənləşdirilərkən malların faktiki təq­dim olunma qiyməti rol oynamır. Xüsusi əlavə hesablama ilə vergi tutulan dövriyyənin məbləği bazar qiyməti və ya ma­ya dəyərindən aşağı olmayan qiymət əsasında müəy­yən­ləşdirilir.

Hər bir vergi növü üzrə vergi dövrünün müəyyən edil­məsi vergitutma bazası üçün prinsipial əhəmiyyət kəsb edir və vergi qanun pozuntularına görə sanksiyalardan is­ti­fadə edilməsi zamanı böyük rol oynayır.

Xüsusi vergi sənədlərinin aparılması vergi uçotunun tex­niki üsuludur.Bu barədə növbəti paraqraflarda daha ət­raf­lı bəhs ediləcək.

Qeyd etmək lazımdır ki, Azərbaycan Respublikasında ver­gi uçotunun funksiyalarının yerinə yetirilməsi üçün qa­nun­vericiliklə xüsusi qayda və metodlar müəyyənləşdiril­məmişdir.