181
2. Pedaqoji prosesdə cərəyan edən qanunauyğunluqların olduğunu bilməyiən
müəllimə faydası nədən ibarətdir?
3. Tərbiyənin mühitlə əlaqəsindəki qanunauyğunluq necə ifadə olunmuşdur?
4. Şagird
şəxsiyyətinə
hörmət
və
tələbkarlıqla
əlaqədar
olan
qanunauyğunluğun mahiyyətini bilməyin müəllim üçün əhəmiyyəti nədir?
5. Tələblərlə, söz və əməllə, fəallıqla, inam dərəcəsi ilə əlaqədar olan
qanunauyğunluqların mahiyyətindən hali olmağın praktik əhəmiyyətini
açın.
FƏSİL 24.
Tərbiyənin prinsipləri məsələsinin Milli Pedaqogikada qoyuluşu.
1.Məsələnin mövcud ədəbiyyatda vəziyyətinə dair.
Məsələnin azacıq da olsa tarixi ilə maraqlanan tələbələr olur. Bu
ehtiyacı nəzərə alaraq keçmişə nəzər salmaq faydalıdır.
Tərbiyənin prinsiplərinə dair pedaqoji ədəbiyyatda geniş yayılmış anlam
belədir: Tərbiyə işinin uğurla nəticələnməsi üçün irəli sürülən tələblər.
Soruşmaq yerinə düşərdi: müasir şəraitdə həmin anlamla tam razılaşmaq
olarmı? Bizcə, olmaz! Nə üçün? Çünki, əvvəla, həmin anlamdan aydın olмur
ki, tərbiyənin prinsipləri necə müəyyənləşdirilir? İkincisi, tərbiyənin prinsipləri
müəyyənləşdirilərkən hansı meyar əsas götürülür? Üçüncüsü, tərbiyənin
prinsiplərini səciyyələndirən ümumi xüsusiyyətlər varmı? Varsa hansılardır?
Tərbiyənin prinsiplərinə dair həmin anlam bu cür sualları başa düşməyə
imkan vermir. Nəticədə tərbiyə prinsiplərinin həm miqdarında, həm də
adlarında subyektivliyə yol açılır, elmilikdən uzaq düşülür; pedaqogikaya dair
182
tədris vəsaitləri müəlлiflərinin münasibətləri bir çox halda bir-birindən köklü
şəkildə fərqlənir.
Tərbiyənin prinsipləri haqqında nəzəri fikirlərin qeyri-müəyyənliyi,
subyektivliyi, elmdən uzaq düşməsi isə tərbiyə ilə əməli şəkildə məşğul olan
şəxslərin fəaliyyətini çətinləşdirir.
Tərbiyənin prinsipi məsələsinə münasibətdə müxtəliflik. Pedaqogika üzrə
bir sıra tədris vəsaitlərinin müəлlifləri tərbiyənin prinsipi məsələsinə
toxunmurlar. “Obşiye osnovı pedaqoqiki” (Moskva, “Prosveşenie”, 1967),
“Osnovı vuzovskoy pedaqoqiki” (Leninqrad, 1972), “Pedaqoэika” (Moskva,
“Prosveşenie” 1998), “Pedaqoqika, Kurs leksiy” (Moskva, “Yurayt”, 1998)
adlı tədris vəsaitlərinin müəllifləri deyilənlərə misaldır. Tərbiyənin prinsipləri
məsələsinə toxunmamaq həmin kitabların köklü nöqsanlarına aid edilməlidir.
Tərbiyə prinsipləri məsələsinə xüsusi diqqət yetirmək halları isə çoxdur.
Tərbiyə prinsiplərinin miqdarında müxtəliflik. Təəssüf ki, sonuncu
qəbildən olan tədris vəsaitlərindəki fikirlər üst-üstə düşmür. Bəzi pedaqoji
mənbələrdə tərbiyənin 5, digərində 7, başqalarında 10 və s. qədər prinsip
olduğu göstərilir. Məsələn, aparıcı sovet pedaqoqlarının çap etdikləri
“Pedaqoqika” da (Moskva, 1968) tərbiyəyə 7, 2000-ci ildə Azərbaycanda
A.Abbasov, H.Əlizadənin çap edtikləri “Pedaqogika” da 10, 1996-cı ildə
“Maarif” nəşriyyatı tərəfindən nəşr olunmuş “Pedaqogika” da isə 13 prinsipин
adы чякилир.
Məsələnin mahiyyəti təkcə ondan ibarət deyil ki, tərbiyənin
prinsiplərinin miqdarı barədə fikirlər müxtəlifdir. Başlıca cəhət budur ki, heç
bir müəllif təklif etdiyi tərbiyənin prinsiplərinin miqdarını əsaslandırmağa
təşəbbüs göstərməmişdir. Bu səbəbdən də həmin fikirlər sübyektiv səciyyə
daşıyır, oxucunu inandırmır.
Tərbiyə prinsiplərinin adlarında müxtəliflilik. İndiyədək, tərbiyə
prinsiplərinin nəinki miqdarında, adlarında da müxtəliflilik hökm sürmüşdür.
Belə çıxır ki, pedaqogikada tərbiyə prinsiplərinin adları da elmi cəhətdən
əsaslandırılmamışdır. Məsələn, eyni prinsip bir mənbədə “tələbkarlıq və
hörmət”,
digər mənbədə “uşaq şəxsiyyətinə hörmət etmək və ondan tələb etmək”,
başqa mənbədə “hörmət və tələbkarlığın birləşdirилməsi” kimi adlandırılır.
Digər prinsiplərin adlarında da bu cür qeyri-müəyyənlik hökm sürmüşdür.
Bir tədris vəsaitində adı çəkilən bəzi prinsiplərin başqa tədris vəsaitində
olmaması halları da mövcuddur.
Eyni prinsipin müxtlif mənbələrdə başqa-başqa adlandırılması, yaxud bir
mənbədə olması, digərində isə adların çəklməməsi göstərir ki, müəlliflər tərbiyə
prinsiplərini adlandırarkən heç bir meyara söykənməmişlər, subyektiv mülahizələrə
üstünlük vermişlər.
Tərbiyə prinsiplərinin adlarına və miqdarına aydınlıq gətirmək üçün Milli
pedaqogikada təşəbbüs göstərilmişdir: tərbiyənin qanunauyğunluqları burada
etibarlı elmi meyara çevrilmişdir.
2.Милли педагоэикада пrinsiplərin qanunauyğunluqlar əsasında
müəyənləşdirilməsi
Nəhayət, tərbiyə prinsiplərinin miqdarında da, adlarını da tərbiyə prosesinin
qanunauyğunluqları əsasında dəqiqləşdirmək mümkün olmuşdur. Fikrimizi
183
əyaniliklə əlaqədar konkretləşdirək. Milli pedaqogikada isbat olunmuşdur ki,
pedaqoji prosesdə əyani vasitələrdən istifadə ilə təlim-tərbiyə alan şəxslərin təhsillilik
dərəcəsi arasında müəyyən фярг олур. Asılılğın mahiyyəti belədir: pedaqoji prosesdə
hər hansı əyani vasitə nümayiş etdirilərkən öyrənənlərin diqqəti həmin əyani vasitə
ilə məhdudlaşdırıldıqda onlarда əsasən konkret təsəvvür formalaşır: həmin əyani
vasitə ilə əlaqədar öyrənилməli olan anlayış isə, adətən, kölgədə qalır.
Pedaqoji prosesdə əyani vasitələrdən istifadənin başqa halları da müşahidə
olunur. Bu cür hallarda əyanilikdən istifadə müəllimin əlində məqsəd deyil, məqsədə
çatmaq vasitəsinə-müvafiq anlayışын forмалашması vasitəsиnə çevrilir; müəllim
dinləyicilərin diqqətini nümayiş etдирdiyi əşyanın (hadisənin) əlamətlərinin eynicinsli
digər əşyalarda (hadisələrdə) də olduğuna yönəldir. Məsələn, üçbucaqlı anlayışınын
şagirdlərdə formalaşması üçün əvvəlcə bir üçbucaqlı (sivribucaqlı üçbucaq) nümayiş
etdirilir; sonra onun digər növləri: korbucaqlı üçbucaq, düzbucaqlı üçbucaq
nəzərdən keçrilir; onların bucaqlarının və tərəflərinin vəziyyətindən asılı olmayaraq,
hamısı üçün üç bucağın və üç tərəfin ümumi, səciyyəvi əlamət olduğu xüsusi
qabardılır. Nəticədə əyanilik təhsildən ötrü vacib olan anlayışın (bizim misalda
üçbucaqlı anlayışının) formaлашмаsına xidmət edir.
Göründüyü
kimi,
qısaca
təsvir
etdiyimiz
faktlarda
müəyyən
qanunauyğunluğun varlığı aydın sezilir. Həmin qanunauyğunluq isə belədir: əyani
vasitələrdən istifadə zamanı şagirdlərin diqqəti yalnız müşahidə olunan əşya (hadisə)
çərçivəsində qaldıqda onlarda əsasən təsəvvüрцн formalaşmasına, həmin əşyanın
(haдisənin) əlamətlərinin eyni tipli digər əşyalarda (hadisələrdə) də olduğu
müəyyənləşdirilərək ümumuiləşdirildikdə isə şagirdlərdə anlayışların formalaşmasına
imkan yaranır.
Həmin qanunauyğunluqdan törəyən prinsip isə ənənəvi şəkildə olduğu
(əyanilik prinsipi) kimi deyil, əyaniliyin anlayışa xidmət etməsi prinsipi kimi ifadə
edilməlidir.
Göründüyü kimi, tərbiyə prinsiplərinin elmi əsasları var. Bu, tərbiyə
qanunauyğunluqlarıdır. Milli Pedaqogikada tərbiyənin 13 qanunauyğunluğu üzə
çıxarılmışdır; yəni, tərbiyənin o qədər də prinsipi elmi cəhətdən əsaсlandırılmışdır.
Tərbiyənin prinsipi məfhumunu səciyyələndirən əlamətlər. Yuxarıdakı şərhdən
belə bir nəticə çıxır ki, tərbiyənin prinsipi məfhumunun mahiyyətini yeniləşdirmək
lazımdır. Bu məqsədlə həmin məfhumu səciyyələndirən başlıca əlamətlər açılmalıdır.
Belə əlamətlərdən biri tərbiyə prinsipinin müvafiq qanunauyğunluqla bağlılığıdır.
Çünki tərbiyə prinsipi tərbiyənin müəyyən qanunauyğunluqlarынdan irəli gəlir,
deməli, ikinci birincinin elmi əsasıdır.
Tərbiyə prinsipinin elmi əsasları, yəni müvafiq qanunauyğunluqdan törəmə
olduğunu bilən və öz əməli işində onu nəzərə alan tərbiyəçinin fəaliyyəti iki cəhətdən
uğurlu olur. O, həm elmi cəhətədən silahlanır, həm də müvafiq prinsipi əldə rəhbər
tutur. Deməli, tərbiyə prinsipinin təsir gücünə malik olması da onun başlıca
əlamətlərindən biridir.
Tərbiyə prinsipi, adətən, davranışla əlaqədar olan mənəvi dəyərlərin
formalaşdırılmasında nəzərə alınır.
Göstərilən əlamətləri nəzərə alaraq, Мilli pedaqogikaда tərbiyə prinsipi
məfhumunun mahiyyəti belə başa düşüлцр: tərbiyənin müvafiq qanunauyğunluğundan
irəli gələn, davranışla əlaqədar milli və ümumbəşəri dəyərlərin formalaşmasına güclü
təsir göstərən aparıcı ideyaya onun prinsipi deyilir.
Bu cür başa düşülən prinsipləri ayrılıqda səciyyələndirək.
Dostları ilə paylaş: |