OĞUZLAR (TÜRKMƏNLƏR)
63
Oğuz şəhərlərində aparılan qazıntılar burada yüksək bir mədəni həyatın
varlığına dəlalət edir. Keller, Yakubovski və Tolstov kimi arxeoloqlar bu
cəhəti qayət açıq bir şəkildə bildirmişlər
1
. Oğuzların mühüm bir qisminin
oturaq həyata keçmələrində ən mühüm amil onların müsəlmanlığı qəbul et-
məsidir. Onlar arasında islam dini yayıldıqca və qüvvətləndikcə oturaqlıq da
inkişaf etmişdir.
Göründüyü kimi, bu şəhərlərin mühüm bir qismi X əsrin ilk rübündə
oğuzların tabeliyində deyildi. Hər halda oğuzlar bu şəhərləri müsəlman ol-
duqdan sonra ələ keçirmişlər. Kaşğaridən başqa oğuzların şəhərləri olduğu-
nu bildirən digər bir müəllif də İdrisidir (əsərinin yazılma tarixi: 1154). İdri-
si yazır: «Oğuzların şəhərləri çoxdur, onlar cənuba və qərbə doğru uzanır»
2
.
Köçəri oğuzlar bu şəhərlərdə yaşayan oturaq eldaşlarına istehza ilə yatuq,
yəni «tənbəl» deyirdilər. Onların fikrincə, bu oturaq eldaşları vuruşmadan,
tənbəl-tənbəl şəhərlərdə yaşayırdılar
3
. Oğuz
şəhərlərinin çoxunda Mavəra-
ünnəhrin yerli ünsürləri də vardı, ki, oğuzlar onlara «sukak» deyirdilər
4
.
Monqol istilası əsnasında köçəri türkmənlərdən bir hissəsinin aşağı Sır-
Dərya boyunda yaşadıqları məlumdur
5
. Oturaq oğuzların köçəri eldaşlarının
siyasi fəaliyyətində və köçlərində o qədər iştirak etməyərək monqol istilası-
na qədər bu şəhərlərdə ömür sürdüklərini söyləmək mümkündür. Monqol is-
tilası nəticəsində bu şəhərlərin böyük əksəriyyəti və ya hamısı yaşamağa ya-
ramayacaq dərəcədə dağıntıya uğramışdı
6
. Bu şəhər, kənd və qəsəbələrdə
yaşayan oturaq oğuzlar necə oldular? Bu suala cavab vermək mümkündür:
onların bir qismi tələf oldu, bir qismi əsir alındı, qalanları isə Xorasana qaç-
dı. Monqol istilasının İrana yayılması nəticəsində Xorasana pənah gətirənlər
o vaxt təhlükəsiz ölkə olan Anadoluya gəldilər. Anadoluda köçərilər, şəhər-
lilər və kəndlilər arasında Xorasanla əlaqədar köç xatirələri əsrlərcə unudul-
mamış, dövrümüzə qədər gəlib çatmışdır. Şübhəsiz ki, buradakı Xorasan adı
ilə Türküstan da ifadə olunurdu.
1
Bax: Kitab ül-cümahir, s. 205; S.P.Tolstov. Qoroda quzov, s. 55-102.
2
S.P.Tolstov. Qoroda quzov, s. 55 və ardı.
3
Kilisli, III, s. II; Atalay, III, s. 14; [Ramiz Əskər, III, s. 21].
4
Kilisli, II, s. 191; Atalay, II, s. 287; [Ramiz Əskər, II, s. 282]. Bu sözün mənşəyi nədir?
5
Yenə orada.
6
«Biz bu ölkədə (Sır-Dərya boyu) çoxlu dağılmış
şəhərlər, yıxılmış kəndlər, tərk edilmiş
qəsəbələr gördük. Bu ölkədə adını bilmədiyim bir çay (Sır-Dərya), onun sahilində Yeni
Kənt, Barçin və Ornas (Əşnas) adlı
şəhərlər ilə adlarını bilmədiyim başqa şəhərlər vardır”.
(F.Con. II Karpinin Kuyuk xanın sarayına səfəri, 1245-1247, s. 14. Rubrukun səyahətnamə-
sinin əvvəlində, Rokhill nəşri).
FARUQ SÜMƏR
64
3. OĞUZLARIN İQTİSADİ HƏYATI
XI əsrin əvvəllərində əksəriyyəti köçəri həyat sürən oğuzların iqtisadi
fəaliyyətləri də bu yaşayışa uyğun olaraq əsasən heyvandarlıqla məhdudla-
şırdı. Bu səbəbdən onların sərvətləri qoyun sürülərindən, ilxılardan (at sürü-
lərindən), dəvələrdən, hətta «Hüdud-ül-aləm»ə görə
1
, sığırdan ibarət idi. At-
dan minik, dəvədən isə nəqliyyat vasitəsi kimi istifadə olunurdu. İbn Fəd-
lan
2
«türk dəvələri» sözü ilə bu gün Anadoluda «buxur» deyilən ikihürgüclü
dəvələri nəzərdə tutmuş olmalıdır. Yenə həmin müəllif bulğarların at əti ye-
diklərini qeyd edir, lakin oğuzlar haqqında belə bir söz demir. Oğuz sübaşı-
sı
*
Ətrəb ibn Fədlana və onun yoldaşlarına olduğu kimi, öz qohumları üçün
də qoyun kəsdirmişdi. Ancaq o, vəfat etmiş oğuzların atlarının yeyildiyini
qeyd edir. Digər tərəfdən, oğuz dastanları da oğuzların digər türk boyları ki-
mi at əti, hətta dəvə əti yediklərini göstərir. At ətini onlar bəlkə də adi vaxt-
larda deyil, müstəsna günlərdə yeyirdilər. Oğuzlar müsəlman olduqdan son-
ra isə at əti yeməkdən ümumiyyətlə vaz keçmişlər. Çünki daxil olduqları hə-
nəfi məzhəbi at əti yeməyi haram buyurmuşdu.
Oğuzlara qonşu müsəlman qövmləri arasında canlı bir ticarət fəaliyyəti-
nin mövcud olduğu görünür. Oğuz yurdundan keçən ən mühüm ticarət yolu
Xarəzmdən İdil bölgəsinə gedən yol idi. Coğrafiyaşünaslar yekdilliklə oğuz
tacirlərinin çox olduğunu yazırlar
3
. İbn Fədlan
4
beş min nəfərlik böyük bir
karvan içində oğuz yurdundan keçmişdi.
Oğuzlar sülh dövründə ticarət məqsədilə Xarəzmdəki Curcaniyə və Ba-
ratəgin
şəhərlərində, Mavəraünəhrdə isə Sabran şəhərinə gedirdilər
5
. Oğuz-
ların əsas ticarət malı qoyun idi. Xorasan və Mavəraünəhr camaatının ət eh-
tiyacını onlar və karluqlar ödəyirdilər
6
. Türk qoyunlarının Mavəraünnəhr və
Xorasan qoyunlarından fərqli bir cins olduğu bilinsə də
7
, onların əsas xüsu-
siyyətləri naməlumdur. Bundan başqa, oğuzların islam aləmində məşhur
olan türk keçəsi
8
satdıqları da ehtimal edilir
1
.
Oğuzlar isə islam ölkələrindən
əsas etibarilə toxuculuq məmulatları satın alırdılar.
1
S. 80, Minorski, s. 100.
2
Z.V.Toğan nəşri, s. 8; S. əd-Dehxan nəşri, s. 86.
*
Qədim türk dilində «sü» qoşun deməkdir. «Sübaşı» - sərkərdə mənasını verir (tərcüməçi).
3
İstəxri, s. 299: Hüdud ül-aləm, s. 118: Minorski, s. 119; İbn Hövkəl, s. 511; Əbu Düləf
oğuzların hind və Çinlə ticarət etdiyini bildirir ki, burada mübaliğə var (Yakut. Mücəm ül-
büldan. F.Vustenfeld nəşri. Leypsiq, 1868, III, s. 44, «Sin» maddəsi).
4
Z.V.Toğan nəşri, s. 14; S. əd-Dehxan nəşri, s. 98.
5
İstəxri, s. 299; İbn Hövkəl, s. 511; Hüdud-ül-aləm, s. 118; Minorski, s. 119.
6
İstəxri, s. 281, 288.
7
İmaməddin əl-İsfahani (Bundarinin ixtisarı). Hutsma nəşri, Leyden, 1889, s. 5,282. Türk-
cəyə tərcümə edəni K.Burslan. TTK, İstanbul, 1945, s.3, 253.
8
Yaqubi türklərin ən yaxşı keçə emal edən qövm olduğunu yazır (Kitab ül-buldan. Bağdad,
s. 60, Leyden, 1892, s. 295).