192
qalan və şahla yaxın qohum olan təkəli tayfasının başçısı Müseyib
xan Şərəfəddin oğlu əmirlərin arasında yox idi. Ona, əmirlərin
hücum edəcəyi təqdirdə şah ailəsi üzvlərini qorumaq tapşırığı
verilmişdi. Lakin o, bu vəzifəni yerinə yetirmək iqtidarında olmadı.
O, dəfələrlə yığıncağa gəlmək tələbi ilə öz həmtayfası mehmandar
Çələıbi bəyi onun yanına göndərmiş silahdaşlarının – qızılbaş
əmirlərinin çağırışı qarşısında dura bilmədi. Müseyib xan
“əmirlərin əleyhinə gedə bilmədi” və onlarla birləşdi
170
. İndi daha
şah ailəsinin taleyi əmirlərin əlində idi. Onlar saraya gələrək, öz
elçilərui vasitəsilə şaha bildirdilər ki, o, öz arvadının və onun
anasının dövlət işlərindən uzaqlaşdırılmasına mane olmamalıdır.
Əmirlər şaha çatdırdılar ki, onun arvadı dövlət işlərini qızılbaş
tayfa başçılarının iradəsi ilə hesablaşmadan, onun ziddinə idarə edir.
O, daim tayfa başçılarını təhqir etmiş, alçaltmış, rüsvay etmş, onları
düşmən saymış, hədələmişdir. Belə vəziyyətə daha dözmək olmaz.
Əmirlər yol vermək istəmidilər ki, qonşu dövlətlər qızılbaşların
hökmdar sülaləsində bir kişinin qalmadığı üçün hakimiyyət başında
qadının durduğunu düşünsünlər. Əmirlər iddia edirdilər ki, əgər şah
arvadı hakimiyyətdən kənar edilməzsə, dövlətin mənafeyinə böyük
ziyan dəyəcəkdir. Şah əmirlərin qəti tələbinə çox yumşaq və
güzəştli cavab verdi: əgər əmirlər şahın arvadının siyasi fəaliyyətini
məqsədə müvafiq saymırlarsa, o əmr edəcəkdir ki, arvadı bir daha
dövlət işlərinə qarışmasın. Əgər əmirlər ondan çəkinirlərsə, o, əmr
edər, arvadı Quma yola düşər və orada oğlu ilə qala bilər. Şah,
həmçinin arvadını öz vətənində yaşaması üçün Mazandarana da
göndərə bilər. Əgər bu təklif də əmirləri qane etməzsə, o taxt-
tacdan imtina edər və öz oğulları ilə birlikdə geriyə - Şiraza yola
düşər. Qoy qızılbaşlar kimi istəyirlərsə, onu da özlərinə şah
seçsinlər. Həm də seyid qızı olan “günahsız” arvadının
öldürülməsinə isə o razılıq vermir
171
. Şah arvadı isə heç də əri kimi
güzəştə getmək fikrində deyildi. İskəndər bəy Münşinin sözlərinə
görə, həyatı üçün təhlükəli olan anda Məhdi Ülya nadir
193
soyuqqanlılıq və dəyanət göstərdi. O, vəziri Mir Qəvaməddin
Hüseyn Şirazinin qorçilərə qızıl paylamaqlaəmirlərin arasına
təfriqə salmaq təklifini özü üçün həqarətli sayaraq qəzəblə rədd etdi.
Şah arvadının barışmaz və qətiyyətli olduğunu bilən əmirlər başa
düşdülər ki, o heç bir vəchlə hakimiyyətdən imtina etməyəcəkdir və
bu məsələ ilə bağlı şahın verdiyi vədlər əslində həyata keçirilə
bilməz. Onlar yubanmadan fəaliyyətə başlamağı qərara aldılar. Bu
“rəzil iş” Şeyxavənd nəslindən Sədrəddin xan Səfəviyə, Həsən Əli
bəy Əlkəsən oğlu Zülqədərə və şahın qohumu İmamqulu Mirzə
Mosulluya həvalə edildi. Onlar “nəzakətsizliklə” şah
hərəmxanasına oxuldular və Məhdi Ülyanı boğub öldürdülər.
İskəndər bəy Münşinin sözlərinə görə, sonra onlar şah arvadının
anasının – bir neçə qohumu ilə Mazandarana gəlmiş və ömrünün
qalan günlərini hərəmxanada keçirən “qoca xeyirxah və mömin”
qadının mənzilinə yollandılar. Şah arvadının anasının, eləcə də
onun qohumlarının və Mazandaran əyanlarının başqa
nümayəndələrinin taleyi də eyni cür oldu. Onların bütün əmlakı
qarət edildi
172
. Şah arvadı öldürüldükdən sonra paytaxtda iğtişaşlar
baş verdi: bütün gün ərzində qara camaat (əmmə) küçələrdə,
meydanlarda mazandaranlıları saxlayır və onları soyurdular. Şah
arvadının Mir Qəvaməddin Hüseyn, Mövlana Əfzəl Münəccim
Qəzvini kimi ən yaxın tərəfdarları və müşavirləri saraydan
çıxarıldılar. Mir Qəvaməddin Hüseyn Şirazi böyük ödənc hesabına
həyatını qoruyub doğma Şiraza qayıtdı. Qanlı 1579-cu il 26 iyul
günündə öz həyatları üçün narahat olan digər taciklər kimi Mirzə
Salman da özünün əvvəlki vəzir vəzifəsində saxlandı. İki-üç
gündən sonra qızılbaş əmirləri saraya gəldilər və üləmaların,
müctəhidlərin qarşısında onlardan hər biri “əlli bir and” içərək söz
verdi ki, Məhəmməd nə qədər sağdır, şah taxtında başqa bir adamı
görmək istəmirlər. O öldükdən sonra isə onun böyük oğlu və varisi
Həmzə Mirzə şah olacaqdır. Andın mətni müctəhidlərin və
üləmaların möhürü ilə təsdiqləndi. Andın mətni öz arvadının ölümü
194
faktı ilə barışmaqdan başqa çarəsi qalmayan şaha təqdim edildi
173
.
Məhəmməd xan Türkman yenidən Kaşan hakimi təyin olundu.
Qızılbaş əmirləri öz istəklərinə çatdılar. Onlar əslində yenidən
dövlətin tam hakimiyyət sahibləri oldular.
Krım tatarlarının Şirvana və Qarabağa basqını
Şirvanın yeni hakimi Osman paşanı Dərbənddən çıxarmaq
üçün təsirli tədbirlər gördü. Onun təzyiqi altında Şabranı və
Məskuru (Müşkürü) yenidən ələ keçirmiş türklər, Dərbəndə geri
çəkilməyə məcbur oldular. Osman paşa qızılbaşlara qarşı iki dəfə
qoşun göndərdi, lakin onlar Məhəmməd Xəlifə Zülqədər tərəfindən
darmadağın edildilər. Türklərin bu uğursuzluqları qaytaqlıları
onların əleyhinə qaldırdı. Osman paşa qaytaq usmisini (hakimini)
tabe etmək üçün hətta onun Başlıdakı iqamətgahına yürüş təşkil
etdi. Qaytaqlılar əvvəlcə top-tüfəng atəşlərinə davam gətirməyərək
dağlara geri çəkildilər. Lakin qüvvə toplayıb türkləri geri
çəkilməyə məcbur etdilər. Xəzər sahili boyunca Dərbəndə doğru
geri çəkilən türklər yenidən qaytaqlıların pusqusuna düşərək böyük
itki verdilər. B.Kütükoğlunun göstərdiyi kimi, Osman paşanın bu
yürüşü qızılbaş hakimi Məhəmməd Xəlifə Zülqədərlə Qaytaq
usmisi və Təbəsaran hakimi Məsud bəyin yaxınlaşmasını,
Dərbənddə olan Osman paşa üzərinə birgə hücum haqqında razılığa
gəlməsini mümkün etdi
174
. Lakin Şimali Qafqazdan Krım
tatarlarının iri qüvvələrinin Dərbəndə yürüşü buna mane oldu.
Krım xanlığı Azərbaycana münasibətdə işğalçılıq
planlarından imtina etməmişdi. İlk vaxtlar Səfəvilər sarayında əsir
olan Adil Gireyə hər cür diqqət və iltifat göstərilirdi. Əsirlikdən
azad edilmiş bir dəstə tatar onun məiyyətinə verilmiş, onu mühafizə
Dostları ilə paylaş: |