916
NURAY
ƏLİYEVA
Ədəbiyyat
1.
Azərbaycan dilinin Naxçıvan qrupu dialekt və şivələri. Bakı: Azərb. SSR
EA nəşriyyatı, 1962, 326 s.
2.
Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti. Ankara: Kılıçaslan Matbaacılık,
1999, 661 s.
3.
Ercilasun A. Kars ili ağızları. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları, 2002,
385 s.
4.
Əzizov E. Azərbaycan dilinin tarixi dialektologiyası. Bakı, Bakı Univer-
siteti nəşriyyatı, 1999, 354 s.
5.
Kitabi-Dədə Qorqud. Bakı: Yazı nəşriyyatı, 1988, 263 s.
6.
Quliyev
Ə.A. Doğu Anadolu ağızları ile Nahçıvan ağızları arasında
etkileşim meseleleri. Türkiye Türkcesi ağız araştırmaları çalıştayı, 25-30
mart Şanlıurfa, 2008, s. 71-74.
7.
Şirəliyev M. Azərbaycan dialektologiyasının əsasları. Bakı: Şərq-Qərb,
2008, 415 s.
NAXÇIVAN AZ
ƏRBAYCAN ATABƏYLƏR DÖVLƏTİNIN
M
ƏRKƏZLƏRİNDƏN BİRİ KİMİ
İsmayıl HACIYEV
*
Özet
Məqalədə ilk əvvəl Səlcuq imperiyasının yaranmasının Azərbaycanın si-
yasi həyatına göstərdiyi təsirdən, Naxçıvanın bu imperiyanın tərkibinə daxil
edilməsindən, Alp Arslanın Naxçıvana yiyələnməsindən, Naxçıvan şahlığının
süqutundan, səlcuq əmirinin Naxçıvana hakim təyin edilməsindən, Naxçıva-
nın iqta hüququnda Toğrul bəyə verilməsindən bəhs edilir.
Aydın olur ki, ilk səlcuq hücumları dövründən başlayaraq Naxçıvan
səlcuq əmirlərinin iqamətgahı olub. Səlcuq sultanlarından I Məlikşah,
Məhəmməd Tapar, Məsud, Toğrul bu mühüm bölgədə fəaliyyət göstərmiş,
Möminə xatın və oğlu Arslan şah Naxçıvanda yaşamışlar.
Naxçıvanın rol və nüfuzu Şəmsəddin Eldənizin dövründə daha da artmış,
onu öz mülklərinə birləşdirmiş, iqamətgahını Naxçıvana köçürmüşdür. 1146-
cı ildən Naxçıvan şəhəri və vilayəti Eldəniz nəslinin irsi iqtasına çevrilir.
Naxçıvan şəhəri səlcuq əmirlərinin əsas iqamətgahlarından biri idi. Şəmsəddin
Eldəniz ailəsi və övladları ilə birlikdə Naxçıvanda yaşayır. Naxçıvan vilayəti
divan əl-xassə və ya divan əl-əla adlanan Ali divana tabe idi. Naxçıvan şəhəri
bir müddət Eldənizlərin paytaxtı olmuş və XII əsrin 70-ci illərindən (1175-ci
ildən) mərkəzi şəhər kimi fəaliyyət göstərmişdir.
Yekun olaraq onu qeyd etməliyik ki, Eldəniz nəslinin şəxsi mülki statu-
sunu saxlayan Naxçıvan siyasi-mədəni mərkəz və strateji mövqe kimi
əhəmiyyətini itirməmişdir.
Açar Sözlər: Səlcuq imperiyası, Azərbaycan atabəyləri, Arran, Naxçı-
van, Şəmsəddin Eldəniz, Məhəmməd Cahan Pəhləvan
*
AMEA Naxçıvan Bölməsi, ismayil_haciyev@yahoo.com
918
İSMAYIL HACIYEV
НАХЧЫВАН КАК ОДИН ИЗ ЦЕНТРОВ АЗЕРБАЙДЖАНСКОГО
ГОСУДАРСТВА АТАБЕКОВ
В статье, в первую очередь, рассказывается о влиянии
государства Сельджуков на политическую жизнь Азербайджана, о
вхождении Нахчывана в состав этой империи, о завоевании
Нахчывана Альп Арсланом, о падении нахчыванского шахства, о
назначении сельджукского эмира правителем Нахчывана, о
передаче Нахчывана по праву игта Тогрул беку.
Становиться ясно, что начиная с первых нашествий
сельджуков, Нахчыван превратился в резиденцию сельджукских
эмиров. Деятельность сельджукских султанов Меликшаха,
Мухаммед Тапара, Масуда, Тогрула проходила в этом важном
регионе, Момине хатын и её сын Арслан шах жили в Нахчыване.
Роль и влияние Нахчывана выросли в период правления
Шемседдина Эльдениза, который присоединил Нахчыван к своим
владениями и перенёс сюда свою резиденцию. С 1146-го года город
и область Нахчыван превратился в наследственную игту
Эльденизов. Город Нахчыван стал одной из основных резиденций
сельджукских эмиров. Шемседдин Эльдениз вместе с семьей и
детьми жил в Нахчыване. Нахчыванская область подчинялась
Верховному дивану, называемому диван аль-хассе или диван аль-
ела. Город Нахчыван некоторое время был столицей Эльденизов и
с 70-х годов века (с1175-го года) действовал как центральный город.
В конце надо отметить, что Нахчыван , сохранивший статус
наследственного владения Эльденизов, не потерял свою
стратегическую важность как политико-культурного центра.
Ключевые Слова: империя Сельджуков, Азербайджанские
атабеки, Арран, Нахчыван, Шемседдин Эльдениз, Магомед Джахан
Пехлеван
NAXÇIVAN AZ
ƏRBAYCAN ATABƏYLƏR DÖVLƏTİNIN
M
ƏRKƏZLƏRİNDƏN BİRİ KİMİ
919
Səlcuq imperiyasının təşəkkülü və yaranması Azərbaycanın siyasi həya-
tına da ciddi təsir göstərmişdi. Azərbaycanda mövcud olan siyasi pərakəndəlik
aradan qaldırılmış, Azərbaycan torpaqları, o cümlədən Naxçıvan Səlcuq im-
periyasının tərkibinə daxil edilmişdi. Səlcuq-oğuz türkləri 1018-1021-ci
illərdə Araz çayını keçərək cənub istiqamətində Arran torpaqlarına daxil ol-
muş, Naxçıvan, sonra isə Dəbil şəhərlərini tutmuşdular. 30-cu illərin
əvvəllərində Qəznəvilərin təqibindən qurtarmağa çalışan təqribən iki min
oğuz ailəsi Rəvvadilərin Cənubi Azərbaycandakı mülklərinə gəlmişdilər.
Xorasanda qalan oğuzlar isə Qəznəvilərə qarşı mübarizəni davam etdirmişdi
[3, s. 350]. Azərbaycan oğuzları sözsüz ki, bu mübarizəyə fəal köməklik
göstərmiş, sonrakı tarixi hadisələr zamanı isə onların Azərbaycanda möh-
kəmlənməsinə çalışmışdır.
Səlcuq imperiyasının əsasını Toğrul bəy (1038-1063) qoymuşdur. Toğrul
bəyin zamanında Azərbaycan da ələ keçirildi. İbn əl-
Əsir yazır ki, hicri 446-
cı ildə (1054/55) Toğrul bəy Azərbaycana hərəkət edərək Təbrizə gəldi. O
vaxt Təbrizin hakimi olan
Əmir Əbu Mənsur Vəhsudan ibn Məhəmməd Rəv-
vadi Toğrul bəyə tabe olduğunu bildirdi, adına xütbələr oxutdurdu və sikkələr
üzərində zərb etdirdi, hədiyyələr göndərərək qəlbini ələ aldı və oğlunu girov
olaraq onun yanına göndərdi” [6, s. 223].
Toğrul bəy buradan Naxçıvana yollandı və Naxçıvanşah
Əbu Düləfin
səlcuqiləri süzeren (vassal) kimi tanımasına nail oldu. İkinci səlcuq sultanı
Alp Arslan (1063-1072) Azərbaycanda təsir gücünü artırmaq ucun Cənubi
Qafqaza yürüş etdi [3, s. 391]. Alp Arslan Səlcuq sultanı olduğu illərdə ilk
səfəri Təbriz-Mərənd yolu ilə Naxçıvan bölgəsinə oldu. O, 1064-cü ildə
Naxçıvana yiyələndi və burada xüsusi iqamətgah tikdirdi [10, s. 105].
Alp Arslan Naxçıvanda olarkən özünü orduya və ölkəyə tanıtmaq ucun
14 yaşlı oğlu Məlikşahı vəliəhd elan etdi və ordunun bir hissəsini onun ixtiya-
rına verdi. Baş vəzir Nizamülmülk və Gəncə-Dvin hakimi əmir Şavur da or-
dusu ilə birlikdə şahzadəyə yardım göstərdi. Alp Arslan oğlu Məlikşahı və
vəziri Nizamülmülkü öz yerində qoyub şəhəri tərk etdi. Məlikşah və Nizamül-
mülk Naxçıvanda olan müddət ərzində bir sıra qalaları, o cümlədən Sərmari,
Kulp-Tuzluca qalalarını fəth edib, Naxçıvan əmirinin sərəncamına verdilər.
Az sonra onlar da Naxçıvanı tərk etməli oldular. Buradan məlum olur ki,
Dostları ilə paylaş: |