NAXÇIVAN AZ
ƏRBAYCAN ATABƏYLƏR DÖVLƏTİNIN
M
ƏRKƏZLƏRİNDƏN BİRİ KİMİ
923
nırdı. O, Azərbaycan, Arran, Şirvan, Cibəl, Həmədan, Gilan, Mazandaran, İs-
fahan və Rey vilayətlərinin sahibi idi. Eldənizin vassalları olan Mosul, Kirman
və Fars atabəyləri, Şirvan, Xuzistan, Xilat,
Ərzən ər-Rum və Marağa hakimləri
onun adını xütbələrdə çəkir, adına pul kəsdirirdilər [3, s. 406; 6, s. 119]. Azər-
baycan Atabəyləri – Eldənizlər dövləti o vaxta qədər Azərbaycanda yaranan
bütün feodal dövlətlərdən hərbi-siyasi və iqtisadi baxımdan ən güclüsü olmuş-
dur. Bu dövlət Azərbaycanda məhsuldar qüvvələrin inkişafının və onun da-
vamı olaraq feodal istehsal üsulunun tam hakim mövqeyə keçməsinin nəticəsi
idi. Tədqiqatçılar Azərbaycan Eldənizlər dövlətinin və onu idarə edən sü-
lalənin tarixini təşəkkül (1136-1160), çiçəklənmə (1161-1191) və tənəzzül
(1191-1225) dövrünə bölürlər. Birinci və ikinci dövrlərdə əldə edilən nai-
liyyətlər Eldənizin və oğlanlarının adı ilə bağlıdır. İraq Səlcuq sultanı Arslan
şahın iqamətgahı olan Həmədan Azərbaycan Atabəylər dövlətinə başçılıq
edən Şəmsəddin Eldənizin əsas şəhəri, dövlətin paytaxtı olur. Bununla belə,
özünün ilkin paytaxt və Eldəniz nəslinin şəxsi mülki statusunu saxlayan
Naxçıvan siyasi-mədəni mərkəz və strateji mövqe kimi əhəmiyyətini itirmədi.
Məlumdur ki, Naxçıvan şəhəri bir müddət Eldənizlərin paytaxtı olmuş və XII
əsrin 70-ci illərindən mərkəzi şəhər kimi fəaliyyət göstərmişdi. Bu zaman
Atabəylərin xəzinəsi həmişə atabəyin olduğu yerdə saxlanılır, əsas xəzinə isə
Naxçıvan yaxınlığındakı
Əlincə qalasında mühafizə olunurdu. Şəmsəddin
Eldənizin hakimiyyəti dövründən dövlətin bütün gəlirləri burada toplanırdı
[10, s. 7]. Şəmsəddin Eldənizin oğlu Məhəmməd Cahan Pəhləvanın dövründə
(1174-1186) paytaxt Naxçıvandan Həmədana (1175), sonra isə Təbrizə kö-
çürülür. Bununla belə, Şəmsəddin Eldəniz vaxtaşırı Naxçıvanda olur, ölkəni
buradan da idarə edirdi. Mənbələrdən bu da məlumdur ki, Sultanın anası və
atabəyin arvadı olan Möminə xatının əsas iqamətgahı Naxçıvan şəhəri olmuş-
dur. Şəmsəddin Eldənizin hakimiyyəti illərində Azərbaycan Atabəyləri döv-
lətinin bir sıra əraziləri və şəhərləri qonşu gürcülərin intensiv xarakter daşıyan
hücumlarına məruz qalırdı. Gürcü çarı III Georgi 1161-ci ilin yayında 30 min
nəfərlik qoşunla Gəncəyə və Dəbil şəhərinə soxulub oranı qarət etdi [2, s.
313]. Gürcü hakiminin bu vəhşi hərəkətinə cavab olaraq Atabəy Eldəniz 1163-
cü ilin yanvarında vassalları ilə birlikdə Gürcüstana hücum edərək xeyli adam
öldürdü, əsir götürdü və hərbi qənimət ələ keçirdi. Bu məğlubiyyətin acı
nəticələrindən ibrət dərsi almayan gürcü çarı 1164 və 1166-cı illərdə yenidən
Azərbaycana hücumlar etmiş, Gəncəyə gəlmiş, qətlə və talana başlamışdı [2,
s. 313]. Eldənizlər hər dəfə gürcülərin hücumlarını daha ağır zərbələrlə dəf
924
İSMAYIL HACIYEV
etmişlər. 1174-cü ildə gürcü qoşunları Naxçıvana hücum etdi. Gürcü qoşun-
larını geri oturdan Şəmsəddin Eldəniz Ağşəhər qalasını ələ keçirdi və Naxçı-
vana qayıtdı [4, s. 64]. Gürcü qoşunları 1174-cü ildə Aniyə, 1175-ci ildə isə
Dvinə hücum etdilər. Atabəy Eldənizin rəhbərliyi ilə gürcü qoşunları ağır
məğlubiyyətə düçar edildi, “car III Georgi güc-bəla ilə əsir düşməkdən qur-
tardı, abxazlar darmadağın edildi, müsəlmanlar elə bir qələbə çaldı ki, beləsini
kimsə xatırlaya bilmirdi” [4, s. 66]. 1175-ci ilin noyabrında Şəmsəddin
Eldənizin arvadı və Səlcuqlu tarixinin ən məşhur xatınlarından olan Möminə
xatın Naxçıvanda vəfat etdi. Dövlətin təşəkkül və ilkin inkişaf mərhələsində
mühüm rol oynayan, siyasi həyatında fəal iştirak edən bu qadın İraq sultanlı-
ğının başçısı olmuş, böyük oğlu Arslan şahla atabəy Şəmsəddin arasında mü-
nasibətlərin tənzimlənməsinə nail ola bilmişdi [11, s. 102]. Möminə xatının
oğluna müraciətində bu cəhətlər özünü göstərir: “Fikir vermə! Bu adam
(Eldəniz – İ.H.) öz həyatını təhlükə altına qoyub, dəfələrlə amansız döyüşlərə
atılıb. Bundan başqa, səni sultan edənədək özünün ən əziz malından keçib,
neçə qulamını və adamını ölümə göndərib. Səndən də yaşca böyük, nə qədər
səlcuqlar var ki, həbsxanalardadır, dara düşüblər. Yerlərindən hərəkət edə
bilsəydilər, muradlarına çatardılar. Ancaq edə bilmirlər. Sən isə sultanlıq
taxtındasan, o və onun hər iki oğlu sənin xidmətində və sənin əlinin altındadır.
Sənin düşmənlərinlə döyüşür, sənin rəqiblərinə qalib gəlirlər. Sənin canın bü-
tün bunlardan azaddır. Atabəy nə qərar qəbul etsə - bağışlasa və ya əlindən
tutub alsa, bunlar sənin dövlətinin möhkəmlənməsi, hakimiyyətinin davamlı
olması üçündür. Qoy onun əməlləri səni sıxmasın, onun tədbirləri səni da-
rıxdırmasın: axı o, sənin məmlükündür” [11, s. 102]. Azərbaycan Atabəyləri
dövlətinin siyasi həyatında mühüm rol oynayan, bu ağıllı qadın Naxçıvanda
torpağa tapşırıldı. Atabəy Eldəniz onun qəbri üzərində məqbərə tikdirməyə
başladı. Lakin Möminə xatından bir ay sonra, zəmanəsinin böyük siyasi
xadimi, Azərbaycan Atabəyləri dövlətinin yaradıcısı, bu dövlətin, eləcə də
Naxçıvanın ictimai-siyasi həyatında mühüm rol oynamış Şəmsəddin Eldəni-
zin özü də vəfat etdi [8, s. 49]. Məqbərənin tikintisi Atabəy Cahan Pəhləvanın
vaxtında başa çatdırıldı. Türbənin uca gövdəsini yuxarıda qapayan yazı qur-
şağında – abidənin baş kitabəsində yazılmışdır: “...Bu məqbərəni dünyanın
elmli adil məliki, böyük qalib Şəmsəddin Nüsrət əl-islam və vəl-müslimin Ca-
han Pəhləvan atabəy
Əbu Cəfər Məhəmməd ibn Atabəy Eldəniz... dünyanın
və dinin cəlalı, islamın və müsəlmanların namusu Mominə xatının xatirinə
tikməyi əmr etdi!..” Baştağ çərçivəsinin üstündə abidənin tikilmə tarixinin