sonra Mücahidəddin Bəhruz bu iki qardaşdan İraqı tərk etmələrini tələb etmişdi.
Qardaşlar uzun zamandan bəri dostluq etdikləri atabəy Nurəddin Mahmud Zənginin
(1146-1174) yanına gedərək onun ordusunda xidmət etməyə başlamışdılar. 1099-cu ildə
Fatimilər Qüds şəhərini müdafiə edə bilməyərək səlibçilərə təslim etmişdilər. Buna
baxmayaraq səlibçilərlə Fatimilər arasındakı müharibələr davam etmişdi. Səlibçilər
qarşısında aciz qalan Fatimilər Mosul atabəyi Nurəddin Mahmud Zəngidən kömək
istəmişdilər. O, da öz komandanlarından Əsirəddin Şirkuhu ordu ilə Misirə
göndərmişdi. Qardaşı oğlu Səlahəddin Yusiflə birlikdə Misirə gələn Əsirəddin Şirkuh
Fatimi hökmdarının vəziri olmuş, lakin bir müddət sonra ölmüşdü. Onun yerinə keçən
Səlahəddin Yusif gözlənilmədən 1171-ci ildə Fatimi dövlətinin varlığına son qoyaq
xütbəni Abbasi xəlifəsinin adına oxutmuş və Misirdə Əyyubilər dövlətinin təməlini
qoymuşdu. Səlahəddin Əyyubi (1174-1193) nizam-intizamlı, möhkəm ordu qurmuşdu.
Səlahəddin Əyyubi 5 iyul 1187-ci ildə Fələstindəki Təbəriyyə gölü sahilindəki Xuttin
kəndi yaxınlığında Qüds səlibçi krallığının ordusunu ağır məğlubiyyətə uğratmışdı.
Xuttin döyüşündə səlibçilərin demək olar ki, hamısı məhv edilmişdi. Bu döyüşdən
sonra hərbi qüvvəsindən məhrum olan Qüds krallığı da aradan qaldırıldı və Qüds 88
illik işğaldan sonra azad edildi. Qüdsün azad olunması Avropanın xristian krallarını
hərəkətə gətirmişdi. Alman imperatoru Fridrix Barbarossa, ingilis kralı ‚şir ürəkli‛
ləqəbli Riçard
133
, Fransa kralı Filip Avqust 1189-cu ildə birləşmiş orduları ilə yaxın şərqə
yürüş etmişdilər. Səlibçilər Fələstindəki Əkkə qalası yaxınlığında sahilə çıxıb qalanı
zəbt etmişdilər. Lakin Səlahəddin Əyyubinin ordusu qarşısında məğlubiyyətə
uğrayaraq sülh müqaviləsi bağlamağa məcbur olmuşdular
134
.
Əbhər Zəncan vilayətində, Zəncan şəhərindən 87 km cənubda yerləşən qədim
Azərbaycan şəhəridir. Orta əsr ərəbdilli coğrafi mənbələrdə Zəncan bəzən Cibal bəzən
də Azərbaycan şəhəri kimi göstərilmişdir. Cəmaləddin əl-Himyəri öz əsərində
Zəncanın Azərbaycanın vilayətlərindən biri olduğunu qeyd edir
135
. Yaqut əl-Həməvi
Əbhərin Zəncan, Qəzvin və Həmədan arasında yerləşən məşhur şəhər olduğunu yazır.
133
Krallarını məğlub etməsinə baxmayaraq ingilislər 1953-cü ildə istehsalına başladıqları zirehli hərbi texnikaya
‚Saladin‛, yəni Səlahəddin adını vermişdilər.
134
İBNü’l-ƏSİR, Kamil fi’t-Tarix, C. XI, s. 278-280, 422-424, 431-436; İBN ŞƏDDAD, Sirət, s. 1-3.
135
Cəmaləddin Abdullah Təyyib İbn Abdullah İbn Əhməd əl-HİMYƏRİ, Nisbə ilə’l-Məvazi’ və’l-Büldan, C. I, s. 368,
Beyrut (trz).
[
ٕاعٗىُا
....
ٕاع٤تنلأ ْ٤ِهئ ٖٓ كِت
]
Müəllif şəhərin adının izahını verərkən bəzilərinin ‚Əbhər‛ sözünün farsca su
uzunqulağı mənasını ifadə etdiyini dediklərini yazır
136
. Lakin deyə bilərik ki, Yaqut əl-
Həməvi yanılmışdır. Çünki su uzunqulağı mənasını ifadə etməsi üçün bu bu söz
‚Əbhər‛
[
هٜتأ
]
deyil ‚Abxər‛
[
هفتآ
]
olmalıdır. Göründüyü kimi bu iki sözün həm
tələffüzü, həm də yazılışı fərqlidir. Hüdudü’l-Aləmdə bu şəhərin adını Əvhər
[
هٛٝأ
]
kimi
yazımışdır
137
. ‚Əbhər‛ ərəb dilindəki ‚bəhr‛-dəniz
[
هٜت
]
sözünün cəm formasıdır və
hərfi tərcüməsi ‚dənizlər‛dir. Şəmsəddin əd-Diməşqi Zəncan və Əbhərin Azərbaycanın
şəhərləri olduğunu qeyd edir
138
. Səm’ani Əbhərin Zəncan şəhərindən qərbdə
yerləşdiyini və buradan maliki məzhəbinə mənsub çox sayıda mühəddis, sufi və ədibin
çıxdığını yazır
139
. Əcaibü’d-Dünya müəllifi Əbhər yaxınlığında Heydəriyyə adlı möhkəm
bir qala olduğunu, lakin Xarəzmşah Təkişin Eldənizlilərlə müharibəsi vaxtı bu
qalanının dağıldıldığını yazır
140
. Həqiqətən irəlidə kitabın bioqrafiyalar qismində də
görcəyimizi kimi Əbhər şəhərində yetişmiş alimlərin, daha dəqiq desək Əbhər
əhalisinin böyük əksəriyyəti maliki məzhəbində olmuşdular. Halbuki maliki məzhəbi
əsasən şimali Afrika və İspaniya müsəlmanları arasında yayılmışdı.
IX-XI əsr müəllifləinin əsərlərində Əhərin adına rast gəlinməsə də XII əsrdən etibarən
səyyah və coğrafiyaşünaslar bu kiçik Azərbaycan şəhir haqqında məlumat verirlər.
Yaqut əl-Həməvinin qeydlərindən XIII əsrin əvvəllərində Əhərin kiçik olmaqla yanaşı
abadlıq və bolluq içində bir şəhər olduğunu öyrənirik. O, Əhərin Təbrizlə Ərdəbil
arasında olduğunu, Vəravi (indiki Meşkin) şəhərinə isə buradan iki günlük yol
olduğunu qeyd edir. Yaqut əl-Həməvi bu şəhərin İbn Bişikan adlı əmir tərəfindən idarə
olunduğunu yazır
141
. Bu şəxsin adı əslində İbn Piştəkindir. ‚Piştəkin‛ adı, həmçinin
Əhər və ətraf vilayətlər haqqında irəlidə, Hacib Fəxrəddin Cəbrayıl Əhəri barəsində
məlumat verərkən ətraflı söz açacağıq. Həmidullah Müstəvfi Əhərin soyuq iqlimli, su
quyuları və kəhrizlərə malik kiçik şəhər olduğunu yazır. Müəllif şəhər əhalisinin şafi’i
136
YAQUT əl-HƏMƏVİ, Mu’cəmü’l-Büldan, C. I, s. 47.
137
Hüdudü’l-Aləm, s. 108.
138
Şəmsəddin Əbu Abdullah Muhəmməd əl-Ənsari əd-DİMƏŞQİ, Nuxbətü’d-Dəhr fi Əcaibü’l-Bərr və’l-Bəhr, (Nşr. A.
Mehren), s. 184, Leipzig 1923.
[
ٕاع٤تنلا قلات ٠ِت أّٓ أػٝ ٕاعٗو ٝ هٜتاٝ
]
139
SƏM’ANİ, Katibü’l-Ənsab, C. I, s. 47.
[
ءاتقلأاٝ ح٤كٞصُاٝ ٖ٤شكؽُٔاٝ ح٤ٌُأُا ءاٜولُا ٖٓ جه٤صً حػأظ اٜ٘ٓ ضهـ ،ٕاعٗو ٖٓ بهوُات جكِت ٢ٛٝ هٜتأ
]
140
ANONİM,
Əcaibü’d-Dünya, (Trc. L. Smirnova), s. 180, Moskva 1993.
141
YAQUT əl-HƏMƏVİ,
Mu’cəmü’l-Büldan, C. I, s. 296.