Moğol hücumu vaxtı Marağa tamamilə dağıldılmış, əhalisi qılıcdan keçirilimişdi.
Moğolların Marağaya ilk hücumu 30 mart 1221-ci ildə baş vermişdi. Şəhər xalqının
inadla müqavimət göstərməsinə baxmayaraq moğollar Marağanı alıb dəhşətli qətliam
törətmişdilər. Onlar aldıqları əsirləri ‚moğollar getdilər‛ deyə bağırmağa məcbur
edərək gizlənənləri də ortaya çıxarmış və qətlə yetirmişdilər. Beləcə Marağa əhalisinin
edmək olar ki, hamısı öldürülmüşdü. Moğollar daşıya bildikləri malları talan etmiş,
apara bilmədiklərini isə oda vermişdilər
172
.
Həmidullah Qəzvini Marağanın əvvələr Azərbaycanın paytaxtı olduğunu, indi (XIV
əsr) isə öz yerini Təbrizə buraxdığını qeyd edir
173
. Müəllif həmçinin yazır: ‚Buranın
əhalisi türk irqinə bənzər ağbənizdir. Əksəriyyəti hənəfi məzhəbinə mənsubdur. Onlar
ərəb dili ilə qarışmış pəhləvi (azəri-E.N) dilində danışırlar‛
174
. Həmidullah Qəzvini
Marağa ətrafında dənli bitkilər, pambıq, üzüm və s. meyvələrin yetişdirildiyini, Marağa
şəhəri və vilayətindən dövlət xəzinəsinə illik 255.500 dinar vergi daxil olduğunu yazır.
Müəllif həmçinin Nəsrəddin Tusinin Hülagü xanın dəstəyi ilə Marağada inşa etdirdiyi
rəsədxanadan da bəhs edir
175
.
Yaqut əl-Həməvi qədim yunan coğrafiyaşünası Ptolomeyin (II əsr) Mərənd haqqında
məlumat verərək bu şəhərin uzunluq və en dairələrini qeyd etdiyini bildirir. O,
həmçinin yazır ki, Mərənd Azərbaycanın məşhur şəhərlərindəndir və Təbrizlə arasında
iki günlük məsafə var
176
. İbn Xordadbeh Təbriz ilə Mərəndə arasında 10 fərsəx (56,85
km) məsafə olduğunu yazır
177
. Əhməd əl-Bəlazuri (IX əsr) Mərəndin kiçik bir kənd
olduğunu, gəlmə yəmənli ərəblərdən Əbu Bəis əl-Əzdinin orada məskunlaşdığını,
orada möhkəm divarları olan qala tikdirdiyini, bu yerlərdə ondan sonra oğlu Bəisin və
onun oğlu Muhəmməd ibn Bəisin hakim olduqlarını qeyd edir
178
. Muhəmməd ibn Bəis
həmçinin Təbriz və Şahi qalalarının da sahibi idi
179
. IX əsrin birinci yarısında xürrəmi
üsyanı davam edərkən Muhəmməd ibn Bəis sahib olduğu qala və istehkamları Babəkə
172
İBNü’l-ƏSİR, Kamil fi’t-Tarix, C. XII, s. 332-333.
173
Həmidullah Mustəvfi QƏZVİNİ, Nüzhətü’l-Qülub, (Trc. G. Le Strange), s. 78, London 1919.
174
Həmin əsər, s. 88.
175
Yəni orada.
176
YAQUT əl-HƏMƏVİ, Mu’cəmü’l-Büldan, C. VI, s. 176.
177
Məsalikü’l-Məmalik, s. 68.
178
BƏLAZURİ, Fütuhü’l-Büldan, s. 462.
179
Seyidağa ONULLAHİ, XIII-XVII Əsrlərdə Təbriz Şəhəri, s. 41, Bakı 1982.
təslim etmişdi. Lakin Abbasilərin xürrəmi üsyanını yatırmaqda əzmli olduğunu görüb
müttəfiqi Babəkdən ayrılmış və yenidən xilafətin xidmətinə daxil olmuşdu
180
. XIII əsrin
əvvəllərində Azərbaycanda olmuş Yaqut əl-Həməvi yazır ki, indi Mərəndin
xarabalıqları qalıb və gürcülər Azərbaycana hücum etdikləri vaxt bu şəhərin əhalisini
əsir apardıqları üçün indi orada heç kim yaşamır
181
. Belə məlum olur ki, Mərənd bu
hücumdan sonra uzun müddət yarıdağılmış vəziyyətdə qalmışdır. Çünki Həmidullah
Qəzvini (XIV əsr) Mərəndin böyük şəhər olduğunu, onun qala divarlarının
uzunluğunun 8000 addım (6,43 km) olduğunu, lakin indi bu divarların sadəcə yarısının
dağılmadan qaldığını yazır. O, həmçinin qeyd edir ki, Mərənd ətrafında 60 kənd var.
Mərənd torpaqlarının məhsuldar olduğunu yazan müəllif qeyd edir ki, burada pambıq,
üzüm, qaysı və heyva becərilir. Kəndləri ilə birlikdə Mərəndin Elxanilərin xəzinəsinə
verdiyi illik verginin miqdarı 24 min dinar olmuşdu
182
.
Miyanə şəhərində, irəlidə görəcəyimiz kimi, bir çox azərbaycanlı alim yetişmişdir. Bu
şəxslər ‚Miyanəci‛ nisbəsi ilə tanındıqları üçün, bir çox hallarda, yanlışlıqla şəhərin adı
‚Miyanəc‛ kimi qeyd olunmuşdur. Halbuki şəhərin adı Miyanədir. İstər ərəb, istərsə də
fars dillərində nisbə tərtib olunarkən dilin qrammatik xüsusiyyətlərinə diqqət yetirilir.
Məsələn Gəncə və Baku şəhərlərinin adları saitlə bitdiyi üçün sonuna ‚i‛ samiti əlavə
olunmur. Əks təqdirdə Gəncəi və ya Bakui kimi əcaib forma meydana çıxa bilər. Araya
‚vav‛
[
ٝ
] samiti əlavə olunaraq Gəncəvi, Bakuvi nisbələri meydana gətirilir. O
cümlədən Miyanə sözü də saitlə bitdiyi və bu şəhərə aid edilən nisbə ‚Miyanəi‛ ola
bilməyəcəyi üçün araya ‚cim‛ [
ض
] samiti əlavə olunaraq ‚Miyanəci‛ nisbəsi alınmışdır.
Fəqət niyə ‚vav‛ deyil ‚cim‛ samiti? Düşünürük ki, bu Miyanə sözünün fasrca olması
səbəbiylədir və farsca Miyanəgi
[
یگٗا٤ٓ
]
nisbəsi ərəbcə yazıldığı zaman, bu dildə ‚g‛ səsi
və hərfinin olmaması səbəbiylə, ‚c‛ya dönmüşdür. Eynən ‚Azərbaygan‛ sözünün
ərəbcə ‚Azərbaycan‛ yazılması kimi. Eyni mülahizəni ‚Xunəci‛ nisbəsinə də aid etmək
olar. Xunə, yəni qədim azəricədə ev mənasını ifadə edən bu şəhərin adına nisbə tərtib
edilərkən ‚Xunəgi‛, ərəbcə yazılışı ilə ‚Xunəci‛ formasını almışdır. Ümimiyyətlə şəhər
adlarından nisbə tərtib edilərkən bəzən həmin şəhərin adının ‚tanınmaz‛ hala
180
BÜNYADOV, həmin əsər, s. 235, 246.
181
YAQUT əl-HƏMƏVİ, Mu’cəmü’l-Büldan, C. VI, s. 176.
182
QƏZVİNİ, Nüzhətü’l-Qülub, s. 89.