Orxan pamuk məNİm adim qirmizi
Yüklə 3,5 Mb. Pdf görüntüsü
|
53 Uzun müddət susduq. Otağın küçəyə baxan və aĢağı tərəfindəki nəfəsliklərini heç açmadığımız kiçik pəncərənin mumlanmıĢ qumaĢla basdırdığım üst hissəsindən içəriyə eĢiyin soyuğu rəngində ürpədici iĢıq gəlirdi. «Bir nəqqaĢım vardı, – dedim, – PadĢahımızın həmin gizli kitabı üçün o biri nəqqaĢlar kimi gizlicə yanıma gəlir, səhərə qədər iĢləyirdik. Ən yaxĢı təzhibi o çəkərdi. Yazıq Zərif əfəndi bir gecə burаdan çıxdı, amma heç evinə çatmayıb. Usta müzəhhibimizin öldürülməsindən qorxuram». downloaded from KitabYurdu.org
54 6. MƏN ORXANAM
«Öldürüblərmi?» – Qara dedi. Bu Qara uzunboylu, arıq, bir az da zəhmliydi. Onlara doğru gedirdim ki, babam: «Öldürüblər», – dedi və məni gördü. «Sən neyləyirsən burada?» Amma mənə elə baxırdı ki, heç çəkinmədən getdim, qucağına çıxıb oturdum, buna baxmayaraq, dərhal məni düĢürtdü: «Qaranın əlini öp», – dedi. Əlini öpdüm. Qoxusuzuydu. Qara: «Çox sevimlidi», – dedi, yanağımdan öpdü. «Böyüyəndə Ģir kimi oğlan olacaq». «Bu, Orxandı, altı yaĢındadı. Bir də böyüyü var, ġövkət, yeddi yaĢındadı. O çox inadkardı». «Ağsaraydakı küçəyə getdim», – Qara dedi. «Soyuğuydu, hər yer qar-buz içindəydi, amma sanki heç bir Ģey dəyiĢməmiĢdi». «Hər Ģey dəyiĢdi, pozuldu hər Ģey», – babam dedi. «Həm də çox». Mənə sarı döndü. «Böyük qardaĢın haradadı?» «Ustanın yanında». «Sən niyə buradasan?» «Ustam mənə: «Afərin, sən daha get», – dedi». downloaded from KitabYurdu.org
55 «Yolu təkbaĢına gəldin?» – babam dedi. «Səni böyük qardaĢın gətirməlidi». Sonra Qaraya dedi ki: «Həftədə iki kərə Quran məktəbindən sonra getdikləri cildçi dostum var, Ģəyirdlik eləyir, cildçilik öyrənirlər». «Baban kimi naxıĢ çəkməyi də sevirsənmi?» – Qara dedi. Susdum. «YaxĢı, – babam dedi, – di get indi». Manqaldan yayılan istilik o qədər ləzzətliydi ki, yanlarından heç ayrılmaq istəmədim. Boya və yapıĢqan qoxusunu iyləyə-iyləyə bir anlığa dayandım. Qəhvə də qoxuyurdu. «BaĢqa cür nəqĢ eləmək baĢqa cür görməkdimi?» – babam dedi. «Yazıq müzəhhibi buna görə öldürdülər. Üstəlik o, qədim üsul təzhibi eləyərdi. Öldürüldüyünü belə bilmirəm, eləcə yoxa çıxıb. PadĢahımız üçün ustad baĢ nəqqaĢ Osmanın əmriylə bunlar bir surnamə rəsm eləyirlər. Hamısı evlərində iĢləyir. Ustad Osman nəqqaĢxanadadı. Ġstəyirəm əvvəlcə oraya gedib hər Ģeyi öz gözlərinlə görəsən. O birilərin öz aralarında çəkiĢib bir-birini öldürmələrindən qorxuram. Neçə illər qabaq ustaları baĢ nəqqaĢ Osmanın verdiyi qondarma adlarla – Kəpənək, Zeytun, Leylək... – onları gedib evlərində görərsən...» downloaded from KitabYurdu.org
56 Pillələrdən enəndə dalı-dalı geri qayıtdım. Xeyriyyənin gecələr yatdığı divarın içində dolablı otaqdan taqqıltı gəlirdi, ora girdim. Ġçəridə Xeyriyyə yox, anam varıydı. Məni görəndə utandı. Bədəninin yarısı dolabın içindəydi. «Haradaydın sən?» – dedi. Amma harada olduğumu bilirdi. Dolabın içində deĢik var, oradan babamın naxıĢ otağı, onun qapısı açıqdırsa, dəhliz, sonra dəhlizin o biri tərəfində babamın yatdığı otağın içi görünür: təbii ki, həmin otağın da qapısı bağlı deyilsə. «Babamın yanındaydım», – dedim. «Ana, sən neyləyirsən burada?» «Sənə demədimmi qonaq var, yanına girmək olmaz?» – qıĢqırırdı. Amma çox uca səslə qıĢqırmırdı, istəyirdi ki, qonaq eĢitməsin. «Neyləyirdilər?» – sonra Ģirin səsiylə soruĢdu. «Oturublar. Amma boyalarla yox. Babam baĢa salır, o biri qulaq asır». «Necə oturmuĢdu?» Birdən hop yerə oturdum, qonağı təqlid elədim: mən indi çox ciddi bir adamam, bax, ana; mən indi qaĢlarımı çatıb, babama qulaq asıram, mövlud dinləyən kimi – baĢımı o qonaq kimi avaza uyğun ciddi tərzdə tərpədirəm. «Get aĢağı, – anam dedi, – Xeyriyyəni bura çağır. Tez». downloaded from KitabYurdu.org
57 Oturdu, qucağına aldığı yazı taxtasının üzərindəki kiçik bir kağızda yazmağa baĢladı. «Ana, nə yazırsan sən?» «Tez aĢağı get, Xeyriyyəni çağır, demədimmi sənə?»
Mətbəxə getdim. Böyük qardaĢım gəlmiĢdi. Xeyriyyə qabağına qonağa biĢirdiyi plovdan bir sini qoymuĢdu. «Fırıldaqçı», – böyük qardaĢım dedi. «Məni ustayla tək qoyub getdin. Bütün döyməni mən elədim. Barmaqlarım döyənək oldu». «Xeyriyyə, anam çağırır». «Yeməyimi qurtaran kimi səni döyəcəyəm», – böyük qardaĢım dedi. «Tənbəlliyinin, bicliyinin cəzasını çəkəcəksən». Xeyriyyə çıxan kimi böyük qardaĢım plovunu belə qurtarmadan qalxıb üstümə gəldi. Qaçmadım. Qolumdan yapıĢdı, biləyimi burmağa baĢladı. «Eləmə, ġövkət, eləmə, çox ağrıdır». «Bir də iĢi atıb qaçacaqsanmı?» «Qaçmayacağam». «And iç». «And içirəm». «Qurana and iç». «Qurana and içirəm». downloaded from KitabYurdu.org Yüklə 3,5 Mb. Dostları ilə paylaş:
|