Orxan pamuk məNİm adim qirmizi
Yüklə 3,5 Mb. Pdf görüntüsü
|
63 hazırladıb dəyərləndirməsi, əlbəttə, qoca ustad baĢ nəqqaĢ Osmanla aralarını pozacaqdı. UĢaqlığımı xatırlayıb diqqətimi evin içindəki əĢyalara verdim. Yerdəki mavi Kula kilimini, mis sürahini, qəhvə sinisini və qəhvədanı, ta Çindən, Portəgizdən keçib gəldiyini rəhmətlik xalamın neçə kərə iftixarla söylədiyi qəhvə fincanlarını on iki il əvvəldən də xatırlayırdım. Bu əĢyalar eynilə qıraqdakı sədəf naxıĢlı rəhlə, divardakı rəflər, yumĢaqlığını xatırlayıb, toxunduğum məxmər yastıq kimi ġəkurəylə uĢaqlığımızı keçirdiyimiz Ağsaraydakı evdən qalmaydı, o evdəki xoĢbəxtlik və rəsm günlərinin iĢıltısından hələ bəzi Ģeylər saxlayırdılar.
kədərimə diqqət göstərəcək sevgili oxucularım bunları mənim aləmimin başlanğıc nöqtəsi kimi həmiĢə yadında saxlasın. Bir vaxtlar burada kitablar, qələmlər, rəsmlər arasında çox xoĢbəxtiydim. Sonra aĢiq oldum və bu cənnətdən qovuldum. Gəncliyimdə həyatı, dünyanı tamam- kamal mənimsəmədiyimdən eĢq sürgünlüyü keçirdiyim illərdə ġəkurəyə və ona olan eĢqimə çox Ģey borclu olduğum barədə xeyli fikirləĢmiĢəm. UĢaq sadəlövhlüyü ilə onu alacağıma Ģübhəm olmadığıma görə həddən artıq arxayınıydım, dünyanı da arxayınlıqla qəbul eləyib gözəl bir yer downloaded from KitabYurdu.org
64 sayırdım. Kitabları, əniĢtəmin o vaxtlar mənə dərs dediyi Ģeyləri, mədrəsədə öyrədilənləri, nəqĢi və rəsm eləməyi elə həmin arxayınlıqla mənimsəyib sevdim. Təhsilimin iĢıqlı, sevincli bu ilk, zəngin yarısını ġəkurəyə duyduğum eĢqə borclu olduğum qədər, onu bərbad eləyən tutqun biliklərimi də rədd eləməyə
borcluyam: buz
kimi gecələrdə karvansaray otaqlarında ocağın sönən alovuyla birgə yox olub getmək istəyim, seviĢəndən sonra yuxularımda tez-tez yanımdakı qadınla birgə dibsiz uçuruma düĢdüyümü görməyim, «beĢ qəpiyə dəyməz hərifin biriyəm» fikri ġəkurədən mənə miras idi. «Ölümdən sonra, – əniĢtəm xeyli sonra dedi, – ruhlarımızın bu dünyada yataqlarında mıĢıl-mıĢıl yatmaqda olanların ruhlarıyla qovuĢacağını bilirdinmi?» «Bilmirdim». «Ölümdən sonra uzun səfər var, buna görə də ölməkdən qorxmuram. Qorxduğum PadĢahımızın kitabını bitirmədən ölməkdir». Ağlımın bir tərəfi özümü əniĢtəmə görə daha güclü, daha ağlı baĢında və sağlam sayanda, digər yanı da on iki il əvvəl qızının mənimlə evlənməsinə izin verməyən bu adamın yanına gələndə aldığım kaftanın bahalığına, pilləkəndən indi enib, axurdan downloaded from KitabYurdu.org
65 çıxarıb minəcəyim atın gümüĢ üzəngisinə, iĢləməli yəhər dəstinə getmiĢdi. NəqqaĢlar arasında öyrəndiyim hər Ģeyi ona çatdıracağımı dedim. Əlini öpdüm, pilləkəndən endim, həyətə çıxdım, qar-soyuğu üz-gözümdə hiss elədim, nə uĢaq, nə də yaĢlı adam olduğumu xatırladım: dünyanı xoĢbəxtliklə canımda duyurdum. Axurun qapısını örtəndə külək əsdi. DaĢlıqdan həyətə keçəndə qantarğasından tutub çəkdiyim ağ atım mənimlə birgə diksindi: onun iri damarlı güclü ayaqlarını, səbirsizliyini, çətin ram edilən vəziyyətini özümünkü saydım. Küçəyə çıxar-çıxmaz elə bir həmlədə atımın belinə atılıb, bir daha bura qəti qayıtmayacağını söyləyən nağılvarı atlı kimi dar küçələrdən yox olacaqdım ki, haradan çıxdığını heç baĢa düĢmədiyim gonbul qadın, baĢdan-ayağa qara geymiĢ bir yəhudi əlində boğçası üstümə gəldi. O qədər yekəpər və enliydi ki, dolaba oxĢayırdı. Amma qıvraq, canlı, hətta üstəlik iĢvəliydi. «Aslanım, dəliqanlım, sən, həqiqətən, dedikləri qədər
yaraĢıqlısanmıĢ», – dedi. «Evlisənmi, subaysanmı, gizli sevgilin üçün Ġstanbulun ən birinci boğçaçısı Esterdən ipək yaylıq alarsanmı?» «Yox». «Atlazdan qızılı qurĢaq?» downloaded from KitabYurdu.org
66 «Yox». «Yox, yox, demə, baxarıq! Çətin ki, sənin kimi bir aslanın niĢanlısı, gizli sevgilisi heç olmasın! Neçə gözüyaĢlı qız sənin üçün korun- korun yanır, kim bilir?» Bir anda bədəni canbazın zərif bədəni kimi uzanıb heyrət doğuran çevikliklə mənə yanaĢdı. Eyni anda yoxdan var eləyən hoqqabazın bacarığıyla əlində məktub peyda oldu. Məktubu qaĢla göz arasında qapdım, illər boyu bu an üçün hazırlaĢan kimi cəld qurĢağımın altına soxdum. Qalın məktub idi, qurĢağımın altında, belimlə göbəyimin arasında, buz kimi bədənimin üstündə indidən onu atəĢ təki hiss eləyirdim. «Atına min, onu rəvan sür», – boğçaçı Ester dedi. «Bu divar boyunca sağ küçəyə dön, kefini heç pozmadan get, amma nar ağacının yanına çatanda dön, çıxdığın evin qarĢındakı pəncərəsinə bax...» Yoluna davam eləyib bir anda yox oldu. Ata mindim: amma həyatında ilk dəfə ata minən naĢı kimi. Ürəyim elə döyünürdü, elə bil yerindən oynayacaqdı, ağlım təlaĢa düĢmüĢdü, əllərim atın yüyənini necə tutacağını unutmuĢdu, amma ayaqlarım atın gövdəsini möhkəm sıxanda atıma və mənə sağlam ağıl hakim oldu, Esterin dediyi kimi, ağıllı atım lap eləcə rəvan yeridi. Kef içində sağ küçəyə döndük! downloaded from KitabYurdu.org
Yüklə 3,5 Mb. Dostları ilə paylaş:
|