Mustaqillik Deklaratsiyasida xalqimizning xohish-irodasiga to‘la mos keladigan oliy maqsad 12
moddadan iborat bo‘lib, ularda quyidagicha muhim tartib-qoidalar belgilab qo‘yildi:
O‘zbekiston SSR davlat suvereniteti O‘zbekiston SSR demokratik davlatining o‘z
hududida barcha
tarkibiy qismlarida va barcha tashqi munosabatlarda tanho hokimligidir;
O‘zbekiston SSR davlat hududi chegarasi daxlsiz va bu hudud xalqning muhokamasiga qo‘yilmay
turib o‘zgartirilishi mumkin emas;
SSSR Oliy Soveti qabul qiladigan qarorlar O‘zbekiston SSR Konstitutsiyasiga muvofiq O‘zbekiston
SSR Oliy Kengashi tomonidan tasdiqlangandan keyingina O‘zbekiston hududida kuchga kiradi;
O‘zbekiston SSR davlat hokimiyati vakolatiga O‘zbekiston SSR ichki va
tashqi siyosatiga tegishli
barcha masalalar kiradi va hokazo.
Sessiyada qabul qilingan “Musatqiliik Deklaratsiyasi” kirish qismiga quyidagicha yozib qo‘yildi:
“O‘zbekiston Sovet Sotsialistik Respublikasi Oliy Kengashi o‘zbek xalqining davlat qurilishidagi tarixiy
tajribasi va tarkib topgan boy an’anasi, har bir millatning o‘z taqdirini o‘zi belgilash huquqini ta’minlashdan
iborat oliy maqsad haqi, O‘zbekistonning kelajagi uchun tarixiy mas’uliyatni chuqur his etgan holda xalqaro
huquq qoidalariga, umumbashariy qadriyatlarga va demokratik tamoyillarga asoslanib, O‘zbekiston Sovet
Sotsialistik Respublikasining davlat mustaqilligini e’lon qiladi”.
Mustaqillik Deklaratsiyasining qabul qilinishi mamlakatimizning tom ma’nodagi haqiqiy mustaqillikka
erishish yo‘lida muhim ahamiyatga ega bo‘ldi. Shundan e’tiboran mamlakatimizning siyosiy,
iqtisodiy va
ma’naviy hayotiga doir masalalar mustaqil tarzda hal etila boshlandi.
O‘zbekistonning mustaqillik sari intilayotgani uning yangi Ittifoq shartnomasini ishlab chiqish
jarayoniga respublika manfaati nuqtayi-nazaridan
kelib chiqqan holda, qat’iylik bilan yondashayotganida
yaqqol namoyon bo‘ladi.
Markaziy hokimiyat jamoatchilikning talabi ostida Ittifoq shartnomasi-ni yangilash zarurligini e’tirof
etishga majbur bo‘ldi. 1990-yil iyul oyida Moskvada Markaz vakillari bilan respublikalar delegatsiyalari yangi
shart-noma matnini tayyorlashga kirishdilar. 1990-yil avgust oyida ishlab chiqil-gan
Ittifoqni yangilash
dasturida respublikalar o‘z hududlaridagi butun mil-liy boyliklariga egalik qilish, foydalanish, tasarruf etish
huquqiga ega ekan-ligi ta’kidlangan edi.
Ammo shartnomaga bunday yondashuv markazdagilarga yoqmadi va SSSR Oliy Soveti
respublikalarning istak va manfaatlarini batamom inkor etgan yangicha
shartnoma loyihasini tuzib
respublikalarga tarqatdi. Respub-likalar, shu jumladan, O‘zbekiston ham Markaz loyihasini qabul qilmadi.
1991-yil fevral-mart oylarida Ittifoq shartnomasi loyihasi ustida ishlashning ikkinchi bosqichi bo‘lib o‘tdi.
Unda Boltiqbo‘yi respublikalari, Gruziya, Armaniston, Moldova
vakillari qatnashmadi, Ozarbayjon vakillari
kuzatuv-chi bo‘lib qatnashdi. Bu bosqichda Ittifoq bilan respublikalar vakolatlarini farqlab qo‘yishga harakat
qilindi. Nihoyat, Ittifoq va respublikalar vakolat-lari belgilab qo‘yilgan yangi shartnoma loyihasi matbuotda
e’lon qilindi. Respublikalarda mazkur loyiha muhokama qilindi.
Respublikalar, jumladan O‘zbekiston,
markaziy idoralar hali o‘zining eskicha hukmron mavqeyini saqlash ruhi singdirilgan bu hujjatdan
qanoatlanmaganliklarini bildirdilar.
SSSR Oliy Soveti Ittifoq shartnomasini o‘zgartirish, SSSRni teng hu-quqli
suveren respublikalar
Federatsiyasi sifatida yangilash xususida xalqni-ng fikrini bilish maqsadida 1991-yil 17-mart kuni
Butunittifoq referendu-mini o‘tkazishga qaror qildi. 1991-yil 20-fevralda O‘zbekiston Oliy Kenga-shining
rayosati ham referendum o‘tkazishni ma’qulladi va SSSR Oliy Soveti tomonidan
tayyorlangan byulleten
bilan birga yana bitta qo‘shimcha byuletenni ovozga qo‘yishga qaror qildi. Qo‘shimcha byulletenga
Dostları ilə paylaş: