ta’minlash, pul chiqarish miqdori,
uning xarid kuchi, kelajak istiqboli uchun sarmoya ajratish, kimga qarz
berish
va kimdan qarz olish, qarzni to‘lash va undirib olish, foiz stavkalarini belgilash kabi masalalarni
mustaqil hal qila olmaydi. Pirovardida bunday davlat boshqa kuchli davlatlar ko‘rsatmalariga qaram bo‘lib
qoladi, uni hech kim haqiqiy mustaqil davlat deb tan olmaydi. Shu boisdan milliy valyutaga o‘tish
O‘zbekiston uchun oliy maqsad edi.
O‘zbekistonda milliy valyutani muomalaga kiritish uchun ham ma’lium vaqt, tajriba kerak edi. Avvalo,
haqiqiy mustaqil iqtisodiyotga erishish lozim edi. Shu boisdan O‘zbekiston mustaqillikning dastlabki paytlari
ham sobiq Ittifoqdan meros qolgan rubl zonasida bo‘lib turdi. Biroq sovetlardan keyingi makonda yalpi ichki
mahsulot ishlab chiqarishning keskin pasayishi natijasida rublning qadri ham shunga mos ravishda tushib
bordi. 1993-yil may oyi boshlarida 800–900 rublning qadri 1 AQSH dollari darajasiga tushib ketgan edi. Shu
yili Rossiyada oldingi rubl kursiga teng-lashtirilgan yangi namunadagi rubl chiqarildi.
Rossiya hukumati
1993-yil 26-iyulda O‘zbekiston mutasaddi vakillarini Moskvaga taklif qilib, birgalikda rubl zonasida qolishini
ta’kidlashdi. Keyinroq Rossiya, O‘zbekiston va Qozog‘iston rahbarlari Moskvada uchrashib,
rubl zonasini
saqlashga, O‘zbekiston va Qozog‘istonni 1993-yilgi yangi rubl namunasi bilan ta’minlashga qaror qilindi.
Biroq, amalda boshqacha yo‘l tutildi, to‘g‘rirog‘i Rossiya hukumati bu tadbirlardan o‘z manfaati yo‘lida
foydalanmoqchi bo‘ldi. Rossiya hukumati O‘zbekiston oldiga o‘z shartlarini qo‘ydi:
Birinchidan, kerakli rublni davlatlararo qarz sifatida, keyinchalik boylik va mahsulot bilan to‘lash sharti
qo‘yildi.
Ikkinchidan, rublni olishdan oldin uning 50 % miqdoridagi AQSH dollari yoki O‘zbekiston oltinini
garovga qo‘yish talab qilindi.
Uchinchidan, O‘zbekistonda muomalada bo‘lib turgan 1961–1992-yilgi namunadagi rublni yangi
1993-yil namunasidagi rublga uchga bir nisbati bilan almashtirish sharti qo‘yildi.
To‘rtinchidan, birorta shart bajarilmay qolsa, tovon to‘lash majburiyati belgilandi.
Beshinchidan, O‘zbekiston Markaziy banki Rossiya Markaziy
bahkiga hisobot berishi, ya’ni tobe
bo‘lishi kerak edi.
O‘zbekiston bunday shartlarga rozi bo‘lolmas edi, rozi bo‘lmadi ham. Shu boisdan muomalaga yangi
valyuta kiritish ishiga jiddiy kirishildi. O‘zbekiston rahbariyati “katta og‘a”ning o‘yinlariga qarshi oldindan
chora-tadbirlar ko‘rib qo‘ygan edi. 1992-yildayoq muomalaga chiqarishga mo‘ljallangan so‘m-kupon
nusxalari tayyorlab qo‘yilgan edi.Nihoyat, 1993-yil 1-noyabrda O‘zbekistonda so‘m-kupon muomalaga
kirtildi, uning kursi oldin muomalada bo‘lib kelgan rubl bilan tenglashtirilgan edi.
Shu yil noyabr oyi
davomida aholi qo‘lidagi rubl namunasidagi pullarni jamg‘arma banklari orqali so‘m-kuponga almashtirish
ta’minlandi. So‘m-kupon joriy etilayotgan dastlabki paytlarda chetdan rubl oqib kelmoqda, degan mish-
mishlar ko‘paydi. Bozorda narxlar osmonga chiqdi. Hukumat buning oldini olish choralarini ko‘rdi.
Aholi
ortiqcha tashvish, aziyat chekmadi, aksincha aholi, iqtisodiyot himoya qilindi. O‘zbekiston rahbariyati so‘m-
kuponlar asosida zarur-tajriba orttirdi, haqiqiy milliy valyutani joriy qilish tadbirlarini ko‘rdi.
1994-yil 16-iyundagi “O‘zbekiston Respublikasining milliy valyutasini muomalaga kiritish to‘g‘risida”gi
Prezident farmoni va Vazirlar Mahkamasining qaroriga binoan 1994-yil 1-iyuldan boshlab milliy valyuta –
so‘m muomalaga kitirildi. 1 s’om kursi 1000 so‘m-kuponga tenglashtirilgan holda joriy qilindi. Milliy valyuta –
so‘m O‘zbekiston Respublikasi Markaziy bankining qiymati 1, 3, 5, 10, 25, 50, 100 so‘m bo‘lgan bank
qog‘oz pullari (banknotlar) holida muomalaga chiqarildi. Aholi qo‘lidagi so‘m-kuponlar jamg‘arma banklari
orqali 1000 ga 1 qiymatda almashtirildi. 1997-yilda 200, 1999-yilda 500, 2001-yilda 1000 so‘mlik qog‘oz
pullari ham muomalaga kiritildi. Shuningdek, qiymati har xil miqdordagi tangalar
ham naqd pul holida
muomalaga chiqarildi.
Milliy valyutaning muomalaga kiritilishi mamlakatimiz hayotida muhim voqea bo‘ldi, O‘zbekistonning
xalqaro maydonda mavqeyi oshdi, o‘zining pul-kredit, moliya siyosatini amalda mustaqil yuritadigan bo‘ldi. Bu
iqtisodiy islohotlarni yanada chuqurlashrtirish uchun qulay imkoniyat yaratdi.