39
oldinga surildi. A. Smitning asosiy g‟oyasi bo‟yicha millat va xalqlarning
boyishiga asosan mehnat taqsimoti sabab bo‟ladi. Ya‟ni, xalqaro mehnat
taqsimotida faol ishtirok etadigan davlatlar ko‟proq daromadlarga ega bo‟lishadi va
ular u yoki bu mamlakatning mutlaq imkoniyatlariga e‟tiborni qaratishi lozim. Har
bir mamlakatda o‟zi ixtisoslashgan mahsulotlargina ishlab chiqarilsa maqsadga
muvofiq bo‟ladi. Masalan, O‟zbekiston asosan paxta mahsulotlarini
etishtirishga
ixtisoslashganligi uchun boshqa mahsulotlarga nisbatan ko‟proq shunga e‟tiborni
qaratish lozim. Chunki, O‟zbekiston qishloq xo‟jaligi, ob-havosi va qolaversa,
butun respublika sharoiti paxta etishtirishga moslashgan va unga kam miqdorda
mehnat va moliyaviy resurslarni sarf qilib, yuqori hosil olish texnologiyasiga ega.
Shuningdek, boshqa mamlakatlar ham o‟zi ixtisoslashgan sohaga ko‟proq e‟tiborni
qaratishsagina dunyo bo‟yicha ko‟proq mahsulot ishlab chiqariladi va xalqaro
savdoda ham katta muvaffaqqiyatlarga erishish mumkin. Demak, shu yo‟l
bilan
dunyo aholisining talablarini maksimum qondirish imkoniyatiga erishiladi.
Mamlakatlar o‟rtasidagi erkin savdo dunyo xalqlari iste‟molida o‟sishga olib
keladi. Bu esa, o‟z navbatida, olimlar tomonidan tashqi iqtisodiy siyosatlarni ishlab
chiqishda yo‟llanmalar ko‟rsatishi mumkin.
A. Smit «xalqaro savdo» har bir mamlakatga katta imkoniyatlar olib kelishini
isbotlab bergan. Uning g‟oyasi klassik nazariyalarning asosini tashkil qiladi va
barcha erkin savdo siyosatlariga asos bo‟ladi. Ammo, mulohazalarni yanada
chuqur muhokama qiladigan bo‟lsak, ya‟ni, biror-bir mamlakat, o‟ziga
kerakli
bo‟lgan mahsulotlarni chetdan arzon baholarda va hech qanday to‟siqlarsiz olib
kelish imkoniyatiga ega bo‟lsa, bunday sharoitda mamlakatning barcha talabini
chetdan qondirish imkoni bo‟ladi. Ushbu mamlakat esa biror mahsulotni sotish
uchungina ishlab chiqaradi, xolos. Bu erda ularning talablarini hech narsa va hech
kim qondirishni kafolatlay olmaydi. Mutlaq ustunlik nazariyasi esa boshi berk
ko‟chaga kirib qoladi.
Erkin savdo xalqaro ixtisoslashuvni rag‟batlantirib,
quyidagi imkoniyatlarni
yaratadi: har bir mamlakat biror turdagi mahsulot ishlab chiqarishga
ixtisoslashishguncha o‟tgan davrgiga nisbatan kamroq moddiy va mehnat
40
xarajatlari sarflaydigan bo‟ladi. Ammo, bu borada barcha savdolar
mamlakatlarning pul birliklari ishtorokida amalga oshishi hisobga olinmagan.
CHunki, mamlakatlar o‟zaro hisob-kitoblarni amalga oshirish uchun valyutalarini
almashtirishadi. D. Rikardo ushbu vaziyatni ham tushintirib bera olgan. U
izohlaganidek yuqorida keltirilgan imkoniyat valyutalarni
almashtirish sharoitida
ham saqlanib qoladi. Bu vaziyatda eksport-import to‟lovlari o‟zaro balansga ega
emas. Bunday nobalans vaziyatlar valyuta kurslaridagi o‟zgarishlar hisobiga yoki
biror bir mamlakatdagi barcha baholarni o‟zgartirish hisobiga bartaraf etiladi.
Yuqoridagi misol mavhum xususiyatga ega. U aniq vaziyatlarga asoslanishi uchun:
mehnat savdo qilayotgan mamlakatlar o‟rtasida emas, balki mamlakat
ichida harakatchan bo‟lishini;
transport, bojxona xarajatlari, savdo ustamalari
va boshqa cheklashlar
hisobga olinmasligini;
mahsulotlarning yangi namunalarni ishlab chiqarishda yangi texnika va
texnologiyalarni qo‟llash hamda ularni ko‟p miqdorda seriyali ishlab
chiqarishda xarajatlardagi o‟zgarishlar e‟tiborga olinmasligini
ta‟minlash imkoniyatlari yaratilishi lozim.
Amaliyotda savdo sharoiti,
birinchidan, tovarlar bahosi o‟zgarishi hisobiga,
unga bo‟lgan talabning oshishi yoki kamayishiga bog‟liq. Ayrim mahsulot ishlab
chiqaruvchilar (masalan, neft va neft mahsulotlari ishlab chiqaruvchilar) narxlarda
bo‟layotgan o‟zgarishlarga qaramay, katta yutuqlarga erishadilar.
Ikkinchidan, savdo sharoiti ishlab chiqaruvchilar yoki etkazib beruvchilarning
bozorga moslashishiga (egiluvchanligiga) bog‟liq bo‟ladi.
Uchinchidan, savdo sharoiti ishlab chiqarish sharoitlari yoki mahsulotlar
iste‟molidagi o‟zgarishlarga qarab o‟zgaradi.
Dostları ilə paylaş: