57
orqali viruslarning tozalangan preparatlarini olish imkoniyatini va ularning kimyoviy
tarkibini o‘rganishga olib keldi. Virusologiya fanini
rivojlanishidagi asosiy
omillardan biri, viruslarning o‘stirib olish usullarini ishlab chiqilganligi hisoblanadi.
Viruslar obligat parazitlar bo‘lib, faqat tirik hujayralardagina ko‘paya olishi mumkin.
Viruslar keltirib chiqaruvchi yuqumli kasalliklar
diagnostikasida zamonoviy
usullar bilan bir qatorda sinalgan turli xil viruslogik tekshirish usullari qo‘llaniladi:
- elektron mikroskopiya usuli;
- sitoskopik, immunoflyuorissent usullar;
- hujayra kulturalarida viruslarni o‘stirish va ajratib olish;
- rivojlanayotgan tovuq embirionida viruslarni o‘stirish va ajratib olish;
- gemagglyutinatsiya reaksiyasi yordamida viruslarni aniqlash;
- serologik reaksiyalar, an’anaviy serologik reaksiyalar (KBR, PR, NR) bilan bir
qatorda zamonaviy (IFA, RIU, immunbloting) usullar;
- molekulyar-genetik tekshirish usullari- molekulyar gibridizatsiya (MG) va
polimeraza zanjirli reaksiya (PZR).
Asosan viruslarni laboratoriya sharoitida ajratib
olishda quyidagi usullardan
foydalaniladi: sezgir laboratoriya
hayvonlarga yuqtirish,
rivojlanuvchi tovuq
embrionida va hujayra kulturasida o‘stirish.
Viruslarni undirib olishda hujayra kulturalari muhim ahamiyatga egadir.
Hujayra kulturasi - sun’iy sharoitda o‘sish va ko‘payish
qobiliyatiga ega
bo‘lgan, odam va hayvonlarning to‘qima hujayralaridir.
Hujayra
kulturalarini olish, qo‘llashda 4 ta muhim bo‘lgan
muommalarni hal
qilishga to‘g‘ri keladi, bularga kiradi:
1. Bir-biridan chegaralanib yotgan, miqdoriy jihatdan etarli hujayralarni olish.
2. Bu hujayralarni saqlash va ko‘payishini ta’minlovchi oziq muhitlarni qo‘llash.
3
.
Hujayra kulturalarida bakteriyalarning ko‘payib
ketmasligi uchun chora
tadbirlar qo‘llash.
4. Viruslarni hujayra kulturalarida ko‘payotganligini (indikatsiya)
aniqlash va
ularni bir-birdan (identifikatsiya) saralash.