məhdudlaşa bilməz, dünyanın və öz-özünün estetik
qavranılması olmadan insan əsas olanı- özünün dünya ilə,
özünün daxili bütövlüyü ilə, üzvi əlaqəsini itirir.
Estetik şüurun ayrılmaz aspekti estetik hissdir. Estetik
hiss dünyanın gözəlliyindən zövq almağın işıqlı hissidir.
İnsanın həyata emosional-estetik münasibəti həmişə
gerçəkliyin hər hansı əhəmiyyətli tərəfinin açılmasıdır. Estetik
hiss mənəvi həyəcanların, təəssüratların ali formasına aiddir.
Onlar ətraf gerçəkliyin hadisələrinin, incəsənət əsərlərinin
qavramimasında ən gözəl anlayışı şüurlu və ya şüursuz əldə
rəhbər tutmaq bacarığını güman edirlər. Estetik hiss əxlaqı və
idrakı hisslərlə vəhdətdə yaranır və onlarla birlikdə zənginləşir.
Estetik hiss əz predmet məzmununu ümumiləşdirmək
səviyyəsinə görə konkret (məsələn, bu və ya başqa bədii əsərə
olan hiss) və mücərrədə (faciəli, uca hisslər)bölünür. İnsan
mülayim, mötədil zövq almaq hissindən estetik heyranlığa
qədər bir sıra pillə keçə bilər.
Estetik hiss inkişaf və təkmilləşərək insanın qarşısında
gerçəkliyin yeni-yeni tərəflərini - gözəllik və eybəcərlik,
komik və faciə, uca və alçaq- açmışdır. Bu hiss insanın mənəvi
aləmində o qədər dərin ayırmışdır ki, hətta müəyyən vaxtdan
sonra ayrı-ayrı sabit estetik baxışlar çoxlu sayda çalarlar
yaratmışdır. Belə ki, estetik qavrayış sistemindəki
obyektiv-komik özünün yumor, acı istehza, faciəli komediya
və s. kimi çalarını yaratmışdır. Gerçəkliyin satirik
qavranılmasmdan fərqli olaraq yumor hissi - insanın özünə
əziz olana qarşı açıq ürəklə zarafat etmişdir; bu vaxt o özünə
doğma olan obyektə qarşı dərin estetik münasibətini təzahür
etdirir.
Estetik hissin inkişafı insanı təkrarolunmaz fərdə çevirir,
onun aləmini ayırır və eyni zamanda onda mənəvi
362
keyfiyyətləri harmonik uyğunlaşdırır. Estetik hissi inkişaf
etmiş insan yaradıcı coşqunluğu olan, həyata yaradıcı
münasibətdə olan insandır. Sağlam estetik tələbatı inkişaf
etmiş adama uzun müddət həm mənəvi, həm də fiziki
cavanlığını saxlamaq xarakterikdir. Həqiqətən də təbiətlə daim
ünsiyyət, əməkdə insanlar arasındakı münasibətdə gözəlliyi
görmək və yaratmaq, incəsənəti dərindən duymaq və başa
düşmək-bütün bunlar insanın həyat qabiliyyətini artırır, onu
lazımsız mənfi hisslərdən və həyəcanlardan xilas edir.
Bəşəriyyəti kamilləşdirən estetik emosiyalar həm də hər
bir adamı kamilləşdirir. Məhz buna görə hər bir adamın mənəvi
aləmi fərdi və təkrarolunmazdır. İnsanın azad və geniş inkişaf
etmiş estetik tələbatı onda yalnız özünə xas olan emosional
həyat eşqi yaradır, onun ömrünü maraqlı və gözəl edir.
Estetik şüur insan fəallığının bütün aktında (hərəkətində,
işində) - istər elmi təfəkkürdə, hissi düşüncədə, istehsal
fəaliyyətində, istərsə də məişət sahəsində mövcuddur. İnsan
istənilən təzahürə, ona qarşı dayanan hər bir obyektiv hadisəyə,
bir sözlə, onun təcrübəsinə daxil olan hər şeyə estetik
mövqedən yanaşır. Estetik şüur adamların mənəvi
zənginliklərinin mühüm tərkib hissəsini yaradır. Təbiət
hadisələrinin estetik xassələrini estetik inkişaf etmiş göz və
qulaq görə və eşidə bilər.
İncəsənət - bu peşəkar fəaliyyət sahəsidir, burada
estetik şüur yanaşı gedən ünsürdən əsas məqsədə çevrilir.
Fəaliyyətdə iştirak edən estetik məqam nə qədər güclü olsa da
tədqiqatın əsasını o müəyyən etmir, incəsənətdə estetik şüur
əsas olur. İctimai şüurun bu formasında incəsənətin yerini və
rolunu nəzərə alaraq mühazirədə incəsənətin fəlsəfəsini xüsusi
təhlil etmək məqsədə
363
uyğundur. İnsan fəaliyyətinin bütün sahələrində özünü
göstərən gerçəkliyə estetik münasibət müstəqil bir fəaliyyətin
predmetinə çevrilməyə bilməzdi. Estetikliyin bədiilikdə
təcəssüm olunduğu, eyni zamanda həm məzmun, həm vasitə,
həm də məqsəd daşıdığı insan fəaliyyətinin bu xüsusi növü
incəsənətdir; o heç vaxt insanı tək qoymamış, həmişə onun
tələbatına və ideyalarına cavab vermişdir.
İncəsənət insanın özünü göstərmək vasitəsidir, ona görə
də incəsənətin predmeti həm insan və dünyanın münasibəti,
həm insanın bütün öz ölçüləri ilə - psixi, ictimai, əxlaqı və hətta
məişət - birlikdə olan münasibətdir.
İncəsənət təbiət sirrinin sirri olan insanı hərtərəfli
götürür, bu fenomeni öyrənməyə çalışır. İncəsənət bizimlə öz
xüsusi dilində danışır, o aydın olana qədər onu öyrənmək
lazımdır.
Hələ ibtidai icma quruluşunda yaranan incəsənət üz əsas
xüsusiyyətlərini antik dövrdə mənimsəmişdir, bununla belə,
xüsusi fəaliyyət növü kimi düşünülmürdü. Platona qədər (onun
özü də daxil olmaqla) ev tikməyi bacarmaq, gəmiçilikdəki
vərdişlər, həkimlik etmək, dövləti idarə etmək, poeziya,
fəlsəfə, bir sözlə hər şey incəsənət adlanırdı. Əgər bizim üçün
Homerin poemaları incəsənət əsəridirsə, onun müasirləri üçün
bu poemalar fəlsəfi ümumiləşdirmə, etik normaların etalonu,
dini sistemlərin izahı, incəsənət nümunəsi hesab olunurdu.
Fəlsəfədən, elmdən, dindən və etikadan fərqli olaraq
incəsənət oradan başlanır ki, estetik fəaliyyətin məqsədi,
dünyanı dərk etmək və dəyişdirmək, etik norma sistemini və
dini əqidələri şərh etmək yox, bədii fəaliyyətin özü uydurulmuş
aləmi yaratmağa imkan verir və hər şey
364
Dostları ilə paylaş: |