İ.Kepler təsdiq edirdi ki, riyazi prinsiplər ilahi iradənin gözlə
görünən ifadəsidir. Heyzenberqə görə, yeni təfəkkür dindən
uzaqlaşma ilə heç bir əlaqəsi yoxdur; elm dinlə ziddiyyət təşkil
etmir. “Şeylərin məhrəmanə A (gizli) məğzi - onların maddi
təbiətində deyil; biz şeylərin maddi inikasından daha çox
ideyalarla üzləşirik” (Гейзенберг В.Шаги за горизонт М
1987, е. 329). Nyuton təbiətə dair təmiz mexaniki baxışların
məhdudluğunu başa düşürdü: o mövcud olanların daha dərin
əsaslarını tapmaq istəyirdi. Əlkimyanı əsaslı surətdə öyrənərək
burada varlığın hansısa qəribə, təəccüblü kəsiyini axtarırdı.
Nyutonun yaradıcılığı üçün varlığın öyrənilməsinə dərin,
ümumiləşdirilmiş fəlsəfi yanaşma xarakterikdir. Onun
yaradıcılığında, elmi fikrində axtarışın iki istiqamətinin - həqiqi
dinin axtarışı və dünyanın həqiqi bütöv mənzərəsinin
axtarışının - dərin əlaqəsi mövcud idi. Bununla yanaşı ona
dünyagörüşünün üçüncü, əxlaqi idrakla, əxlaqın həqiqi
prinsiplərinin axtarışı ilə bağlı olan komponentlər xasdır.
Nyutonun fikrincə, əxlaqi qanunlar Kainatda insanın yarandığı
vaxtdan yeddi ehkamda öz əksini tapmışdır. Onlardan birincisi
“Allahın vahidliyini qəbul etməkdir... Bunsuz yaxşılıq, səxavət
ola bilməz...” (Ньютон И. Оптика или трактат об
отражениях, преломлениях, изчибаниях и цветах света; М,
Л. 1927, с. 315,371).
Dünyada elə sahə var ki, orada problemlər qurtarır və
sirlər başlanır: bu transendent (təcrübə xaricində olan, dərk
edilə bilməyən) sahədir. Müdrik adam bununla barışa bilər,
barışmaq üçün isə mərdlik lazımdır ki, etiraf edə və qəbul
edəsən ki, heç də hər şey bizdən asılı deyildir, hətta hər şeyə
nüfuz edən əqlin özü üçün belə aradan qaldırıla bilməyən və
içərisinə daxil olunması
356
mümkün olmayan bir şeyin varlığını qəbul etməyə hazır
olasan. Biz dünyada öz varlığımızın sonlu olması ilə, əzablı
günlər
yaşamağımızla,
öz
pis
xasiyyətimizlə
bacarmamağımızla barışmalı və qəbul etməliyik. Bu
problemləri “mədəni tərəqqi” prosesi ilə aradan qaldıra
bilmərik, belə ki, mədəni tərəqqinin özü belə heç də çox
yüksəkdə deyildir.
Fəlsəfə tarixində, düşünürük ki, çox ağıllı hir mövqe
məlumdur; bu baxışlara görə Allah bilavasitə dərk oluna
bilməz,
0
öz yaratdıqları və hiss üzvlərimizlə qəbul
etdiklərimizdə öz mahiyyətinin şüaları ilə işıqlanır. Allahın
görünməməzliyi - ateistlərin birinei arqumentidir. Lakin heç
bir ateist şüuru inkar etmir, ancaq o da görünməzdir. Vicdan da
görünməzdir, ancaq o insanın hərəkətlərində, sözlərində özünü
göstərir. Əgər kimsə sübut edə bilmirsə ki, Allah mövcuddur
və ona görə də mübariz ateist olur, onda qoy o sübut etsin ki,
Allah yoxdur. Bu heç vaxt və heç kəsə nəsib olmayıb və
prinsipcə heç kəs buna nail ola bilməz.
Dinin əqidə azadlığı - hər bir adamın əsas ayrılmaz
hüququdur. Ona görə də həm başqa dinə qulluq edənlərə, həm
də ateistlərə dözümlü yanaşmalıdırlar: Allaha inamsızlığın özü
də inamdır, ancaq bu mənfi yönümlüdür.
Allaha səcdə edən, ibadət edən, məscidə gedən, dini
əxlaqi prinsiplərə hörmət edən, öz ruhunun rahatlığına çalışan
adam şər işlərlə məşğul ola, insanlara nifrət edə, özündən razı
eqoist həyat yaşaya və bununla cəmiyyətə xeyir gətirə bilməz.
Həqiqi inam özünün həyata keçməsi üçün mütləq fərdi
əxlaqi qəhrəmanlığa - insanlara xidmət işinə çevrilməlidir.
Buna görə də din adamların məhəbbət və xeyirxahlıqla
birləşməsinə kömək edir.
/
357
Din də cəmiyyət kimi yetkin olmayan inamlardan:
fetişizm, totemizm, magiya, animizdən keçərək dünya
dinlərinə qədər yüksəlmişdir. Fetişizm - gerçəkliyin müxtəlif
obyektlərinə - pərəstiş, ehtiramdır; onlar fövqəltəbii xassələrə
malikdir, müalicə edir, düşməndən qoruyurlar, istənilən
predmet fetiş ola bilər. Totemizm - insan qruplarının hər hansı
heyvan və ya bitki növləri ilə qohumluğuna, fövqəltəbii
əlaqəsinə inamdır. Totemizm ovçuluq və yığımla bağlıdır.
Magiya etiqad və inamların məcmusudur; onun əsasında
adamlara, eyni zamanda ətraf mühitdəki hadisə və predmetlərə
müxtəlif üsullardan: cadu, mərasim oyunları, dualarla,
ovsunlamaqla və s. - istifadə etməklə təsir etmək imkanına
inam dayanır. Animizm isə predmetlərdə və ya bizdən kənarda
mövcud olan mənəvi varlığa inama əsaslanır. İbtidai insan hələ
özünü təbiətdən ayırmamışdır və bütün hadisə və predmetlərə
özünə xas olan xassələri şamil edirlər.
Dövlətin yaranması ilə milli dövlət dinləri yarandı,
çoxallahhlığa və təkallahhğa inamdan keçən etiqad nəhayət üç
dünya dininin: buddizm, xristianlıq və islamın yaranması ilə
yekunlaşdı. Bu məsələ ilə bağlı dərsdən əlavə vaxtlarda
diskussiyalar keçirməyi məqbul hesab edirik.
Estetik şüur - mənəvi mədəniyyət fenomenidir. Bir çox
mütəfəkkirlərin qeyd etdiyi və Hegelin müfəssəl açıqlamasına
görə, əql hissiz ölüdür və iradəsiz gücsüzdür. Həqiqət və Xeyir
gözəllik olmadan tam ola bilməz, o da öz növbəsində əqlin
həqiqətə yaxınlaşdığı, iradənin xeyirə istiqamətləndiyi yerdə
təzahür edir. Hegel yazırdı: “Mən əminəm ki, bütün ideyaları
əhatə edən əqlin yüksək aktı estetik aktdır və həqiqət və
xeyirxahlıq yalnız gözəllikdə
358
Dostları ilə paylaş: |